Artist:
Joannis Avramidis
Title:
Grosse Dreifigurengruppe
Year:
1965
Adress:
Deutsche Bundesbank
Looking on the inside
At the top of this artwork I see a rondure; this would be a face. Halfway I see round shape; this seems to me their bottom. Than I know it: these are people who are standing close to each other.
I see a long, curving lines, rounded edges, gradients, slender forms, similar bodies. These people seem to be attuned to each other, to be intimate, and make me a fragile impression.
Do these people look on the outside, or on the inside? It don’t seems to me that they are looking outside; than they would make contact with us, maybe they would defend themselves and I would expect a strong look. It seems to me that these people are looking inward, that is they are pointing at each other, and that they were in each other's range. This image feels warm and intimate.
What do you think the artist is this might mean? I've just used words, such as intimate, soft, warm, and sensitive. I don’t hear these words in my professional (that is in a technical work) environment. I hear these words rarely in my life; sometimes in my family and friends.
With these words I think of beiing vulnerable and sharing experiences. Sharing of that we have in our mind, our desires, our aversions, or old difficulties, our development we’ve been through. In short: through sharing our experiences we turn on our softness.
For me Dreifigurengruppe by Joannis Avramidis is an incentive to be intimate and soft. What would it be like if we turn on our softness more often in our private lives and in our professional environment?
By Theo, www.artatsite.com
Vertaling
Naar binnen kijken
Aan de bovenzijde van dit kunstwerk zie ik een bol; dit zal een gezicht zijn. Halverwege zie ik ronde vormen; dit lijken mij billetjes. Dan weet ik het: dit zijn mensen die dicht bij elkaar staan.
Ik zie lange buigende lijnen, ronde overgangen, slanke vormen, gelijkvormige lichamen. Deze mensen lijken op elkaar afgestemd te zijn, zijn intiem en maken op mij een kwetsbare indruk.
Kijken deze mensen naar buiten of naar binnen? Het lijkt mij niet dat zij naar buiten kijken; dan zouden zij contact met ons maken, dan zouden zij zich misschien verdedigen en zou ik een krachtige uitstraling verwachten. Het lijkt mij dat deze mensen naar binnen kijken, dat zij op elkaar gericht zijn, dat zij in elkaars bereik staan. Dit kunstwerk voelt warm en intiem.
Wat zou de kunstenaar hiermee kunnen bedoelen? Ik heb net woorden gebruikt, zoals intiem, zacht, warm, kwetsbaar. Deze woorden hoor ik niet in mijn professionele (dat is een technische) werkomgeving. Ik hoor deze woorden weinig in mijn privéleven; soms bij mijn familie en vrienden.
Bij deze woorden denk ik aan het kwetsbaar opstellen en het delen van ervaringen. Delen van hetgeen ons bezig houdt, onze verlangens, onze weerstanden, over oude moeilijkheden, over de ontwikkeling die wij hebben doorgemaakt. Door deze ervaringen te delen, zetten wij (in het kort) onze zachtheid in.
Voor mij is Dreifigurengruppe van Joannis Avramidis een aansporing om intiem en zacht te zijn. Hoe zou het zijn als wij vaker onze zachtheid inzetten in ons privé-leven en ook in onze professionele werkomgeving?
By Theo, www.artatsite.com
Vertaling
Naar binnen kijken
Aan de bovenzijde van dit kunstwerk zie ik een bol; dit zal een gezicht zijn. Halverwege zie ik ronde vormen; dit lijken mij billetjes. Dan weet ik het: dit zijn mensen die dicht bij elkaar staan.
Kijken deze mensen naar buiten of naar binnen? Het lijkt mij niet dat zij naar buiten kijken; dan zouden zij contact met ons maken, dan zouden zij zich misschien verdedigen en zou ik een krachtige uitstraling verwachten. Het lijkt mij dat deze mensen naar binnen kijken, dat zij op elkaar gericht zijn, dat zij in elkaars bereik staan. Dit kunstwerk voelt warm en intiem.
Ik zie lange buigende lijnen, ronde overgangen, slanke vormen, gelijkvormige lichamen. Deze mensen lijken op elkaar afgestemd te zijn, zijn intiem en maken op mij een kwetsbare indruk.
Wat zou de kunstenaar hiermee kunnen bedoelen? Ik heb net woorden gebruikt, zoals intiem, zacht, warm, kwetsbaar. Deze woorden hoor ik niet in mijn professionele (dat is een technische) werkomgeving. Ik hoor deze woorden weinig in mijn privéleven; bij mijn familie en vrienden.
Bij deze woorden denk ik aan het kwetsbaar opstellen en het delen van ervaringen. Delen van hetgeen ons bezig houdt, onze verlangens, onze weerstanden, over oude moeilijkheden, over de ontwikkeling die wij hebben doorgemaakt. Door deze ervaringen te delen, zetten wij (in het kort) onze zachtheid in.
Voor mij is Dreifigurengruppe van Joannis Avramidis een aansporing om intiem en zacht te zijn. Hoe zou het zijn als wij vaker onze zachtheid inzetten in ons privé-leven en ook in onze professionele werkomgeving?
Door Theo, www.artatsite.com
www.welt-der-form.net:
Säulenhafte Figuren oder biomorphe Säulen? Bei dieser Skulptur sind die Grenzen zwischen Figuration und Abstraktion fliessend. Avramidis nimmt bei seiner Arbeit Bezug auf die klassische Antike und die italienische Renaissance. Seine stark abstrahierten Mehrfigurengruppen sind eng miteinander verschmolzen. Mit dem Wechsel von schwellenden Formen und Einschnürungen deutet er Kopf, Rumpf und Beine an. War die klassische Säule ein architektonisches Element ist, dessen Aufbau mit dem des stehenden menschlichen Körpers verglichen wurde, geht Avramidis den umgekehrten Weg: Bei ihm bekommt der menschliche Körper durch extreme Stilisierung säulenhaften Charakter.
1939 musste Avramidis, Sohn pontischer Griechen, Georgien verlassen und sein 1937 in Batumi begonnenes Kunststudium aufgeben. Er ging zunächst nach Griechenland, liess sich 1943 als Arbeiter in Wien nieder und studierte dort schliesslich 1953 bis 1956 Bildhauerei bei Fritz Wotruba.
Bronze. Standort: Berliner Allee 14, Deutsche Bundesbank.
www.leopoldmuseum.org:
Joannis Avramidis (1922–2016) zählt zu den wichtigsten Protagonisten der österreichischen Bildhauerei. Ein Jahr nach dem Tod des Künstlers präsentiert das Leopold Museum seine bisher grösste Retrospektive in Österreich. Avramidis? Werk kreiste stets um die menschliche Figur. Aus Kreissegmentformen aufgebaut, wurde diese abstrahiert und in sich ausgewogene monumentale Rundplastiken transformiert. In seiner Suche nach einer Verdichtung des Figürlichen bei gleichzeitiger Abstraktheit der Form orientierte sich Avramidis an der griechisch archaischen und klassischen Skulptur ebenso, wie er sich von Künstlern wie Hans von Marées, Constantin Brancusi oder Wilhelm Lehmbruck inspirieren liess. Dabei fand er zu einem höchst eigenständigen Stil, den Werner Hofmann als „Rhythmus der Strenge' umschrieb.
www.wikipedia.org:
Joannis Avramidis (Greek: I?????? A????????) was a contemporary Greek-Austrian sculptor[1], he was born in 1922, son of a Pontic Greek origin[2], in Batumi, Georgia (once Soviet Union) on the edge of the Black Sea.
He began studying painting at the state art school, but due to Stalin's ethnic cleansing , this came to an end; his father died in 1937 in prison. After many eventful years and having fled to Athens, he was conscripted in 1943 by the National Socialists and deported as a foreign worker back to Vienna. At the end of the Second World War he studied painting under Robin Christian Andersen (1945-1949) at the Academy of Fine Arts Vienna, and from 1953 to 1956 attends Fritz wotrubas' sculpture classes.
Since then, the search for the 'absolute figure' stands at the centre of his work. Consequently, two eras serve as sources of inspiration for the artist, eras in which the figure and its proportions were held as the measure of all things. These are the classical antiquity and the Italian Renaissance.
Avramidis allows the borders between abstraction and figurative depiction to merge in his sculptures. Softly rounded curves suggest the human body without defining it, whilst various profile views are fanned out, as though blurred. In 1962 Avramidis represented Austria in the 31st Biennale in Venice, and participated in documenta II (1964) and documenta 6 (1977). From 1965 to his retirement in 1992 he held the position of Professor of sculpture at the Academy of Fine Arts Vienna.
At the top of this artwork I see a rondure; this would be a face. Halfway I see round shape; this seems to me their bottom. Than I know it: these are people who are standing close to each other.
I see a long, curving lines, rounded edges, gradients, slender forms, similar bodies. These people seem to be attuned to each other, to be intimate, and make me a fragile impression.
Do these people look on the outside, or on the inside? It don’t seems to me that they are looking outside; than they would make contact with us, maybe they would defend themselves and I would expect a strong look. It seems to me that these people are looking inward, that is they are pointing at each other, and that they were in each other's range. This image feels warm and intimate.
What do you think the artist is this might mean? I've just used words, such as intimate, soft, warm, and sensitive. I don’t hear these words in my professional (that is in a technical work) environment. I hear these words rarely in my life; sometimes in my family and friends.
With these words I think of beiing vulnerable and sharing experiences. Sharing of that we have in our mind, our desires, our aversions, or old difficulties, our development we’ve been through. In short: through sharing our experiences we turn on our softness.
For me Dreifigurengruppe by Joannis Avramidis is an incentive to be intimate and soft. What would it be like if we turn on our softness more often in our private lives and in our professional environment?
By Theo, www.artatsite.com
Vertaling
Naar binnen kijken
Aan de bovenzijde van dit kunstwerk zie ik een bol; dit zal een gezicht zijn. Halverwege zie ik ronde vormen; dit lijken mij billetjes. Dan weet ik het: dit zijn mensen die dicht bij elkaar staan.
Ik zie lange buigende lijnen, ronde overgangen, slanke vormen, gelijkvormige lichamen. Deze mensen lijken op elkaar afgestemd te zijn, zijn intiem en maken op mij een kwetsbare indruk.
Kijken deze mensen naar buiten of naar binnen? Het lijkt mij niet dat zij naar buiten kijken; dan zouden zij contact met ons maken, dan zouden zij zich misschien verdedigen en zou ik een krachtige uitstraling verwachten. Het lijkt mij dat deze mensen naar binnen kijken, dat zij op elkaar gericht zijn, dat zij in elkaars bereik staan. Dit kunstwerk voelt warm en intiem.
Wat zou de kunstenaar hiermee kunnen bedoelen? Ik heb net woorden gebruikt, zoals intiem, zacht, warm, kwetsbaar. Deze woorden hoor ik niet in mijn professionele (dat is een technische) werkomgeving. Ik hoor deze woorden weinig in mijn privéleven; soms bij mijn familie en vrienden.
Bij deze woorden denk ik aan het kwetsbaar opstellen en het delen van ervaringen. Delen van hetgeen ons bezig houdt, onze verlangens, onze weerstanden, over oude moeilijkheden, over de ontwikkeling die wij hebben doorgemaakt. Door deze ervaringen te delen, zetten wij (in het kort) onze zachtheid in.
Voor mij is Dreifigurengruppe van Joannis Avramidis een aansporing om intiem en zacht te zijn. Hoe zou het zijn als wij vaker onze zachtheid inzetten in ons privé-leven en ook in onze professionele werkomgeving?
By Theo, www.artatsite.com
Vertaling
Naar binnen kijken
Aan de bovenzijde van dit kunstwerk zie ik een bol; dit zal een gezicht zijn. Halverwege zie ik ronde vormen; dit lijken mij billetjes. Dan weet ik het: dit zijn mensen die dicht bij elkaar staan.
Kijken deze mensen naar buiten of naar binnen? Het lijkt mij niet dat zij naar buiten kijken; dan zouden zij contact met ons maken, dan zouden zij zich misschien verdedigen en zou ik een krachtige uitstraling verwachten. Het lijkt mij dat deze mensen naar binnen kijken, dat zij op elkaar gericht zijn, dat zij in elkaars bereik staan. Dit kunstwerk voelt warm en intiem.
Ik zie lange buigende lijnen, ronde overgangen, slanke vormen, gelijkvormige lichamen. Deze mensen lijken op elkaar afgestemd te zijn, zijn intiem en maken op mij een kwetsbare indruk.
Wat zou de kunstenaar hiermee kunnen bedoelen? Ik heb net woorden gebruikt, zoals intiem, zacht, warm, kwetsbaar. Deze woorden hoor ik niet in mijn professionele (dat is een technische) werkomgeving. Ik hoor deze woorden weinig in mijn privéleven; bij mijn familie en vrienden.
Bij deze woorden denk ik aan het kwetsbaar opstellen en het delen van ervaringen. Delen van hetgeen ons bezig houdt, onze verlangens, onze weerstanden, over oude moeilijkheden, over de ontwikkeling die wij hebben doorgemaakt. Door deze ervaringen te delen, zetten wij (in het kort) onze zachtheid in.
Voor mij is Dreifigurengruppe van Joannis Avramidis een aansporing om intiem en zacht te zijn. Hoe zou het zijn als wij vaker onze zachtheid inzetten in ons privé-leven en ook in onze professionele werkomgeving?
Door Theo, www.artatsite.com
www.welt-der-form.net:
Säulenhafte Figuren oder biomorphe Säulen? Bei dieser Skulptur sind die Grenzen zwischen Figuration und Abstraktion fliessend. Avramidis nimmt bei seiner Arbeit Bezug auf die klassische Antike und die italienische Renaissance. Seine stark abstrahierten Mehrfigurengruppen sind eng miteinander verschmolzen. Mit dem Wechsel von schwellenden Formen und Einschnürungen deutet er Kopf, Rumpf und Beine an. War die klassische Säule ein architektonisches Element ist, dessen Aufbau mit dem des stehenden menschlichen Körpers verglichen wurde, geht Avramidis den umgekehrten Weg: Bei ihm bekommt der menschliche Körper durch extreme Stilisierung säulenhaften Charakter.
1939 musste Avramidis, Sohn pontischer Griechen, Georgien verlassen und sein 1937 in Batumi begonnenes Kunststudium aufgeben. Er ging zunächst nach Griechenland, liess sich 1943 als Arbeiter in Wien nieder und studierte dort schliesslich 1953 bis 1956 Bildhauerei bei Fritz Wotruba.
Bronze. Standort: Berliner Allee 14, Deutsche Bundesbank.
www.leopoldmuseum.org:
Joannis Avramidis (1922–2016) zählt zu den wichtigsten Protagonisten der österreichischen Bildhauerei. Ein Jahr nach dem Tod des Künstlers präsentiert das Leopold Museum seine bisher grösste Retrospektive in Österreich. Avramidis? Werk kreiste stets um die menschliche Figur. Aus Kreissegmentformen aufgebaut, wurde diese abstrahiert und in sich ausgewogene monumentale Rundplastiken transformiert. In seiner Suche nach einer Verdichtung des Figürlichen bei gleichzeitiger Abstraktheit der Form orientierte sich Avramidis an der griechisch archaischen und klassischen Skulptur ebenso, wie er sich von Künstlern wie Hans von Marées, Constantin Brancusi oder Wilhelm Lehmbruck inspirieren liess. Dabei fand er zu einem höchst eigenständigen Stil, den Werner Hofmann als „Rhythmus der Strenge' umschrieb.
www.wikipedia.org:
Joannis Avramidis (Greek: I?????? A????????) was a contemporary Greek-Austrian sculptor[1], he was born in 1922, son of a Pontic Greek origin[2], in Batumi, Georgia (once Soviet Union) on the edge of the Black Sea.
He began studying painting at the state art school, but due to Stalin's ethnic cleansing , this came to an end; his father died in 1937 in prison. After many eventful years and having fled to Athens, he was conscripted in 1943 by the National Socialists and deported as a foreign worker back to Vienna. At the end of the Second World War he studied painting under Robin Christian Andersen (1945-1949) at the Academy of Fine Arts Vienna, and from 1953 to 1956 attends Fritz wotrubas' sculpture classes.
Since then, the search for the 'absolute figure' stands at the centre of his work. Consequently, two eras serve as sources of inspiration for the artist, eras in which the figure and its proportions were held as the measure of all things. These are the classical antiquity and the Italian Renaissance.
Avramidis allows the borders between abstraction and figurative depiction to merge in his sculptures. Softly rounded curves suggest the human body without defining it, whilst various profile views are fanned out, as though blurred. In 1962 Avramidis represented Austria in the 31st Biennale in Venice, and participated in documenta II (1964) and documenta 6 (1977). From 1965 to his retirement in 1992 he held the position of Professor of sculpture at the Academy of Fine Arts Vienna.