Artist:
Jan van Luijn
Title:
Liggende Vrouw (of snelheid)
Year:
1958
Adress:
Stadsring Plantsoen Oost
Een kunstwerk is dichterbij dan je denkt
Wat lijkt het me heerlijk om een kunstwerk te maken. Beeld je een mooie vrouw in. Zie hoe haar ogen gesloten zijn en hoe zij rustig slaapt. Ze heeft haar haren bijeen gebonden en haar armen er ontspannen omheen gelegd.
Ze draagt een shirt en heeft dit langzaam omhoog bewogen, zodat haar borsten zichtbaar zijn.
Je mag kijken. Je mag dichtbij zijn.
Je ogen glijden over haar lange lijnen. Met een hand vol zwaar materiaal breng je nog een dun laagje aan op haar buik. Maak het niet té mooi. Laat ziet dat brons stevig is.
Misschien is het mooi om het kleed iets gladder te strijken om de tegenstellingen nog beter te laten zien.
Liggende vrouw van Jan van Luijn is met plezier gemaakt. En met nét zoveel plezier heb ik gekeken, gefilmd en geschreven.
By Theo, www.artatsite.com
www.amersfoort.nl:
De oorspronkelijke plaats van dit beeld is op de Stadsring, ter hoogte van winkelcentrum Amicita. In 1998 is het beeld naar de huidige plaats verhuisd. De duidelijke horizontale lijn in het beeld verwijst naar langsrijdende auto's op de stadsring.
www.wikiwand.com: Jan van Luijn (Utrecht, 23 mei 1916 – ?, 7 oktober 1995) was een Nederlandse beeldhouwer.
Van Luijn was een zoon van kleermaker Dirk Govert van Luijn en Fredrica Wilhelmina van Bree. Gestimuleerd door zijn oudere broer Dick van Luijn ging hij schilderen en volgde een opleiding aan de kunstnijverheidsschool in Utrecht. Hij volgde vervolgens de tekenklas van J.H. Jurres aan de Rijksakademie van beeldende kunsten in Amsterdam, maar maakte al snel de overstap naar beeldhouwen. Samen met onder anderen Piet Esser en Johan Limpers kreeg hij les van Jan Bronner.
In 1939 kwam hij van school en werkte aanvankelijk bij Jo Uiterwaal. Tijdens de Tweede Wereldoorlog dook zijn Joodse mede-studente Loekie Metz bij hem onder. Van Luijn was actief in het verzet en moest in het laatste half jaar van de oorlog ook onderduiken. Na de oorlog was hij korte tijd getrouwd met Metz. Na hun scheiding hertrouwde Van Luijn met Letty Snijders.
Van Luijns eerste grote opdracht was het monument voor de Binnenlandse Strijdkrachten in Utrecht, dat in 1947 door prins Bernhard werd onthuld. Er volgden meerdere oorlogsmonumenten en andere beelden; de oeuvrecatalogus in zijn biografie vermeldt 53 werken. In de jaren vijftig gaf hij les aan de Utrechtse kunstnijverheidsschool, later bij Artibus.
In 1995 organiseerden veertig ex-leerlingen de tentoonstelling Beelden - een hommage aan Jan van Luijn. Hij maakte dit niet meer mee, hij overleed drie weken voor de opening.
Werken (selectie):
Monument voor de Binnenlandse Strijdkrachten (1947), Bokweg (Begraafplaats Tolsteeg), Utrecht
De Stedemaagd (1948), Wilhelminaplantsoen, Enkhuizen.[3] Ontwerp van Jo Vegter.
Verzetsmonument (1951), Bruggelaan, Appelscha
Sint Geerte en Reiziger die Geerte-minne drinkt (1951), Geertebrug, Utrecht
Verzetsmonument (1952), Van Harenstraat, Wolvega
Bevrijdingsmonument (1955), Gerrit Verboonstraat, Schiedam
Verzetsmonument (1956), Vrijhof, Ferwerd
Orpheus (1957), Beethovenplein, Utrecht
Zich oprichtende vrouw (1959), Herderplein, Utrecht
Liggende vrouw (of snelheid) (1960), Stadsring, Amersfoort
…
Wat lijkt het me heerlijk om een kunstwerk te maken. Beeld je een mooie vrouw in. Zie hoe haar ogen gesloten zijn en hoe zij rustig slaapt. Ze heeft haar haren bijeen gebonden en haar armen er ontspannen omheen gelegd.
Ze draagt een shirt en heeft dit langzaam omhoog bewogen, zodat haar borsten zichtbaar zijn.
Je mag kijken. Je mag dichtbij zijn.
Je ogen glijden over haar lange lijnen. Met een hand vol zwaar materiaal breng je nog een dun laagje aan op haar buik. Maak het niet té mooi. Laat ziet dat brons stevig is.
Misschien is het mooi om het kleed iets gladder te strijken om de tegenstellingen nog beter te laten zien.
Liggende vrouw van Jan van Luijn is met plezier gemaakt. En met nét zoveel plezier heb ik gekeken, gefilmd en geschreven.
By Theo, www.artatsite.com
www.amersfoort.nl:
De oorspronkelijke plaats van dit beeld is op de Stadsring, ter hoogte van winkelcentrum Amicita. In 1998 is het beeld naar de huidige plaats verhuisd. De duidelijke horizontale lijn in het beeld verwijst naar langsrijdende auto's op de stadsring.
www.wikiwand.com: Jan van Luijn (Utrecht, 23 mei 1916 – ?, 7 oktober 1995) was een Nederlandse beeldhouwer.
Van Luijn was een zoon van kleermaker Dirk Govert van Luijn en Fredrica Wilhelmina van Bree. Gestimuleerd door zijn oudere broer Dick van Luijn ging hij schilderen en volgde een opleiding aan de kunstnijverheidsschool in Utrecht. Hij volgde vervolgens de tekenklas van J.H. Jurres aan de Rijksakademie van beeldende kunsten in Amsterdam, maar maakte al snel de overstap naar beeldhouwen. Samen met onder anderen Piet Esser en Johan Limpers kreeg hij les van Jan Bronner.
In 1939 kwam hij van school en werkte aanvankelijk bij Jo Uiterwaal. Tijdens de Tweede Wereldoorlog dook zijn Joodse mede-studente Loekie Metz bij hem onder. Van Luijn was actief in het verzet en moest in het laatste half jaar van de oorlog ook onderduiken. Na de oorlog was hij korte tijd getrouwd met Metz. Na hun scheiding hertrouwde Van Luijn met Letty Snijders.
Van Luijns eerste grote opdracht was het monument voor de Binnenlandse Strijdkrachten in Utrecht, dat in 1947 door prins Bernhard werd onthuld. Er volgden meerdere oorlogsmonumenten en andere beelden; de oeuvrecatalogus in zijn biografie vermeldt 53 werken. In de jaren vijftig gaf hij les aan de Utrechtse kunstnijverheidsschool, later bij Artibus.
In 1995 organiseerden veertig ex-leerlingen de tentoonstelling Beelden - een hommage aan Jan van Luijn. Hij maakte dit niet meer mee, hij overleed drie weken voor de opening.
Werken (selectie):
Monument voor de Binnenlandse Strijdkrachten (1947), Bokweg (Begraafplaats Tolsteeg), Utrecht
De Stedemaagd (1948), Wilhelminaplantsoen, Enkhuizen.[3] Ontwerp van Jo Vegter.
Verzetsmonument (1951), Bruggelaan, Appelscha
Sint Geerte en Reiziger die Geerte-minne drinkt (1951), Geertebrug, Utrecht
Verzetsmonument (1952), Van Harenstraat, Wolvega
Bevrijdingsmonument (1955), Gerrit Verboonstraat, Schiedam
Verzetsmonument (1956), Vrijhof, Ferwerd
Orpheus (1957), Beethovenplein, Utrecht
Zich oprichtende vrouw (1959), Herderplein, Utrecht
Liggende vrouw (of snelheid) (1960), Stadsring, Amersfoort
…