Artist:
Henry Moore
Title:
Large Locking Piece
Year:
1965
Adress:
Gemeentemuseum Den Haag
www.tate.org.uk:
Locking Piece is made up of two large interconnecting forms stacked one on top of the other. It is one of Henry Moore’s best known public sculptures.
The two large pieces that comprise the bulk of Locking Piece are formed of amorphous protrusions that connect individual parts of the sculpture together or project into space at various angles, although the overall shape is quite compact. A hollow space at the centre of the sculpture is created where the upper piece arches over the concave piece below (fig.1). At one end a third, flatter, disk-like piece is wedged between the facing edges of the two larger pieces like cartilage between two bones. Here, both the upper and lower projections are short, tubular and have straight edges on one side. The lower form also has an irregular surface that slopes at a diagonal, causing the disk-like piece to rest unevenly upon it. The form projecting from the upper piece arches up and over the hollow space into a second, thinner protrusion with a curved face and tall, broad sides. This form projects almost horizontally to overhang the lower piece.
www.henry-moore.org:
At one time I was playing with a couple of pebbles that I’d picked up, because behind my far field is a gravel pit and there are thousands of shapes and forms and one only has to go out there and I can find twenty new little ideas if I wish, immediately. Anyhow, I was playing with two pebbles which I found like that and somehow or other they got locked together and I couldn’t get them undone and I wondered how they got into position and it was like a clenched fist being tightly … Anyhow, eventually I did get it to [separate]; by turning and lifting, one piece came off the other. This gave one the idea of making two forms which would do that and later I called it ‘Locking Piece’ because they lock together.
Henry Moore in conversation with Alan Wilkinson, c.1980, HMF archive.
www.buitenbeeldinbeeld.nl:
Henry Moore was sterk verbonden met de natuur, hij verzamelde ook objecten als kiezelstenen, schedels, drijfhout en stenen. Een uitspraak van hem:
"In my opinion, everything, every shape, every bit of natural form, animals, people, pebbles, shells, anything you like are all things that can help you to make a sculpture.'
Moore kreeg het idee voor Locking Piece door twee kiezelstenen die aan elkaar geklonken leken. Het waren twee afzonderlijke stenen, maar ze ‘pasten’ in elkaar en haakten daarom aan elkaar. In de volksmond heet het beeld, dat vanaf de aankoop voor het Gemeentemuseum heeft gestaan, ‘de holle kies’.
www.gemeentemuseum.nl:
Hoe dan ook, de essentie van de vormentaal van Moore ligt in ‘de (menselijke) natuur’. Iets wat in ons allemaal verankerd zit, maar dat moeilijk treffend te beschrijven of verbeelden is. En toch slaagt Moore daar in. ‘To be an artist is to believe in life’ is een gevleugelde uitspraak van hem. Niet alleen de menselijke natuur, maar ook dat rotsvaste vertrouwen erin is aanwezig in zijn werk. En dat werkt aanstekelijk.
www.wikipedia.org:
Het werk van Moore wordt gekenmerkt door organische en natuurlijke vormen en geeft meestal een suggestieve benadering van de natuurlijke contouren van het (vrouwelijke) lichaam zonder figuratief te zijn.
Moore voelde zich sterk verbonden met de natuur en hij haalde hier dan ook veel inspiratie uit. Zo verzamelde hij in zijn atelier allerlei voorwerpen zoals botten, stenen en drijfhout. De vormen van zijn latere abstracte sculpturen zijn vaak doorboord of bevatten holle ruimtes.
Moore-kenners vergelijken de kronkels in zijn werk met het landschap en de heuvels van zijn geboortestreek Yorkshire.[1] In de loop van zijn carrière werden zijn sculpturen steeds vaker in een stedelijke omgeving geplaatst. Moore maakte ook talrijke studies waarin hij zijn figuren combineerde met architectonische elementen zoals trappen, banken en muren.
Locking Piece is made up of two large interconnecting forms stacked one on top of the other. It is one of Henry Moore’s best known public sculptures.
The two large pieces that comprise the bulk of Locking Piece are formed of amorphous protrusions that connect individual parts of the sculpture together or project into space at various angles, although the overall shape is quite compact. A hollow space at the centre of the sculpture is created where the upper piece arches over the concave piece below (fig.1). At one end a third, flatter, disk-like piece is wedged between the facing edges of the two larger pieces like cartilage between two bones. Here, both the upper and lower projections are short, tubular and have straight edges on one side. The lower form also has an irregular surface that slopes at a diagonal, causing the disk-like piece to rest unevenly upon it. The form projecting from the upper piece arches up and over the hollow space into a second, thinner protrusion with a curved face and tall, broad sides. This form projects almost horizontally to overhang the lower piece.
www.henry-moore.org:
At one time I was playing with a couple of pebbles that I’d picked up, because behind my far field is a gravel pit and there are thousands of shapes and forms and one only has to go out there and I can find twenty new little ideas if I wish, immediately. Anyhow, I was playing with two pebbles which I found like that and somehow or other they got locked together and I couldn’t get them undone and I wondered how they got into position and it was like a clenched fist being tightly … Anyhow, eventually I did get it to [separate]; by turning and lifting, one piece came off the other. This gave one the idea of making two forms which would do that and later I called it ‘Locking Piece’ because they lock together.
Henry Moore in conversation with Alan Wilkinson, c.1980, HMF archive.
www.buitenbeeldinbeeld.nl:
Henry Moore was sterk verbonden met de natuur, hij verzamelde ook objecten als kiezelstenen, schedels, drijfhout en stenen. Een uitspraak van hem:
"In my opinion, everything, every shape, every bit of natural form, animals, people, pebbles, shells, anything you like are all things that can help you to make a sculpture.'
Moore kreeg het idee voor Locking Piece door twee kiezelstenen die aan elkaar geklonken leken. Het waren twee afzonderlijke stenen, maar ze ‘pasten’ in elkaar en haakten daarom aan elkaar. In de volksmond heet het beeld, dat vanaf de aankoop voor het Gemeentemuseum heeft gestaan, ‘de holle kies’.
www.gemeentemuseum.nl:
Hoe dan ook, de essentie van de vormentaal van Moore ligt in ‘de (menselijke) natuur’. Iets wat in ons allemaal verankerd zit, maar dat moeilijk treffend te beschrijven of verbeelden is. En toch slaagt Moore daar in. ‘To be an artist is to believe in life’ is een gevleugelde uitspraak van hem. Niet alleen de menselijke natuur, maar ook dat rotsvaste vertrouwen erin is aanwezig in zijn werk. En dat werkt aanstekelijk.
www.wikipedia.org:
Het werk van Moore wordt gekenmerkt door organische en natuurlijke vormen en geeft meestal een suggestieve benadering van de natuurlijke contouren van het (vrouwelijke) lichaam zonder figuratief te zijn.
Moore voelde zich sterk verbonden met de natuur en hij haalde hier dan ook veel inspiratie uit. Zo verzamelde hij in zijn atelier allerlei voorwerpen zoals botten, stenen en drijfhout. De vormen van zijn latere abstracte sculpturen zijn vaak doorboord of bevatten holle ruimtes.
Moore-kenners vergelijken de kronkels in zijn werk met het landschap en de heuvels van zijn geboortestreek Yorkshire.[1] In de loop van zijn carrière werden zijn sculpturen steeds vaker in een stedelijke omgeving geplaatst. Moore maakte ook talrijke studies waarin hij zijn figuren combineerde met architectonische elementen zoals trappen, banken en muren.