Artist:
Pierre Fernandez Armand
Title:
Consigne a Vie
Year:
1985
Adress:
Cour de Rome
The first impression makes or breaks a piece of art, is it not ... ?
The sculpture by Armand Pierre Fernandez shows concrete everyday objects on literal way on a realistic scale. They are weekend bags, suitcases, pleated sacks. They do not have any particular feature, they are in no way modified except the black color which lessen the distinction even more.
Consigne a Vie is standing on a busy square in the cityentre, in front of a station. It stands out because it’s (perhaps six metres, twenty feet) high. The first impression is straitaway of a artwork.
While traveling, people have no individuality; the clothes, a suitcase, the behavior is not prominent. Travelling is useful and ensures reaching the destination. It's all about the destination; that has everything to do with personal choices. A suitcase conceals individuality and disappears when the person shows his or her character by clothing etc. Pierre Fernandez Armand does nothing with these elements.
This sculpture by Armand Pierre Fernandez is apparent and has a function. It is large and striking; It shall be a meeting point. But is it thereby also an artwork? The work does nothing with associations as travel, externality, secrecy, transposition, destination, stranger.
To start with explains the no connection with other forms or notions. It has no message except for one unique. Work had been associated with art can if it's something would have if creativity, meaning, beauty, offensive, transcended. In short: this is not a work of art. Despite the first impression, I can nothing else.
By Theo, www.artatsite.com
De eerste indruk maakt of breekt een kunstwerk, of niet ...
De sculptuur van Pierre Fernandez Armand geeft concrete alledaagse objecten weer op een letterlijke wijze op een realistische schaal. Het zijn weekendtassen, koffers, geplooide zakken. Ze hebben geen enkel bijzonder kenmerk, ze zijn op geen enkele wijze bewerkt behalve de zwarte kleur waardoor het onderscheid nog verder weg valt. Consigne a Vie staat op een druk plein in het centrum van de stad, voor een station. Het valt op doordat het (wellicht zes meter, twintig voet) hoog is. De eerste indruk is direct van een kunstwerk.
Tijdens het reizen hebben mensen geen individualiteit; de kleding, een koffer, het gedrag valt niet op. Reizen is nuttig en zorgt ervoor dat de bestemming wordt bereikt. Alles draait om de bestemming; die heeft alles met persoonlijke keuzen te maken. Een koffer verhult individualiteit en speelt geen rol meer als de persoon zijn of haar karakter toont via kleding e.d. Pierre Fernandez Armand doet niets met deze elementen.
Deze sculptuur van Pierre Fernandez Armand is herkenbaar en heeft een functie. Het is groot en opvallend; het zal een verzamelpunt zijn. Maar is het daardoor ook een kunstwerk? Het werk doet niets met associaties als reizen, uiterlijkheid, geslotenheid, verplaatsing, bestemming, vreemdeling.
Om te beginnen legt het geen connectie met andere vormen of begrippen. Het heeft geen enkele boodschap behalve één eenduidige. Het werk had met kunst in verband gebracht kunnen worden als het iets zou hebben als creativiteit, betekenis, schoonheid, aanstootgevend, overstijgend. Kortom: dit is geen kunstwerk. Ondanks de eerste indruk, kan ik er niets anders van maken.
By Theo, www.artatsite.com
www.wikipedia.org:
Consigne a vie est une oeuvre de l'artiste français Arman situee a Paris, en France.
L'oeuvre est composee d'une accumulation de valises en bronze. Signataire de la Declaration constitutive du Nouveau Realisme qui prone pour un retour a la realite, Arman accumulait des objets usuels, familiers et sentimentaux.
Consigne a vie est une oeuvre d'Arman realisee en 1985. Commande publique de l'Etat (ministere de la Culture et de la Communication - Centre national des arts plastiques), elle est installee cette annee-la dans la cour de Rome de la gare Saint-Lazare. Une deuxieme oeuvre d'Arman, L'Heure de tous, figure dans la cour du Havre de la gare Saint-Lazare.
www.laparisienneetsesphotos.eklablog.com:
Cette oeuvre monumentale, composee d'une accumulation de valises en bronze est placee dans un lieu de transit: la Gare Saint Lazare. La valise est l'outil necessaire a un voyage, de ce fait le choix de l'objet n'est pas anodin par rapport au lieu. Sur ce pied d'estal, ces valises sont donc elevees au statut d'oeuvre d'art et prennent une nouvelle dimension. L'objet acheve devient sacralisation. Sacralisation renforcee par l'utilisation du bronze qui annule le caractere perissable du produit. Autrefois, reserve aux sculptures antique, le bronze est cette fois applique a une simple valise.
Translation
www.wikipedia.org:
Storage life is a work of French artist Arman located in Paris, France.
The work is composed of an accumulation of bronze suitcases. Signatory of the Constituent Declaration of New Realism which advocates for a return to reality, Arman accumulated everyday objects, familiar and sentimental.
Storage life is a work of Arman made public in 1985. Control of the State (Ministry of Culture and Communication - National Centre for Plastic Arts), it is installed that year in Rome to the court of the Saint-Lazare station. A second work by Arman, The Hour of all, Le Havre is in the courtyard of the Saint-Lazare station.
www.laparisienneetsesphotos.eklablog.com:
This monumental work, consisting of a bronze suitcases accumulation is placed in a place of transit: Gare Saint Lazare. The case is the necessary tool for traveling, thus the choice of the object is not harmless to the place. On this foot estal, these suitcases are elevated to the status of work of art and take on a new dimension. The finished object becomes sacred.
Sacralisation reinforced by the use of bronze that cancels the perishable nature of the product. Formerly reserved for ancient sculptures, bronze is this time applied to a single suitcase. ARMAN shows the rank to which we raise the subject in contemporary society and the use of accumulation reflects the actual mass consumption.
He says:"I have not discovered the principle of accumulation, it was he who discovered me The company has its need for security by instinctive accumulations, which include watching one perceives, shop windows. shops, trash cans and landfills ... Witness to this company, I felt concerned by the pseudo-biological cycle production-consumption-destruction. For the longest time, my anxiety was observed our progressive flooding world objects discarded
The sculpture by Armand Pierre Fernandez shows concrete everyday objects on literal way on a realistic scale. They are weekend bags, suitcases, pleated sacks. They do not have any particular feature, they are in no way modified except the black color which lessen the distinction even more.
Consigne a Vie is standing on a busy square in the cityentre, in front of a station. It stands out because it’s (perhaps six metres, twenty feet) high. The first impression is straitaway of a artwork.
While traveling, people have no individuality; the clothes, a suitcase, the behavior is not prominent. Travelling is useful and ensures reaching the destination. It's all about the destination; that has everything to do with personal choices. A suitcase conceals individuality and disappears when the person shows his or her character by clothing etc. Pierre Fernandez Armand does nothing with these elements.
This sculpture by Armand Pierre Fernandez is apparent and has a function. It is large and striking; It shall be a meeting point. But is it thereby also an artwork? The work does nothing with associations as travel, externality, secrecy, transposition, destination, stranger.
To start with explains the no connection with other forms or notions. It has no message except for one unique. Work had been associated with art can if it's something would have if creativity, meaning, beauty, offensive, transcended. In short: this is not a work of art. Despite the first impression, I can nothing else.
By Theo, www.artatsite.com
De eerste indruk maakt of breekt een kunstwerk, of niet ...
De sculptuur van Pierre Fernandez Armand geeft concrete alledaagse objecten weer op een letterlijke wijze op een realistische schaal. Het zijn weekendtassen, koffers, geplooide zakken. Ze hebben geen enkel bijzonder kenmerk, ze zijn op geen enkele wijze bewerkt behalve de zwarte kleur waardoor het onderscheid nog verder weg valt. Consigne a Vie staat op een druk plein in het centrum van de stad, voor een station. Het valt op doordat het (wellicht zes meter, twintig voet) hoog is. De eerste indruk is direct van een kunstwerk.
Tijdens het reizen hebben mensen geen individualiteit; de kleding, een koffer, het gedrag valt niet op. Reizen is nuttig en zorgt ervoor dat de bestemming wordt bereikt. Alles draait om de bestemming; die heeft alles met persoonlijke keuzen te maken. Een koffer verhult individualiteit en speelt geen rol meer als de persoon zijn of haar karakter toont via kleding e.d. Pierre Fernandez Armand doet niets met deze elementen.
Deze sculptuur van Pierre Fernandez Armand is herkenbaar en heeft een functie. Het is groot en opvallend; het zal een verzamelpunt zijn. Maar is het daardoor ook een kunstwerk? Het werk doet niets met associaties als reizen, uiterlijkheid, geslotenheid, verplaatsing, bestemming, vreemdeling.
Om te beginnen legt het geen connectie met andere vormen of begrippen. Het heeft geen enkele boodschap behalve één eenduidige. Het werk had met kunst in verband gebracht kunnen worden als het iets zou hebben als creativiteit, betekenis, schoonheid, aanstootgevend, overstijgend. Kortom: dit is geen kunstwerk. Ondanks de eerste indruk, kan ik er niets anders van maken.
By Theo, www.artatsite.com
www.wikipedia.org:
Consigne a vie est une oeuvre de l'artiste français Arman situee a Paris, en France.
L'oeuvre est composee d'une accumulation de valises en bronze. Signataire de la Declaration constitutive du Nouveau Realisme qui prone pour un retour a la realite, Arman accumulait des objets usuels, familiers et sentimentaux.
Consigne a vie est une oeuvre d'Arman realisee en 1985. Commande publique de l'Etat (ministere de la Culture et de la Communication - Centre national des arts plastiques), elle est installee cette annee-la dans la cour de Rome de la gare Saint-Lazare. Une deuxieme oeuvre d'Arman, L'Heure de tous, figure dans la cour du Havre de la gare Saint-Lazare.
www.laparisienneetsesphotos.eklablog.com:
Cette oeuvre monumentale, composee d'une accumulation de valises en bronze est placee dans un lieu de transit: la Gare Saint Lazare. La valise est l'outil necessaire a un voyage, de ce fait le choix de l'objet n'est pas anodin par rapport au lieu. Sur ce pied d'estal, ces valises sont donc elevees au statut d'oeuvre d'art et prennent une nouvelle dimension. L'objet acheve devient sacralisation. Sacralisation renforcee par l'utilisation du bronze qui annule le caractere perissable du produit. Autrefois, reserve aux sculptures antique, le bronze est cette fois applique a une simple valise.
Translation
www.wikipedia.org:
Storage life is a work of French artist Arman located in Paris, France.
The work is composed of an accumulation of bronze suitcases. Signatory of the Constituent Declaration of New Realism which advocates for a return to reality, Arman accumulated everyday objects, familiar and sentimental.
Storage life is a work of Arman made public in 1985. Control of the State (Ministry of Culture and Communication - National Centre for Plastic Arts), it is installed that year in Rome to the court of the Saint-Lazare station. A second work by Arman, The Hour of all, Le Havre is in the courtyard of the Saint-Lazare station.
www.laparisienneetsesphotos.eklablog.com:
This monumental work, consisting of a bronze suitcases accumulation is placed in a place of transit: Gare Saint Lazare. The case is the necessary tool for traveling, thus the choice of the object is not harmless to the place. On this foot estal, these suitcases are elevated to the status of work of art and take on a new dimension. The finished object becomes sacred.
Sacralisation reinforced by the use of bronze that cancels the perishable nature of the product. Formerly reserved for ancient sculptures, bronze is this time applied to a single suitcase. ARMAN shows the rank to which we raise the subject in contemporary society and the use of accumulation reflects the actual mass consumption.
He says:"I have not discovered the principle of accumulation, it was he who discovered me The company has its need for security by instinctive accumulations, which include watching one perceives, shop windows. shops, trash cans and landfills ... Witness to this company, I felt concerned by the pseudo-biological cycle production-consumption-destruction. For the longest time, my anxiety was observed our progressive flooding world objects discarded