Artist:
Clement Meadmore
Title:
Crescend
Year:
1989
Adress:
Tokyo Metropolitan Art Space
Cheerful technique, but ...
The static thick steel beam is strongly curved. The bar is split in two, what remind me of two legs; one 90 degree bent, the other one cheerfully upwards.
I see another bar, but now something special is happening. One leg is making a absurd twist. The other leg goes along into the other bar. But this cannot be true: these two beams cannot come together in this way. In technical sence, this artwork is beautiful and interesting.
Clement Meadmore knows with Crescend how to make an cheerful artwork by using static forms. Still, the merry legs would have more focus when they would have for example, a red color (more than the current metal grey color).
Crescend by Clement Meadmore is to me an happy artwork, but this cheerfulness is not clear. This is necessary. Only exuberance without reason is hollow in the long term.
What if Crescend by Clement Meadmore would portray two politicians who need each other but also hate each other? Would express a impossible road network in Tokyo maybe? This would give Crescend relevance continuously. And then Clement would make the world a little more cheerful and critical. And who wouldn’t be against that?
By Theo, www.artatsite.com
Vertaling
Vrolijke techniek, maar ...
De statische dikke stalen balk is toch sterk gebogen. De balk is in tweeën gesplitst, dat mij aan twee benen doet denken; de ene exact onder 90 graden gebogen, de andere steekt vrolijk omhoog.
Ik zie nog een balk maar hiermee gebeuren bijzondere dingen. De ene been maakt een absurde draai. De andere been gaat over in de andere balk. Maar dit laatste klopt niet: deze twee balken kunnen niet op deze manier in elkaar overgaan. Technisch gezien is het kunstwerk interessant en mooi.
Clement Meadmore maakt met Crescend een vrolijk kunstwerk door gebruik van statische vormen. Toch zou méér de nadruk liggen op de vrolijke benen als Crescend bijvoorbeeld een rode kleur zou hebben (méér nog dan met de huidige staalgrijze kleur).
Voor mij is Crescend van Clement Meadmore een vrolijk kunstwerk, maar het is mij niet duidelijk vanwaar deze vrolijkheid. En dat is toch nodig. Alleen maar vrolijkheid zonder reden is op den duur hol en kan zelfs tot cynisme leiden.
Wat als Crescend van Clement Meadmore twee politici zou uitbeelden die elkaar nodig hebben maar ook een hekel hebben aan elkaar? Of misschien een onmogelijk wegennet in Tokyo? Dit zou Crescend continuë relevantie geven. En dan zou Clement de wereld zowel vrolijker als kritischer maken. En wie wil dat niet?
By Theo, www.artatsite.com
www.waymarking.com:
One of the many sculptures in this park. This sculpture is located at Ikebukuro West Gate Park, in front of Tokyo Metropolitan Art Space.
www.wikipedia.org:
Born Clement Lyon Meadmore in Melbourne, Australia, in 1929, Clement Meadmore studied aeronautical engineering and then industrial design at the Royal Melbourne Institute of Technology. After graduating in 1949, Meadmore designed furniture for several years and, in the 1950s, created his first welded sculptures.
He had several one-man exhibits of his sculptures in Melbourne and Sydney between 1954 and 1962. In 1963 Meadmore moved to New York City. Later, he became an American citizen.
Meadmore used COR-TEN steel, aluminum, and occasionally bronze to create colossal outdoor sculptures which combine the elements of abstract expressionism and minimalism.[1] He was an avid amateur drummer and jazz lover who held jam sessions in his home. His fondess for jazz is reflected in the names of several of his works including "Riff" (1996), "Round Midnight" (1996), "Stormy Weather" (1997), "Night and Day" (1979) and "Perdido" (1978).
The static thick steel beam is strongly curved. The bar is split in two, what remind me of two legs; one 90 degree bent, the other one cheerfully upwards.
I see another bar, but now something special is happening. One leg is making a absurd twist. The other leg goes along into the other bar. But this cannot be true: these two beams cannot come together in this way. In technical sence, this artwork is beautiful and interesting.
Clement Meadmore knows with Crescend how to make an cheerful artwork by using static forms. Still, the merry legs would have more focus when they would have for example, a red color (more than the current metal grey color).
Crescend by Clement Meadmore is to me an happy artwork, but this cheerfulness is not clear. This is necessary. Only exuberance without reason is hollow in the long term.
What if Crescend by Clement Meadmore would portray two politicians who need each other but also hate each other? Would express a impossible road network in Tokyo maybe? This would give Crescend relevance continuously. And then Clement would make the world a little more cheerful and critical. And who wouldn’t be against that?
By Theo, www.artatsite.com
Vertaling
Vrolijke techniek, maar ...
De statische dikke stalen balk is toch sterk gebogen. De balk is in tweeën gesplitst, dat mij aan twee benen doet denken; de ene exact onder 90 graden gebogen, de andere steekt vrolijk omhoog.
Ik zie nog een balk maar hiermee gebeuren bijzondere dingen. De ene been maakt een absurde draai. De andere been gaat over in de andere balk. Maar dit laatste klopt niet: deze twee balken kunnen niet op deze manier in elkaar overgaan. Technisch gezien is het kunstwerk interessant en mooi.
Clement Meadmore maakt met Crescend een vrolijk kunstwerk door gebruik van statische vormen. Toch zou méér de nadruk liggen op de vrolijke benen als Crescend bijvoorbeeld een rode kleur zou hebben (méér nog dan met de huidige staalgrijze kleur).
Voor mij is Crescend van Clement Meadmore een vrolijk kunstwerk, maar het is mij niet duidelijk vanwaar deze vrolijkheid. En dat is toch nodig. Alleen maar vrolijkheid zonder reden is op den duur hol en kan zelfs tot cynisme leiden.
Wat als Crescend van Clement Meadmore twee politici zou uitbeelden die elkaar nodig hebben maar ook een hekel hebben aan elkaar? Of misschien een onmogelijk wegennet in Tokyo? Dit zou Crescend continuë relevantie geven. En dan zou Clement de wereld zowel vrolijker als kritischer maken. En wie wil dat niet?
By Theo, www.artatsite.com
www.waymarking.com:
One of the many sculptures in this park. This sculpture is located at Ikebukuro West Gate Park, in front of Tokyo Metropolitan Art Space.
www.wikipedia.org:
Born Clement Lyon Meadmore in Melbourne, Australia, in 1929, Clement Meadmore studied aeronautical engineering and then industrial design at the Royal Melbourne Institute of Technology. After graduating in 1949, Meadmore designed furniture for several years and, in the 1950s, created his first welded sculptures.
He had several one-man exhibits of his sculptures in Melbourne and Sydney between 1954 and 1962. In 1963 Meadmore moved to New York City. Later, he became an American citizen.
Meadmore used COR-TEN steel, aluminum, and occasionally bronze to create colossal outdoor sculptures which combine the elements of abstract expressionism and minimalism.[1] He was an avid amateur drummer and jazz lover who held jam sessions in his home. His fondess for jazz is reflected in the names of several of his works including "Riff" (1996), "Round Midnight" (1996), "Stormy Weather" (1997), "Night and Day" (1979) and "Perdido" (1978).