Artist:
Ilya and Emilia Kabakov
Title:
How to meet an Angel
Year:
2009
Adress:
1e Constantijn Huygensstraat
Website:
Nu weet ik het
Natuurlijk ontmoet je geen engel, via een trap!
Maar weet jij het, hoe je een engel ontmoet?
Zou je een engel ontmoeten door op je knieën heel hard aan niets te denken? Ontstaat er dan ruimte? Komt er dan een engel binnen zonder kloppen? Of wacht je dan tevergeefs?
Of zou het simpel gebeuren via een partner? Zou een partner uit zichzelf heel lief zijn als je maar genoeg aandacht geeft? Of kom je dan ook dichter bij de eigenschappen die je niet zo bevalt?
Zou je door hard werken dichter bij een engel komen door al je promoties? Of wordt je daardoor nog méér gemotiveerd om hard te werken zodat je de engel vergeet?
Zijn we nu een beetje dichterbij gekomen met ruimte, aandacht, motivatie? Ik blijf het hopen.
Door Theo, www.artatsite.com
Translation
Now I know
Of course, you wouldn’t meet an angel, on a staircase!
But how do you think, we are to meet an angel?
Would you meet an angel on your knees and think very hard about nothing? Will there come space? Will there come an angel without knocking? Or will you wait than in vain?
Would it simply happen with an partner? Would a partner be sweet in itself, if you pay enough attention? Or would you get even closer to characteristics you don’t like so much?
Would you come closer to an angel by you promotions because of working hard? Or would you be more motivated to work hard so you forget the angel?
Are we now a little bit closer because of space, attention and motivation? I continue to hope so.
By Theo, www.artatsite.com
www.amsterdam.kunstwacht.nl:
Dit kunstwerk van het beroemde Russisch-Amerikaanse echtpaar Ilya en Emilia Kabakov, ontwikkeld en ondersteund door SKOR (Stichting Kunst en Openbare Ruimte), gaat over hoop, ondersteuning en de stapsgewijze weg naar herstel. Volgens kunstkenners is de sculptuur een enorme aanwinst voor Amsterdam. Anderen vinden het een gedurfd, onconventioneel en taboedoorbrekend werk. Critici vragen zich echter af of het beeld geen suïcidaal gedrag in de hand zal werken.
How To Meet an Angel verbeeldt een man die op een ladder is geklommen. Hij staat met wijd open armen op de bovenste sport. Klaar om de kliniek te verlaten, de stad te omarmen en wellicht een beschermengel te ontmoeten.
www.wikipedia.org:
Volgens de kunstenaars beeldt het werk uit, dat de zieke mens zichzelf beter maakt/moet maken en zodanig weer op de (maatschappelijke) ladder stijgt. Voor hoop richt de persoon zich tot de hemel. De persoon ontstijgt de klinek en wendt zich tot zijn beschermengel. De rugzak staat voor de geestelijke bagage. Het kunstwerk werd betaald uit de pot van Stichting Kunst en Openbare Ruimte.
Het beeld leidde tot discussie. In tegenstelling tot de kunstenaars vonden critici het juist een lokroep tot zelfmoord. Striptekenaar Theo van den Boogaard vond het een laatste duwtje voor suïcidale personen. Mentrum liet de discussie langs haar heen gaan, zij vonden de discussie vooral positief omdat op het onderwerp zelfmoord nog een taboe heerst. Job Cohen, toen burgemeester van Amsterdam, onthulde het beeld op 26 september 2009.
De schrijver Wim Brands koos dit werk in 2010 uit als inspiratie voor een gedicht (Ik kijk naar Kabakov’s man ... En ik denk dat ben ik). In 2016 pleegde hij zelfmoord.
www.coronaindestad.nl:
Het psychiatrisch dienstencentrum van Mentrum heeft een opvallende gevel. Een beeld genaamd 'How to meet an Angel' van Elya en Emilia Kabokov toornt boven het gebouw uit. Een man is klaar de stad in te v Het staat voor hoop, weer mee mogen doen. Het staat ook voor dat de weg naar herstel moeilijk en langdurig kan zijn. En ineens staat dit beeld ook voor wat ons in de stad te doen staat de komende tijd (red: tijdens de Covid-19 pandemie).
De plaats waarop de huidige kliniek van Mentrum staat kent een lange geschiedenis. Vroeger stond hier het Pest- en Dolhuys waar 'hopeloze zieken' onder wie krankzinnigen, vanuit het Binnengasthuis werden overgeplaatst. Het werd gebouwd in 1630 en kreeg de naam Buitengasthuis, waar mensen veilig buiten de stad in quarantaine konden worden geplaatst. In 1891 legde toenmalige koningin Wilhelmina de eerste steen voor een modern ziekenhuis en in 1925 nam het Wilhelmina Gasthuis de functie over als academisch ziekenhuis tot 1983. Op dit ziekenhuisterrein stond Paviljoen 3, de psychiatrische afdeling. Het was een gesloten en overvolle afdeling. Voor de chronische patiënten was er het gesticht in de duinen bij Santpoort.
In die tijd was de psychiatrie heel anders dan da nu is. Artsen en verpleegkundigen zwaaiden de scepter. Patiënten hadden weinig of niets te zeggen. Maatschappelijk werden patiënten uitgesloten, gediscrimineerd en opgeborgen. Het beeld ‘de Razernij’ dat op de binnenplaats van het Buitengasthuis stond, verbeeldde hoe men aankeek tegen psychiatrische patiënten. De vrouw trekt met beide handen aan haar haren en haar gezicht is samengetrokken van de pijn. De sokkel is een beeld op zichzelf. Elke zijde van de sokkel toont het gezicht van een krankzinnige. Als gevangenen die door de kleine raampjes in de deuren van hun cel kijken.
Hoe anders is het beeld 'How To meet an Angel', dat nu de gevel van de kliniek siert. Het idee voor dit beeld ontstond toen de nieuwbouw van de huidige kliniek werd gestart. Het beroemde Russisch-Amerikaanse echtpaar Ilya en Emilia Kabakov werd benaderd om een beeld te ontwerpen. Dit resulteerde in het beeld; How to Meet an Angel . Het werk is belangeloos ontworpen door het kunstenaarsechtpaar. Zij hebben het speciaal gemit gebouw, omdat zij een bijdrage wilden leveren aan het zichtbaar maken van de psychiatrie. In september 2009 werd het beeld onthuld.
Het beeld bestaat uit een constructie van drie ladders waarbij de bovenste enkele meters over de straat heen hangt. Op de hoogste sport van die ladder staat een beeld van een man die naar de hemel reikt. Op zijn rug heeft hij een rugzak die het gewicht van psychiatrische problemen symboliseert. De omhoogkijkende figuur beweegt de kliniek uit, de stad in, met de hoop dat een beschermengel hem zal bijstaan. De ladder staat voor het stapsgewijs omhoog klimmen tijdens de behandeling, voor het zich weer aansluiten bij het leven in de stad, na een moeilijke periode.
Die zichtbaarheid heeft destijds geleid tot veel discussie. Buurtbewoners reageerden als volgt: ‘’Het lijkt wel of hij gaat springen. Dat doe je toch niet op een gekkenhuis?'.
Er moest door een speciale commissie onderzocht worden of het beeld niet zou aanzetten tot suïcide.Dat het beeld gaat over hoopjding en de weg naar herstel zou gemakkelijk over het hoofd worden gezien. Er waren ook voorstanders die het beeld gedurfd, emancipatoir en een kunsthistorische aanwinst voor de stad vonden.
Naast de kwaliteit van dit kunstwerk is het voor Mentrum altijd van belang om psychische kwetsbaarheid zichtbaar en bespreek te maken, in de hoop dat mensen beseffen dat je niet weg kunt kijken. De kliniek heeft geen steriele gevel, maar neemt met het beeld ‘How to meet an Angel’ stelling. Het beeld heeft zijn plek veroverd in de stad, wie kent het niet?
www.garagemca.org:
The most recognizable Russian contemporary artists on the international scene, the Kabakov duo are known for their paintings, objects, albums, books, models, drawings, and total installations—highly detailed spaces that recreate a particular scene or phenomenon.
In Moscow, the artists will present How to Meet an Angel for the first time. This large-scale installation inscribed into the landscape consists of an intricate ladderrted by several structures and rising into the sky. On the ladder a modestly dressed figure is visible, with hands extended toward the sky in the hope of meeting an angel. The figure may be waiting in vain, but as the audience will learn from the performative part of the project—created specifically for the show at Garage—the encounter is possible.
This romantic scene presents a theme that is recurrent in the duo’s work: a small human creature trying to break away from their frail and predictable world. The installation also addresses another element that can be found in many of the Kabakovs’ works: the idea of flying, of which two polar incarnations can be found in the images of a fly—that most trivial creature from the reality of Soviet communal living—and an angel, a pure celestial being representing an unattainable, mystical world.
With this project, the duo and Garage continue their long history of collaboration. In 2008, an exhibition by Ilya and Emilia Kabakov was the Museum’s ina its first home, the Melnikov Bus Garage, and in 2013 the artists presented the project The Ship of Tolerance on the Pioneer Pond by the Museum’s temporary pavilion, designed by Shigeru Ban. In 2018, to mark Ilya Kabakov’s 85th birthday, Garage produced a documentary on the life and work of the arti
Natuurlijk ontmoet je geen engel, via een trap!
Maar weet jij het, hoe je een engel ontmoet?
Zou je een engel ontmoeten door op je knieën heel hard aan niets te denken? Ontstaat er dan ruimte? Komt er dan een engel binnen zonder kloppen? Of wacht je dan tevergeefs?
Of zou het simpel gebeuren via een partner? Zou een partner uit zichzelf heel lief zijn als je maar genoeg aandacht geeft? Of kom je dan ook dichter bij de eigenschappen die je niet zo bevalt?
Zou je door hard werken dichter bij een engel komen door al je promoties? Of wordt je daardoor nog méér gemotiveerd om hard te werken zodat je de engel vergeet?
Zijn we nu een beetje dichterbij gekomen met ruimte, aandacht, motivatie? Ik blijf het hopen.
Door Theo, www.artatsite.com
Translation
Now I know
Of course, you wouldn’t meet an angel, on a staircase!
But how do you think, we are to meet an angel?
Would you meet an angel on your knees and think very hard about nothing? Will there come space? Will there come an angel without knocking? Or will you wait than in vain?
Would it simply happen with an partner? Would a partner be sweet in itself, if you pay enough attention? Or would you get even closer to characteristics you don’t like so much?
Would you come closer to an angel by you promotions because of working hard? Or would you be more motivated to work hard so you forget the angel?
Are we now a little bit closer because of space, attention and motivation? I continue to hope so.
By Theo, www.artatsite.com
www.amsterdam.kunstwacht.nl:
Dit kunstwerk van het beroemde Russisch-Amerikaanse echtpaar Ilya en Emilia Kabakov, ontwikkeld en ondersteund door SKOR (Stichting Kunst en Openbare Ruimte), gaat over hoop, ondersteuning en de stapsgewijze weg naar herstel. Volgens kunstkenners is de sculptuur een enorme aanwinst voor Amsterdam. Anderen vinden het een gedurfd, onconventioneel en taboedoorbrekend werk. Critici vragen zich echter af of het beeld geen suïcidaal gedrag in de hand zal werken.
How To Meet an Angel verbeeldt een man die op een ladder is geklommen. Hij staat met wijd open armen op de bovenste sport. Klaar om de kliniek te verlaten, de stad te omarmen en wellicht een beschermengel te ontmoeten.
www.wikipedia.org:
Volgens de kunstenaars beeldt het werk uit, dat de zieke mens zichzelf beter maakt/moet maken en zodanig weer op de (maatschappelijke) ladder stijgt. Voor hoop richt de persoon zich tot de hemel. De persoon ontstijgt de klinek en wendt zich tot zijn beschermengel. De rugzak staat voor de geestelijke bagage. Het kunstwerk werd betaald uit de pot van Stichting Kunst en Openbare Ruimte.
Het beeld leidde tot discussie. In tegenstelling tot de kunstenaars vonden critici het juist een lokroep tot zelfmoord. Striptekenaar Theo van den Boogaard vond het een laatste duwtje voor suïcidale personen. Mentrum liet de discussie langs haar heen gaan, zij vonden de discussie vooral positief omdat op het onderwerp zelfmoord nog een taboe heerst. Job Cohen, toen burgemeester van Amsterdam, onthulde het beeld op 26 september 2009.
De schrijver Wim Brands koos dit werk in 2010 uit als inspiratie voor een gedicht (Ik kijk naar Kabakov’s man ... En ik denk dat ben ik). In 2016 pleegde hij zelfmoord.
www.coronaindestad.nl:
Het psychiatrisch dienstencentrum van Mentrum heeft een opvallende gevel. Een beeld genaamd 'How to meet an Angel' van Elya en Emilia Kabokov toornt boven het gebouw uit. Een man is klaar de stad in te v Het staat voor hoop, weer mee mogen doen. Het staat ook voor dat de weg naar herstel moeilijk en langdurig kan zijn. En ineens staat dit beeld ook voor wat ons in de stad te doen staat de komende tijd (red: tijdens de Covid-19 pandemie).
De plaats waarop de huidige kliniek van Mentrum staat kent een lange geschiedenis. Vroeger stond hier het Pest- en Dolhuys waar 'hopeloze zieken' onder wie krankzinnigen, vanuit het Binnengasthuis werden overgeplaatst. Het werd gebouwd in 1630 en kreeg de naam Buitengasthuis, waar mensen veilig buiten de stad in quarantaine konden worden geplaatst. In 1891 legde toenmalige koningin Wilhelmina de eerste steen voor een modern ziekenhuis en in 1925 nam het Wilhelmina Gasthuis de functie over als academisch ziekenhuis tot 1983. Op dit ziekenhuisterrein stond Paviljoen 3, de psychiatrische afdeling. Het was een gesloten en overvolle afdeling. Voor de chronische patiënten was er het gesticht in de duinen bij Santpoort.
In die tijd was de psychiatrie heel anders dan da nu is. Artsen en verpleegkundigen zwaaiden de scepter. Patiënten hadden weinig of niets te zeggen. Maatschappelijk werden patiënten uitgesloten, gediscrimineerd en opgeborgen. Het beeld ‘de Razernij’ dat op de binnenplaats van het Buitengasthuis stond, verbeeldde hoe men aankeek tegen psychiatrische patiënten. De vrouw trekt met beide handen aan haar haren en haar gezicht is samengetrokken van de pijn. De sokkel is een beeld op zichzelf. Elke zijde van de sokkel toont het gezicht van een krankzinnige. Als gevangenen die door de kleine raampjes in de deuren van hun cel kijken.
Hoe anders is het beeld 'How To meet an Angel', dat nu de gevel van de kliniek siert. Het idee voor dit beeld ontstond toen de nieuwbouw van de huidige kliniek werd gestart. Het beroemde Russisch-Amerikaanse echtpaar Ilya en Emilia Kabakov werd benaderd om een beeld te ontwerpen. Dit resulteerde in het beeld; How to Meet an Angel . Het werk is belangeloos ontworpen door het kunstenaarsechtpaar. Zij hebben het speciaal gemit gebouw, omdat zij een bijdrage wilden leveren aan het zichtbaar maken van de psychiatrie. In september 2009 werd het beeld onthuld.
Het beeld bestaat uit een constructie van drie ladders waarbij de bovenste enkele meters over de straat heen hangt. Op de hoogste sport van die ladder staat een beeld van een man die naar de hemel reikt. Op zijn rug heeft hij een rugzak die het gewicht van psychiatrische problemen symboliseert. De omhoogkijkende figuur beweegt de kliniek uit, de stad in, met de hoop dat een beschermengel hem zal bijstaan. De ladder staat voor het stapsgewijs omhoog klimmen tijdens de behandeling, voor het zich weer aansluiten bij het leven in de stad, na een moeilijke periode.
Die zichtbaarheid heeft destijds geleid tot veel discussie. Buurtbewoners reageerden als volgt: ‘’Het lijkt wel of hij gaat springen. Dat doe je toch niet op een gekkenhuis?'.
Er moest door een speciale commissie onderzocht worden of het beeld niet zou aanzetten tot suïcide.Dat het beeld gaat over hoopjding en de weg naar herstel zou gemakkelijk over het hoofd worden gezien. Er waren ook voorstanders die het beeld gedurfd, emancipatoir en een kunsthistorische aanwinst voor de stad vonden.
Naast de kwaliteit van dit kunstwerk is het voor Mentrum altijd van belang om psychische kwetsbaarheid zichtbaar en bespreek te maken, in de hoop dat mensen beseffen dat je niet weg kunt kijken. De kliniek heeft geen steriele gevel, maar neemt met het beeld ‘How to meet an Angel’ stelling. Het beeld heeft zijn plek veroverd in de stad, wie kent het niet?
www.garagemca.org:
The most recognizable Russian contemporary artists on the international scene, the Kabakov duo are known for their paintings, objects, albums, books, models, drawings, and total installations—highly detailed spaces that recreate a particular scene or phenomenon.
In Moscow, the artists will present How to Meet an Angel for the first time. This large-scale installation inscribed into the landscape consists of an intricate ladderrted by several structures and rising into the sky. On the ladder a modestly dressed figure is visible, with hands extended toward the sky in the hope of meeting an angel. The figure may be waiting in vain, but as the audience will learn from the performative part of the project—created specifically for the show at Garage—the encounter is possible.
This romantic scene presents a theme that is recurrent in the duo’s work: a small human creature trying to break away from their frail and predictable world. The installation also addresses another element that can be found in many of the Kabakovs’ works: the idea of flying, of which two polar incarnations can be found in the images of a fly—that most trivial creature from the reality of Soviet communal living—and an angel, a pure celestial being representing an unattainable, mystical world.
With this project, the duo and Garage continue their long history of collaboration. In 2008, an exhibition by Ilya and Emilia Kabakov was the Museum’s ina its first home, the Melnikov Bus Garage, and in 2013 the artists presented the project The Ship of Tolerance on the Pioneer Pond by the Museum’s temporary pavilion, designed by Shigeru Ban. In 2018, to mark Ilya Kabakov’s 85th birthday, Garage produced a documentary on the life and work of the arti