Artist:
Elmgreen & Dragset
Title:
It’s Never Too Late to Say Sorry
Year:
2011
Adress:
Coolsingel
www.vernissage.tv:
Commissioned by Sculpture International Rotterdam (SIR), the artists Elmgreen and Dragset developed the work "It's Never Too Late to Say Sorry".
The sculpture (a megaphone inside a steel display case) was unveiled on May 28, 2011, with a performance: A man appears, takes the megaphone, and blares out over the streets: "It’s never to late to say sorry".
This performance will be repeated every day at 12:00 for one year.
www.trendbeheer.com:
De performance, die dagelijks met enge precisie door beeldend kunstenaar en part-time postbode Wim Konings uitgevoerd wordt, heeft iets tragikomisch. Het is hilarisch en tegelijkertijd raak je geroerd. Een lakmoesproef voor goede kunst zou ik zeggen. Het duurt kort, herhaalt zich in een vast ritme (de eerste anderhalf jaar dagelijks, vervolgens alleen op werkdagen en vanaf dit jaar alleen op woensdagen), het komt als een verassing uit het passerend publiek van de Coolsingel en geeft stof tot denken. Een van de mooiste werken in de publieke ruimte.
Het beeld is ontwikkeld door het kunstenaarsduo Michael Elmgreen & Ingar Dragset in opdracht van Sculpture International Rotterdam (SIR) en maakt deel uit van een serie werken van twaalf kunstenaars die werden uitgenodigd in te gaan op verleden, heden en toekomst van de Coolsingel.
‘Het eerste jaar hield Wim Konings dagelijks een logboek bij van zijn observaties en ontmoetingen als performer op de Coolsingel. Voor het eerst in de geschiedenis van de publieke kunst wordt dag na dag uiterst precies het leven van een publiek kunstwerk beschreven en de reacties van het publiek op dit kunstwerk, sculptuur en performance ineen: ontroerend, bizar, komisch en soms tenenkrommend. SIR is bezig met een publicatie van 366 dagen aantekeningen van Wim Konings’ lees ik op de site van SIR.
www.bkor.nl:
Het Scandinavische duo Michael Elmgreen en Ingar Dragset werd bekend met een serie werken getiteld ‘Powerless Structures’, waarin ze conventies van de stereotype white cube als tentoonstellingsruimte op de hak namen, door galerieruimten tentoon te stellen die op hun kop waren gezet, in de grond verzonken of aan het plafond hingen. Hun omvangrijke, theatrale installaties haken in op de sociale codes van de publieke ruimte van de stad of het museum. Met een kruising van architectuur, design en performance maken ze vervreemdende, ruimtelijke installaties. Op de Biënnale van Venetië in 2009 toverden zij twee paviljoens om tot een woonhuis van kunstverzamelaars, waarin zich macabere taferelen afspeelden: een ironische relatie tussen de biënnale als kunstinstituut, de kunstmarkt en de wereld van macht en rijkdom blootleggend.
In 2011 richtten ze een solotentoonstelling in op de Onderzeebootloods en maakten ze in opdracht van SIR deze performancesculptuur voor de Coolsingel die ook inhaakt op de conventies van de kunstwereld. In een vitrine, vaak in steden te vinden als display van winkeliers, staat geen kunstwerk, maar een megafoon waarmee een zowel persoonlijk, politiek, als alledaags appel aan het terloops passerende publiek wordt gedaan. Een ‘powerless gesture’ kun je het noemen. Gedurende twee jaar verscheen er iedere dag een man bij de vitrine, opende het deurtje, pakte de megafoon eruit en schalde over de Coolsingel: 'It’s never too late to say sorry!'. Deze performance werd vanaf de opening elke dag om klokslag 12 uur in de middag herhaald. Tegenwoordig vindt de performance alleen nog op woensdag om 12 uur plaats.
Commissioned by Sculpture International Rotterdam (SIR), the artists Elmgreen and Dragset developed the work "It's Never Too Late to Say Sorry".
The sculpture (a megaphone inside a steel display case) was unveiled on May 28, 2011, with a performance: A man appears, takes the megaphone, and blares out over the streets: "It’s never to late to say sorry".
This performance will be repeated every day at 12:00 for one year.
www.trendbeheer.com:
De performance, die dagelijks met enge precisie door beeldend kunstenaar en part-time postbode Wim Konings uitgevoerd wordt, heeft iets tragikomisch. Het is hilarisch en tegelijkertijd raak je geroerd. Een lakmoesproef voor goede kunst zou ik zeggen. Het duurt kort, herhaalt zich in een vast ritme (de eerste anderhalf jaar dagelijks, vervolgens alleen op werkdagen en vanaf dit jaar alleen op woensdagen), het komt als een verassing uit het passerend publiek van de Coolsingel en geeft stof tot denken. Een van de mooiste werken in de publieke ruimte.
Het beeld is ontwikkeld door het kunstenaarsduo Michael Elmgreen & Ingar Dragset in opdracht van Sculpture International Rotterdam (SIR) en maakt deel uit van een serie werken van twaalf kunstenaars die werden uitgenodigd in te gaan op verleden, heden en toekomst van de Coolsingel.
‘Het eerste jaar hield Wim Konings dagelijks een logboek bij van zijn observaties en ontmoetingen als performer op de Coolsingel. Voor het eerst in de geschiedenis van de publieke kunst wordt dag na dag uiterst precies het leven van een publiek kunstwerk beschreven en de reacties van het publiek op dit kunstwerk, sculptuur en performance ineen: ontroerend, bizar, komisch en soms tenenkrommend. SIR is bezig met een publicatie van 366 dagen aantekeningen van Wim Konings’ lees ik op de site van SIR.
www.bkor.nl:
Het Scandinavische duo Michael Elmgreen en Ingar Dragset werd bekend met een serie werken getiteld ‘Powerless Structures’, waarin ze conventies van de stereotype white cube als tentoonstellingsruimte op de hak namen, door galerieruimten tentoon te stellen die op hun kop waren gezet, in de grond verzonken of aan het plafond hingen. Hun omvangrijke, theatrale installaties haken in op de sociale codes van de publieke ruimte van de stad of het museum. Met een kruising van architectuur, design en performance maken ze vervreemdende, ruimtelijke installaties. Op de Biënnale van Venetië in 2009 toverden zij twee paviljoens om tot een woonhuis van kunstverzamelaars, waarin zich macabere taferelen afspeelden: een ironische relatie tussen de biënnale als kunstinstituut, de kunstmarkt en de wereld van macht en rijkdom blootleggend.
In 2011 richtten ze een solotentoonstelling in op de Onderzeebootloods en maakten ze in opdracht van SIR deze performancesculptuur voor de Coolsingel die ook inhaakt op de conventies van de kunstwereld. In een vitrine, vaak in steden te vinden als display van winkeliers, staat geen kunstwerk, maar een megafoon waarmee een zowel persoonlijk, politiek, als alledaags appel aan het terloops passerende publiek wordt gedaan. Een ‘powerless gesture’ kun je het noemen. Gedurende twee jaar verscheen er iedere dag een man bij de vitrine, opende het deurtje, pakte de megafoon eruit en schalde over de Coolsingel: 'It’s never too late to say sorry!'. Deze performance werd vanaf de opening elke dag om klokslag 12 uur in de middag herhaald. Tegenwoordig vindt de performance alleen nog op woensdag om 12 uur plaats.