Artist:
Mari Boeyen
Title:
Monument 40-45
Year:
1995
Adress:
Nollestrand, Vlissingen
Een bloem voor hen
Brokken dodelijk staal
Lang geleden en nog steeds voelbaar
Nog steeds hoorbaar met de zee op de achtergrond
Vloed en eb
Gevoelens die komen en die ook doven
Doden die wij respect tonen
Wat zie ik? Staal blijkt een bloem te zijn
Doden die actueel blijven
Een bloem die wij voor hen leggen
By Theo, www.artatsite.com
Translation
Flower for them
Chunks of deadly steel
Long ago and still felt today
Still be heard with the sea in the background
Flow and eb
Feelings coming up and go out
The dead we show respect
What do I see? Steel turns out to be a flower
Dead still among us
A flower we lay for them
By Theo, www.artatsite.com
www.kunstinvlissingen.nl:
Geplaatst (1995) door de Stichting Monumenten Walcheren 40-45. Het is geplaatst op de dijk bij het Nollestrand en gemaakt door Mari Boeyen (Haarlem). De harnasachtige torso verwijst naar de strijdt en de groeivorm (een kelk) naar de wederopbouw.
www.4en5mei.nl:
Het Inundatiemonument in Vlissingen is een abstract beeld van brons, bestaande uit twee delen. Het monument is geplaatst op een ondergrond van natuurstenen keien.
Ontwerper Mari Boeyen omschreef de betekenis van zijn ontwerp als volgt: 'Voor het ontwerp ben ik uitgegaan van twee vormen die op verschillende manieren relaties met elkaar hebben.
Qua vormopbouw is er een duidelijke structuur te herkennen: de facetmatige opbouw van beide aan de voor en achterkant en de gebogen (organische) lijnen daar tussen. Beide hebben een duidelijke binnen- en buitenkant wat door de verschillende kleuren patines wordt benadrukt.
Verder is er de relatie tussen de 'Torso'- en de 'Bloem' vorm die meerduidig is. De Torso vorm is niet in figuratieve zin een tors, maar meer als reminiscentie, zoals die er tegelijkertijd ook is naar een harnasachtige vorm, die verwijst naar het zich wapenen, het zich teweerstellen, ook in geestelijke zin. Aan de andere kant geeft deze vorm, door zijn ligging, het bijna op zijn zij liggen, iets van hulpeloosheid, iets van dramatiek weer.
In tegenstelling tot de Bloemvorm (o.a. zinnebeeld van de vergankelijkheid) die op zich een veel stabieler karakter heeft. [...] Beide elementen vormen als het ware achtergebleven omhulsels, als schelpen aan het strand, op de grens van water en land waar eens de bombardementen plaats vonden.'
www.kunstinvlissingen.nl:
Op Walcheren staan 5 oorlogsmonumenten, die een initiatief zijn geweest van staatsraad drs. M.C. Verburg. Hij signaleerde dat Walcheren schamel bedeeld was met tekens, die herinnerden aan de gebeurtenissen in de tweede wereldoorlog en richtte de Stichting Monumenten Walcheren 40-45 op om daarin verandering te brengen. Een intensieve lobby kwam op gang. Die leidde ertoe dat de gemeenten waar een monument zou komen staan een bedrag toezegden. Dit gebeurde ook door het Waterschap, Anjerfonds, de Provincie en WVC. De rest was een bijdrage van bedrijfsleven en particulieren.
Men zocht mensen met een bijzondere visie en wilde dus geen voor de hand liggende oplossingen. Verder moest elk monument op een locatie komen, waar in de oorlog het water door inundatie of bombardementen het land overstroomde, met slachtoffers en schade als gevolg.
5 oorlogsmonumenten op Walcheren: Mari Boeyen op de Nolledijk en Steef Roothaan in Ritthem aan de zeedijk. De overige werken staan in Middelburg – Sigurdur Gudmundson en in Veere – David Vandenkop. In Westkapelle stond het beeld van Rudi van de Windt. Dit is door brandstichting vernield.
www.wikipedia.org:
Het inundatiemonument (1990) is een gedenkteken bij de Nederlandse stad Vlissingen, in de provincie Zeeland.
In 1990, een halve eeuw na de Duitse aanval op Nederland, werden op Walcheren vijf oorlogsmonumenten geplaatst in opdracht van de stichting Monumenten Walcheren 40-45. Initiatiefnemer was M.C. Verburg, lid van de Raad van State, die het idee naar voren bracht bij een herdenking in 1986 van 40 jaar droogmaking van Walcheren. Naast de heer Verburg hadden onder anderen de burgemeesters van de betreffende gemeenten en de dijkgraaf van het Waterschap Walcheren zitting in de stichting. Vier van de monumenten herinneren aan de inundatie van Walcheren in oktober 1944, waarbij dijken door de geallieerden werden gebombardeerd om Walcheren onder water te zetten en zo de positie van de bezetters te verzwakken. Deze monumenten werden gemaakt door Mari Boeyen (inundatiemonument Vlissingen), David van de Kop (inundatiemonument Veere), Steef Roothaan (inundatiemonument Ritthem) en Rudi van de Wint (inundatiemonument Westkapelle). Het vijfde monument, Een gestolde herinnering, dat herinnert aan het bombardement op Middelburg op 17 mei 1940, werd gemaakt door Sigurður Guðmundsson.
Kunstenaar Mari Boeyen maakte een tweedelig abstract monument, geplaatst op een ondergrond van keien. Over de relatie tussen de twee vormen zegt hij: 'De Torso vorm is niet in figuratieve zin een tors, maar meer als reminiscentie, zoals die er tegelijkertijd ook is naar een harnasachtige vorm, die verwijst naar het zich wapenen, het zich teweerstellen, ook in geestelijke zin. Aan de andere kant geeft deze vorm, door zijn ligging, het bijna op zijn zij liggen, iets van hulpeloosheid, iets van dramatiek weer. In tegenstelling tot de Bloemvorm (o.a. zinnebeeld van de vergankelijkheid) die op zich een veel stabieler karakter heeft. (...) Beide elementen vormen als het ware achtergebleven omhulsels, als schelpen aan het strand, op de grens van water en land waar eens de bombardementen plaatsvonden.' Het bronzen monument werd geplaatst op de Nolledijk bij Vlissingen. Op 4 oktober 1990 werden de inudatiemonumenten onthuld, het monument in Vlissingen werd onthuld door W. Aarnoutse, hoofdkantonnier bij het Waterschap Walcheren, die was betrokken bij de sluiting van de Nolledijk.
Brokken dodelijk staal
Lang geleden en nog steeds voelbaar
Nog steeds hoorbaar met de zee op de achtergrond
Vloed en eb
Gevoelens die komen en die ook doven
Doden die wij respect tonen
Wat zie ik? Staal blijkt een bloem te zijn
Doden die actueel blijven
Een bloem die wij voor hen leggen
By Theo, www.artatsite.com
Translation
Flower for them
Chunks of deadly steel
Long ago and still felt today
Still be heard with the sea in the background
Flow and eb
Feelings coming up and go out
The dead we show respect
What do I see? Steel turns out to be a flower
Dead still among us
A flower we lay for them
By Theo, www.artatsite.com
www.kunstinvlissingen.nl:
Geplaatst (1995) door de Stichting Monumenten Walcheren 40-45. Het is geplaatst op de dijk bij het Nollestrand en gemaakt door Mari Boeyen (Haarlem). De harnasachtige torso verwijst naar de strijdt en de groeivorm (een kelk) naar de wederopbouw.
www.4en5mei.nl:
Het Inundatiemonument in Vlissingen is een abstract beeld van brons, bestaande uit twee delen. Het monument is geplaatst op een ondergrond van natuurstenen keien.
Ontwerper Mari Boeyen omschreef de betekenis van zijn ontwerp als volgt: 'Voor het ontwerp ben ik uitgegaan van twee vormen die op verschillende manieren relaties met elkaar hebben.
Qua vormopbouw is er een duidelijke structuur te herkennen: de facetmatige opbouw van beide aan de voor en achterkant en de gebogen (organische) lijnen daar tussen. Beide hebben een duidelijke binnen- en buitenkant wat door de verschillende kleuren patines wordt benadrukt.
Verder is er de relatie tussen de 'Torso'- en de 'Bloem' vorm die meerduidig is. De Torso vorm is niet in figuratieve zin een tors, maar meer als reminiscentie, zoals die er tegelijkertijd ook is naar een harnasachtige vorm, die verwijst naar het zich wapenen, het zich teweerstellen, ook in geestelijke zin. Aan de andere kant geeft deze vorm, door zijn ligging, het bijna op zijn zij liggen, iets van hulpeloosheid, iets van dramatiek weer.
In tegenstelling tot de Bloemvorm (o.a. zinnebeeld van de vergankelijkheid) die op zich een veel stabieler karakter heeft. [...] Beide elementen vormen als het ware achtergebleven omhulsels, als schelpen aan het strand, op de grens van water en land waar eens de bombardementen plaats vonden.'
www.kunstinvlissingen.nl:
Op Walcheren staan 5 oorlogsmonumenten, die een initiatief zijn geweest van staatsraad drs. M.C. Verburg. Hij signaleerde dat Walcheren schamel bedeeld was met tekens, die herinnerden aan de gebeurtenissen in de tweede wereldoorlog en richtte de Stichting Monumenten Walcheren 40-45 op om daarin verandering te brengen. Een intensieve lobby kwam op gang. Die leidde ertoe dat de gemeenten waar een monument zou komen staan een bedrag toezegden. Dit gebeurde ook door het Waterschap, Anjerfonds, de Provincie en WVC. De rest was een bijdrage van bedrijfsleven en particulieren.
Men zocht mensen met een bijzondere visie en wilde dus geen voor de hand liggende oplossingen. Verder moest elk monument op een locatie komen, waar in de oorlog het water door inundatie of bombardementen het land overstroomde, met slachtoffers en schade als gevolg.
5 oorlogsmonumenten op Walcheren: Mari Boeyen op de Nolledijk en Steef Roothaan in Ritthem aan de zeedijk. De overige werken staan in Middelburg – Sigurdur Gudmundson en in Veere – David Vandenkop. In Westkapelle stond het beeld van Rudi van de Windt. Dit is door brandstichting vernield.
www.wikipedia.org:
Het inundatiemonument (1990) is een gedenkteken bij de Nederlandse stad Vlissingen, in de provincie Zeeland.
In 1990, een halve eeuw na de Duitse aanval op Nederland, werden op Walcheren vijf oorlogsmonumenten geplaatst in opdracht van de stichting Monumenten Walcheren 40-45. Initiatiefnemer was M.C. Verburg, lid van de Raad van State, die het idee naar voren bracht bij een herdenking in 1986 van 40 jaar droogmaking van Walcheren. Naast de heer Verburg hadden onder anderen de burgemeesters van de betreffende gemeenten en de dijkgraaf van het Waterschap Walcheren zitting in de stichting. Vier van de monumenten herinneren aan de inundatie van Walcheren in oktober 1944, waarbij dijken door de geallieerden werden gebombardeerd om Walcheren onder water te zetten en zo de positie van de bezetters te verzwakken. Deze monumenten werden gemaakt door Mari Boeyen (inundatiemonument Vlissingen), David van de Kop (inundatiemonument Veere), Steef Roothaan (inundatiemonument Ritthem) en Rudi van de Wint (inundatiemonument Westkapelle). Het vijfde monument, Een gestolde herinnering, dat herinnert aan het bombardement op Middelburg op 17 mei 1940, werd gemaakt door Sigurður Guðmundsson.
Kunstenaar Mari Boeyen maakte een tweedelig abstract monument, geplaatst op een ondergrond van keien. Over de relatie tussen de twee vormen zegt hij: 'De Torso vorm is niet in figuratieve zin een tors, maar meer als reminiscentie, zoals die er tegelijkertijd ook is naar een harnasachtige vorm, die verwijst naar het zich wapenen, het zich teweerstellen, ook in geestelijke zin. Aan de andere kant geeft deze vorm, door zijn ligging, het bijna op zijn zij liggen, iets van hulpeloosheid, iets van dramatiek weer. In tegenstelling tot de Bloemvorm (o.a. zinnebeeld van de vergankelijkheid) die op zich een veel stabieler karakter heeft. (...) Beide elementen vormen als het ware achtergebleven omhulsels, als schelpen aan het strand, op de grens van water en land waar eens de bombardementen plaatsvonden.' Het bronzen monument werd geplaatst op de Nolledijk bij Vlissingen. Op 4 oktober 1990 werden de inudatiemonumenten onthuld, het monument in Vlissingen werd onthuld door W. Aarnoutse, hoofdkantonnier bij het Waterschap Walcheren, die was betrokken bij de sluiting van de Nolledijk.