Artist:
Nic Jonk
Title:
Sirene
Year:
1976
Adress:
Valkenburgerstraat
Niet zomaar een sirene
Sirene is een goede titel; het beeld is aanlokkelijk en drukt vrouwelijke kracht uit.
Van een afstand zien we ronde vormen, benen, een staart als van een zeemeermin, misschien een vlag en bladvormen. Van dichtbij zien we in het ronde gezichtje een aanduiding van een mond. We zien een aantrekkelijke vrouw met geabstraheerde organische speelse vormen die in ronde bewegingen in elkaar overgaan.
Het werk staat bij de brandweer. Ook daarom is Sirene een goede titel maar dan om een geheel andere reden.
Door Theo, www.artatsite.com
Vergelijking met andere kunstwerken
Qua vormen denk ik aan Henry Moore (Reclining Figure, zie picture 1, meer informatie) en Joan Miro (Moonbird, zie picture 2, meer informatie), beiden te zien in New York; organische, geabrastraheerde menselijke of mythische vormen.
Qua betekenis zijn de werken van Jonk, Moore en Miro ook aan elkaar verwant ook al zijn er accentverschillen. Jonk's beelden zijn gracieuze, volumpteuze en krachtige mens- en dierfiguren met vaak een mythologisch thema. Moonbird van Miro verwijst naar de maan, het vrouwelijke principe en het aardse. Moore verwijst naar been, bot, steen en spelonken of verwijst misschien naar het landschap waar Moore is opgegroeid.
Door Theo, www.artatsite.com
Translation
Not just a siren
Siren is a good title; the image is attractive and feminine power.
From a distance we see round shapes, legs, a tail like a mermaid, maybe a flag and leaf shapes. See up close we in the round little face an indication of a mouth. We see an attractive woman with abstracted organic shapes moving in cicles playful into one another.
The work is located in front of the fire service. That is also why Siren is a good title but then because of another reason.
By Theo, www.artatsite.com
Compared with other artworks
The forms remind me of Henry Moore (Reclining Figure, see picture 1, more information) and Joan Miro (Moonbird, see picture 2, more information), both in New York; organic, abstract human or mythical forms.
The meaning of the works by Jonk, Moore and Miro are also related to each other even though there are differences in emphasis. Jonk's images are graceful, volumpteuze and powerful human and animal figures, often with a mythological theme. Moonbird by Miro refers to the Moon, the feminine principle and the earthly. Moore refers to bone, stone and cave or referring to the landscape where Moore grew up.
Door Theo, www.artatsite.com
www.adambeeldenva1900.blogspot.nl:
In de Anne Frankstraat, vlakbij de IJ-tunnel, staat voor de brandweerkazerne een beeld uit 1976 dat Sirene heet. Toepasselijker kan het niet. De beeldhouwer van dit werk, Nic Jonk, is voornamelijk bekend geworden als maker van sierlijke en voluptueuze sculpturen, waarvan er nogal wat in Nederland staan. Gratie en kracht kenmerken deze bronzen met hun mythologische thema's.
www.buitenbeeldinbeeld.nl:
Jonk maakte zijn beelden volgens een bepaald concept. Eerst tekende hij kleine krabbels op een blocnote die voor niemand leesbaar zijn. De tweede fase bestond uit een mini-beeldje van was, waarbij alleen de grote vormen werden uitgewerkt. Vervolgens kwam er een groter en meer uitgewerkt model van klei. Tijdens het werken met klei stond Jonk het meest open voor inspiratie, ook al wist hij al hoe het beeld eruit zou komen te zien.
Daarnaast was Jonk vooral gevoelig voor licht: de partijen die licht vangen, woog hij af tegen de schaduwpartijen. Bovendien wilde hij de negatieve vorm (de holte in het beeld) verantwoorden en als er meerdere waren, ze tegen elkaar afwegen. In de vierde fase (het vertalen van het gipsmodel op ware grootte) maakte Jonk weinig ingrijpende correcties. Jonk dankt zijn bekendheid vooral aan zijn bronzen van mens- en dierfiguren. Vaak hebben ze een mythologisch thema, in andere gevallen zijn ze direct aan de natuur ontleend. De werken zijn voluptueus en sierlijk tegelijk en hebben een zowel krachtige als gracieuze uitstraling. Zo'n 200 marktpleinen, straten en parken in Nederland worden gesierd met een beeld van Nic Jonk. Ook op openbare plekken in de Verenigde Staten, Italië, Duitsland en België staan werken van deze Nederlandse beeldhouwer.
www.wikipedia.org:
Nic Jonk kwam uit een arm boerengezin en ging op 17-jarige leeftijd het reclamevak in. In 1947 volgde hij een avondcursus aan de kunstnijverheidsschool in Amsterdam. Daar had hij Wessel Couzijn als leraar, die hem stimuleerde om verder te gaan. Eén dag per week vervolgde hij zijn opleiding tekenen aan de Rijksnormaalschool, eveneens te Amsterdam. In 1949 was hij aanwezig bij de eerste Sonsbeektentoonstelling te Sonsbeek, Arnhem. Hij besloot naar aanleiding hiervan zich te gaan richten op beeldhouwkunst. In 1953 ging hij alsnog naar de Rijksacademie van Beeldende Kunsten. Drie jaar later stopte hij, teleurgesteld in de opleiding en begon hij voor zichzelf. Van 1961 tot 1962 gaf Nic Jonk les aan de Akademie voor Kunst en Vormgeving St. Joost in 's-Hertogenbosch. Daarna richtte hij samen met onder andere Wessel Couzijn en Mari Andriessen Ateliers '63 op waarvoor hij ook les ging geven tot 1966. In het schooljaar 1974-1975 gaf hij ook nog even les op de Gerrit Rietveld Academie. In 1965 vestigde hij zich met zijn vrouw en zes kinderen in Grootschermer waar hij een beeldenpark inrichtte.
Sirene is een goede titel; het beeld is aanlokkelijk en drukt vrouwelijke kracht uit.
Van een afstand zien we ronde vormen, benen, een staart als van een zeemeermin, misschien een vlag en bladvormen. Van dichtbij zien we in het ronde gezichtje een aanduiding van een mond. We zien een aantrekkelijke vrouw met geabstraheerde organische speelse vormen die in ronde bewegingen in elkaar overgaan.
Het werk staat bij de brandweer. Ook daarom is Sirene een goede titel maar dan om een geheel andere reden.
Door Theo, www.artatsite.com
Vergelijking met andere kunstwerken
Qua vormen denk ik aan Henry Moore (Reclining Figure, zie picture 1, meer informatie) en Joan Miro (Moonbird, zie picture 2, meer informatie), beiden te zien in New York; organische, geabrastraheerde menselijke of mythische vormen.
Qua betekenis zijn de werken van Jonk, Moore en Miro ook aan elkaar verwant ook al zijn er accentverschillen. Jonk's beelden zijn gracieuze, volumpteuze en krachtige mens- en dierfiguren met vaak een mythologisch thema. Moonbird van Miro verwijst naar de maan, het vrouwelijke principe en het aardse. Moore verwijst naar been, bot, steen en spelonken of verwijst misschien naar het landschap waar Moore is opgegroeid.
Door Theo, www.artatsite.com
Translation
Not just a siren
Siren is a good title; the image is attractive and feminine power.
From a distance we see round shapes, legs, a tail like a mermaid, maybe a flag and leaf shapes. See up close we in the round little face an indication of a mouth. We see an attractive woman with abstracted organic shapes moving in cicles playful into one another.
The work is located in front of the fire service. That is also why Siren is a good title but then because of another reason.
By Theo, www.artatsite.com
Compared with other artworks
The forms remind me of Henry Moore (Reclining Figure, see picture 1, more information) and Joan Miro (Moonbird, see picture 2, more information), both in New York; organic, abstract human or mythical forms.
The meaning of the works by Jonk, Moore and Miro are also related to each other even though there are differences in emphasis. Jonk's images are graceful, volumpteuze and powerful human and animal figures, often with a mythological theme. Moonbird by Miro refers to the Moon, the feminine principle and the earthly. Moore refers to bone, stone and cave or referring to the landscape where Moore grew up.
Door Theo, www.artatsite.com
www.adambeeldenva1900.blogspot.nl:
In de Anne Frankstraat, vlakbij de IJ-tunnel, staat voor de brandweerkazerne een beeld uit 1976 dat Sirene heet. Toepasselijker kan het niet. De beeldhouwer van dit werk, Nic Jonk, is voornamelijk bekend geworden als maker van sierlijke en voluptueuze sculpturen, waarvan er nogal wat in Nederland staan. Gratie en kracht kenmerken deze bronzen met hun mythologische thema's.
www.buitenbeeldinbeeld.nl:
Jonk maakte zijn beelden volgens een bepaald concept. Eerst tekende hij kleine krabbels op een blocnote die voor niemand leesbaar zijn. De tweede fase bestond uit een mini-beeldje van was, waarbij alleen de grote vormen werden uitgewerkt. Vervolgens kwam er een groter en meer uitgewerkt model van klei. Tijdens het werken met klei stond Jonk het meest open voor inspiratie, ook al wist hij al hoe het beeld eruit zou komen te zien.
Daarnaast was Jonk vooral gevoelig voor licht: de partijen die licht vangen, woog hij af tegen de schaduwpartijen. Bovendien wilde hij de negatieve vorm (de holte in het beeld) verantwoorden en als er meerdere waren, ze tegen elkaar afwegen. In de vierde fase (het vertalen van het gipsmodel op ware grootte) maakte Jonk weinig ingrijpende correcties. Jonk dankt zijn bekendheid vooral aan zijn bronzen van mens- en dierfiguren. Vaak hebben ze een mythologisch thema, in andere gevallen zijn ze direct aan de natuur ontleend. De werken zijn voluptueus en sierlijk tegelijk en hebben een zowel krachtige als gracieuze uitstraling. Zo'n 200 marktpleinen, straten en parken in Nederland worden gesierd met een beeld van Nic Jonk. Ook op openbare plekken in de Verenigde Staten, Italië, Duitsland en België staan werken van deze Nederlandse beeldhouwer.
www.wikipedia.org:
Nic Jonk kwam uit een arm boerengezin en ging op 17-jarige leeftijd het reclamevak in. In 1947 volgde hij een avondcursus aan de kunstnijverheidsschool in Amsterdam. Daar had hij Wessel Couzijn als leraar, die hem stimuleerde om verder te gaan. Eén dag per week vervolgde hij zijn opleiding tekenen aan de Rijksnormaalschool, eveneens te Amsterdam. In 1949 was hij aanwezig bij de eerste Sonsbeektentoonstelling te Sonsbeek, Arnhem. Hij besloot naar aanleiding hiervan zich te gaan richten op beeldhouwkunst. In 1953 ging hij alsnog naar de Rijksacademie van Beeldende Kunsten. Drie jaar later stopte hij, teleurgesteld in de opleiding en begon hij voor zichzelf. Van 1961 tot 1962 gaf Nic Jonk les aan de Akademie voor Kunst en Vormgeving St. Joost in 's-Hertogenbosch. Daarna richtte hij samen met onder andere Wessel Couzijn en Mari Andriessen Ateliers '63 op waarvoor hij ook les ging geven tot 1966. In het schooljaar 1974-1975 gaf hij ook nog even les op de Gerrit Rietveld Academie. In 1965 vestigde hij zich met zijn vrouw en zes kinderen in Grootschermer waar hij een beeldenpark inrichtte.