Art@Site www.artatsite.com Alexander Schabracq Mbulu Ngulu
Artist:

Alexander Schabracq

Title:

Mbulu Ngulu

Year:
1991
Adress:
Czaar Peterstraat
Website:
It’s quiet normal to be a little strange
This artwork is telling your story, while this is completely new. You recognize the land on which it’s standing, the straight body, her face, his ears, his beard.
The base is green and seems to be liquid. This seems to me to be a typically Dutch swamp in a delta region. The bodice is shaped by open triangles of shiny metal. I also find this typical Dutch; 'we' love to organize, to collate, to renew our country again.
It’s fascinating that an artwork can be a little crazy all of a sudden: an orange crushed circle with three balls. You see immediately that this is an eye, or a mouth, or actually a face. But why all of a sudden three balls; doesn’t an eye have only one pupil?
Alexander Schabracq goes on. Mbulu Ngulu has peak hair, has great stubbles or are these antennas? The ears or horns are cheerfully, elated, tribal.
This artwork is standing on exactly the right place: in a city with many population groups, in front of a traditional Dutch windmill, on a jagged square with the advertisement of a snack bar. Mbulu Ngulu by Alexander Schabracq unites them all and tells them many stories.
You recognize these stories instantly while the sculpture is strange. You recognize the gravity of the pedestal, the brightness of the bodice, the talking or looking face, the bizarre hair.
In Mbulu Ngulu you see at a glance how normal it is to be a bit strange.
By Theo, www.artatsite.com

Vertaling
Wat is het normaal om een beetje vreemd te zijn
Dit kunstwerk vertelt je eigen verhaal, terwijl dit helemaal nieuw is. Je herkent de grond waarop het staat, het strakke lijf, haar gezicht, zijn oren, de baard die hij heeft.
Het voetstuk is groen en lijkt vloeibaar te zijn. Dit lijkt mij een oer-Hollands moeras in een delta-gebied. Het lijfje is gevormd van open driehoeken van glimmend metaal. Dit vind ik ook typisch Nederlands; wat vinden ‘wij’ het heerlijk om te ordenen, strak te maken, ons land opnieuw te maken.
Wat is het fascinerend dat een kunstwerk ineens iets geks mag zijn: een oranje geplette cirkel met daarin drie ballen. Je ziet direct dat dit een oog is, of toch een mond, of eigenlijk een gezicht. Maar waarom ineens drie ballen; een oog heeft toch één pupil?
Alexander Schabracq doet er nog een schep bovenop. Mbulu Ngulu heeft piekharen, grote stoppels of zijn het antennes? De oren of horens zijn vrolijk, uitgelaten, tribaal.
Dit kunstwerk staat op precies de goede plek: in een stad met veel bevolkingsgroepen, tegenover een oer-Hollandse molen, op een rafelig plein met de reclame van een snackbar. Mbulu Ngulu van Alexander Schabracq weet dit te verenigen en vertelt hen veel verhalen.
Deze verhalen herken je direct terwijl de sculptuur vreemd is. Je herkent de zwaarte van de sokkel, de helderheid van het lijfje, het sprekende of kijkende van het gezicht, het bizarre van de haren.
Door Theo, www.artatsite.com

www.kunstwacht.nl:
Schuin naast de oer-Hollandse molen ‘De Gooyer’, vlakbij het Scheepvaartmuseum en tegenover de scheepswerf ’t Kromhout staat een Afrikaans beschermingsbeeld bovenop een peperbus. Leuk, maar heeft dat ook een reden?
De naam zegt het al, maar voor wie de West-Afrikaanse Bantu-taal nog niet beheerst: Mbulu Gnulu betekent letterlijk ‘de verbeelding van de geest van de dode’.
Deze Mbulu Gnulu is in 1991 geplaatst op een reclamezuil op de hoek van de Czaar Peterstraat en de Oostenburgergracht. Als je goed naar het geheel kijkt valt er een lichaam in te herkennen. In ieder geval een hoofd. Weliswaar in de vorm van een oranje rugbybal met roodwitte hoorns, paarse uitsteeksels en een grote inham in het midden met daarin drie gele ballen, maar niettemin een hoofd, en niet zo’n kleintje ook. Geen toeval, want in de West-Afrikaanse beeldenkunst is het groot afbeelden van dit lichaamsdeel gebruikelijk om de concentratie van spirituele krachten te benadrukken.
In feite is niets toevallig aan dit beeld. Zo symboliseert het gat in het midden de desintegratie van het lichaam na de dood en hebben ook de paarse stangen een reden om uit het hoofd te steken. Ze verwijzen naar de uitstraling van de geest. Deze symboliek is geheel West-Afrikaans, ondanks dat dit een moderne versie van de oorspronkelijke reliekhouder is.
De Mbulu Ngulu is een beschermer van de doden. De Kota-stam uit het West-Afrikaanse Gabon vervaardigde beelden om geesten van voorouders te verbeelden en te vereren. Ze werden traditioneel uit hout gesneden, bedekt met brons en op een mand met overblijfselen van een voorouder geplaatst. In tijden van crisis werden ze gevraagd om advies en versterking van krachten. Desgevraagd konden de beelden ook een overspelige vrouw tot wanhoop drijven.
In de 20e eeuw raakten ze uit de gratie en werden verbannen of verwoest. Ondanks deze rijke Afrikaanse voorgeschiedenis is de maker van Mbulu Gnulu Nederlands. Alexander Schabracq woont en werkt in Amsterdam, maar laat zich inspireren door primitieve kunst uit verre oorden. Hij is zeker niet de eerste. De hoekige en vierkante vormen in Picasso’s omstreden schilderij Les Demoiselles d’Avignon verraadden al in 1907 een inspiratie uit de Afrikaanse beeldenkunst. Het is een van de werken die leidden tot het ontstaan van een nieuwe kunststroming, het kubisme.
Om niet af te dwalen, wat doet een Afrikaanse reliekhouder dan toch op een zuil vol met reclameposters in het centrum van Amsterdam? Simpel genoeg: hij vervult zijn oorspronkelijke functie en waakt over het drukke kruispunt. Alleen waakt hij hier over de levenden in plaats van de doden. Omdat de Mbulu Ngulu traditioneel op een mand met overblijfselen van een voorouder geplaatst werd, staat hij nu bovenop een peperbus. Het is een simpel beeld, ‘een hoofd op drie pootjes’ en een beschermer. Mocht je dus een keer oversteken op dit kruispunt, dan weet je dat er een Mbulu Gnulu over je waakt. En da’s toch een verdomd fijn gevoel.

www.wikipedia.org:
Traditional West African ancestor figure in a modern day design on an advertisment column in Amsterdam. Artist: Alexander Schabracq; Year: 1991; Street: Corner of the Czaar Peterstraat and Oostenburgergracht; Material: painted bronz.

www.adambeeldenva1900.blogspot.nl:
Op de Oostenburgergracht op de hoek met de Czaar Peterstraat staat een Afrikaans beschermingsbeeld bovenop een peperbus. Mbulu Ngulu is de titel van het beeld en betekent letterlijk in de West-Afrikaanse Bantu-taal ‘de verbeelding van de geest van de dode’. Deze Mbulu Ngulu, gemaakt in 1991, is van de hand van Amsterdamse beeldhouwer Alexander Schrabracq. Als je goed naar het geheel kijkt valt er een lichaam in te herkennen. In ieder geval een hoofd. Weliswaar in de vorm van een oranje rugbybal met roodwitte hoorns, paarse uitsteeksels en een grote inham in het midden met daarin drie gele ballen, maar niettemin een hoofd, en niet zo’n kleintje ook. Geen toeval, want in de West-Afrikaanse beeldenkunst is het groot afbeelden van dit lichaamsdeel gebruikelijk om de concentratie van spirituele krachten te benadrukken. In feite is niets toevallig aan dit beeld. Zo symboliseert het gat in het midden de desintegratie van het lichaam na de dood en hebben ook de paarse stangen een reden om uit het hoofd te steken. Ze verwijzen naar de uitstraling van de geest. Deze symboliek is geheel West-Afrikaans, ondanks dat dit een moderne versie van de oorspronkelijke reliekhouder is. De Mbulu Ngulu is een beschermer van de doden. De Kota-stam uit het West-Afrikaanse Gabon vervaardigde beelden om geesten van voorouders te verbeelden en te vereren. Ze werden traditioneel uit hout gesneden, bedekt met brons en op een mand met overblijfselen van een voorouder geplaatst. In tijden van crisis werden ze gevraagd om advies en versterking van krachten. Desgevraagd konden de beelden ook een overspelige vrouw tot wanhoop drijven. In de 20e eeuw raakten ze uit de gratie en werden verbannen of verwoest. Om niet af te dwalen, wat doet een Afrikaanse reliekhouder dan toch op een zuil vol met reclameposters in het centrum van Amsterdam? Simpel genoeg: hij vervult zijn oorspronkelijke functie en waakt over het drukke kruispunt. Alleen waakt hij hier over de levenden in plaats van de doden. Omdat de Mbulu Ngulu traditioneel op een mand met overblijfselen van een voorouder geplaatst werd, staat hij nu bovenop een peperbus. Het is een simpel beeld, ‘een hoofd op drie pootjes’ en een beschermer. Mocht je dus een keer oversteken op dit kruispunt, dan weet je dat er een Mbulu Ngulu over je waakt.

www.buitenbeeldinbeeld.nl:
In de West-Afrikaanse beeldenkunst is de 'mbulu-ngulu' een reliekhouder en –beschermer en wordt op een mand met de resten van een voorouder geplaatst. Het beeld belichaamt de vooroudergeest; het is geen representatie of portret, maar een abstracte evocatie van de voorouder: de vooroudergeest zelf, een bovennatuurlijk wezen, en zijn verblijfplaats. De term 'mbulu ngulu' betekent letterlijk 'verbeelding van de geest van de dode'.
Het grote hoofd, algemeen in West-Afrikaanse beeldenkunst, reflecteert het geloof in de concentratie van de spirituele krachten in het hoofd. De rest van de figuur stelt een symbolische representatie van het menselijke lichaam voor . Het gat in het lichaam zou de desintegratie van het lichaam na de dood symboliseren. Aangezien in Afrikaanse beelden zelden ornamentiek puur esthetisch wordt toegepast, hebben de versieringen op het beeld eveneens een symboliek. De uitsteeksels van het hoofd verwijzen naar de uitstraling van de geest, als een soort aureool.
Hoewel zijn naam visioenen van verre oorden oproept, is de kunstenaar Alexander Schabracq een geboren Nederlander (Amsterdam). Maar ook zijn ruimtelijke objecten roepen exotische zinnebeelden op: kleurige totempalen, bakens, vreemde wezens. En dat is wel in lijn met zijn artistieke afkomst: Schabracq laat zich inspireren door surrealisme en primitieve, niet-westerse kunst. Hij is gelauwerd als exponent van de postmodernistische beweging en maakt assemblages met wonderlijke ongerijmde combinaties, gebruikt ook vaak neon. De toeschouwer ontwaart hoe Schabracq allerlei alledaagse materialen verwerkt, zoals lampen, fietskettingen, flessen, veren, mandjes, touw. Alles gevonden en verzameld, ogenschijnlijk toevallig in één geheel geconstrueerd tot een resultaat dat altijd nieuw, verrassend, grensverleggend is. Want wie Schabracq ontdekt, ervaart hoe zijn werk zelfstandigheid verkrijgt in haast herkenbare objecten, een bijzondere synthese.

Translation
www.kunstwacht.nl:
Diagonally next to the traditional Dutch windmill 'De Gooyer', near the Maritime Museum and across from the shipyard 't Kromhout is an African protection image on top of a pepper. Nice, but it also has a reason?
The name says it all, but for whom the West African Bantu language has not mastered: Mbulu Gnulu literally means 'the imagination of the spirit of the dead.' This Mbulu Gnulu placed in 1991 on a kiosk at the corner of the Czar Peter Street and the Oostenburgergracht. If you look closely at the whole falls to recognize a body. In any case, a head. Admittedly, in the shape of a rugby ball with orange red white horns, purple protrusions and a large cove in the middle with three yellow balls, but nevertheless a head, and not a small one. No coincidence, because in the West African sculpture art is picturing this big body common to emphasize the concentration of spiritual forces. In fact, nothing happen to this. Thus, the hole in the middle, the disintegration of the body after death, and also have purple symbolizes the rods have a reason to stabbing from the head. They refer to the appearance of the spirit. This symbolism is entirely Western Afrikaans, although this is a modern version of the original reliquary. The Mbulu Ngulu is a protector of the dead. The Kota tribe in the West African country of Gabon crafted images to represent spirits of ancestors and worship. They were traditionally carved from wood covered with bronze and placed on a basket with remains of an ancestor. In times of crisis, they were asked for advice and reinforcement of forces. When asked, the images could also be an adulteress to despair. In the 20th century they were out of favor and were exiled or destroyed. Despite this rich African history is the creator of Mbulu Gnulu Dutch. Alexander Schabracq lives and works in Amsterdam, but was inspired by primitive art from faraway places. He is certainly not the first. The rectangular and square shapes in Picasso's controversial painting Les Demoiselles d'Avignon betrayed already in 1907 an inspiration from African art image. It is one of the works that led to the creation of a new art movement, cubism. In order not to stray, what does an African reliquary still in a column filled with advertising posters in the center of Amsterdam? Simple enough: he performs his original function and monitors the busy intersection. Only he keeps watch over the living rather than the dead. Because the Mbulu Ngulu traditionally a basket with remains of an ancestor was placed, he now sits atop a pepper. It's a simple picture, 'a head on three legs' and a protector. So if you cross a time at this intersection, then you know that there is a Mbulu Gnulu watching over you. And that's still a damn good feeling.

www.wikipedia.org:
Traditional West African ancestor figure in a modern day design on an advertisment column in Amsterdam.
Artist: Alexander Schabracq;
Year: 1991;
Street: Corner of the Czar Peter Street and Oostenburgergracht;
Material: Painted bronz

www.adambeeldenva1900.blogspot.nl:
The Oostenburgergracht on the corner with the Czar Peter Street is an African protection image on top of a pepper. Mbulu Ngulu is the title of the picture and literally means in the West African Bantu language 'the imagination of the spirit of the dead.' This Mbulu Ngulu, created in 1991, is the work of sculptor Alexander Amsterdam Schrabracq. If you look closely at the whole falls to recognize a body. In any case, a head. Admittedly, in the shape of a rugby ball with orange red white horns, purple protrusions and a large cove in the middle with three yellow balls, but nevertheless a head, and not a small one. No coincidence, because in the West African sculpture art is picturing this big body common to emphasize the concentration of spiritual forces. In fact, nothing happen to this. Thus, the hole in the middle, the disintegration of the body after death, and also have purple symbolizes the rods have a reason to stabbing from the head. They refer to the appearance of the spirit. This symbolism is entirely Western Afrikaans, although this is a modern version of the original reliquary. The Mbulu Ngulu is a protector of the dead. The Kota tribe in the West African country of Gabon crafted images to represent spirits of ancestors and worship. They were traditionally carved from wood covered with bronze and placed on a basket with remains of an ancestor. In times of crisis, they were asked for advice and reinforcement of forces. When asked, the images could also be an adulteress to despair. In the 20th century they were out of favor and were exiled or destroyed. In order not to stray, what does an African reliquary still in a column filled with advertising posters in the center of Amsterdam? Simple enough: he performs his original function and monitors the busy intersection. Only he keeps watch over the living rather than the dead. Because the Mbulu Ngulu traditionally a basket with remains of an ancestor was placed, he now sits atop a pepper. It's a simple picture, 'a head on three legs' and a protector. So if you cross a time at this intersection, then you know that there is a Mbulu Ngulu watching over you.

www.buitenbeeldinbeeld.nl:
In the West African sculpture art is the 'Mbulu Ngulu' a reliquary and -beschermer and placed in a basket with the remains of an ancestor. The image embodies the ancestral spirit; it is not a representation or portrait, but an abstract evocation of ancestor: the ancestor spirit itself, a supernatural being, and his whereabouts. The term 'Mbulu Ngulu' literally means 'imagination of the spirit of the dead'.
The large head, generally West African sculpture art, faith is reflected in the concentration of spiritual forces in the head. The rest of the figure represents a symbolic representation of the human body. The hole in the body would symbolize the disintegration of the body after death. Since African sculptures rarely ornamentation is used purely aesthetic, the decorations on the image also have a symbolism. The projections of the main refer to the appearance of the mind as a kind of halo.
Although its name evokes visions of faraway places, the artist Alexander Schabracq is a born Dutchman (Amsterdam). But also spatial objects evoke exotic emblems on: colorful totem poles, beacons, strange creatures. And that is in line with his artistic origins: Schabracq is inspired by surrealism and primitive, non-Western art. He is praised as an exponent of the postmodernist movement and makes assemblages with wondrous incongruous combinations, used often neon. The viewer perceives how Schabracq processed all kinds of everyday materials, such as lamps, chains, bottles, feathers, baskets, rope. Everything found and collected, apparently accidentally constructed in one piece to a result that is always new, surprising, is groundbreaking. For who Schabracq discovered experience how his work acquires independence in almost recognizable objects, a special synthesis.

www.wikipedia.org:
Alexander Schabracq (Amsterdam, 10 september 1957) is een Nederlands beeldend kunstenaar. Naast zijn eerste discipline als beeldhouwer, is hij ook schilder, collagekunstenaar, graficus, ijzersmid en edelsmid, keramist en meubel- en productontwerper.
Doordat Schabracq zich volgens eigen zeggen laat inspireren door deze per definitie modernistische stromingen, en hier ook rijkelijk uit citeert en overneemt (appropriation art), wordt zijn werk vanuit de jaren 80 wel tot het postmodernisme gerekend.
Het deconstructivisme wordt beschouwd als onderdeel van het postmodernisme. Vanaf 1987 maakt Schabracq een dertigtal werken die hij "deconstructions" noemt. Hij toont deze werken in 1987 bij Galerie Barbara Farber te Amsterdam, op de Art-FORUM te Zürich en in de jaren daarna op internationale podia waaronder het Museo Espagnol d'Arte Contemporaneo te Madrid.
Hij verwijst met deze zogenaamde deconstructions naar de Franse filosoof Jacques Derrida (1930-2004) die het begrip deconstructivisme begin jaren 60 in de taalwetenschappen en de filosofie introduceerde. Een objectief beschrijfbare realiteit bestaat volgens hem net zomin als taaluitingen met een vaste en objectieve betekenis. In de architectuurwereld is het begrip in 1988 neergezet met de tentoonstelling "Deconstructivist Architecture" in het MoMa, New York. De verwarring en onzekerheid in de maatschappij probeerde men te vertalen naar bouwkunst. Dat leidde tot chaotisch ogende architectuurontwerpen van onder anderen Frank Gehry, Zaha Hadid, Coop Himmelb(l)au en Rem Koolhaas, waarvan de afzonderlijke bouwvolumes een onsamenhangend geheel lijkt te vormen.
In het jaar 2002 richt Schabracq de studio Tavola Quattro Design op waaruit kleine oplages van meubilair, keramiek en designproducten voortkomen.