Artist:
Cyril Lixenberg
Title:
Driehoek
Year:
1988
Adress:
Monseigneur de Vetstraat
www.kunstinbreda.nl
Deze driehoek lijkt afhankelijk van de invalshoek gesloten, maar zoals op de foto zichtbaar is de driehoek toch echt open op een hoekpunt. Kunstenaar Cyril Lixenberg gebruikt vaak de geometrische basisfiguren driehoek, cirkel en vierkant in zijn oeuvre. Bij de opening van buurthuis de Poelewei werd het kunstwerk onthuld en werd het symboliek toegelicht. Lixenberg maakte het werk als teken van openheid naar de hele wijk. De open zijde van de gekantelde en deels uitgevouwen driehoek moet die openheid symboliseren. De vorm als contrast creëert evenwicht, spanning, ruimte en nieuwe waarden van continuïteit. De ideeën die in een object zitten, worden onderling verbonden en daarmee deel van het geheel.
Lixenberg snijdt zijn vormen uit plat staal en begint vervolgens te vouwen. Zijn werkwijze is het best te vergelijken met die van een Origami-kunstenaar, maar anders dan bij de Japanse vouwkunst werkt hij met staal in plaats van met papier. Lixenberg ontkent de hardheid van het materiaal. Hij doet alsof het met het grootste gemak naar zijn hand is te zetten. Ook de kleur draagt bij aan het vervreemdingseffect dat deze Driehoek oproept. Het heldere blauw is als de kleur van de lucht of water. Alsof een stukje van de aarde is uitgewist. Het accent komt daardoor meer te liggen op de vorm eromheen: de tegenvorm. Evenals de Driehoek zelf wijzigt die als het gezichtspunt wijzigt.
www.nrc.nl:
Cyril Lixenberg versiert de polder, heel Nederland eigenlijk, met kleurige driehoeken, cirkels en vierkanten. Komend voorjaar (1998) moeten de monotone straten van Dronten in de veranderd zijn in een grote openluchtgalerie.
Lixenberg maakt strenge geometrische kunst, een spel met elementaire vormen, dat al van kilometers afstand is waar te nemen, zowel van het water van het Ketelmeer als van het land dat hier oneindig, vlak en eentonig is en daarom een speels baken, een herkenningspunt heel goed kan gebruiken.
In de polders op de Zuiderzeebodem is het oog voortdurend op zoek naar een verticaal teken, een punt van visueel houvast, in Emmeloord is er zelfs speciaal voor dit effect een vrijstaande klokkentoren gebouwd, verder zijn er de kerktorens en een kunstwerk, hier en daar, en bomenrijen als 'windsingels' langs de wegen. Ze moeten voorkomen dat de automobilisten op die lange, rechte wegen in een soort gevaarlijke trance raken, zeker als in de zomer de warme lucht boven het asfalt gaat trillen en dan zelfs echte fata morgana's kan veroorzaken, bijvoorbeeld dat er grote plassen water op de kurkdroge weg liggen. Automobilisten wordt aangeraden er altijd groot licht te voeren, ook in de heldere zonneschijn, ter bestrijding van deze 'polderblindheid'. Doorbreking van de monotonie is dus van levensbelang.
Lixenberg maakt vormen die de voorbijganger op andere gedachten brengen, solide bakens in een zee van platte onzekerheid.
De laatste jaren zijn zijn beelden milder, speelser en kleuriger geworden. Met het ouder worden wordt Lixenbergs visie wat minder streng en hoekig. Vroeger vooral onverbiddellijke geometrie in cortenstaal en plexiglas, of in zeefdrukken, nu wat grilliger en toevalliger vormen. Vormen zoals die ontstaan bijvoorbeeld als je een blad papier vouwt en scheurt of verfrommelt, maar dan in staal. Kleur ging een belangrijker rol spelen. Dat lijkt in tegenstelling met een uitspraak van een jaar of wat terug.
'Ik ben geen kleurist', beweerde Lixenberg, een nog maar kort geleden tot Nederlander genaturaliseerde Engelsman die overigens al tientallen jaren tussen ons woont. Toen bedoelde hij ermee bij voorkeur het onbeschilderde metaal te gebruiken, nu dat hij zich beperkt tot de elementaire kleuren en dus geen mengkleuren toepast.
www.trouw.nl:
Die knik getuigt van een vrijheid die Lixenberg zich gaandeweg is gaan permitteren. Beïnvloed door de Nederlandse cultuur (hij woont hier sinds 1959) bestaat zijn beeldtaal vooral uit zuiver geometrische vormen. ,,Maar ik heb me daar ook weer van losgemaakt'', zegt hij. ,,Ik ben geen Doesburg en ik ben al zeker geen calvinist, dus uiteindelijk ben ik die strakke vormen gaan manipuleren. En dat doe ik nog steeds. De basis van mijn werk bestaat uit geometrische figuren, maar dan begint het.''
www.wikipedia.org:
Shalom (Cyril) Lixenberg (Londen, 5 juli 1932 - Amsterdam, 10 januari 2015) was een Brits-Nederlandse beeldhouwer, tekenaar en graficus.
Lixenberg werd in Londen geboren en bezocht daar van 1950 tot 1953 de Central School of Arts and Crafts. In 1954 studeerde hij in Parijs aan de École nationale supérieure des beaux-arts. Hij vestigde zich in 1959 in Nederland en woont en werkt sindsdien in Amsterdam. In de jaren zestig kocht hij een tweede woning in het Friese Hitzum en werkte vanaf die tijd beurtelings in Amsterdam en in Friesland. Lixenberg heeft in Nederland en internationaal naam gemaakt als geometrisch-abstracte beeldhouwer en grafisch kunstenaar.
Lixenberg is de vader van de fotografe Dana Lixenberg.
Deze driehoek lijkt afhankelijk van de invalshoek gesloten, maar zoals op de foto zichtbaar is de driehoek toch echt open op een hoekpunt. Kunstenaar Cyril Lixenberg gebruikt vaak de geometrische basisfiguren driehoek, cirkel en vierkant in zijn oeuvre. Bij de opening van buurthuis de Poelewei werd het kunstwerk onthuld en werd het symboliek toegelicht. Lixenberg maakte het werk als teken van openheid naar de hele wijk. De open zijde van de gekantelde en deels uitgevouwen driehoek moet die openheid symboliseren. De vorm als contrast creëert evenwicht, spanning, ruimte en nieuwe waarden van continuïteit. De ideeën die in een object zitten, worden onderling verbonden en daarmee deel van het geheel.
Lixenberg snijdt zijn vormen uit plat staal en begint vervolgens te vouwen. Zijn werkwijze is het best te vergelijken met die van een Origami-kunstenaar, maar anders dan bij de Japanse vouwkunst werkt hij met staal in plaats van met papier. Lixenberg ontkent de hardheid van het materiaal. Hij doet alsof het met het grootste gemak naar zijn hand is te zetten. Ook de kleur draagt bij aan het vervreemdingseffect dat deze Driehoek oproept. Het heldere blauw is als de kleur van de lucht of water. Alsof een stukje van de aarde is uitgewist. Het accent komt daardoor meer te liggen op de vorm eromheen: de tegenvorm. Evenals de Driehoek zelf wijzigt die als het gezichtspunt wijzigt.
www.nrc.nl:
Cyril Lixenberg versiert de polder, heel Nederland eigenlijk, met kleurige driehoeken, cirkels en vierkanten. Komend voorjaar (1998) moeten de monotone straten van Dronten in de veranderd zijn in een grote openluchtgalerie.
Lixenberg maakt strenge geometrische kunst, een spel met elementaire vormen, dat al van kilometers afstand is waar te nemen, zowel van het water van het Ketelmeer als van het land dat hier oneindig, vlak en eentonig is en daarom een speels baken, een herkenningspunt heel goed kan gebruiken.
In de polders op de Zuiderzeebodem is het oog voortdurend op zoek naar een verticaal teken, een punt van visueel houvast, in Emmeloord is er zelfs speciaal voor dit effect een vrijstaande klokkentoren gebouwd, verder zijn er de kerktorens en een kunstwerk, hier en daar, en bomenrijen als 'windsingels' langs de wegen. Ze moeten voorkomen dat de automobilisten op die lange, rechte wegen in een soort gevaarlijke trance raken, zeker als in de zomer de warme lucht boven het asfalt gaat trillen en dan zelfs echte fata morgana's kan veroorzaken, bijvoorbeeld dat er grote plassen water op de kurkdroge weg liggen. Automobilisten wordt aangeraden er altijd groot licht te voeren, ook in de heldere zonneschijn, ter bestrijding van deze 'polderblindheid'. Doorbreking van de monotonie is dus van levensbelang.
Lixenberg maakt vormen die de voorbijganger op andere gedachten brengen, solide bakens in een zee van platte onzekerheid.
De laatste jaren zijn zijn beelden milder, speelser en kleuriger geworden. Met het ouder worden wordt Lixenbergs visie wat minder streng en hoekig. Vroeger vooral onverbiddellijke geometrie in cortenstaal en plexiglas, of in zeefdrukken, nu wat grilliger en toevalliger vormen. Vormen zoals die ontstaan bijvoorbeeld als je een blad papier vouwt en scheurt of verfrommelt, maar dan in staal. Kleur ging een belangrijker rol spelen. Dat lijkt in tegenstelling met een uitspraak van een jaar of wat terug.
'Ik ben geen kleurist', beweerde Lixenberg, een nog maar kort geleden tot Nederlander genaturaliseerde Engelsman die overigens al tientallen jaren tussen ons woont. Toen bedoelde hij ermee bij voorkeur het onbeschilderde metaal te gebruiken, nu dat hij zich beperkt tot de elementaire kleuren en dus geen mengkleuren toepast.
www.trouw.nl:
Die knik getuigt van een vrijheid die Lixenberg zich gaandeweg is gaan permitteren. Beïnvloed door de Nederlandse cultuur (hij woont hier sinds 1959) bestaat zijn beeldtaal vooral uit zuiver geometrische vormen. ,,Maar ik heb me daar ook weer van losgemaakt'', zegt hij. ,,Ik ben geen Doesburg en ik ben al zeker geen calvinist, dus uiteindelijk ben ik die strakke vormen gaan manipuleren. En dat doe ik nog steeds. De basis van mijn werk bestaat uit geometrische figuren, maar dan begint het.''
www.wikipedia.org:
Shalom (Cyril) Lixenberg (Londen, 5 juli 1932 - Amsterdam, 10 januari 2015) was een Brits-Nederlandse beeldhouwer, tekenaar en graficus.
Lixenberg werd in Londen geboren en bezocht daar van 1950 tot 1953 de Central School of Arts and Crafts. In 1954 studeerde hij in Parijs aan de École nationale supérieure des beaux-arts. Hij vestigde zich in 1959 in Nederland en woont en werkt sindsdien in Amsterdam. In de jaren zestig kocht hij een tweede woning in het Friese Hitzum en werkte vanaf die tijd beurtelings in Amsterdam en in Friesland. Lixenberg heeft in Nederland en internationaal naam gemaakt als geometrisch-abstracte beeldhouwer en grafisch kunstenaar.
Lixenberg is de vader van de fotografe Dana Lixenberg.