Artist:
Geert van de Camp
Title:
Lof der Zotheid, Monument voor een Ezel
Year:
1989
Adress:
Burgemeester van Walsumweg
Een kunstwerk dat steeds weer vragen stelt
Veel standbeelden zijn dodelijk serieus zonder een spatje humor, relativering, spot. Het onderwerp is duidelijk, gemaakt in klassieke materialen (zoals brons), met een glanzende en glimmende afwerking. Dit is helemaal anders bij Lof der Zotheid van Geert van de Camp.
Wat stelt die kunstwerk voor? Jij / U mag het zeggen!
Een kraanknop of zijn dit een bol met vier kegels? Een appel of een oranje bol? Een gepelde banaan of zes gekrulde banen? Ook al weten we dit, dan komt de onmogelijke vraag boven wat ermee bedoeld wordt. En dit is de vraag die ik mijzelf steeds weer stel, als ik het kunstwerk zie.
Mooi vind ik de abstracte vormen: bollen, kegels, banen. Dit voorkomt maar nét dat het kunstwerk carnavalesk wordt.
Lof der Zotheid van Geert van de Camp is lekker gek. Het is een kunstwerk dat steeds weer vragen stelt en onverwachtste antwoorden geeft.
By Theo, www.artatsite.com
www.bkor.nl:
In 1988 vierde de Erasmus Universiteit Rotterdam haar 75-jarige bestaan met een reeks van wetenschappelijke en culturele activiteiten, waaronder het project Lof der Zotheid, naar één van de bekendste werken van Erasmus.
Het ontwerp van Geert van de Camp werd gekozen uit acht schetsontwerpen. Het uitgangspunt van dit ontwerp is het klassieke ruiterstandbeeld met in dit geval een ezel als symbool voor domheid. De ezel is getransformeerd tot een gestileerde constructie van bollen en kegels en de benen zijn vervormd tot een gestileerde golf.
Het is een heel herkenbaar werk met een krachtige vorm, die je niet gauw vergeet. Het straalt monumentaliteit uit en het heeft humor en lichtheid. Het ontwerp is een eigentijdse ode aan de literatuur en humor van Erasmus. Het is een opvallende sculptuur, die in Rotterdam veel bekendheid geniet.
Geert van de Camp (1962) maakt zeer gevarieerde beelden en legt zich niet vast op een soort werkwijze en materiaal. Sinds 1995 werkt hij samen met Ruud Reutelingsperger en André Dekker in kunstenaarsgroep Observatorium. Op het grensvlak van architectuur en beeldende kunst bouwen zij observatoria, die de bezoeker gelegenheid geven zichzelf en de omringende omgeving in ogenschouw te nemen.
Veel standbeelden zijn dodelijk serieus zonder een spatje humor, relativering, spot. Het onderwerp is duidelijk, gemaakt in klassieke materialen (zoals brons), met een glanzende en glimmende afwerking. Dit is helemaal anders bij Lof der Zotheid van Geert van de Camp.
Wat stelt die kunstwerk voor? Jij / U mag het zeggen!
Een kraanknop of zijn dit een bol met vier kegels? Een appel of een oranje bol? Een gepelde banaan of zes gekrulde banen? Ook al weten we dit, dan komt de onmogelijke vraag boven wat ermee bedoeld wordt. En dit is de vraag die ik mijzelf steeds weer stel, als ik het kunstwerk zie.
Mooi vind ik de abstracte vormen: bollen, kegels, banen. Dit voorkomt maar nét dat het kunstwerk carnavalesk wordt.
Lof der Zotheid van Geert van de Camp is lekker gek. Het is een kunstwerk dat steeds weer vragen stelt en onverwachtste antwoorden geeft.
By Theo, www.artatsite.com
www.bkor.nl:
In 1988 vierde de Erasmus Universiteit Rotterdam haar 75-jarige bestaan met een reeks van wetenschappelijke en culturele activiteiten, waaronder het project Lof der Zotheid, naar één van de bekendste werken van Erasmus.
Het ontwerp van Geert van de Camp werd gekozen uit acht schetsontwerpen. Het uitgangspunt van dit ontwerp is het klassieke ruiterstandbeeld met in dit geval een ezel als symbool voor domheid. De ezel is getransformeerd tot een gestileerde constructie van bollen en kegels en de benen zijn vervormd tot een gestileerde golf.
Het is een heel herkenbaar werk met een krachtige vorm, die je niet gauw vergeet. Het straalt monumentaliteit uit en het heeft humor en lichtheid. Het ontwerp is een eigentijdse ode aan de literatuur en humor van Erasmus. Het is een opvallende sculptuur, die in Rotterdam veel bekendheid geniet.
Geert van de Camp (1962) maakt zeer gevarieerde beelden en legt zich niet vast op een soort werkwijze en materiaal. Sinds 1995 werkt hij samen met Ruud Reutelingsperger en André Dekker in kunstenaarsgroep Observatorium. Op het grensvlak van architectuur en beeldende kunst bouwen zij observatoria, die de bezoeker gelegenheid geven zichzelf en de omringende omgeving in ogenschouw te nemen.