Artist:
Ernst Hazenbroek
Title:
It Takes Two To Tango
Year:
1989
Adress:
Stichtse Rotonde
Hou je vast!
Elke keer als ik over de Stichtse Rotonde rijd, houd ik mijn stuur steviger vast. Dit komt door It Takes Two To Tango van Ernst Hazenbroek; dit is een sterk kunstwerk.
Een constructie van schoren gaat misschien wel tien meter hoog. Zonder een krimp te geven balanceert daarop een grote massa. Uit deze massa komt een staaf die in een ronde beweging naar beneden duikt en nét zo gemakkelijk omhoog schiet en draait. En dan springt er een massa in een sierlijke boog hoog boven alles uit.
Dit kunstwerk is zichzelf. Geen enkel object in de omgeving lijkt erop: het is anders dan de hoge bomen, de brede wegen, de lage heide.
Of is het tegenover gestelde het geval? Ik zie een boom van een constructie. Ik zie een bijna perfecte boog die op een rotonde lijkt. Ik zie een tak die op een heidetak lijkt. En dit alles is stevig.
Nu kom ik ineens tot de tegenover gestelde conclusie. Dit is het leuke van een essay over een kunstwerk schrijven: het voelt als in volle vaart over een rotonde rijden met het kunstwerk van Ernst Hazenbroek in het midden.
By Theo, www.artatsite.com
www.wikipedia.org:
It takes two to tango is de titel van een kunstwerk uit 1989 gelegen op de Stichtse Rotonde aan de zuidzijde van Amersfoort. Het is een werk van Ernst Hazenbroek.
Het kunstwerk is 16 meter hoog en 20 ton zwaar, en is geplaatst op een prominente invalsweg voor bezoekers van Amersfoort. Vanuit verschillende gezichtspunten ziet dit werk er anders uit.
www.stroom.nl:
Reusachtige beelden uit plaatstaal van wel acht tot vijftien meter hoog. Geschilderd in stevige kleuren. Dat zijn beelden die Ernst Hazenbroek (1954) eind jaren tachtig, begin jaren negentig voor twee rotondes in de gemeente Amersfoort en Alphen aan de Rijn heeft gemaakt. Deze robuuste beelden ontstonden in een enorme loods en zijn - geheel tegen de principes van bouwen en de zwaartekracht in - van bovenaf geconstrueerd. Daartoe snijdt Hazenbroek plaatstaal aan stukken. Vervolgens hijst hij de verschillende delen met behulp van takels omhoog en verschuift hij ze net zolang totdat hij de juiste compositie heeft gevonden. Deze werkwijze is vergelijkbaar met het maken van een collage van karton. Al is het materiaal vele malen zwaarder en is het in je eentje moeilijk te hanteren.
Bij deze twee beelden van Hazenbroek is direct de verwantschap met de sculpturen van David Smith (1906-1965) en Anthony Caro (1924) herkenbaar. Deze bekende Amerikaanse beeldhouwers maakten in de jaren vijftig en zestig furore met abstracte sculpturen die zij construeerden uit staal.
De verwantschap met de Amerikaanse abstract expressionistische beeldhouwers is in de beelden van de afgelopen tien, vijftien jaar veel minder (letterlijk) aanwezig. Voor deze sculpturen heeft Hazenbroek de cilinder tot uitgangspunt gekozen. Die snijdt hij in stukken om vervolgens van de krullen die ontstaan aanhangsels te maken die hij verschillende kanten opbuigt. Ook voor zijn sokkelbeeld diende een cilinder als uitgangspunt. Deze is diagonaal doorgesneden en verder uit- en opengeklapt tot een abstract, verticaal stilleven. De onmogelijke dikte van de cilinder en het verzet van het materiaal zijn duidelijk zichtbaar. Desondanks heeft Hazenbroek het naar zijn hand weten te zetten.
www.rkd.nl:
Ernst Hazenbroek is beeldhouwer, tekenaar geboren op 1955-05-19 te Rotterdam.
www.rotondekunst.eu:
Geplaatst in 1998
Elke keer als ik over de Stichtse Rotonde rijd, houd ik mijn stuur steviger vast. Dit komt door It Takes Two To Tango van Ernst Hazenbroek; dit is een sterk kunstwerk.
Een constructie van schoren gaat misschien wel tien meter hoog. Zonder een krimp te geven balanceert daarop een grote massa. Uit deze massa komt een staaf die in een ronde beweging naar beneden duikt en nét zo gemakkelijk omhoog schiet en draait. En dan springt er een massa in een sierlijke boog hoog boven alles uit.
Dit kunstwerk is zichzelf. Geen enkel object in de omgeving lijkt erop: het is anders dan de hoge bomen, de brede wegen, de lage heide.
Of is het tegenover gestelde het geval? Ik zie een boom van een constructie. Ik zie een bijna perfecte boog die op een rotonde lijkt. Ik zie een tak die op een heidetak lijkt. En dit alles is stevig.
Nu kom ik ineens tot de tegenover gestelde conclusie. Dit is het leuke van een essay over een kunstwerk schrijven: het voelt als in volle vaart over een rotonde rijden met het kunstwerk van Ernst Hazenbroek in het midden.
By Theo, www.artatsite.com
www.wikipedia.org:
It takes two to tango is de titel van een kunstwerk uit 1989 gelegen op de Stichtse Rotonde aan de zuidzijde van Amersfoort. Het is een werk van Ernst Hazenbroek.
Het kunstwerk is 16 meter hoog en 20 ton zwaar, en is geplaatst op een prominente invalsweg voor bezoekers van Amersfoort. Vanuit verschillende gezichtspunten ziet dit werk er anders uit.
www.stroom.nl:
Reusachtige beelden uit plaatstaal van wel acht tot vijftien meter hoog. Geschilderd in stevige kleuren. Dat zijn beelden die Ernst Hazenbroek (1954) eind jaren tachtig, begin jaren negentig voor twee rotondes in de gemeente Amersfoort en Alphen aan de Rijn heeft gemaakt. Deze robuuste beelden ontstonden in een enorme loods en zijn - geheel tegen de principes van bouwen en de zwaartekracht in - van bovenaf geconstrueerd. Daartoe snijdt Hazenbroek plaatstaal aan stukken. Vervolgens hijst hij de verschillende delen met behulp van takels omhoog en verschuift hij ze net zolang totdat hij de juiste compositie heeft gevonden. Deze werkwijze is vergelijkbaar met het maken van een collage van karton. Al is het materiaal vele malen zwaarder en is het in je eentje moeilijk te hanteren.
Bij deze twee beelden van Hazenbroek is direct de verwantschap met de sculpturen van David Smith (1906-1965) en Anthony Caro (1924) herkenbaar. Deze bekende Amerikaanse beeldhouwers maakten in de jaren vijftig en zestig furore met abstracte sculpturen die zij construeerden uit staal.
De verwantschap met de Amerikaanse abstract expressionistische beeldhouwers is in de beelden van de afgelopen tien, vijftien jaar veel minder (letterlijk) aanwezig. Voor deze sculpturen heeft Hazenbroek de cilinder tot uitgangspunt gekozen. Die snijdt hij in stukken om vervolgens van de krullen die ontstaan aanhangsels te maken die hij verschillende kanten opbuigt. Ook voor zijn sokkelbeeld diende een cilinder als uitgangspunt. Deze is diagonaal doorgesneden en verder uit- en opengeklapt tot een abstract, verticaal stilleven. De onmogelijke dikte van de cilinder en het verzet van het materiaal zijn duidelijk zichtbaar. Desondanks heeft Hazenbroek het naar zijn hand weten te zetten.
www.rkd.nl:
Ernst Hazenbroek is beeldhouwer, tekenaar geboren op 1955-05-19 te Rotterdam.
www.rotondekunst.eu:
Geplaatst in 1998