Art is strong
These four guards form a solid row. Can you think of something which is more sturdy than a curved vessel plating?
They have a distinct character, just like the chess pieces are different from each other. The front guard has strong vertical lines and is perhaps the striker of the group.
The second guard has a long vertical screen that is glently bowed along the body. This guard seems to be the defender of the foursome.
The third is wearing fancy pants and is slightly tilted forward. This guard is up to something. But what ... ?
The last guardian is radiating quietness and self-assurance.
Door Theo, www.artatsite.com
Kunst is sterk
Deze vier wachters vormen een stevige rij. Bedenk maar eens iets dat steviger is dan gebogen scheepshuiden.
Zij hebben een verschillend karakter, nét zoals schaakstukken van elkaar verschillen. De voorste wachter beschikt over sterke verticale lijnen en is misschien de aanvaller van de groep.
De tweede wachter heeft een lang verticaal scherm dat soepel om het lichaam geplooid is. Deze wachter lijkt wel de verdediger van het viertal.
De derde draagt een modieuze plofbroek en staat iets naar voren gekanteld. Deze wachter voert iets in zijn schild. Maar wat ... ? De laatste wachter straalt rust en zelfverzekerdheid uit.
Door Theo, www.artatsite.com
www.fransdewit.com:
De beelden zijn opgebouwd uit grote stukken geperst scheepsschroot, afkomstig van scheepssloperij Stolk in Hendrik-Ido-Ambacht. Frans de Wit last stukken geperst staal in hun ontmoeting aaneen. Zij vormen zich tot zuilen van ingehouden oerkracht. Het zijn pilaren van golvende stalen abstracties. Variërend in hoogte van 6,5 tot 9 meter en met een totaal gewicht van 160 ton verrijzen tien sculpturen twee aan twee als imposante reusachtige wachters, als rijzige, oude bomen.
Gemeente Leiden:
De beelden zijn opgebouwd uit grote stukken geperst scheepsschroot. Frans de Wit laste stukken geperst staal in hun ontmoeting aaneen. Zij vormen zich tot zuilen van ingehouden oerkracht. Het zijn pilaren van golvende stalen abstracties. De sculpturen verrijzen als imposante reusachtige wachters, als rijzige, oude bomen. Zwaarte en ruigheid van de roestende scheepshuid voegen zich in ronde, aaibare vormen met een fluweelzachte en tegelij sterke uitstraling. Ze verbeelden de kracht en de energie van de natuur, maar ze gaan ook over een binnen- en een buitenwereld. Want hoe zwaar en doorwrocht de beelden van De Wit ook lijken, de essentie ervan zit 'm niet alleen in de materie. In wezen is het de lucht, de allesbehalve loze ruimte tussen de objecten waarmee De Wit werkte.
Trouw:
Over een beeld op de tentoonstelling 'Staal in beeld' in 2000 zegt de kunstenaar: 'Deze stukken staal komen zo van een scheepswerf. Het is afval, dat omwille van ruimtebesparing in elkaar wordt geperst en in de hoogovens wordt gerecycled. Er zijn stukken bij die je zo op een sokkel kunt zetten. Met andere ga ik bouwen, en dan krijg je dit soort wonderlijke voorstellingen. Ik heb ze eerst in een frame op elkaar gestapeld, zo'n dertien meter omhoog, en toen heb ik het gevaarte neergelegd en aan elkaar gelast. Er zit zo'n 120 kilo lasmateriaal in.'
Gemeente Leiden:
In opdracht van de Rijksgebouwendienst en het Leidse Museum Naturalis ontwWit vijf sculpturen van verwrongen scheepsstaal die bij het museum 'de wacht houden'. Voor deze vijf kolossen, variërend in hoogte van vijf tot bijna tien meter, verwerkte De Wit in totaal 160-200 ton scheepsschroot.
Volkskrant:
Frans de Wit, beeldend kunstenaar: 'Aan een project werk ik gemiddeld drieënhalf jaar. Zolang deed ik bijvoorbeeld over een kunstwerk dat het laagste punt van Nederland wordt genoemd. Het staat in de Alexanderpolder in Rotterdam. De Klimwand in Spaarnwoude duurde een jaar langer, maar dat project heeft een jaar stilgelegen. Nu ben ik bij de ingang van Leiden bezig met het plaatsen van objecten bij het Museum voor Natuurlijke Historie. Daarvoor verwerk ik tweehonderd ton staal. Dat is veel hoor. Zoiets leer je niet in een paar jaar op de kunstacademie. Daar komen beslist ook ervaring, studie en onderzoek bij kijken. Maar voor de goede orde, mijn kunstwerken zijn niet alleen bouwwerken, er zit bijvoorbeeld ook symboliek in.'
www.buitenbeeldinbeeld.nl:
Net alsijn grote voorbeelden Richard Serra en Carl Andre werkte de Wit in een abstracte, minimalistische taal, waarin het draaide om zuivere vormen en maatverhoudingen. De Wit kreeg vooral bekendheid met de monumentale landschapskunstwerken die hij in opdracht maakte en waaraan hij soms jaren werkte.
These four guards form a solid row. Can you think of something which is more sturdy than a curved vessel plating?
They have a distinct character, just like the chess pieces are different from each other. The front guard has strong vertical lines and is perhaps the striker of the group.
The second guard has a long vertical screen that is glently bowed along the body. This guard seems to be the defender of the foursome.
The third is wearing fancy pants and is slightly tilted forward. This guard is up to something. But what ... ?
The last guardian is radiating quietness and self-assurance.
Door Theo, www.artatsite.com
Kunst is sterk
Deze vier wachters vormen een stevige rij. Bedenk maar eens iets dat steviger is dan gebogen scheepshuiden.
Zij hebben een verschillend karakter, nét zoals schaakstukken van elkaar verschillen. De voorste wachter beschikt over sterke verticale lijnen en is misschien de aanvaller van de groep.
De tweede wachter heeft een lang verticaal scherm dat soepel om het lichaam geplooid is. Deze wachter lijkt wel de verdediger van het viertal.
De derde draagt een modieuze plofbroek en staat iets naar voren gekanteld. Deze wachter voert iets in zijn schild. Maar wat ... ? De laatste wachter straalt rust en zelfverzekerdheid uit.
Door Theo, www.artatsite.com
www.fransdewit.com:
De beelden zijn opgebouwd uit grote stukken geperst scheepsschroot, afkomstig van scheepssloperij Stolk in Hendrik-Ido-Ambacht. Frans de Wit last stukken geperst staal in hun ontmoeting aaneen. Zij vormen zich tot zuilen van ingehouden oerkracht. Het zijn pilaren van golvende stalen abstracties. Variërend in hoogte van 6,5 tot 9 meter en met een totaal gewicht van 160 ton verrijzen tien sculpturen twee aan twee als imposante reusachtige wachters, als rijzige, oude bomen.
Gemeente Leiden:
De beelden zijn opgebouwd uit grote stukken geperst scheepsschroot. Frans de Wit laste stukken geperst staal in hun ontmoeting aaneen. Zij vormen zich tot zuilen van ingehouden oerkracht. Het zijn pilaren van golvende stalen abstracties. De sculpturen verrijzen als imposante reusachtige wachters, als rijzige, oude bomen. Zwaarte en ruigheid van de roestende scheepshuid voegen zich in ronde, aaibare vormen met een fluweelzachte en tegelij sterke uitstraling. Ze verbeelden de kracht en de energie van de natuur, maar ze gaan ook over een binnen- en een buitenwereld. Want hoe zwaar en doorwrocht de beelden van De Wit ook lijken, de essentie ervan zit 'm niet alleen in de materie. In wezen is het de lucht, de allesbehalve loze ruimte tussen de objecten waarmee De Wit werkte.
Trouw:
Over een beeld op de tentoonstelling 'Staal in beeld' in 2000 zegt de kunstenaar: 'Deze stukken staal komen zo van een scheepswerf. Het is afval, dat omwille van ruimtebesparing in elkaar wordt geperst en in de hoogovens wordt gerecycled. Er zijn stukken bij die je zo op een sokkel kunt zetten. Met andere ga ik bouwen, en dan krijg je dit soort wonderlijke voorstellingen. Ik heb ze eerst in een frame op elkaar gestapeld, zo'n dertien meter omhoog, en toen heb ik het gevaarte neergelegd en aan elkaar gelast. Er zit zo'n 120 kilo lasmateriaal in.'
Gemeente Leiden:
In opdracht van de Rijksgebouwendienst en het Leidse Museum Naturalis ontwWit vijf sculpturen van verwrongen scheepsstaal die bij het museum 'de wacht houden'. Voor deze vijf kolossen, variërend in hoogte van vijf tot bijna tien meter, verwerkte De Wit in totaal 160-200 ton scheepsschroot.
Volkskrant:
Frans de Wit, beeldend kunstenaar: 'Aan een project werk ik gemiddeld drieënhalf jaar. Zolang deed ik bijvoorbeeld over een kunstwerk dat het laagste punt van Nederland wordt genoemd. Het staat in de Alexanderpolder in Rotterdam. De Klimwand in Spaarnwoude duurde een jaar langer, maar dat project heeft een jaar stilgelegen. Nu ben ik bij de ingang van Leiden bezig met het plaatsen van objecten bij het Museum voor Natuurlijke Historie. Daarvoor verwerk ik tweehonderd ton staal. Dat is veel hoor. Zoiets leer je niet in een paar jaar op de kunstacademie. Daar komen beslist ook ervaring, studie en onderzoek bij kijken. Maar voor de goede orde, mijn kunstwerken zijn niet alleen bouwwerken, er zit bijvoorbeeld ook symboliek in.'
www.buitenbeeldinbeeld.nl:
Net alsijn grote voorbeelden Richard Serra en Carl Andre werkte de Wit in een abstracte, minimalistische taal, waarin het draaide om zuivere vormen en maatverhoudingen. De Wit kreeg vooral bekendheid met de monumentale landschapskunstwerken die hij in opdracht maakte en waaraan hij soms jaren werkte.