Artist:
Nobuyoshi Araki
Title:
Love Breda
Year:
2003
Adress:
Stadhuis, Claudius Prinsenlaan
www.kunstinbreda.nl:
Het werk van Araki handelt altijd om leven, dood en seksualiteit. Hij is bekend geworden met zijn foto’s van gebonden, naakte vrouwen. In Japan beschouwd als een hoge kunstvorm, in Europa eerder beschouwd als pornografie. Daar in Nederland de bloem wordt verheerlijkt om haar schoonheid, vond hij dit een passend alternatief voor de bondage. Het motief van de bloem speelt in de traditie van de Japanse kunst en in die van Araki eveneens een belangrijke rol.
De voorstelling is verder bewust ijl gehouden. De bloemen zijn zeer kleurrijk. Araki zoomde diep in op het binnenste van de bloemen en componeerde de beelden die hij daarvan opnam tot een spel van voluptueuze vormen. Steeds is de knop van de bloem het centrale element, dat op verhulde wijze refereert aan het vrouwelijk geslacht.
De prints zijn transparant, waardoor je dwars door de bloembladeren heen kijkt naar de architectuur op de achtergrond, die in toon en geometrische vorm scherp contrasteert met de afbeelding. Zodoende ontstaat de suggestie van een haast psychedelisch droombeeld dat naast sensualiteit ook rust, geborgenheid en warmte uitstraalt.
www.kunsthuizen.nl:
Nobuyoshi Araki (Tokyo 1940) laat zich in zijn werk meeslepen door zijn eigen hartstocht en appelleert daarbij ongegeneerd aan voyeurisme en exhibitionisme. Hoewel het werk van Araki dikwijls als pornografisch is bestempeld, is het toch vooral een intens verslag van de ultieme momenten van leven en dood en van de man-vrouw relatie. En terwijl het als aanstootgevend kan worden ervaren, voegt het zich ook in de traditie van expliciet erotische prentkunst uit de eeuwenoude Japanse beeldcultuur. Zijn werk is onlosmakelijk verbonden met de bloei van de Japanse pornografie in de jaren zestig en zeventig. Hieraan maakten nieuwe wetten en censuur midden jaren tachtig een einde. Araki zoekt bewust dit taboe op en verkent de grenzen van het toelaatbare. Soms speelt hij een spel met de censuur door op het negatief de expliciete beelden weg te krassen of de plaats van het schaamhaar zwart te schilderen, alsof het om gecensureerde foto’s gaat.
Het snapshotachtige karakter van de foto’s van het leven in Tokyo maakt in de jaren negentig plaats voor streng geregisseerde opnamen van vrouwen in traditionele kimono’s. Hij appelleert aan de klassieke Japanse cultuur, zoals die van de Kinbaku traditie waaraan hij zijn bondage foto’s ontleent. De bondage, het ingenieus vastbinden van vrouwen, is in Japan al eeuwenlang tot een soort kunstvorm verheven. Naakte vrouwenlichamen totaal gekneveld, hangend in touwen zijn de ultieme belichaming van de ondergeschikte positie van de vrouw in de Japanse maatschappij: weerloos, hulpeloos en onderdanig. Araki’s vrouwen herinneren aan deze letterlijk beklemmende kunstvorm die concentreert op het ‘inbinden’ van de vrouw, zonder verstoring van de bloedsomloop. Toch spreekt ontegenzeggelijk uit iedere foto zijn grote liefde voor vrouwen. Araki wordt gezien als een aanwijzer, een 'eyeopener'.
Hij toont de beklemmende Japanse tradities die het leven van velen in een geestelijk en fysiek keurslijf vastleggen.
In de jaren zeventig en tachtig was Yoko, zijn echtgenote, zijn favoriete model. Daarnaast bleef hij andere vrouwen fotograferen, meestal jonge, soms ook oudere, ‘gevallen’ vrouwen, die hij in de uitgaanswijk van Tokyo in de kroegen en bordelen ontmoette. Schaamteloos poseren zij voor de camera.
Het fenomeen Nobuyoshi Araki moge internationaal inmiddels zeer bekend zijn, in eigen land, maar vooral in zijn eigen stad Tokio geniet hij een waar sterrenstatus. Zijn aanwezigheid in bars en op straat staat garant voor opwinding en opdringende fans die zijn handtekening willen.. In de meest uiteenlopende formaten en uitvoeringen. Grillig en divers, onvoorspelbaar en provocerend, maar altijd thematisch trouw aan Araki’s concept: seksualiteit, leven en dood.
Wereldwijd zijn er inmiddels ruim 250 boeken over het werk en leven van Araki verschenen en de kunstenaar heeft over de hele wereld tentoonstellingen gehad in de belangrijkste musea en prestigieuze tentoonstellingsruimtes.
www.wikipedia.org:
Nobuyoshi Araki (Tokio 25 mei 1940), vaak gewoon Ar?k? genoemd, is een Japanse fotograaf en hedendaags kunstenaar. Hij studeerde van 1959 tot 1963 fotografie aan de Chiba Universiteit. Araki is vooral bekend vanwege het fotograferen van met verf versierde vrouwen in bondage, zogenaamde kinbaku. Dit leverde hem ook het imago van vrouwenhater op.
Seksualiteit en de dood zijn terugkerende thema's in het werk van Araki. Hij publiceerde uitgebreide fotoboeken over hem en zijn vrouw Yoko. Zo toonde hij hun trouwerij en vrijpartijen maar ook haar ziekbed en haar dood. Ook zijn kat Chiro fotografeerde hij, inclusief de aftakeling van het beestje.
Eerder in 1964 maakte hij een rapportage over kinderen in de straten van Tokio. Araki regisseerde een film uit het pink film-genre en fotografeerde o.a. Saskia de Brauw voor het merk Bottega Veneta. In 2015 had hij een tentoonstelling van foto's met daarop bloemstillevens met beschadigd speelgoed in het Foam Fotografiemuseum Amsterdam. Waarschijnlijk symboliseerde dit de eindigheid van het leven voor de toen al 74 jaar oude Araki.
Björk en Lady Gaga zijn openlijke bewonderaars van Araki. Lady Gaga heeft zich zelfs door hem in een bondagesetting laten fotograferen en de cover van het album Telegram van Björk werd door Araki gemaakt.
Het werk van Araki handelt altijd om leven, dood en seksualiteit. Hij is bekend geworden met zijn foto’s van gebonden, naakte vrouwen. In Japan beschouwd als een hoge kunstvorm, in Europa eerder beschouwd als pornografie. Daar in Nederland de bloem wordt verheerlijkt om haar schoonheid, vond hij dit een passend alternatief voor de bondage. Het motief van de bloem speelt in de traditie van de Japanse kunst en in die van Araki eveneens een belangrijke rol.
De voorstelling is verder bewust ijl gehouden. De bloemen zijn zeer kleurrijk. Araki zoomde diep in op het binnenste van de bloemen en componeerde de beelden die hij daarvan opnam tot een spel van voluptueuze vormen. Steeds is de knop van de bloem het centrale element, dat op verhulde wijze refereert aan het vrouwelijk geslacht.
De prints zijn transparant, waardoor je dwars door de bloembladeren heen kijkt naar de architectuur op de achtergrond, die in toon en geometrische vorm scherp contrasteert met de afbeelding. Zodoende ontstaat de suggestie van een haast psychedelisch droombeeld dat naast sensualiteit ook rust, geborgenheid en warmte uitstraalt.
www.kunsthuizen.nl:
Nobuyoshi Araki (Tokyo 1940) laat zich in zijn werk meeslepen door zijn eigen hartstocht en appelleert daarbij ongegeneerd aan voyeurisme en exhibitionisme. Hoewel het werk van Araki dikwijls als pornografisch is bestempeld, is het toch vooral een intens verslag van de ultieme momenten van leven en dood en van de man-vrouw relatie. En terwijl het als aanstootgevend kan worden ervaren, voegt het zich ook in de traditie van expliciet erotische prentkunst uit de eeuwenoude Japanse beeldcultuur. Zijn werk is onlosmakelijk verbonden met de bloei van de Japanse pornografie in de jaren zestig en zeventig. Hieraan maakten nieuwe wetten en censuur midden jaren tachtig een einde. Araki zoekt bewust dit taboe op en verkent de grenzen van het toelaatbare. Soms speelt hij een spel met de censuur door op het negatief de expliciete beelden weg te krassen of de plaats van het schaamhaar zwart te schilderen, alsof het om gecensureerde foto’s gaat.
Het snapshotachtige karakter van de foto’s van het leven in Tokyo maakt in de jaren negentig plaats voor streng geregisseerde opnamen van vrouwen in traditionele kimono’s. Hij appelleert aan de klassieke Japanse cultuur, zoals die van de Kinbaku traditie waaraan hij zijn bondage foto’s ontleent. De bondage, het ingenieus vastbinden van vrouwen, is in Japan al eeuwenlang tot een soort kunstvorm verheven. Naakte vrouwenlichamen totaal gekneveld, hangend in touwen zijn de ultieme belichaming van de ondergeschikte positie van de vrouw in de Japanse maatschappij: weerloos, hulpeloos en onderdanig. Araki’s vrouwen herinneren aan deze letterlijk beklemmende kunstvorm die concentreert op het ‘inbinden’ van de vrouw, zonder verstoring van de bloedsomloop. Toch spreekt ontegenzeggelijk uit iedere foto zijn grote liefde voor vrouwen. Araki wordt gezien als een aanwijzer, een 'eyeopener'.
Hij toont de beklemmende Japanse tradities die het leven van velen in een geestelijk en fysiek keurslijf vastleggen.
In de jaren zeventig en tachtig was Yoko, zijn echtgenote, zijn favoriete model. Daarnaast bleef hij andere vrouwen fotograferen, meestal jonge, soms ook oudere, ‘gevallen’ vrouwen, die hij in de uitgaanswijk van Tokyo in de kroegen en bordelen ontmoette. Schaamteloos poseren zij voor de camera.
Het fenomeen Nobuyoshi Araki moge internationaal inmiddels zeer bekend zijn, in eigen land, maar vooral in zijn eigen stad Tokio geniet hij een waar sterrenstatus. Zijn aanwezigheid in bars en op straat staat garant voor opwinding en opdringende fans die zijn handtekening willen.. In de meest uiteenlopende formaten en uitvoeringen. Grillig en divers, onvoorspelbaar en provocerend, maar altijd thematisch trouw aan Araki’s concept: seksualiteit, leven en dood.
Wereldwijd zijn er inmiddels ruim 250 boeken over het werk en leven van Araki verschenen en de kunstenaar heeft over de hele wereld tentoonstellingen gehad in de belangrijkste musea en prestigieuze tentoonstellingsruimtes.
www.wikipedia.org:
Nobuyoshi Araki (Tokio 25 mei 1940), vaak gewoon Ar?k? genoemd, is een Japanse fotograaf en hedendaags kunstenaar. Hij studeerde van 1959 tot 1963 fotografie aan de Chiba Universiteit. Araki is vooral bekend vanwege het fotograferen van met verf versierde vrouwen in bondage, zogenaamde kinbaku. Dit leverde hem ook het imago van vrouwenhater op.
Seksualiteit en de dood zijn terugkerende thema's in het werk van Araki. Hij publiceerde uitgebreide fotoboeken over hem en zijn vrouw Yoko. Zo toonde hij hun trouwerij en vrijpartijen maar ook haar ziekbed en haar dood. Ook zijn kat Chiro fotografeerde hij, inclusief de aftakeling van het beestje.
Eerder in 1964 maakte hij een rapportage over kinderen in de straten van Tokio. Araki regisseerde een film uit het pink film-genre en fotografeerde o.a. Saskia de Brauw voor het merk Bottega Veneta. In 2015 had hij een tentoonstelling van foto's met daarop bloemstillevens met beschadigd speelgoed in het Foam Fotografiemuseum Amsterdam. Waarschijnlijk symboliseerde dit de eindigheid van het leven voor de toen al 74 jaar oude Araki.
Björk en Lady Gaga zijn openlijke bewonderaars van Araki. Lady Gaga heeft zich zelfs door hem in een bondagesetting laten fotograferen en de cover van het album Telegram van Björk werd door Araki gemaakt.