malleable makes merry
The word malleability sings constantly in my head with Versmelting (Amalgamation) by Joop Beljon.
The vertical lines seem to me an abstraction of legs. The ribs on the sleek surfaces strengthen the verticality. Of course the circle is the ultimate abstraction of a head.
Would the gothic arches indicate a woman? This would be a nice finding. Do we see a man and a woman? I believe that we need to know the vocabular of Joop Beljon, to understand the meaning of the propellers. This addition makes me merry.
How does the optimistic faith in malleability feel, like Joop Beljon had? Maybe I would also make a graceful, perfect and merry artwork like 'Versmelting'. From the title we may deduce that Joop Beljon also believed in a perfect communion between persons.
But yeah, could we still believe in malleability?
I admit that I would like to forget the stories about the broken relationships, opposing colleagues, environmental issues. It seems towonderful to make a difference in my relation, with my direct colleague, in my back yard. You know what: I'm going to start small! I'll talk over the argument of yesterday. I entrust my colleague a task. I plant a flowerplant for the bees. You know what: I'm going to make even bigger steps.
Who knows this leads me to the creation of a strong and proud artwork like Versmelting by Joop Beljon.
By Theo, www.artatsite.com
Vertaling
maakbaar maakt vrolijk
Het woord 'maakbaarheid' zingt continu in mijn hoofd bij Versmelting van Joop Beljon.
De verticale lijnen lijken mij een abstrahering van benen. De ribben op de slanke vlakken versterken de verticaliteit. De cirkel is natuurlijk de ultieme abstractie van een hoofd.
Zouden de gotische bogen duiden op een vrouw? Dat zou een mooie vinding zijn. Zien wij een man en een vrouw? Volgens mij is het nodig om de vocabulaire van Joop Beljon te kennen, om te snappen wat de propellers voorstellen. Ik word wel vrolijk van deze toevoeging.
Hoe voelt het optimistische geloof in maakbaarheid, zoals Joop Beljon had? Dan zou ik misschien ook een elegant, perfect en toch ook vrolijk kunstwerk maken zoals 'Versmelting'. Uit de titel mogen we afleiden dat Joop Beljon blijkbaar ook geloofde in een perfect samenzijn tussen personen.
Maar jah, kunnen wij nog geloven in maakbaarheid?
toe dat ik graag de verhalen zou willen vergeten over gebroken relaties, tegenwerkende collega's, milieu problemen. Met lijkt me heerlijk het verschil te maken in mijn relatie, met mijn directe collega, in mijn achtertuin. Weet je wat: ik ga klein beginnen! Ik praat de ruzie van gisteren uit. Ik vertrouw mijn collega een taak toe. Ik plant bloemplanten voor de bijen. Weet je wat: ik ga steeds grotere stappen zetten.
Wie weet kom ik uit op het maken van een krachtig en fier kunstwerk zoals Versmelting van Joop Beljon.
Door Theo, www.artatsite.com
www.geheugenvanapeldoorn.nl:
Wat zou er gebeuren als de schepper zelf een boom uit staal zou maken?
Joop Beljon trachtte het antwoord te vinden met de voltooiing van het zeven meter hoge beeld dat in 1999 werd geplaatst in het Sprengenpark. Een spannende, uit cortenstaal gebouwde constructie, die inderdaad wedijvert met de bomen waar hij tussen staat. Niet omdat het staal blinkt en fonkelt, want cortenstaal roest vrijwel onmiddellijk waardoor er juist in kleur een harmonie met de omgeving tot stand komt. De concurrentie zit hem voooral in de rechte vlakken en lijnen en de verschillende aan- en doorzichten, waardoor het beeld de boom ondervraagt, en de boom het beeld.
Beljon zoekt in zijn werk vaak naar een synthese tussen architectuur en sculptuur. In dit beeld is daar de natuur bijgekomen.
Het beeld is gemaakt naar aanleiding van Beljons bekroning met de Wilhelmina-ring, een oeuvreprijs voor de beeldhouwkunst die hen in 1998 als eerste werd toegekend.
www.wikipedia.org:
Joop Beljon (Schoten, 11 januari 1922 - Oud-Beijerland, 12 december 2002) was een Nederlandse lithograaf en beeldhouwer. Onder de naam J.J. Beljon en het pseudoniem B(ernhard) Majorick was Joop Beljon ook schrijver. Het pseudoniem had Beljon overgenomen van de schrijver Godfried Bomans.
Johannes Jacobus (Joop) Beljon was een leerling van de beeldhouwer Theo van Reijn.
Beljon was een omgevingskunstenaar en hij werkte veelvuldig samen met de architecten van projecten in opdracht van de Rijksgebouwendienst, onder andere in Den Haag, Arnhem, Apeldoorn, Nijmegen, Groningen en Utrecht.
In 1998 won hij de oeuvreprijs Nederlandse beeldhouwkunst, de Wilhelminaring, waarna hij de opdracht kreeg voor een sculptuur in het Sprengenpark in Apeldoorn.
Gedurende 27 jaar was Beljon directeur van de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag (1957-1985). Bij aanvang van zijn directeurschap kreeg de academie het predicaat Koninklijk ter gelegenheid van het75-jarig bestaan.
Ed Leeflang:
Beeldspraak
Ik denk al niet meer te verdwijnen maar ik kom voort uit een grammatica die wil dat verticalen stijgen, een oud verlangen achterna.
Zij zouden uit het zicht verdwijnen als niet hun klim werd onderbroken zodat ik opgaand tussen bomen de vreemde en hun vriend kan blijven.
The word malleability sings constantly in my head with Versmelting (Amalgamation) by Joop Beljon.
The vertical lines seem to me an abstraction of legs. The ribs on the sleek surfaces strengthen the verticality. Of course the circle is the ultimate abstraction of a head.
Would the gothic arches indicate a woman? This would be a nice finding. Do we see a man and a woman? I believe that we need to know the vocabular of Joop Beljon, to understand the meaning of the propellers. This addition makes me merry.
How does the optimistic faith in malleability feel, like Joop Beljon had? Maybe I would also make a graceful, perfect and merry artwork like 'Versmelting'. From the title we may deduce that Joop Beljon also believed in a perfect communion between persons.
But yeah, could we still believe in malleability?
I admit that I would like to forget the stories about the broken relationships, opposing colleagues, environmental issues. It seems towonderful to make a difference in my relation, with my direct colleague, in my back yard. You know what: I'm going to start small! I'll talk over the argument of yesterday. I entrust my colleague a task. I plant a flowerplant for the bees. You know what: I'm going to make even bigger steps.
Who knows this leads me to the creation of a strong and proud artwork like Versmelting by Joop Beljon.
By Theo, www.artatsite.com
Vertaling
maakbaar maakt vrolijk
Het woord 'maakbaarheid' zingt continu in mijn hoofd bij Versmelting van Joop Beljon.
De verticale lijnen lijken mij een abstrahering van benen. De ribben op de slanke vlakken versterken de verticaliteit. De cirkel is natuurlijk de ultieme abstractie van een hoofd.
Zouden de gotische bogen duiden op een vrouw? Dat zou een mooie vinding zijn. Zien wij een man en een vrouw? Volgens mij is het nodig om de vocabulaire van Joop Beljon te kennen, om te snappen wat de propellers voorstellen. Ik word wel vrolijk van deze toevoeging.
Hoe voelt het optimistische geloof in maakbaarheid, zoals Joop Beljon had? Dan zou ik misschien ook een elegant, perfect en toch ook vrolijk kunstwerk maken zoals 'Versmelting'. Uit de titel mogen we afleiden dat Joop Beljon blijkbaar ook geloofde in een perfect samenzijn tussen personen.
Maar jah, kunnen wij nog geloven in maakbaarheid?
toe dat ik graag de verhalen zou willen vergeten over gebroken relaties, tegenwerkende collega's, milieu problemen. Met lijkt me heerlijk het verschil te maken in mijn relatie, met mijn directe collega, in mijn achtertuin. Weet je wat: ik ga klein beginnen! Ik praat de ruzie van gisteren uit. Ik vertrouw mijn collega een taak toe. Ik plant bloemplanten voor de bijen. Weet je wat: ik ga steeds grotere stappen zetten.
Wie weet kom ik uit op het maken van een krachtig en fier kunstwerk zoals Versmelting van Joop Beljon.
Door Theo, www.artatsite.com
www.geheugenvanapeldoorn.nl:
Wat zou er gebeuren als de schepper zelf een boom uit staal zou maken?
Joop Beljon trachtte het antwoord te vinden met de voltooiing van het zeven meter hoge beeld dat in 1999 werd geplaatst in het Sprengenpark. Een spannende, uit cortenstaal gebouwde constructie, die inderdaad wedijvert met de bomen waar hij tussen staat. Niet omdat het staal blinkt en fonkelt, want cortenstaal roest vrijwel onmiddellijk waardoor er juist in kleur een harmonie met de omgeving tot stand komt. De concurrentie zit hem voooral in de rechte vlakken en lijnen en de verschillende aan- en doorzichten, waardoor het beeld de boom ondervraagt, en de boom het beeld.
Beljon zoekt in zijn werk vaak naar een synthese tussen architectuur en sculptuur. In dit beeld is daar de natuur bijgekomen.
Het beeld is gemaakt naar aanleiding van Beljons bekroning met de Wilhelmina-ring, een oeuvreprijs voor de beeldhouwkunst die hen in 1998 als eerste werd toegekend.
www.wikipedia.org:
Joop Beljon (Schoten, 11 januari 1922 - Oud-Beijerland, 12 december 2002) was een Nederlandse lithograaf en beeldhouwer. Onder de naam J.J. Beljon en het pseudoniem B(ernhard) Majorick was Joop Beljon ook schrijver. Het pseudoniem had Beljon overgenomen van de schrijver Godfried Bomans.
Johannes Jacobus (Joop) Beljon was een leerling van de beeldhouwer Theo van Reijn.
Beljon was een omgevingskunstenaar en hij werkte veelvuldig samen met de architecten van projecten in opdracht van de Rijksgebouwendienst, onder andere in Den Haag, Arnhem, Apeldoorn, Nijmegen, Groningen en Utrecht.
In 1998 won hij de oeuvreprijs Nederlandse beeldhouwkunst, de Wilhelminaring, waarna hij de opdracht kreeg voor een sculptuur in het Sprengenpark in Apeldoorn.
Gedurende 27 jaar was Beljon directeur van de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag (1957-1985). Bij aanvang van zijn directeurschap kreeg de academie het predicaat Koninklijk ter gelegenheid van het75-jarig bestaan.
Ed Leeflang:
Beeldspraak
Ik denk al niet meer te verdwijnen maar ik kom voort uit een grammatica die wil dat verticalen stijgen, een oud verlangen achterna.
Zij zouden uit het zicht verdwijnen als niet hun klim werd onderbroken zodat ik opgaand tussen bomen de vreemde en hun vriend kan blijven.