Artist:
Armando
Title:
Torso
Year:
2015
Adress:
LUMC
Wat zou hij met ons kunnen delen?
Brede schouders gaan over naar een slanke taille. Ook al is het gezicht niet zichtbaar, je snapt dat deze man rechtop staat. Hij neigt iets naar achteren neigt en beweegt de schouder naar links en naar boven. Deze man is niet bang. Dit is een krachtige man die zelfs het gevecht lijkt aan te gaan.
Het oppervlakte is zwart en pukkelig. Dit voldoet niet aan het schoonheidsideaal. Dit lijkt mij te duiden op wonden, op problemen, misschien op oud zeer.
Dit is een monument. Daar denk je al gauw aan bij een torso. Dit is toch een klassieke vorm. Het is een klein monument en toch indrukwekkend.
Deze gekwetste man vraagt gezien te worden. Misschien is deze man bereid om zijn verhaal met ons te delen. Of heeft hij daarvoor teveel pijnen? Van mij mag hij!
By Theo, www.artatsite.com
www.lumc.nl:
Torso' is onderdeel van een serie Torsen die Armando eind jaren negentig maakte. Zijn beeld toont de overgang van de klassieke naar de hedendaagse beeldhouwkunst. Armando laat zich inspireren door motieven uit een elementaire, archetypische wereld. Zijn beelden, altijd in een oplage van drie, maakt hij in series rond bepaalde thema's. De urn, de offerschaal, de strijdkar, het wiel, het dier, de kelk, de vlag, de ladder, de kop, de boom, zijn motieven die hij in zijn beelden verwerkt en waarvan hij eenvoudige, krachtige vormen in brons maakt.
De tragiek van de mens in een onverschillig landschap is de overheersende thematiek in het werk van Armando. Zijn meeste werk vindt zijn oorsprong in de bossen rond het concentratiekamp Amersfoort. Daar zag hij als kind het geweld van de Duitsers dat diepe indruk op hem maakte. Hij raakte gefascineerd door de omstandigheden waaronder mensen tot kwaad en gewelddadigheid in staat zijn. De 'Torso' van brons oogt sterk en robuust. Een beeld dat niet zal buigen voor het kwaad maar zich er tegen teweerstelt.
De beeldenroute van het LUMC bestaat uit hedendaagse beelden van beeldhouwers die sinds 1980 met vormen en materialen de beeldhouwkunst nieuwe betekenis willen geven. De beeldhouwers zijn geworteld in de beeldhouwtraditie, maar geven hier een eigen draai aan. Het beeld van Armando vormt een aanvulling op de bestaande beelden van Adam Colton, Sjoerd Buisman, Henk Visch en Joost van den Toorn. De beeldenroute zal zich in de toekomst verder ontwikkelen met beelden van hedendaagse beeldhouwers.
www.wikipedia.org:
Armando, geboren als Herman Dirk van Dodeweerd (Amsterdam, 18 september 1929 - Potsdam, 1 juli 2018), was een Nederlandse kunstschilder, beeldhouwer, dichter, schrijver, violist, acteur, journalist, film-, televisie- en theatermaker.
Armando was zijn officiële naam; zijn geboortenaam, het pseudoniem zoals hij het noemde, bestond voor hem niet meer. Later heeft hij zijn oorspronkelijke naam in het register van de burgerlijke stand laten wijzigen in Armando, een Italiaanse versie van de naam Herman, die hij te danken had aan zijn Italiaanse grootmoeder. Betekenissen als 'zich wapenend', zoals de literaire analisten in zijn naam zien, zijn dus toevallig.
Zelf zag hij zijn werk als 'Gesamtkunstwerk', waarvoor zijn ervaringen uit de Tweede Wereldoorlog in de omgeving van Kamp Amersfoort de basis vormden.
Brede schouders gaan over naar een slanke taille. Ook al is het gezicht niet zichtbaar, je snapt dat deze man rechtop staat. Hij neigt iets naar achteren neigt en beweegt de schouder naar links en naar boven. Deze man is niet bang. Dit is een krachtige man die zelfs het gevecht lijkt aan te gaan.
Het oppervlakte is zwart en pukkelig. Dit voldoet niet aan het schoonheidsideaal. Dit lijkt mij te duiden op wonden, op problemen, misschien op oud zeer.
Dit is een monument. Daar denk je al gauw aan bij een torso. Dit is toch een klassieke vorm. Het is een klein monument en toch indrukwekkend.
Deze gekwetste man vraagt gezien te worden. Misschien is deze man bereid om zijn verhaal met ons te delen. Of heeft hij daarvoor teveel pijnen? Van mij mag hij!
By Theo, www.artatsite.com
www.lumc.nl:
Torso' is onderdeel van een serie Torsen die Armando eind jaren negentig maakte. Zijn beeld toont de overgang van de klassieke naar de hedendaagse beeldhouwkunst. Armando laat zich inspireren door motieven uit een elementaire, archetypische wereld. Zijn beelden, altijd in een oplage van drie, maakt hij in series rond bepaalde thema's. De urn, de offerschaal, de strijdkar, het wiel, het dier, de kelk, de vlag, de ladder, de kop, de boom, zijn motieven die hij in zijn beelden verwerkt en waarvan hij eenvoudige, krachtige vormen in brons maakt.
De tragiek van de mens in een onverschillig landschap is de overheersende thematiek in het werk van Armando. Zijn meeste werk vindt zijn oorsprong in de bossen rond het concentratiekamp Amersfoort. Daar zag hij als kind het geweld van de Duitsers dat diepe indruk op hem maakte. Hij raakte gefascineerd door de omstandigheden waaronder mensen tot kwaad en gewelddadigheid in staat zijn. De 'Torso' van brons oogt sterk en robuust. Een beeld dat niet zal buigen voor het kwaad maar zich er tegen teweerstelt.
De beeldenroute van het LUMC bestaat uit hedendaagse beelden van beeldhouwers die sinds 1980 met vormen en materialen de beeldhouwkunst nieuwe betekenis willen geven. De beeldhouwers zijn geworteld in de beeldhouwtraditie, maar geven hier een eigen draai aan. Het beeld van Armando vormt een aanvulling op de bestaande beelden van Adam Colton, Sjoerd Buisman, Henk Visch en Joost van den Toorn. De beeldenroute zal zich in de toekomst verder ontwikkelen met beelden van hedendaagse beeldhouwers.
www.wikipedia.org:
Armando, geboren als Herman Dirk van Dodeweerd (Amsterdam, 18 september 1929 - Potsdam, 1 juli 2018), was een Nederlandse kunstschilder, beeldhouwer, dichter, schrijver, violist, acteur, journalist, film-, televisie- en theatermaker.
Armando was zijn officiële naam; zijn geboortenaam, het pseudoniem zoals hij het noemde, bestond voor hem niet meer. Later heeft hij zijn oorspronkelijke naam in het register van de burgerlijke stand laten wijzigen in Armando, een Italiaanse versie van de naam Herman, die hij te danken had aan zijn Italiaanse grootmoeder. Betekenissen als 'zich wapenend', zoals de literaire analisten in zijn naam zien, zijn dus toevallig.
Zelf zag hij zijn werk als 'Gesamtkunstwerk', waarvoor zijn ervaringen uit de Tweede Wereldoorlog in de omgeving van Kamp Amersfoort de basis vormden.