Found a Dutchman at last
It’s nice that an artwork hails your national character.
Yes we can make land out of water.
We oversee the land and make plans.
Dutchman can squat to see this spot.
The Dutch are very nice people. Just admit it.
We aim to reach a consensus. It may take some time.
But then really something is happening.
We make moving dams and long bridges.
This is nice. This is tight. Also with respect for the antique.
We don't like chaos and decay.
That’s why right, authority and faith has their place.
Every Dutch person may say what he wants.
But why don’t we hail a bit more about ourself?
By Theo, www.artatsite.com
Vertaling:
Eindelijk een Nederlander gevonden
Wat is het fijn als een kunstwerk je landsaard bejubeld.
Jah wij kunnen land uit water maken.
Wij kunnen het land overzien en plannen maken.
Nederlanders kunnen gehurkt naar deze plek kijken.
Nederlanders zijn leuke mensen. Geef het maar toe.
Wij bouwen aan consensus. Dit kan even duren.
Maar dan gebeurt er écht iets mee.
Dan maken wij beweegbare dammen en lange bruggen.
Dit is mooi. Dit is strak. Ook met respect voor het oude.
Wij hebben een hekel aan chaos en verval.
Dus daarom heeft recht, gezag en geloof haar plek.
Elke Nederlander mag zeggen wat hij wil.
Maar waarom jubelen wij niet wat vaker over onszelf?
Door Theo, www.artatsite.com
www.buitenbeeldinbeeld.nl:
Man and space frame
In de volksmond heet het beeld ‘de hurkende man’ en ‘de poepende man’. De figuur is een westerling, natuurvolken zitten dieper als ze ontspannen en langdurig op deze manier zitten. Zoals gebruikelijk heeft de beeldhouwer Antony Gormley zijn eigen lijf als model genomen.
Van de site van Flevoland Erfgoed: Gormley zag het als uitdaging een kunstwerk te creëren dat van afstand als duidelijke vorm te definiëren is, maar tegelijkertijd lokt als bestemming. Van veraf is 'Exposure' duidelijk herkennen als transparante menselijke vorm. Hoe dichterbij het werk hoe abstracter. Gormley: 'Ik probeer elke keer weer uit te werken hoe we een lichaam opnieuw uit kunnen vinden niet als ding, maar als plek. Hoe kunnen we de realiteit tussen ruimte en massa zien?'
Gormley: 'This is not a statue, it is an open work. It looks like a man from the distance, but looks like a space frame from close by. This is a kind of transparant image of human potential. They talk about it as the shitting man and that’s fine. I may think of it in a different way but if that’s the way some local people want to think about it, it is fine by me.'
Gormley: 'I am not interested in art as distraction or entertainment. I am interested in art as a catalyst for making people aware of how extraordinary their lives are already. Over fifty percent of the world population now lives in the city. What does that mean? It means that in relating to the world or to being alive, we are relating primarily with a built-in environment. That means a humanly constructed habitat. I think this has very profound effects on our imagination. I think the truth is that human nature only makes sense in relation to nature: feeling the seasons, being aware of the elements.
I hope that what my work does, is somehow make these things act as a sort of acupuncture points within a given environment -whether is it down by the sea or whether it is all over a city- that asks us to attend: ‘Oh, I see this body isolated in space against the sky. Ah, through the agency of this body I become aware of the sky’. You might say, doesn’t everybody do that anyway? Well, they do and they don’t is the truth.'
De figuur kijkt uit op het Markermeer, op de grens van land en water. Op de dag van deze foto’s zag hij een troep kuifeenden, verschillende futen en een paar grote zaagbekken.
Grote levensvraag
Alle manfiguren die Gormley gemaakt heeft, zijn beeltenissen van hemzelf. Hij vindt zijn lichaam "the closest experience of matter that I will ever have". De kunstenaar stelt dat de hoge bevolkingsdruk van het moderne stadsleven maakt dat het van levensbelang is " to take the time and space to open up our minds to the elements. We are all aware that we are coming to the point where there will be 10 billion human beings on this planet. The big question that I'm asking with all of these works is, 'where does the human project fit, in the scheme of things?"
www.sleutelwerken.nl:
Gefascineerd door de maakbaarheid van de nieuwe polder liet Gormley zich voor dit gigantische kunstwerk inspireren door het maagdelijke landschap. Iets te kunnen scheppen zonder verwijzing naar de historie van de locatie maakt Flevoland voor hem een bijzondere plek.
Gormley neemt vaak de meest basale kunstvorm tot uitgangspunt voor zijn werk: het afbeelden van de mens, waarbij hij de verhouding van zijn eigen lichaam tot de omringende ruimte als uitgangspunt heeft genomen. 'Ik probeer elke keer weer uit te werken hoe we een lichaam opnieuw uit kunnen vinden niet als ding, maar als plek. Hoe kunnen we de realiteit tussen ruimte en massa zien? Want dat is de richting die Lelystad me opstuurt'. Gormley zag het als uitdaging een kunstwerk te creëren dat van afstand als duidelijke vorm te definiëren is, maar tegelijkertijd lokt als bestemming. Van veraf is Exposure duidelijk herkennen als transparante menselijke vorm. Hoe dichterbij het werk hoe abstracter.
Het kunstwerk Exposure, ook wel de hurkende man genoemd, is ontworpen door de Engelse kunstenaar Antony Gormley. Exposure is 26 meter hoog, weegt 60.000 kilo en bestaat uit 1800 unieke profielen van thermisch verzinkt staal. Het verzinken van staal zorgt ervoor dat het materiaal langer houdbaar en dus duurzaam is.
www.landartflevoland.nl:
Balancerend op de grens van land en water kijkt een 26 meter hoge gehurkte man uit over het Markermeer. Antony Gormley raakte gefascineerd door de maakbaarheid van de nieuwe polder en liet zich voor dit gigantische kunstwerk inspireren door het maagdelijke landschap. Rijdend door de polder ontdekte hij een landschap met een ritmiek van rechte lijnen van kanalen, akkers en windmolens. De hoogspanningsmasten die als een zenuwstelsel in Flevoland liggen, liet hij in Exposure terugkomen.
Al van veraf is het kunstwerk te herkennen als een transparante menselijke vorm. Hoe dichter bij je komt, hoe abstracter en indrukwekkender dit complexe staaltje ingenieurskunde wordt. Gormley neemt vaak de menselijke vorm als uitgangspunt. Meestal gebruikt hij daarbij zijn eigen lichaam als voorbeeld.
www.wikipedia.org:
Antony Gormley (1950) maakt kunstwerken waarin de menselijke figuur centraal staat. Een van zijn bekendste werken is Angel of the North, een 20 meter hoge, stalen figuur met vleugels, die in 1998 in Gateshead werd onthuld. Gormley liet zich voor zijn ontwerp voor Flevoland inspireren door de beoogde locatie bij Lelystad: een strekdam (uitloper van de Markerwaarddijk) te midden van water, met aan de ene kant zicht op het Markermeer en aan de andere kant zicht over de polder. Hij ontwierp een hurkende man, gemodelleerd naar zijn eigen lichaam, die over het water uitkijkt. De weidsheid van de omgeving maakt het lastig de schaal van het 26 meter hoge kunstwerk van een afstand in te schatten. De mannenfiguur nodigt de bezoeker uit om te onderzoeken, maar verandert van aard en wordt abstracter naarmate de bezoeker dichterbij komt.
Gormsley ziet zijn landschapssculpturen als een stil punt in een bewegende wereld. In de loop van de tijd zal Exposure echter ook reageren op de veranderingen in de omgeving, is zijn idee. Met de opwarming van de aarde en de stijgende zeespiegel zal de dam op een gegeven moment moeten worden verhoogd, waarbij het werk steeds meer zal worden begraven.
www.wikipedia.org:
Sir Antony Mark David Gormley, OBE (born 30 August 1950), is a British sculptor. His best known works include the Angel of the North, a public sculpture in Gateshead in the North of England, commissioned in 1994 and erected in February 1998, Another Place on Crosby Beach near Liverpool, and Event Horizon, a multi-part site installation which premiered in London in 2007, around Madison Square in New York City, in 2010, in São Paulo, Brazil, in 2012, and in Hong Kong in 2015–16.
In 2008 The Daily Telegraph ranked Gormley number 4 in their list of the "100 most powerful people in British culture".
On 6 September 2015, Another Place saw its 10th anniversary at Crosby Beach in Liverpool. Talking of their 10th birthday.
I'm just delighted by the barnacles!
Every time I'm there, just like any other visitor, you're encouraged to linger a bit longer seeing the tide come in and how many of them disappear. And then you're encouraged to linger further until they're revealed again.
It’s nice that an artwork hails your national character.
Yes we can make land out of water.
We oversee the land and make plans.
Dutchman can squat to see this spot.
The Dutch are very nice people. Just admit it.
We aim to reach a consensus. It may take some time.
But then really something is happening.
We make moving dams and long bridges.
This is nice. This is tight. Also with respect for the antique.
We don't like chaos and decay.
That’s why right, authority and faith has their place.
Every Dutch person may say what he wants.
But why don’t we hail a bit more about ourself?
By Theo, www.artatsite.com
Vertaling:
Eindelijk een Nederlander gevonden
Wat is het fijn als een kunstwerk je landsaard bejubeld.
Jah wij kunnen land uit water maken.
Wij kunnen het land overzien en plannen maken.
Nederlanders kunnen gehurkt naar deze plek kijken.
Nederlanders zijn leuke mensen. Geef het maar toe.
Wij bouwen aan consensus. Dit kan even duren.
Maar dan gebeurt er écht iets mee.
Dan maken wij beweegbare dammen en lange bruggen.
Dit is mooi. Dit is strak. Ook met respect voor het oude.
Wij hebben een hekel aan chaos en verval.
Dus daarom heeft recht, gezag en geloof haar plek.
Elke Nederlander mag zeggen wat hij wil.
Maar waarom jubelen wij niet wat vaker over onszelf?
Door Theo, www.artatsite.com
www.buitenbeeldinbeeld.nl:
Man and space frame
In de volksmond heet het beeld ‘de hurkende man’ en ‘de poepende man’. De figuur is een westerling, natuurvolken zitten dieper als ze ontspannen en langdurig op deze manier zitten. Zoals gebruikelijk heeft de beeldhouwer Antony Gormley zijn eigen lijf als model genomen.
Van de site van Flevoland Erfgoed: Gormley zag het als uitdaging een kunstwerk te creëren dat van afstand als duidelijke vorm te definiëren is, maar tegelijkertijd lokt als bestemming. Van veraf is 'Exposure' duidelijk herkennen als transparante menselijke vorm. Hoe dichterbij het werk hoe abstracter. Gormley: 'Ik probeer elke keer weer uit te werken hoe we een lichaam opnieuw uit kunnen vinden niet als ding, maar als plek. Hoe kunnen we de realiteit tussen ruimte en massa zien?'
Gormley: 'This is not a statue, it is an open work. It looks like a man from the distance, but looks like a space frame from close by. This is a kind of transparant image of human potential. They talk about it as the shitting man and that’s fine. I may think of it in a different way but if that’s the way some local people want to think about it, it is fine by me.'
Gormley: 'I am not interested in art as distraction or entertainment. I am interested in art as a catalyst for making people aware of how extraordinary their lives are already. Over fifty percent of the world population now lives in the city. What does that mean? It means that in relating to the world or to being alive, we are relating primarily with a built-in environment. That means a humanly constructed habitat. I think this has very profound effects on our imagination. I think the truth is that human nature only makes sense in relation to nature: feeling the seasons, being aware of the elements.
I hope that what my work does, is somehow make these things act as a sort of acupuncture points within a given environment -whether is it down by the sea or whether it is all over a city- that asks us to attend: ‘Oh, I see this body isolated in space against the sky. Ah, through the agency of this body I become aware of the sky’. You might say, doesn’t everybody do that anyway? Well, they do and they don’t is the truth.'
De figuur kijkt uit op het Markermeer, op de grens van land en water. Op de dag van deze foto’s zag hij een troep kuifeenden, verschillende futen en een paar grote zaagbekken.
Grote levensvraag
Alle manfiguren die Gormley gemaakt heeft, zijn beeltenissen van hemzelf. Hij vindt zijn lichaam "the closest experience of matter that I will ever have". De kunstenaar stelt dat de hoge bevolkingsdruk van het moderne stadsleven maakt dat het van levensbelang is " to take the time and space to open up our minds to the elements. We are all aware that we are coming to the point where there will be 10 billion human beings on this planet. The big question that I'm asking with all of these works is, 'where does the human project fit, in the scheme of things?"
www.sleutelwerken.nl:
Gefascineerd door de maakbaarheid van de nieuwe polder liet Gormley zich voor dit gigantische kunstwerk inspireren door het maagdelijke landschap. Iets te kunnen scheppen zonder verwijzing naar de historie van de locatie maakt Flevoland voor hem een bijzondere plek.
Gormley neemt vaak de meest basale kunstvorm tot uitgangspunt voor zijn werk: het afbeelden van de mens, waarbij hij de verhouding van zijn eigen lichaam tot de omringende ruimte als uitgangspunt heeft genomen. 'Ik probeer elke keer weer uit te werken hoe we een lichaam opnieuw uit kunnen vinden niet als ding, maar als plek. Hoe kunnen we de realiteit tussen ruimte en massa zien? Want dat is de richting die Lelystad me opstuurt'. Gormley zag het als uitdaging een kunstwerk te creëren dat van afstand als duidelijke vorm te definiëren is, maar tegelijkertijd lokt als bestemming. Van veraf is Exposure duidelijk herkennen als transparante menselijke vorm. Hoe dichterbij het werk hoe abstracter.
Het kunstwerk Exposure, ook wel de hurkende man genoemd, is ontworpen door de Engelse kunstenaar Antony Gormley. Exposure is 26 meter hoog, weegt 60.000 kilo en bestaat uit 1800 unieke profielen van thermisch verzinkt staal. Het verzinken van staal zorgt ervoor dat het materiaal langer houdbaar en dus duurzaam is.
www.landartflevoland.nl:
Balancerend op de grens van land en water kijkt een 26 meter hoge gehurkte man uit over het Markermeer. Antony Gormley raakte gefascineerd door de maakbaarheid van de nieuwe polder en liet zich voor dit gigantische kunstwerk inspireren door het maagdelijke landschap. Rijdend door de polder ontdekte hij een landschap met een ritmiek van rechte lijnen van kanalen, akkers en windmolens. De hoogspanningsmasten die als een zenuwstelsel in Flevoland liggen, liet hij in Exposure terugkomen.
Al van veraf is het kunstwerk te herkennen als een transparante menselijke vorm. Hoe dichter bij je komt, hoe abstracter en indrukwekkender dit complexe staaltje ingenieurskunde wordt. Gormley neemt vaak de menselijke vorm als uitgangspunt. Meestal gebruikt hij daarbij zijn eigen lichaam als voorbeeld.
www.wikipedia.org:
Antony Gormley (1950) maakt kunstwerken waarin de menselijke figuur centraal staat. Een van zijn bekendste werken is Angel of the North, een 20 meter hoge, stalen figuur met vleugels, die in 1998 in Gateshead werd onthuld. Gormley liet zich voor zijn ontwerp voor Flevoland inspireren door de beoogde locatie bij Lelystad: een strekdam (uitloper van de Markerwaarddijk) te midden van water, met aan de ene kant zicht op het Markermeer en aan de andere kant zicht over de polder. Hij ontwierp een hurkende man, gemodelleerd naar zijn eigen lichaam, die over het water uitkijkt. De weidsheid van de omgeving maakt het lastig de schaal van het 26 meter hoge kunstwerk van een afstand in te schatten. De mannenfiguur nodigt de bezoeker uit om te onderzoeken, maar verandert van aard en wordt abstracter naarmate de bezoeker dichterbij komt.
Gormsley ziet zijn landschapssculpturen als een stil punt in een bewegende wereld. In de loop van de tijd zal Exposure echter ook reageren op de veranderingen in de omgeving, is zijn idee. Met de opwarming van de aarde en de stijgende zeespiegel zal de dam op een gegeven moment moeten worden verhoogd, waarbij het werk steeds meer zal worden begraven.
www.wikipedia.org:
Sir Antony Mark David Gormley, OBE (born 30 August 1950), is a British sculptor. His best known works include the Angel of the North, a public sculpture in Gateshead in the North of England, commissioned in 1994 and erected in February 1998, Another Place on Crosby Beach near Liverpool, and Event Horizon, a multi-part site installation which premiered in London in 2007, around Madison Square in New York City, in 2010, in São Paulo, Brazil, in 2012, and in Hong Kong in 2015–16.
In 2008 The Daily Telegraph ranked Gormley number 4 in their list of the "100 most powerful people in British culture".
On 6 September 2015, Another Place saw its 10th anniversary at Crosby Beach in Liverpool. Talking of their 10th birthday.
I'm just delighted by the barnacles!
Every time I'm there, just like any other visitor, you're encouraged to linger a bit longer seeing the tide come in and how many of them disappear. And then you're encouraged to linger further until they're revealed again.