Artist:
Theo van Doesburg
Title:
Vierkant in Vierkant
Year:
2017
Adress:
Morssingelplein
www.sleutelstad.nl:
Theo van Doesburg ontwierp Vierkant in Vierkant samen met architect Jan Wils als inzending voor de prijsvraag in 1917 voor een fontein bij het station van Leeuwarden. Honderd jaar later is het gerealiseerd. Leiden kreeg daarmee in het gedenkjaar honderd jaar De Stijl een permanent eerbetoon aan deze Leidse kunstenaar van wereldfaam.
www.vierkantinvierkant.nl:
Van Doesburg sprak van 'een zuiver stuk ruimteplastiek zonder enige versiering'. Hem stond niet zozeer een fontein voor ogen, maar een monument, een twaalf meter hoge plastiek van een overtuigende universaliteit die rust uitstraalde op een levendig plein; een plastiek waarbij verbinding en verbroedering sleutelelementen zijn.
De kubusvorm was de basis van het ontwerp. Als materiaal werd gekozen voor beton, in die tijd voor een kunstwerk nog een revolutionaire keuze. Wat beton voor Van Doesburg betekende is verwoord door de architect J.J.P. Oud in 1919: 'met gewapend beton zou het mogelijk zijn te komen tot een 'evenwichtige plastiekbeelding, een zuiverder en monumentale vlakbegrenzing. De vlakwerking kan synthetischer worden omdat er minder constructieve hulpmiddelen nodig zijn als voegen en lateien.'
Voor Van Doesburg was zijn monument pas compleet als de vier zijden gelijkwaardig waren. In zijn theoretische verhandelingen over ruimteplastiek benadrukt hij dit aspect. De achterkant en de zijkanten mogen niet verwaarloosd worden, de voorkant mag niet domineren. Daarmee worden deze tegenstellingen opgeheven: er is eigenlijk geen sprake meer van voor-, achter- of zijkant. De beschouwer ervaart de logica van ruimtes en volumes. De vorm blijft boeien door de variatie van de zijden die bij verschillende weersomstandigheden en tijden van de dag telkens anders belicht worden.
www.wikipedia.org:
Theo van Doesburg, pseudoniem van Christian Emil Marie Küpper, (Utrecht, 30 augustus 1883[1] - Davos, 7 maart 1931) was een Nederlands kunstenaar. Hij staat bekend als een van de belangrijkste vertegenwoordigers en propagandisten van de abstracte kunst in de 20e eeuw.
Hiertoe richtte hij in 1917 het tijdschrift De Stijl op. Naast schilder was Van Doesburg ook actief als dichter (zie I.K. Bonset), romanschrijver (zie Aldo Camini), typograaf, fotograaf, interieurontwerper en architect.
Van Doesburg propageerde een wereld waarin de kunsten een meer verheffende, apolitieke en onderling gelijkwaardige plaats innamen binnen het theoretische kader van de Nieuwe Beelding. Hiervoor zocht hij aansluiting bij de internationale avant-garde.
Theo van Doesburg ontwierp Vierkant in Vierkant samen met architect Jan Wils als inzending voor de prijsvraag in 1917 voor een fontein bij het station van Leeuwarden. Honderd jaar later is het gerealiseerd. Leiden kreeg daarmee in het gedenkjaar honderd jaar De Stijl een permanent eerbetoon aan deze Leidse kunstenaar van wereldfaam.
www.vierkantinvierkant.nl:
Van Doesburg sprak van 'een zuiver stuk ruimteplastiek zonder enige versiering'. Hem stond niet zozeer een fontein voor ogen, maar een monument, een twaalf meter hoge plastiek van een overtuigende universaliteit die rust uitstraalde op een levendig plein; een plastiek waarbij verbinding en verbroedering sleutelelementen zijn.
De kubusvorm was de basis van het ontwerp. Als materiaal werd gekozen voor beton, in die tijd voor een kunstwerk nog een revolutionaire keuze. Wat beton voor Van Doesburg betekende is verwoord door de architect J.J.P. Oud in 1919: 'met gewapend beton zou het mogelijk zijn te komen tot een 'evenwichtige plastiekbeelding, een zuiverder en monumentale vlakbegrenzing. De vlakwerking kan synthetischer worden omdat er minder constructieve hulpmiddelen nodig zijn als voegen en lateien.'
Voor Van Doesburg was zijn monument pas compleet als de vier zijden gelijkwaardig waren. In zijn theoretische verhandelingen over ruimteplastiek benadrukt hij dit aspect. De achterkant en de zijkanten mogen niet verwaarloosd worden, de voorkant mag niet domineren. Daarmee worden deze tegenstellingen opgeheven: er is eigenlijk geen sprake meer van voor-, achter- of zijkant. De beschouwer ervaart de logica van ruimtes en volumes. De vorm blijft boeien door de variatie van de zijden die bij verschillende weersomstandigheden en tijden van de dag telkens anders belicht worden.
www.wikipedia.org:
Theo van Doesburg, pseudoniem van Christian Emil Marie Küpper, (Utrecht, 30 augustus 1883[1] - Davos, 7 maart 1931) was een Nederlands kunstenaar. Hij staat bekend als een van de belangrijkste vertegenwoordigers en propagandisten van de abstracte kunst in de 20e eeuw.
Hiertoe richtte hij in 1917 het tijdschrift De Stijl op. Naast schilder was Van Doesburg ook actief als dichter (zie I.K. Bonset), romanschrijver (zie Aldo Camini), typograaf, fotograaf, interieurontwerper en architect.
Van Doesburg propageerde een wereld waarin de kunsten een meer verheffende, apolitieke en onderling gelijkwaardige plaats innamen binnen het theoretische kader van de Nieuwe Beelding. Hiervoor zocht hij aansluiting bij de internationale avant-garde.