Art@Site www.artatsite.com Michel Huisman Halfautomatische Troostmachine Maastricht
Artist:

Michel Huisman

Title:

Halfautomatische Troostmachine

Year:
2001
Adress:
Aldenhofpark, Berenkuil
Website:
Ontroerend kunstwerk in het Jekerkwartier, Maastricht.
Op een winterse dag loop ik door snijdende kou langs de berenkuil in het Aldenhofpark. Beneden in de kuil is het nóg akeliger dan bovenop. Voor mij onbekende soorten dieren kijken treurig omhoog of kijken verdrietig voor zich uit.
Bovenop de kuil ligt een giraf. Echt waar. In zijn volledige lengte met zijn fijne vacht en elegante benen, prachtige tekening op zijn buik en hals. Dichterbij gekomen blijken de ogen open te zijn. Maar. De giraf is dood.
Een jong meisje zit naast de giraf. Verder is er niemand. Ze zit naast een levenloze giraf. Ze zit er misschien al lang. Haar natte haren vallen losjes over haar blote schouder. Ze draagt een lange jurk en lange handschoenen. Ze komt blijkbaar van een feest of receptie, is geconfronteerd met een griezelig en desolaat beeld, zij moet zich ellendig voelen. Dichterbij gekomen zie ik dat het meisje met haar zwarte heldere ogen vooruit staart en een hand op de hals van de giraf heeft gelegd.
Dit droevige beeld kan ik haast niet geloven. Ik blijf maar kijken of ik mij misschien vergist heb. Nee. De giraf is dood. Het meisje is troosteloos.
By Theo, www.artatsite.com

www.wikipedia.org:
De Halfautomatische Troostmachine is er niet zonder slag of stoot gekomen. Dit komt voornamelijk doordat de berenkuil een gevoelige locatie was waar de Maastrichtenaren in hoge mate aan gehecht zijn maar waar ook veel publieke verontwaardiging over was vanwege het vermeende dierenleed dat de beren ondergingen. Er werd door verschillende burgers en groeperingen opgeroepen om de beren naar een ander, diervriendelijker onderkomen te verplaatsen en de kuil af te breken.
Nadat in 1993 de laatste bruine beer, Jo, werd overgebracht naar Ouwehands Dierenpark (waar hij drie jaar later overigens overleed) stond de berenkuil leeg.

www.gemeentemaastricht.nl:
Het oorspronkelijke kunstwerk is in 2001 onthuld en kreeg de naam: de Halfautomatische Troostmachine van Maastricht. Het kunstwerk bestaat uit een beeldengroep van uitgestorven diersoorten en een vrouwenfiguur die een giraffe streelt en troost. De kunstenaar beoogt met het kunstwerk de toeschouwer te wijzen op de manier waarop de mensheid in het (recente) verleden met de natuur is omgegaan.

www.wikipedia.org:
Michel Huisman, Halfautomatische Troostmachine, een installatie in de voormalige berenkuil, met onder andere twaalf beelden van uitgestorven diersoorten, vrouw die giraffe aait en beer Jo op een bankje, 2001, Jekerkwartier-Villapark, Aldenhofpark, Berenkuil. Maastricht, Brons, kunststof (?).

www.wigosite.nl:
De mechanisch aangedreven centrale beeldengroep bestaat uit een vrouw die een dode giraffe aait. Het kunstwerk ’de Halfautomatische Troostmachine’ van Michel Huisman ’bevolkt’ sinds oktober 2001 de Berenkuil in het Stadspark te Maastricht Het kunstwerk bestaat uit 15 geverfde bronzen beelden in en rondom de voormalige Berenkuil.
In de droge gracht rondom het centrale plateau bevinden zich 12 beelden van uitgestorven diersoorten: de Reuzen Alk, de Palestijnse Kikker, de Grote Ivoorsnavel, de Quagga Zebra, de Caribische Monniksrob, de Lachuil, de Rozekop Eend, de Olijfgroene Ibis, de Blauwbok, de Trekduif, de Tasmaanse Buidelwolf en de Rode Colobusaap.
Op afstand zit beer Jo, de laatste bewoner van de berenkuil, op een bankje. Relevant, poëtisch, ontroerend ! ?