Artist:
Raphaël August Opstaele
Title:
Windorgel
Year:
1975
Adress:
Nolledijk, Vlissingen
www.vvvzeeland.nl:
Het Windorgel aan het einde van de Nolledijk, een voor Nederland uniek monument, waarvan er slechts drie in Europa zijn.
De uit bamboe gemaakte pijpen zijn voorzien van gaten en wanneer de wind er doorheen blaast, ontstaan er verschillende klanken. Afhankelijk van de wind hoort u er -staande tussen de orgelpijpen- een vaak bijzondere mengeling van sonore bromtonen en hoge fluitklanken. Zo speelt de wind er steeds een ander concert.
In 1975 werd het eerst windorgel op het Nollestrand geplaatst door het Brussels ontwerperscollectief Mass & Individual Moving. Een jaar later werd het door een storm vernield. Daarom werd een nieuwe versie geplaatst bovenop de Nollebunker, een restant uit de tweede wereldoorlog.
www.wikipedia.org:
Het Wereld Windorgel is een geluidssculptuur bestaande uit verticaal geplaatste bamboebuizen waarin gaten zijn gemaakt. Het staat op het Nollehoofd, aan het einde van de Nolledijk in Vlissingen, in de Nederlandse provincie Zeeland. Het windorgel is een blaasinstrument dat wordt bespeeld door de wind en produceert een scala aan sonore, soms haast brommende tonen.
Eerste windorgel
Het eerste windorgel werd in augustus 1975 geplaatst op het Nollestrand door de Belgische kunstenaar Raphaël August Opstaele en het door hem opgerichte collectief Mass Moving. Dit ondernemende collectief had een flinke hoeveelheid bamboe uit Kameroen gehaald met de bedoeling hier langs de kust van West-Afrika tot aan de Noordpool een keten van windorgels te bouwen. Met dit zogeheten 'Sound Stream-project' wilden de kunstenaars de culturele verbondenheid met Afrika symboliseren.
Tweede windorgel
Tijdens een zware storm op 3 januari 1976 is het uit vijftig bamboestokken bestaande windorgel stukgewaaid en weggespoeld. Dankzij een gift van het Anjerfonds kon het Wereld Windorgel in oktober 1976 worden herbouwd door kunstenaars van Mass & Individual Moving[3]. Als nieuwe locatie werd gekozen voor de Duitse bunker, een restant uit de Tweede Wereldoorlog aan het einde van de Nolledijk.
Derde windorgel
In april 1981 is het windorgel door vandalen grotendeels verwoest; acht van de twintig op rij geplaatste bamboebuizen werden omgezaagd. Dankzij een inzamelingsactie van het Buro Beeldende Kunst in Vlissingen kon het Wereld Windorgel in 1983 op de Nollebunker worden herbouwd. De zitbank naast het windorgel is geconstrueerd rondom de sokkel van het eerdere windorgel. In november 1983 is het kunstwerk met de onthulling van een gedenkplaat officieel in gebruik genomen waarbij Fanfare Sint Juttemis met het orgel musiceerde. Componist en organist Daan Manneke liet zich eerder in 1979 inspireren door het Vlissingse windorgel voor zijn compositie 'Pneoo'. Sopraansaxofonist Dies le Duc gaf in de zomer van 2008 een 'Concert voor sax en windorgel' op de Nolledijk.
In tegenstelling tot andere plaatsen is het Wereld Windorgel in Vlissingen volledig geaccepteerd en inmiddels niet meer weg te denken. Voor zover bekend is het Vlissingse windorgel het enige nog bestaande permanente windorgel. In 1990 is ook in Petten een windorgel gebouwd. Na klachten van natuurorganisaties die van mening waren dat de sonore tonen de rust ontoelaatbaar zouden verstoren en vanwege de hoge onderhoudskosten is het Pettense windorgel in 2002 definitief gesloopt.
Het Windorgel aan het einde van de Nolledijk, een voor Nederland uniek monument, waarvan er slechts drie in Europa zijn.
De uit bamboe gemaakte pijpen zijn voorzien van gaten en wanneer de wind er doorheen blaast, ontstaan er verschillende klanken. Afhankelijk van de wind hoort u er -staande tussen de orgelpijpen- een vaak bijzondere mengeling van sonore bromtonen en hoge fluitklanken. Zo speelt de wind er steeds een ander concert.
In 1975 werd het eerst windorgel op het Nollestrand geplaatst door het Brussels ontwerperscollectief Mass & Individual Moving. Een jaar later werd het door een storm vernield. Daarom werd een nieuwe versie geplaatst bovenop de Nollebunker, een restant uit de tweede wereldoorlog.
www.wikipedia.org:
Het Wereld Windorgel is een geluidssculptuur bestaande uit verticaal geplaatste bamboebuizen waarin gaten zijn gemaakt. Het staat op het Nollehoofd, aan het einde van de Nolledijk in Vlissingen, in de Nederlandse provincie Zeeland. Het windorgel is een blaasinstrument dat wordt bespeeld door de wind en produceert een scala aan sonore, soms haast brommende tonen.
Eerste windorgel
Het eerste windorgel werd in augustus 1975 geplaatst op het Nollestrand door de Belgische kunstenaar Raphaël August Opstaele en het door hem opgerichte collectief Mass Moving. Dit ondernemende collectief had een flinke hoeveelheid bamboe uit Kameroen gehaald met de bedoeling hier langs de kust van West-Afrika tot aan de Noordpool een keten van windorgels te bouwen. Met dit zogeheten 'Sound Stream-project' wilden de kunstenaars de culturele verbondenheid met Afrika symboliseren.
Tweede windorgel
Tijdens een zware storm op 3 januari 1976 is het uit vijftig bamboestokken bestaande windorgel stukgewaaid en weggespoeld. Dankzij een gift van het Anjerfonds kon het Wereld Windorgel in oktober 1976 worden herbouwd door kunstenaars van Mass & Individual Moving[3]. Als nieuwe locatie werd gekozen voor de Duitse bunker, een restant uit de Tweede Wereldoorlog aan het einde van de Nolledijk.
Derde windorgel
In april 1981 is het windorgel door vandalen grotendeels verwoest; acht van de twintig op rij geplaatste bamboebuizen werden omgezaagd. Dankzij een inzamelingsactie van het Buro Beeldende Kunst in Vlissingen kon het Wereld Windorgel in 1983 op de Nollebunker worden herbouwd. De zitbank naast het windorgel is geconstrueerd rondom de sokkel van het eerdere windorgel. In november 1983 is het kunstwerk met de onthulling van een gedenkplaat officieel in gebruik genomen waarbij Fanfare Sint Juttemis met het orgel musiceerde. Componist en organist Daan Manneke liet zich eerder in 1979 inspireren door het Vlissingse windorgel voor zijn compositie 'Pneoo'. Sopraansaxofonist Dies le Duc gaf in de zomer van 2008 een 'Concert voor sax en windorgel' op de Nolledijk.
In tegenstelling tot andere plaatsen is het Wereld Windorgel in Vlissingen volledig geaccepteerd en inmiddels niet meer weg te denken. Voor zover bekend is het Vlissingse windorgel het enige nog bestaande permanente windorgel. In 1990 is ook in Petten een windorgel gebouwd. Na klachten van natuurorganisaties die van mening waren dat de sonore tonen de rust ontoelaatbaar zouden verstoren en vanwege de hoge onderhoudskosten is het Pettense windorgel in 2002 definitief gesloopt.