Artist:
Tom Claassen
Title:
Olifanten van Almere
Year:
2000
Adress:
Knooppunt Almere
Lieve reuzen in de polder
Dit zijn olifanten. Maar dan wel in de vorm van lieve reuzen.
De slurf van deze kolossen is iets te kort. De poten zijn iets te dik. De staart is iets te lang. De Elephants zijn bijna vierkant. Dit zijn eerder grappige en lieve knuffels dan gevaarlijke gevaarten.
Een échte olifant is gevaarlijk. Zij hebben dodelijke slagtanden. Een olifant in volle vaart houd je niet tegen. De slurf heeft diepe groeven, zodat je snapt dat het een handig en sterk werktuig is. Bij de achterpoten zijn er diepe rimpels, waaraan je kunt zien dat zij vele mijlen hebben afgelegd.
Bij een olifant denken wij vooral aan een lief dier. Een dier die met zijn zachte voeten langzaam wandelt naar zijn voedsel. Een klein dier krijgt volledige bescherming door de lieve kolossen om zich heen.
De vierkante vorm en de egale huid maken dat Elephants aanraakbaar zijn. Deze lieverds hebben geen slagtanden. De slurf is een grappig piemeltje. De poten zijn versmolten met deze aarde. De huid van Elephants lijkt op de aarde van deze uitgestrekte polder. Elephants staat in de polder. Een polder is een verzameling vierkante vlakken waarop hard gewerkt wordt, waardoor humor verdwijnt en hardheid ontstaat.
Elephants van Tom Claassen heeft precies hetgeen deze polder nodig heeft. Een polder kan wel wat humor en zachtheid gebruiken.
Door Theo, www.artatsite.com
www.pietheineek.nl:
De Nederlandse kunstenaar Tom Claassen (1964) is al ruim 25 jaar actief in binnen- en buitenland. Hij heeft vooral bekendheid verworven met zijn werken in de openbare ruimte en niet alleen in het kunstcircuit, maar zeker ook bij het grote publiek. Bijna iedereen kent de samengetroepte familie olifanten langs de snelweg A6 bij Almere, of is ooit de twee enorme zittende mannen tegen het lijf gelopen op de luchthaven Schiphol.
Tom Claassens werk speelt zich vaak af op de grens van cultuur en natuur, is stevig geworteld in de beeldhouwtraditie, maar geeft daaraan tegelijk een originele, speelse en persoonlijke draai. De werken in de publieke ruimte zoals de olifanten, de mussen behangen met een parelen halssnoer in Haarlem, of de kwijlende hond in een Tilburgs park, hebben ondanks hun monumentaliteit allemaal iets aandoenlijks. De extreme uitvergroting zorgt voor een interruptie in het landschap of de stedelijke omgeving, maar de vaak zachte, ronde vormen en de ongemakkelijkheid van het beest met zijn eigen gewicht zorgen voor een hoge aaibaarheidsfactor. Dit is op zijn beurt verraderlijk. Waar het materiaal er nu weer zacht en uitnodigend lijkt uit te zien, is het in werkelijkheid uit brons gegoten. En waar het beeld er hard en onaantastbaar uitziet, blijkt het plots van rubber te zijn.
Kunstwerken van Tom Claassen zijn onder meer te vinden in de collecties van Stedelijk Museum Amsterdam, Kröller-Müller Museum, Otterlo, Centraal Museum Utrecht, Museum Beelden aan Zee, Den Haag / Scheveningen en de Gateway Foundation, St. Louis, USA.
www.tomclaassen.com:
Dutch artist Tom Claassen (1964) has been active in the arts both nationally and internationally for more than 25 years. He is primarily known for his pieces created for public venues – not only in the art circuit, but also by the public at large. Almost everyone has seen his family of elephants along the A6 motorway in Almere or has stumbled across his two enormous sitting men at Schiphol Airport.
Claassen’s work is often positioned along the border between culture and nature and is firmly rooted in the sculpture tradition, while at the same time featuring an original, playful and personal touch. His works in public spaces, like the elephants, sparrows donning pearl necklaces in Haarlem and drooling dog in a Tilburg park, are endearing, in spite of their enormity. It is precisely this extreme magnification that creates an interruption in the landscape or urban cityscape, while the often soft and rounded shapes and awkwardness of the animal with its own weight invite us to caress them. But this proves to be deceitful, since the material that looks so soft and inviting is actually bronze. Likewise, those sculptures that appear hard and uninviting to the touch turn out to be made of rubber.
The work of Tom Claassen can also be found in the collections of the Stedelijk Museum in Amsterdam, Kröller-Müller Museum in Otterlo, Centraal Museum in Utrecht, Museum Beelden aan Zee in Scheveningen, and the Gateway Foundation in St. Louise, USA.
www.publicart.amsterdam:
Amongst art critics, the opinions concerning Claassen’s animals are divided. Some think of the representation of animals (rather than of human figures) as a way to avoid political engagement: animals are neutral, not as burdened by cultural context as human beings. Animals are likable: choosing to work with animal figures makes it easier not to offend anyone and to keep your audience happy.
Others see immense artistic ingenuity in Claassen’s work: to them his animals keep a perfect balance between accessibility and ironic critique. In any case: people don’t mince their words when criticising an artwork occupying a piece of treasured public space, like the entrance of a building you enter daily.
This is why art in public space is so vulnerable, much more so than when it is safely contained within the walls of the museum. The audience of such a sculpture is varied and arbitrary: it includes people who don’t care about art or people who are simply not pleased to be confronted with an artwork in that specific place. Is it possible to make something to the liking of everyone? It is not. But A tail-wagging dog offends nobody, so Hildo sits and stays, at the office entrance on Gustav Mahlerplein.
www.wikipedia.org:
Tom Claassen studeerde van 1984 tot 1989 aan de Academie voor Beeldende Kunsten Sint-Joost in Breda. Hij woonde en werkte tot 2008 grotendeels in Breda en sinds 2008 in Breda en Denemarken.
In 1992 werd hij geselecteerd voor de Prix de Rome (beeldhouwen / beeldende kunst en openbaarheid). Hij ontving diverse prijzen, zoals de Aanmoedigingsprijs Stad Amsterdam (1993) en de Charlotte Köhler Prijs (1994). Veel werk van Claassen heeft een plaats gekregen in de openbare ruimte in geheel Nederland.
Hij is vooral bekend geworden door zijn mens- en dierfiguren, die in zeer vereenvoudigde vorm zijn weergegeven. De gebruikte materialen zijn onder andere rubber, hout, jute, brons, ijzer, roestvast staal, aluminium, gips, marmer, beton, keramiek en polystyreen. www.wikipedia.org:
De Olifanten van Almere is de naam van een kunstwerk langs de autosnelwegen A6/A27 (knooppunt Almere) bij de Nederlandse stad Almere.
De beelden zijn een schepping van kunstenaar Tom Claassen, van wie veel beelden in de openbare ruimte staan. Het kunstwerk werd vervaardigd in opdracht van Rijkswaterstaat in het kader van de percentageregeling beeldende kunst (1%-regeling). Het kunstwerk werd op 11 december 1999 door minister Tineke Netelenbos onthuld. Toen stonden er slechts twee olifanten, omdat het project met veel tegenslag te kampen had. Zo waren er twee olifanten verbrand en was de werktent door storm vernield. In 2000 is het kunstwerk voltooid.
De vijf olifanten zijn gemaakt naar een voorbeeld in brons op schaal 1:23 van ongeveer 50 cm lang. De olifanten langs de snelweg zijn van enorme afmetingen: 11 meter lang en bijna 7 meter hoog, 40.000 kg per stuk. De beelden zijn weinig gedetailleerd en nogal plomp uitgevoerd. Veel voor olifanten kenmerkende details zoals de slurf en slagtanden ontbreken. Alleen de grote flaporen die aan de romp van de olifant kleven zijn te zien. Toch is het voor de meeste passanten vanzelfsprekend dat het om olifanten gaat.
De olifanten zijn voorzien van een anti-graffiti-laag. Desondanks werden ze vlak voor de inhuldiging beklad met politieke leuzen. In juni 2006 (wereldkampioenschap voetbal) werden ze oranje gesaust. Hierop volgde Claassens laconieke reactie: "Een onvoorstelbare vrijpostigheid".
Dit zijn olifanten. Maar dan wel in de vorm van lieve reuzen.
De slurf van deze kolossen is iets te kort. De poten zijn iets te dik. De staart is iets te lang. De Elephants zijn bijna vierkant. Dit zijn eerder grappige en lieve knuffels dan gevaarlijke gevaarten.
Een échte olifant is gevaarlijk. Zij hebben dodelijke slagtanden. Een olifant in volle vaart houd je niet tegen. De slurf heeft diepe groeven, zodat je snapt dat het een handig en sterk werktuig is. Bij de achterpoten zijn er diepe rimpels, waaraan je kunt zien dat zij vele mijlen hebben afgelegd.
Bij een olifant denken wij vooral aan een lief dier. Een dier die met zijn zachte voeten langzaam wandelt naar zijn voedsel. Een klein dier krijgt volledige bescherming door de lieve kolossen om zich heen.
De vierkante vorm en de egale huid maken dat Elephants aanraakbaar zijn. Deze lieverds hebben geen slagtanden. De slurf is een grappig piemeltje. De poten zijn versmolten met deze aarde. De huid van Elephants lijkt op de aarde van deze uitgestrekte polder. Elephants staat in de polder. Een polder is een verzameling vierkante vlakken waarop hard gewerkt wordt, waardoor humor verdwijnt en hardheid ontstaat.
Elephants van Tom Claassen heeft precies hetgeen deze polder nodig heeft. Een polder kan wel wat humor en zachtheid gebruiken.
Door Theo, www.artatsite.com
www.pietheineek.nl:
De Nederlandse kunstenaar Tom Claassen (1964) is al ruim 25 jaar actief in binnen- en buitenland. Hij heeft vooral bekendheid verworven met zijn werken in de openbare ruimte en niet alleen in het kunstcircuit, maar zeker ook bij het grote publiek. Bijna iedereen kent de samengetroepte familie olifanten langs de snelweg A6 bij Almere, of is ooit de twee enorme zittende mannen tegen het lijf gelopen op de luchthaven Schiphol.
Tom Claassens werk speelt zich vaak af op de grens van cultuur en natuur, is stevig geworteld in de beeldhouwtraditie, maar geeft daaraan tegelijk een originele, speelse en persoonlijke draai. De werken in de publieke ruimte zoals de olifanten, de mussen behangen met een parelen halssnoer in Haarlem, of de kwijlende hond in een Tilburgs park, hebben ondanks hun monumentaliteit allemaal iets aandoenlijks. De extreme uitvergroting zorgt voor een interruptie in het landschap of de stedelijke omgeving, maar de vaak zachte, ronde vormen en de ongemakkelijkheid van het beest met zijn eigen gewicht zorgen voor een hoge aaibaarheidsfactor. Dit is op zijn beurt verraderlijk. Waar het materiaal er nu weer zacht en uitnodigend lijkt uit te zien, is het in werkelijkheid uit brons gegoten. En waar het beeld er hard en onaantastbaar uitziet, blijkt het plots van rubber te zijn.
Kunstwerken van Tom Claassen zijn onder meer te vinden in de collecties van Stedelijk Museum Amsterdam, Kröller-Müller Museum, Otterlo, Centraal Museum Utrecht, Museum Beelden aan Zee, Den Haag / Scheveningen en de Gateway Foundation, St. Louis, USA.
www.tomclaassen.com:
Dutch artist Tom Claassen (1964) has been active in the arts both nationally and internationally for more than 25 years. He is primarily known for his pieces created for public venues – not only in the art circuit, but also by the public at large. Almost everyone has seen his family of elephants along the A6 motorway in Almere or has stumbled across his two enormous sitting men at Schiphol Airport.
Claassen’s work is often positioned along the border between culture and nature and is firmly rooted in the sculpture tradition, while at the same time featuring an original, playful and personal touch. His works in public spaces, like the elephants, sparrows donning pearl necklaces in Haarlem and drooling dog in a Tilburg park, are endearing, in spite of their enormity. It is precisely this extreme magnification that creates an interruption in the landscape or urban cityscape, while the often soft and rounded shapes and awkwardness of the animal with its own weight invite us to caress them. But this proves to be deceitful, since the material that looks so soft and inviting is actually bronze. Likewise, those sculptures that appear hard and uninviting to the touch turn out to be made of rubber.
The work of Tom Claassen can also be found in the collections of the Stedelijk Museum in Amsterdam, Kröller-Müller Museum in Otterlo, Centraal Museum in Utrecht, Museum Beelden aan Zee in Scheveningen, and the Gateway Foundation in St. Louise, USA.
www.publicart.amsterdam:
Amongst art critics, the opinions concerning Claassen’s animals are divided. Some think of the representation of animals (rather than of human figures) as a way to avoid political engagement: animals are neutral, not as burdened by cultural context as human beings. Animals are likable: choosing to work with animal figures makes it easier not to offend anyone and to keep your audience happy.
Others see immense artistic ingenuity in Claassen’s work: to them his animals keep a perfect balance between accessibility and ironic critique. In any case: people don’t mince their words when criticising an artwork occupying a piece of treasured public space, like the entrance of a building you enter daily.
This is why art in public space is so vulnerable, much more so than when it is safely contained within the walls of the museum. The audience of such a sculpture is varied and arbitrary: it includes people who don’t care about art or people who are simply not pleased to be confronted with an artwork in that specific place. Is it possible to make something to the liking of everyone? It is not. But A tail-wagging dog offends nobody, so Hildo sits and stays, at the office entrance on Gustav Mahlerplein.
www.wikipedia.org:
Tom Claassen studeerde van 1984 tot 1989 aan de Academie voor Beeldende Kunsten Sint-Joost in Breda. Hij woonde en werkte tot 2008 grotendeels in Breda en sinds 2008 in Breda en Denemarken.
In 1992 werd hij geselecteerd voor de Prix de Rome (beeldhouwen / beeldende kunst en openbaarheid). Hij ontving diverse prijzen, zoals de Aanmoedigingsprijs Stad Amsterdam (1993) en de Charlotte Köhler Prijs (1994). Veel werk van Claassen heeft een plaats gekregen in de openbare ruimte in geheel Nederland.
Hij is vooral bekend geworden door zijn mens- en dierfiguren, die in zeer vereenvoudigde vorm zijn weergegeven. De gebruikte materialen zijn onder andere rubber, hout, jute, brons, ijzer, roestvast staal, aluminium, gips, marmer, beton, keramiek en polystyreen. www.wikipedia.org:
De Olifanten van Almere is de naam van een kunstwerk langs de autosnelwegen A6/A27 (knooppunt Almere) bij de Nederlandse stad Almere.
De beelden zijn een schepping van kunstenaar Tom Claassen, van wie veel beelden in de openbare ruimte staan. Het kunstwerk werd vervaardigd in opdracht van Rijkswaterstaat in het kader van de percentageregeling beeldende kunst (1%-regeling). Het kunstwerk werd op 11 december 1999 door minister Tineke Netelenbos onthuld. Toen stonden er slechts twee olifanten, omdat het project met veel tegenslag te kampen had. Zo waren er twee olifanten verbrand en was de werktent door storm vernield. In 2000 is het kunstwerk voltooid.
De vijf olifanten zijn gemaakt naar een voorbeeld in brons op schaal 1:23 van ongeveer 50 cm lang. De olifanten langs de snelweg zijn van enorme afmetingen: 11 meter lang en bijna 7 meter hoog, 40.000 kg per stuk. De beelden zijn weinig gedetailleerd en nogal plomp uitgevoerd. Veel voor olifanten kenmerkende details zoals de slurf en slagtanden ontbreken. Alleen de grote flaporen die aan de romp van de olifant kleven zijn te zien. Toch is het voor de meeste passanten vanzelfsprekend dat het om olifanten gaat.
De olifanten zijn voorzien van een anti-graffiti-laag. Desondanks werden ze vlak voor de inhuldiging beklad met politieke leuzen. In juni 2006 (wereldkampioenschap voetbal) werden ze oranje gesaust. Hierop volgde Claassens laconieke reactie: "Een onvoorstelbare vrijpostigheid".