Artist:
Erwin Heerich
Title:
Ohne Titel
Year:
1985
Adress:
Skulpturenpark am Metro-Campus
Restless and rebellious
An artwork like Ohne Titel makes me restless and rebellious.
This starts with the material. This artwork is created out of one of the most beautiful stones on earth: marble. Take a look at the color shades, the regularity and the matt-gloss. This stone is perfect. The only downside is the coldness. This calls out to respect and distance. The problem with me is that I linked respect with rebellion.
The next problem is the form. Erwin Heerich has made perfect cubes out of this hard stone. The problem with me is that perfection makes me restless. Fortunately Erwin Heerich made jokes about it's perfection: two large cubes interfere with each other so therefore they aren’t perfect cubes any more. Another joke is the diagonal line formed by the small cubes.
I sometimes wish to experience this perfection, distance, and coldness. Since then I feel I don’t need anyone.
At the same time, it is my experience that the opposite is far more valuable. I'm a lot happier when I feel warmth. Than I often feel also imperfection and proximity.
By Theo, www.artatsite.com
Vertaling
Onrustig en rebels
Van een kunstwerk als Ohne Titel word ik onrustig en rebels.
Dit begint bij het materiaal. Dit kunstwerk is gemaakt van één van de mooiste steensoorten op aarde: van marmer. Kijk naar de kleurovergangen, de regelmatigheid, de matte glans. Deze steen is perfectie. Het enige nadeel van het materiaal is de koudheid. Daardoor wordt respect en afstand opgeroepen. Het probleem met mij is dat respect gekoppeld is aan rebelsheid.
Het volgende probleem is de vorm. Erwin Heerich heeft perfecte kubussen gemaakt uit deze harde steen. Het probleem met mij is dat ik onrustig wordt van perfectie. Gelukkig heeft Erwin Heerich grapjes gemaakt over de perfectie: de twee grote kubussen grijpen in elkaar waardoor ze geen perfecte kubussen meer zijn. Een ander grapje is de diagonaal die ontstaat door de kleine kubussen.
Soms zou ik willen dat ik deze perfectie, afstand en koudheid ervaar. Want dan heb ik het gevoel niemand nodig te hebben.
Tegelijk is mijn ervaring dat het tegenovergestelde veel waardevoller is. Ik voel mij veel gelukkiger als ik warmte voel. Dan voel ik ook vaak imperfectie en nabijheid.
Door Theo, www.artatsite.com
www.welt-der-form.net:
Viele von Heerichs Werken setzen sich mit der Form und der Teilung von stereometrischen Grundkörpern auseinander. Wichtig ist Heerich der für den Betrachter nachvollziehbare Aufbau, die konstruktive Idee. Hierzu gehört insbesondere das, wie er es nennt, "Massliche", d.h. die relativen Grössenverhältnisse, die die Zeichnung (mit Vorliebe auf Karopapier) oder Skulpturen regulieren. Konkrete (absolute) Abmessungen, Material und Herstellungsprozess sind dem untergeordnet. Die Skulptur im Metro-Skulpturenpark scheint aus zwei ineinandergeschobenen Würfeln zu bestehen. Die "harte" Spitze, die dadurch in der Mitte entsteht, kaschiert er, indem er die Ecke des grossen Würfels in der Diagonale des kleineren "versteckt". Diese Diagonale existiert nur gedacht - wenn man die Ecken der aufgereihten kleinen Würfel gedanklich verbindet. Die kleinen Würfel scheinen hinzugefügt. Am Ende wird man sich aber bewusst, dass das kleinere "Objekt" gar kein Würfel mehr ist: ihm fehlt "etwas", um ganz Würfel zu sein.
www.wikipedia.org:
Erwin Heerich (29 November 1922 in Kassel – 6 November 2004 in Meerbusch, Germany) was a German artist.
Heerich emphasized that for him, "cardboard, like polystyrene, had no specifically aesthetic or historical connotations, the materials are value-neutral to the largest possible extent." Furthermore, the artist was not primarily "concerned with the manifestation of an art object, but with making an idea material in terms of a specific problem: how space can be presented and formed."
An artwork like Ohne Titel makes me restless and rebellious.
This starts with the material. This artwork is created out of one of the most beautiful stones on earth: marble. Take a look at the color shades, the regularity and the matt-gloss. This stone is perfect. The only downside is the coldness. This calls out to respect and distance. The problem with me is that I linked respect with rebellion.
The next problem is the form. Erwin Heerich has made perfect cubes out of this hard stone. The problem with me is that perfection makes me restless. Fortunately Erwin Heerich made jokes about it's perfection: two large cubes interfere with each other so therefore they aren’t perfect cubes any more. Another joke is the diagonal line formed by the small cubes.
I sometimes wish to experience this perfection, distance, and coldness. Since then I feel I don’t need anyone.
At the same time, it is my experience that the opposite is far more valuable. I'm a lot happier when I feel warmth. Than I often feel also imperfection and proximity.
By Theo, www.artatsite.com
Vertaling
Onrustig en rebels
Van een kunstwerk als Ohne Titel word ik onrustig en rebels.
Dit begint bij het materiaal. Dit kunstwerk is gemaakt van één van de mooiste steensoorten op aarde: van marmer. Kijk naar de kleurovergangen, de regelmatigheid, de matte glans. Deze steen is perfectie. Het enige nadeel van het materiaal is de koudheid. Daardoor wordt respect en afstand opgeroepen. Het probleem met mij is dat respect gekoppeld is aan rebelsheid.
Het volgende probleem is de vorm. Erwin Heerich heeft perfecte kubussen gemaakt uit deze harde steen. Het probleem met mij is dat ik onrustig wordt van perfectie. Gelukkig heeft Erwin Heerich grapjes gemaakt over de perfectie: de twee grote kubussen grijpen in elkaar waardoor ze geen perfecte kubussen meer zijn. Een ander grapje is de diagonaal die ontstaat door de kleine kubussen.
Soms zou ik willen dat ik deze perfectie, afstand en koudheid ervaar. Want dan heb ik het gevoel niemand nodig te hebben.
Tegelijk is mijn ervaring dat het tegenovergestelde veel waardevoller is. Ik voel mij veel gelukkiger als ik warmte voel. Dan voel ik ook vaak imperfectie en nabijheid.
Door Theo, www.artatsite.com
www.welt-der-form.net:
Viele von Heerichs Werken setzen sich mit der Form und der Teilung von stereometrischen Grundkörpern auseinander. Wichtig ist Heerich der für den Betrachter nachvollziehbare Aufbau, die konstruktive Idee. Hierzu gehört insbesondere das, wie er es nennt, "Massliche", d.h. die relativen Grössenverhältnisse, die die Zeichnung (mit Vorliebe auf Karopapier) oder Skulpturen regulieren. Konkrete (absolute) Abmessungen, Material und Herstellungsprozess sind dem untergeordnet. Die Skulptur im Metro-Skulpturenpark scheint aus zwei ineinandergeschobenen Würfeln zu bestehen. Die "harte" Spitze, die dadurch in der Mitte entsteht, kaschiert er, indem er die Ecke des grossen Würfels in der Diagonale des kleineren "versteckt". Diese Diagonale existiert nur gedacht - wenn man die Ecken der aufgereihten kleinen Würfel gedanklich verbindet. Die kleinen Würfel scheinen hinzugefügt. Am Ende wird man sich aber bewusst, dass das kleinere "Objekt" gar kein Würfel mehr ist: ihm fehlt "etwas", um ganz Würfel zu sein.
www.wikipedia.org:
Erwin Heerich (29 November 1922 in Kassel – 6 November 2004 in Meerbusch, Germany) was a German artist.
Heerich emphasized that for him, "cardboard, like polystyrene, had no specifically aesthetic or historical connotations, the materials are value-neutral to the largest possible extent." Furthermore, the artist was not primarily "concerned with the manifestation of an art object, but with making an idea material in terms of a specific problem: how space can be presented and formed."