Our past enriches.
This tree is upside down.
A trunk of a tree is becoming smoother the higher you look. With Luba by Ursula von Rydingsvard it's the other way around.
How would it be like if a tree is upside down? Than we see the roots and the stem. We see the oldest part of the tree, where the youngest stem once begun. You see the past of the tree.
The branches with the leaves are sticking in the ground. The old and dark earth is cheered with green leaves maybe with flowers and fruits, where once the birds have been. The old world is inspired by the young. The past is getting a boost with the new.
Alongside the thick trunk we see two thin branches. These hardly reach into the ground. Only a few leaves of these branches have reached the ground.
Would Ursula von Rydingsvard ask us to look better at the past and to feel? What stem turned out to be viable but which branches barely grew? These are tough and complex questions.
Would Ursula von Rydingsvard ask us to look at the past with our actual knowledge? Then we would understand our past better and what we are doing, wanting, feeling, seeing at the present.
Would Ursula von Rydingsvard mean that we should enrich our current life with the past? Then we would give our early experience, our ancestors a more prominent place in this actual moment.
By Theo, www.artatsite.com
Vertaling
Ons verleden verrijkt.
Deze boom staat verkeerd om.
Een stam van een boom wordt steeds gladder, hoe hoger je kijkt. Bij Luba van Ursula von Rydingsvard is dit andersom.
Hoe zou het zijn als een boom verkeerd om staat? Dan zie je alleen de wortels en de stam. Je ziet alleen het oudste gedeelte van de boom: waar de jongste stam ooit begon. Je ziet het verleden van de boom.
De takken met de bladeren steken in de grond. De oude en donkere aarde wordt verblijd met groene bladeren misschien met bloemen en vruchten waar ooit vogels in gezeten hebben. De oude aarde wordt geïnspireerd door het jonge. Het verleden krijgt een impuls door het nieuwe.
Naast de dikke stam zien we ook twee dunne takken. Deze dringen nauwelijks door tot de grond. Deze takken hebben weinig blad in de grond.
Zou Ursula von Rydingsvard ons vragen om beter te kijken naar ons verleden en te voelen? Welke stam bleek levensvatbaar maar welke takken zijn nauwelijks uitgegroeid. Dit zijn moeilijke en ingrijpende vragen.
Zou Ursula von Rydingsvard vragen dat wij met kennis van nu naar het verleden kijken? Dan zouden wij ons verleden beter snappen en zouden wij beter begrijpen wat wij op dit moment doen, willen, voelen, zien.
Zou Ursula von Rydingsvard bedoelen dat wij ons huidige leven verrijken met ons verleden? Dan geven wij op dit moment onze vroegste ervaringen en voorouders een belangrijker plaats.
Door Theo, www.artatsite.com
This tree is upside down.
A trunk of a tree is becoming smoother the higher you look. With Luba by Ursula von Rydingsvard it's the other way around.
How would it be like if a tree is upside down? Than we see the roots and the stem. We see the oldest part of the tree, where the youngest stem once begun. You see the past of the tree.
The branches with the leaves are sticking in the ground. The old and dark earth is cheered with green leaves maybe with flowers and fruits, where once the birds have been. The old world is inspired by the young. The past is getting a boost with the new.
Alongside the thick trunk we see two thin branches. These hardly reach into the ground. Only a few leaves of these branches have reached the ground.
Would Ursula von Rydingsvard ask us to look better at the past and to feel? What stem turned out to be viable but which branches barely grew? These are tough and complex questions.
Would Ursula von Rydingsvard ask us to look at the past with our actual knowledge? Then we would understand our past better and what we are doing, wanting, feeling, seeing at the present.
Would Ursula von Rydingsvard mean that we should enrich our current life with the past? Then we would give our early experience, our ancestors a more prominent place in this actual moment.
By Theo, www.artatsite.com
Vertaling
Ons verleden verrijkt.
Deze boom staat verkeerd om.
Een stam van een boom wordt steeds gladder, hoe hoger je kijkt. Bij Luba van Ursula von Rydingsvard is dit andersom.
Hoe zou het zijn als een boom verkeerd om staat? Dan zie je alleen de wortels en de stam. Je ziet alleen het oudste gedeelte van de boom: waar de jongste stam ooit begon. Je ziet het verleden van de boom.
De takken met de bladeren steken in de grond. De oude en donkere aarde wordt verblijd met groene bladeren misschien met bloemen en vruchten waar ooit vogels in gezeten hebben. De oude aarde wordt geïnspireerd door het jonge. Het verleden krijgt een impuls door het nieuwe.
Naast de dikke stam zien we ook twee dunne takken. Deze dringen nauwelijks door tot de grond. Deze takken hebben weinig blad in de grond.
Zou Ursula von Rydingsvard ons vragen om beter te kijken naar ons verleden en te voelen? Welke stam bleek levensvatbaar maar welke takken zijn nauwelijks uitgegroeid. Dit zijn moeilijke en ingrijpende vragen.
Zou Ursula von Rydingsvard vragen dat wij met kennis van nu naar het verleden kijken? Dan zouden wij ons verleden beter snappen en zouden wij beter begrijpen wat wij op dit moment doen, willen, voelen, zien.
Zou Ursula von Rydingsvard bedoelen dat wij ons huidige leven verrijken met ons verleden? Dan geven wij op dit moment onze vroegste ervaringen en voorouders een belangrijker plaats.
Door Theo, www.artatsite.com