Artist:
Jacqueline Verhaagen
Title:
De Blauwe Dromer
Year:
2002
Adress:
Harderhaven, Lovink
Website:
magic
A volcano commands respect. Already from a great distance you know that's something special is going to happen. The chances are slim but it's still frightening that the volcano can come to life. With an immense energy minerals from the bowels of the earth can be catapulted to us. During the climb we must rely on our own condition, wind-clothing and the seismologists.
From the crater we can see two extremes; the panoramic view and the immense depth with perhaps a glimpse of a precious earthy treasure. That’s why we are almost believing that the natural is also divine.
Jacqueline Verhaagen goes with De Blauwe Dromer (The Blue Dreamer) even further by covering the mountain with a material that appears to be lapis lazuli. This gives the mountain a magical look.
We all know that De Blauwe Dromer is an artwork. However is the magic of this volcano spreading over the surrounding natural park.
By Theo, www.artatsite.com
Vertaling
betoverend
Een vulkaan dwingt respect af. Al vanaf grote afstand weet je dat je iets bijzonders te wachten staat. De kans is klein, maar het is toch beangstigend dat de vulkaan tot leven kan komen. Met immense energie kunnen er mineralen uit het binnenste van de aarde naar ons geslingerd worden. Tijdens het beklimmen moeten we vertrouwen op onze conditie, winddichte kleding en de seismologen.
Vanaf de krater zien we twee uitersten; het weidse uitzicht en de immense diepte met misschien een glimp van een kostbare aardschat. Dit maakt dat we haast gaan geloven dat het natuurlijke ook goddelijk is.
Bij De Blauwe Dromer doet Jacqueline Verhaagen er nog een schepje bovenop door de berg met een materiaal te bedekken dat op lapis lazuli lijkt. De berg krijgt hierdoor een magische uitstraling.
We weten dat De Blauwe Dromer een kunstwerk is. Toch verspreidt de magie van deze vulkaan zich over het omringende natuurgebied.
Door Theo, www.artatsite.com
www.jacquelineverhaagen.nl:
De Blauwe Dromer is een ringdijk zonder functie. Het werk en refereert aan de dromerdijken in de Nederlandse polders. De dromerdijken vormen een herinnering aan de ontstaansgeschiedenis van het polderlandschap. De Blauwe Dromer bevindt zich bij sluis Lovink, een doorgang voor kleine boten tussen het Veluwemeer en de zeven meter lager gelegen poldervaart.
www.jacquelineverhaagen.nl:
Ik kom uit Zeeland en voor mij was een dijk eigenlijk altijd een vanzelfsprekenheid. De dijken waren zo alom aanwezig dat ik een dijk nooit als iets bijzonders zag. Totdat ik begin jaren 90 een beurs van het Nederlands Instituut in Rome kreeg, om daar een paar maanden te werken. Daar kwam ik een reisboek tegen van Edmondo de Amicis over Nederland. Hij bekeek het landschap vanuit Italiaanse ogen en zag dus dingen voor het eerst waar ik mijn leven lang tussen had gewoond. Dat was echt een eye opener.
De Amicis was euforisch over het Nederlandse landschap en over de dijken. ‘In Nederland verrijzen, verdwijnen en herrijzen stukken land zoals de koninkrijken in Arabische novellen, na een tikje met een toverstaf.’ Hij beschreef, vanaf de zee gezien, de rechte lijn van de dijken met daarachter dat mysterieuze landschap, waarvan alleen de torenspitsen en de boomkruinen te zien waren en dat altijd op het punt stond om weg te zinken in het water. Dat bleef in mijn hoofd rondzingen.
Ik kreeg meer oog voor de poëtische kant van het polderlandschap. Bij de Harderdijk staat het water aan de ene kant van de dijk zeven meter hoger dan aan de andere kant. Alleen dat al is een wonderlijk gegeven. Maar die dijken, die eenvormige dijken, verhullen en onthullen het landschap op een heel eigen manier. En later kwam ik ook al die termen tegen: slaperdijk, wakerdijk, dromerdijk. Hoe meer woorden er in een taal zijn voor een bepaald verschijnsel, hoe belangrijker dit in een land is. Dat is een sociolinguïstisch principe. Ik heb iets met taal, en dat s ook in mijn achterhoofd toen ik aan die opdracht werkte.
Het is een dijklichaam, maar toch ook een Fremdkörper, in een kleur die verwondering oproept. Het wil een poëtische ervaring oproepen, een nieuwe betekenislaag toevoegen aan het landschap. Die vervreemding zou verdwijnen als het te functioneel werd. Toen heb ik ervoor gekozen om het aspect van betreedbaarheid te laten vallen. En ben ik me meer op het visuele aspect gaan richten.
Het is voor mij soms nog steeds de vraag: is het nou geworden wat ik wilde. Het is heel anders geworden dan ik het oorspronkelijk wilde, maar uiteindelijk bevat het wel de noties die ik erin wilde leggen. Het is een poëtische ingreep in het landschap.
www.dronten.kunstwacht.nl:
Jacqueline Verhaagen wil met haar ontwerp de bescherming die een dijk biedt voelbaar maken. Als het kunstwerk niet blauw was geweest zou de dijk naadloos in de omgeving opgaan. Er is voor blauw gekozen om de dijk te onderscheiden van de omringende functionele dijken.
De Blauweomer is een ronde dijk die een klein binnenwater omsluit. De 5 meter hoge dijk is afgewerkt met blauw asfalt en tussen de stenen van de binnenwand zijn planten geplant. De Blauwe Dromer is licht gekanteld naar de Harderdijk en vanaf daar kun je iets van de binnenkant zien.
Voor het blauwe asfalt is de kunstenaar naar Frankrijk geweest, in Nederland is namelijk onvoldoende kennis over dit materiaal. Er is gebruik gemaakt van dezelfde vorm, materiaal en techniek als de ingenieurs die de polder hebben ingericht. De dijk heeft een doorsnede van 45 meter.
Vanaf het water zie je een glad, diepblauw eiland. Bij dijken kent men de namen "waker" (= buitendijk) en de "slaper"(= binnendijk), vandaar de naam "De Blauwe Dromer". De dromer heeft geen functie en is een nutteloze dijk.
www.harderwijksezaken.nl:
Volgens de kunstenaar is de dromer een metafoor voor het domein van verinnerlijking en verbeelding. Want hoewel het kunstwerk, mede door zijn zinnelijke kleur, de voorbijganger naar zich toe lokt, blijft het een onbereikbaar paradijs.
Zo is het ook met "De Blauwe Dromer". Het kunstwerk heeft een doorsnede van 45 meter en is gemaakt van blauw asfalt.In het binnenste van het eiland groeit "Sedum Spurium" de bloemen van deze planten geven het kunstwerk in de zomermaanden een roodroze gloed. In de rand langs het water is een groot hoefblad geplant die zorgt voor een natuurlijke groene afzetting.
www.dhaps.org:
Volgens de kunstenaar is de dromer een metafoor voor het domein van verinnerlijking en verbeelding. Want hoewel het kunstwerk door zijn zinnelijke kleur de voorbijganger naar zich toe lokt, blijft het een onbereikbaar paradijs.
A volcano commands respect. Already from a great distance you know that's something special is going to happen. The chances are slim but it's still frightening that the volcano can come to life. With an immense energy minerals from the bowels of the earth can be catapulted to us. During the climb we must rely on our own condition, wind-clothing and the seismologists.
From the crater we can see two extremes; the panoramic view and the immense depth with perhaps a glimpse of a precious earthy treasure. That’s why we are almost believing that the natural is also divine.
Jacqueline Verhaagen goes with De Blauwe Dromer (The Blue Dreamer) even further by covering the mountain with a material that appears to be lapis lazuli. This gives the mountain a magical look.
We all know that De Blauwe Dromer is an artwork. However is the magic of this volcano spreading over the surrounding natural park.
By Theo, www.artatsite.com
Vertaling
betoverend
Een vulkaan dwingt respect af. Al vanaf grote afstand weet je dat je iets bijzonders te wachten staat. De kans is klein, maar het is toch beangstigend dat de vulkaan tot leven kan komen. Met immense energie kunnen er mineralen uit het binnenste van de aarde naar ons geslingerd worden. Tijdens het beklimmen moeten we vertrouwen op onze conditie, winddichte kleding en de seismologen.
Vanaf de krater zien we twee uitersten; het weidse uitzicht en de immense diepte met misschien een glimp van een kostbare aardschat. Dit maakt dat we haast gaan geloven dat het natuurlijke ook goddelijk is.
Bij De Blauwe Dromer doet Jacqueline Verhaagen er nog een schepje bovenop door de berg met een materiaal te bedekken dat op lapis lazuli lijkt. De berg krijgt hierdoor een magische uitstraling.
We weten dat De Blauwe Dromer een kunstwerk is. Toch verspreidt de magie van deze vulkaan zich over het omringende natuurgebied.
Door Theo, www.artatsite.com
www.jacquelineverhaagen.nl:
De Blauwe Dromer is een ringdijk zonder functie. Het werk en refereert aan de dromerdijken in de Nederlandse polders. De dromerdijken vormen een herinnering aan de ontstaansgeschiedenis van het polderlandschap. De Blauwe Dromer bevindt zich bij sluis Lovink, een doorgang voor kleine boten tussen het Veluwemeer en de zeven meter lager gelegen poldervaart.
www.jacquelineverhaagen.nl:
Ik kom uit Zeeland en voor mij was een dijk eigenlijk altijd een vanzelfsprekenheid. De dijken waren zo alom aanwezig dat ik een dijk nooit als iets bijzonders zag. Totdat ik begin jaren 90 een beurs van het Nederlands Instituut in Rome kreeg, om daar een paar maanden te werken. Daar kwam ik een reisboek tegen van Edmondo de Amicis over Nederland. Hij bekeek het landschap vanuit Italiaanse ogen en zag dus dingen voor het eerst waar ik mijn leven lang tussen had gewoond. Dat was echt een eye opener.
De Amicis was euforisch over het Nederlandse landschap en over de dijken. ‘In Nederland verrijzen, verdwijnen en herrijzen stukken land zoals de koninkrijken in Arabische novellen, na een tikje met een toverstaf.’ Hij beschreef, vanaf de zee gezien, de rechte lijn van de dijken met daarachter dat mysterieuze landschap, waarvan alleen de torenspitsen en de boomkruinen te zien waren en dat altijd op het punt stond om weg te zinken in het water. Dat bleef in mijn hoofd rondzingen.
Ik kreeg meer oog voor de poëtische kant van het polderlandschap. Bij de Harderdijk staat het water aan de ene kant van de dijk zeven meter hoger dan aan de andere kant. Alleen dat al is een wonderlijk gegeven. Maar die dijken, die eenvormige dijken, verhullen en onthullen het landschap op een heel eigen manier. En later kwam ik ook al die termen tegen: slaperdijk, wakerdijk, dromerdijk. Hoe meer woorden er in een taal zijn voor een bepaald verschijnsel, hoe belangrijker dit in een land is. Dat is een sociolinguïstisch principe. Ik heb iets met taal, en dat s ook in mijn achterhoofd toen ik aan die opdracht werkte.
Het is een dijklichaam, maar toch ook een Fremdkörper, in een kleur die verwondering oproept. Het wil een poëtische ervaring oproepen, een nieuwe betekenislaag toevoegen aan het landschap. Die vervreemding zou verdwijnen als het te functioneel werd. Toen heb ik ervoor gekozen om het aspect van betreedbaarheid te laten vallen. En ben ik me meer op het visuele aspect gaan richten.
Het is voor mij soms nog steeds de vraag: is het nou geworden wat ik wilde. Het is heel anders geworden dan ik het oorspronkelijk wilde, maar uiteindelijk bevat het wel de noties die ik erin wilde leggen. Het is een poëtische ingreep in het landschap.
www.dronten.kunstwacht.nl:
Jacqueline Verhaagen wil met haar ontwerp de bescherming die een dijk biedt voelbaar maken. Als het kunstwerk niet blauw was geweest zou de dijk naadloos in de omgeving opgaan. Er is voor blauw gekozen om de dijk te onderscheiden van de omringende functionele dijken.
De Blauweomer is een ronde dijk die een klein binnenwater omsluit. De 5 meter hoge dijk is afgewerkt met blauw asfalt en tussen de stenen van de binnenwand zijn planten geplant. De Blauwe Dromer is licht gekanteld naar de Harderdijk en vanaf daar kun je iets van de binnenkant zien.
Voor het blauwe asfalt is de kunstenaar naar Frankrijk geweest, in Nederland is namelijk onvoldoende kennis over dit materiaal. Er is gebruik gemaakt van dezelfde vorm, materiaal en techniek als de ingenieurs die de polder hebben ingericht. De dijk heeft een doorsnede van 45 meter.
Vanaf het water zie je een glad, diepblauw eiland. Bij dijken kent men de namen "waker" (= buitendijk) en de "slaper"(= binnendijk), vandaar de naam "De Blauwe Dromer". De dromer heeft geen functie en is een nutteloze dijk.
www.harderwijksezaken.nl:
Volgens de kunstenaar is de dromer een metafoor voor het domein van verinnerlijking en verbeelding. Want hoewel het kunstwerk, mede door zijn zinnelijke kleur, de voorbijganger naar zich toe lokt, blijft het een onbereikbaar paradijs.
Zo is het ook met "De Blauwe Dromer". Het kunstwerk heeft een doorsnede van 45 meter en is gemaakt van blauw asfalt.In het binnenste van het eiland groeit "Sedum Spurium" de bloemen van deze planten geven het kunstwerk in de zomermaanden een roodroze gloed. In de rand langs het water is een groot hoefblad geplant die zorgt voor een natuurlijke groene afzetting.
www.dhaps.org:
Volgens de kunstenaar is de dromer een metafoor voor het domein van verinnerlijking en verbeelding. Want hoewel het kunstwerk door zijn zinnelijke kleur de voorbijganger naar zich toe lokt, blijft het een onbereikbaar paradijs.