Artist:
Atelier Joep van Lieshout
Title:
Ontkieming
Year:
2001
Adress:
Helen Parkhurst College
Hoe kun je provoceren?
Bij dit kunstwerk zie ik een expliciet seksueel onderdeel (twee zaadballen), een letterlijk bestanddeel (een blad) en een abstract gedeelte (een cirkel), allen in een sinaasappel-oranje. In deze essay wil ik de rol van de twee balletjes en het blad bespreken.
De link tussen het ontkiemende blad en de zaadballen is zó overduidelijk dat het pathetisch en lachwekkend is. Hoe komt het dat deze twee balletjes niet serieus of als provocatie worden opgevat?
Het lijkt mij dat de zaadballen zouden provoceren als zij letterlijk zouden zijn afgebeeld. Dan zou een weerzin kunnen ontstaan. Bij Ontkieming ontbreken de details.
De provocatie zou veroorzaakt kunnen worden door schaamte, als Ontkieming iets zou afbeelden wat herkenbaar zou zijn. Doordat de zaadballen gecombineerd zijn met een ontkiemend blad, wordt elke provocatie in de kiem gesmoord.
Bij het kunstwerk Ontkieming heeft Atelier Van Lieshout pathetiek ingezet om een serieus onderwerp (nieuw begin, hoopvolle toekomst) lichter te maken, het serieuze te relativeren en daarmee af te zwakken.
By Theo, www.artatsite.com
www.flevolanderfgoed.nl:
Voor het Helen Parkhurst College ontwierp Joep van Lieshout de sculptuur 'Ontkieming'. Het okergele beeld is gemaakt van polyester en is 4.55 meter lang, 2.45 meter breed en 2.80 meter hoog. Het object heeft een organische vorm. De "Ontkieming" staat in de voortuin van de school en is niet alleen een kunstwerk, maar kan ook door de leerlingen gebruikt worden als bank of hangplek. De sculpturen van Van Lieshout zijn bedoeld om de toeschouwer in verwarring te brengen en zijn kijk op alledaagse voorwerpen aan te scherpen. Op deze manier probeert de kunstenaar de kloof tussen kunst en het leven van alledag te verkleinen.
Johannes Petrus Antonius (Joep) van Lieshout werd op 28 september 1963 in Ravenstein geboren. Hij bracht zijn middelbare schoolperiode door in Oss en studeerde van 1980 - 1985 aan de Willem de Kooning Academie in Rotterdam. Van 1985 – 1987 studeert hij aan Ateliers 63 in Haarlem waar hij met polyester begon te werken. Ook studeerde hij aan La Villa Arson in de Franse stad Nice. De eerste werken van Joep van Lieshout bestonden uit eenvoudige stapelingen van bijvoorbeeld stoeptegels en bierkratten. Enkele jaren later volgden zijn handgemaakte polyester meubels, wc’s, wastafels en caravans.
Van Lieshout voert zijn werk sinds 1995 uit onder de naam Atelier Van Lieshout (AVL). AVL is een in Rotterdam gevestigde groep kunstenaars waarmee hij samen zijn vrije werk en opdrachten uitvoert. AVL maakt autonome kunstwerken die zich begeven tussen het grensgebied van beeldende- en toegepaste kunst. Verschillende thema’s zoals machtsstructuren, economie, revolutie, leven en dood komen steeds weer terug in het werk van Van Lieshout.
www.wikipedia.org:
Atelier Van Lieshout (AVL) is de in 1995 opgerichte studio en werkplaats rond de beeldhouwer Joep van Lieshout, gevestigd in Rotterdam.
Binnen AVL werkt een groep van ongeveer 20 kunstenaars en ontwerpers onder leiding van Joep van Lieshout samen aan het uitvoeren van opdrachten en vrij werk. Het atelier maakte internationaal furore met beelden die op de scheidslijn tussen kunst, design en architectuur en design balanceren. De kunst van Atelier Van Lieshout heeft veelvuldig een (theoretische) gebruiksfunctie, zoals een mobiel verblijf of een sanitaire unit. Hiermee wil Atelier Van Lieshout de rol, het nut van kunst bevragen.
Het oeuvre van Atelier Van Lieshout strekt zich uit van machines tot sculpturen, van meubels tot gebouwen, van installaties tot ontwerpen voor utopische en distopische steden. Het werk toont een terugkerende fascinatie voor systemen: economische en politieke systemen, de samenleving en de rol van de mens hierin, autarkie, het menselijk lichaam. Ook gaat het werk in op meer klassieke thema's als leven en dood. AVL is met haar werk te zien in de collecties van vele musea, en op vele tentoonstellingen (waaronder de Biënnale van Venetië), in zowel binnen- en buitenland.
Atelier Van Lieshout werkt veel met polyester en maakte bijvoorbeeld het grote polyester beeld Big Funnelman, dat geplaatst is langs de A27 bij de afrit Breda. Daarnaast werkt Atelier Van Lieshout ook regelmatig in brons en hout, en met kant-en-klare materialen.
Een van de bekendste projecten van Atelier Van Lieshout is de oprichting van AVL-Ville, 2001, een culturele vrijstaat in de haven van Rotterdam, met een eigen grondwet en een eigen zelfvoorzienende economie, met landbouw, medische zorg en een restaurant, maar ook een werkplaats voor wapens - de vrijstaat had immers ook een leger nodig. AVL-Ville bestond slechts één jaar. Na dit jaar zijn er een aantal 'franchises' opgezet, waaronder een drijvend restaurant dat tentoongesteld werd op een vlot in de haven van Arnhem ter gelegenheid van de beeldententoonstelling Sonsbeek 9 in en om Park Sonsbeek te Arnhem.
Dit werd gevolgd door de projecten Sportopia/Disciplinator, waarbij gebruik werd gemaakt van readymade materialen als steigerbuizen, in een installatie die de grenzen van fysieke en geestelijke opwinding opzocht, de Organen serie, met vergrote, multifunctionele schaalmodellen van menselijke lichaamsdelen, en de Technocraat, een gesloten circuit van voedsel, alcohol, uitwerpselen en energie, met de mens als een tandwiel in dit systeem.
Recente projecten zijn onder meer SlaveCity, uit 2005, een sinistere dystopie, een zelfvoorzienende, geoptimaliseerde stad waar de bruikbare mens maximaal wordt ingezet om inkomsten te genereren en de niet bruikbare mens wordt hergebruikt. Dit project werd gevolgd door Cradle to Cradle, een installatie uit 2009 waarin het hergebruik van mensen centraal staat. In 2010 maakte Atelier Van Lieshout de tentoonstelling Infernopolis in de Onderzeebootloods in Rotterdam. De Onderzeebootloods is een samenwerkingsproject van Havenbedrijf Rotterdam en Museum Boijmans Van Beuningen. De komende vijf jaar organiseert Museum Boijmans Van Beuningen elk jaar een bijzondere tentoonstelling in de Onderzeebootloods; Atelier Van Lieshout was de eerste die gevraagd werd om in de Onderzeebootloods, het Nederlands antwoord op de Tate Modern, tentoon te stellen. Zijn Domestikator was te zien in Bochum, Parijs en Amsterdam.
In 2012 werkte AVL aan New Tribal Labyrinth, een vooruitblik op een mogelijke toekomst, waarin de mens, nadat onze hulpbronnen zijn opgeraakt, weer meer op zichzelf zal worden teruggeworpen. In deze toekomst is geen ruimte meer voor natie-staten, maar leeft men in kleinere stamverbanden, afhankelijk van kleinschalige, rudimentaire landbouw en industrie.
Bij dit kunstwerk zie ik een expliciet seksueel onderdeel (twee zaadballen), een letterlijk bestanddeel (een blad) en een abstract gedeelte (een cirkel), allen in een sinaasappel-oranje. In deze essay wil ik de rol van de twee balletjes en het blad bespreken.
De link tussen het ontkiemende blad en de zaadballen is zó overduidelijk dat het pathetisch en lachwekkend is. Hoe komt het dat deze twee balletjes niet serieus of als provocatie worden opgevat?
Het lijkt mij dat de zaadballen zouden provoceren als zij letterlijk zouden zijn afgebeeld. Dan zou een weerzin kunnen ontstaan. Bij Ontkieming ontbreken de details.
De provocatie zou veroorzaakt kunnen worden door schaamte, als Ontkieming iets zou afbeelden wat herkenbaar zou zijn. Doordat de zaadballen gecombineerd zijn met een ontkiemend blad, wordt elke provocatie in de kiem gesmoord.
Bij het kunstwerk Ontkieming heeft Atelier Van Lieshout pathetiek ingezet om een serieus onderwerp (nieuw begin, hoopvolle toekomst) lichter te maken, het serieuze te relativeren en daarmee af te zwakken.
By Theo, www.artatsite.com
www.flevolanderfgoed.nl:
Voor het Helen Parkhurst College ontwierp Joep van Lieshout de sculptuur 'Ontkieming'. Het okergele beeld is gemaakt van polyester en is 4.55 meter lang, 2.45 meter breed en 2.80 meter hoog. Het object heeft een organische vorm. De "Ontkieming" staat in de voortuin van de school en is niet alleen een kunstwerk, maar kan ook door de leerlingen gebruikt worden als bank of hangplek. De sculpturen van Van Lieshout zijn bedoeld om de toeschouwer in verwarring te brengen en zijn kijk op alledaagse voorwerpen aan te scherpen. Op deze manier probeert de kunstenaar de kloof tussen kunst en het leven van alledag te verkleinen.
Johannes Petrus Antonius (Joep) van Lieshout werd op 28 september 1963 in Ravenstein geboren. Hij bracht zijn middelbare schoolperiode door in Oss en studeerde van 1980 - 1985 aan de Willem de Kooning Academie in Rotterdam. Van 1985 – 1987 studeert hij aan Ateliers 63 in Haarlem waar hij met polyester begon te werken. Ook studeerde hij aan La Villa Arson in de Franse stad Nice. De eerste werken van Joep van Lieshout bestonden uit eenvoudige stapelingen van bijvoorbeeld stoeptegels en bierkratten. Enkele jaren later volgden zijn handgemaakte polyester meubels, wc’s, wastafels en caravans.
Van Lieshout voert zijn werk sinds 1995 uit onder de naam Atelier Van Lieshout (AVL). AVL is een in Rotterdam gevestigde groep kunstenaars waarmee hij samen zijn vrije werk en opdrachten uitvoert. AVL maakt autonome kunstwerken die zich begeven tussen het grensgebied van beeldende- en toegepaste kunst. Verschillende thema’s zoals machtsstructuren, economie, revolutie, leven en dood komen steeds weer terug in het werk van Van Lieshout.
www.wikipedia.org:
Atelier Van Lieshout (AVL) is de in 1995 opgerichte studio en werkplaats rond de beeldhouwer Joep van Lieshout, gevestigd in Rotterdam.
Binnen AVL werkt een groep van ongeveer 20 kunstenaars en ontwerpers onder leiding van Joep van Lieshout samen aan het uitvoeren van opdrachten en vrij werk. Het atelier maakte internationaal furore met beelden die op de scheidslijn tussen kunst, design en architectuur en design balanceren. De kunst van Atelier Van Lieshout heeft veelvuldig een (theoretische) gebruiksfunctie, zoals een mobiel verblijf of een sanitaire unit. Hiermee wil Atelier Van Lieshout de rol, het nut van kunst bevragen.
Het oeuvre van Atelier Van Lieshout strekt zich uit van machines tot sculpturen, van meubels tot gebouwen, van installaties tot ontwerpen voor utopische en distopische steden. Het werk toont een terugkerende fascinatie voor systemen: economische en politieke systemen, de samenleving en de rol van de mens hierin, autarkie, het menselijk lichaam. Ook gaat het werk in op meer klassieke thema's als leven en dood. AVL is met haar werk te zien in de collecties van vele musea, en op vele tentoonstellingen (waaronder de Biënnale van Venetië), in zowel binnen- en buitenland.
Atelier Van Lieshout werkt veel met polyester en maakte bijvoorbeeld het grote polyester beeld Big Funnelman, dat geplaatst is langs de A27 bij de afrit Breda. Daarnaast werkt Atelier Van Lieshout ook regelmatig in brons en hout, en met kant-en-klare materialen.
Een van de bekendste projecten van Atelier Van Lieshout is de oprichting van AVL-Ville, 2001, een culturele vrijstaat in de haven van Rotterdam, met een eigen grondwet en een eigen zelfvoorzienende economie, met landbouw, medische zorg en een restaurant, maar ook een werkplaats voor wapens - de vrijstaat had immers ook een leger nodig. AVL-Ville bestond slechts één jaar. Na dit jaar zijn er een aantal 'franchises' opgezet, waaronder een drijvend restaurant dat tentoongesteld werd op een vlot in de haven van Arnhem ter gelegenheid van de beeldententoonstelling Sonsbeek 9 in en om Park Sonsbeek te Arnhem.
Dit werd gevolgd door de projecten Sportopia/Disciplinator, waarbij gebruik werd gemaakt van readymade materialen als steigerbuizen, in een installatie die de grenzen van fysieke en geestelijke opwinding opzocht, de Organen serie, met vergrote, multifunctionele schaalmodellen van menselijke lichaamsdelen, en de Technocraat, een gesloten circuit van voedsel, alcohol, uitwerpselen en energie, met de mens als een tandwiel in dit systeem.
Recente projecten zijn onder meer SlaveCity, uit 2005, een sinistere dystopie, een zelfvoorzienende, geoptimaliseerde stad waar de bruikbare mens maximaal wordt ingezet om inkomsten te genereren en de niet bruikbare mens wordt hergebruikt. Dit project werd gevolgd door Cradle to Cradle, een installatie uit 2009 waarin het hergebruik van mensen centraal staat. In 2010 maakte Atelier Van Lieshout de tentoonstelling Infernopolis in de Onderzeebootloods in Rotterdam. De Onderzeebootloods is een samenwerkingsproject van Havenbedrijf Rotterdam en Museum Boijmans Van Beuningen. De komende vijf jaar organiseert Museum Boijmans Van Beuningen elk jaar een bijzondere tentoonstelling in de Onderzeebootloods; Atelier Van Lieshout was de eerste die gevraagd werd om in de Onderzeebootloods, het Nederlands antwoord op de Tate Modern, tentoon te stellen. Zijn Domestikator was te zien in Bochum, Parijs en Amsterdam.
In 2012 werkte AVL aan New Tribal Labyrinth, een vooruitblik op een mogelijke toekomst, waarin de mens, nadat onze hulpbronnen zijn opgeraakt, weer meer op zichzelf zal worden teruggeworpen. In deze toekomst is geen ruimte meer voor natie-staten, maar leeft men in kleinere stamverbanden, afhankelijk van kleinschalige, rudimentaire landbouw en industrie.