Artist:
Ralph Prins
Title:
Nationaal Monument Westerbork
Year:
1970
Adress:
Kamp Westerbork
Website:
sorrow
In the forest lays a section of a railway. A railway matches with pace, meeting each other, expectations. But all of this is missing. This is sad.
The piece of the railroad winds its way across the ties. Something went wrong here. There is a sadness in this piece of the earth.
The track stops. There are only losers.
All of a sudden the line breaks. With strange bends and kinks they stick upward. This is all going wrong.
These strong bars are broken and yet formless. Just about this feels my heart. Now there is nothing left.
Let's meet each other, commiserate, let our tears flow, hold each other, search for a perspective for each other.
By Theo, www.artatsite.com
verdriet
Tussen de bossen ligt een gedeelte van een spoorlijn. Bij een spoorlijn hoort vaart, elkaar ontmoeten, verwachting. Maar dit alles ontbreekt. Dit is treurig.
Het stukje spoorlijn slingert over de bielzen. Hier is iets verkeerd gegaan. Er is verdriet op dit stukje aarde.
Het spoor houdt op. Er zijn alleen maar verliezers.
Ineens zijn er breuken in de spoorstaven. Met vreemde buigingen en knikken steken zij omhoog. Dit gaat helemaal verkeerd.
Deze sterke staven zijn stuk en vormeloos geworden. Zo ongeveer voelt ook mijn hart. Nu is er niets meer dan leegte.
Laten wij elkaar opzoeken, meeleven, tranen laten stromen, elkaar vasthouden, zoeken naar een perspectief voor elkaar.
Door Theo, www.artatsite.com
www.tracesofwar.com:
The memorial that commemorates those who were deported from Camp Westerbork in the direction of the extermination camps in Eastern Europe consists of a piece of railway with a buffer on one side and the rails that bend upwards on the other. The monument is on the spot where the railway from Hooghalen to the camp ended during the war. The monument is a design by former camp resident Ralph Prins and was unveiled on 4 May 1970.
The railway line has 97 sleepers, 93 of which are riveted to the rails. They refer to the number of transports from camp Westerbork. The other four sleepers refer to transports that departed from the Netherlands elsewhere. At the rear of the monument is a wall of Drenthe boulders with a fender with two text plates in front. In Dutch and Hebrew there is a Bible quote: "They attacked us at every step / so that we could not go over our squares / our end was near / our days were fulfilled / yes our end had come!" (Lamentations 4 verse 18).
Ralph Prins did not want to use the authentic wooden buffer, which is still behind the wall. This applies to all materials of the monument: nothing comes from the camp itself, not even the rails.
www.tracesofwar.com:
Between 1942 and 1945 the German occupying power arrested and deported more than one hundred thousand Dutch Jews and foreign Jewish refugees from the Netherlands. The Nazis used Camp Westerbork for this purpose, which the Dutch Government had already established in 1939 as a national camp for Jewish refugees from Germany. In 1942 Camp Westerbork was designated 'transit camp': a temporary abode for Dutch Jews and others whom the Nazis wanted to destroy.
Life in the camp was dominated by hope, bau above all by fear. Almost every Tuesday a train would depart: a goods train filled with a fixed number of victims.
Ninety-three such transports left. Only a few thousand people returned.
www.wikipedia.org:
Het Nationaal Monument Westerbork is een oorlogsmonument op de plaats waar de spooraansluiting vanuit Hooghalen in het Kamp Westerbork eindigde en vanwaar de treinen naar de vernietigingskampen vertrokken. Het is ontworpen door beeldend kunstenaar en oud-gevangene Ralph Prins en onthuld door koningin Juliana in 1970.
www.wikipedia.org:
Het monument omvat een stootblok waarvan de balk rood is geverfd als waarschuwing tegen fascisme en discriminatie. Daarvandaan leiden twee spoorstaven over 97 bielzen. Elke biels verwijst naar een van de Jodentransporten vanuit Nederland: 93 vanuit Westerbork - vast onder de rails - gevolg door vier losse bielzen voor de vier transporten waarmee Joden van elders in Nederland naar de werk- en vernietigingskampen werden doorgestuurd. De bielzen liggen in een bed van vuile kiezels. Daaromheen ligt een brede strook van gewassen kiezels.
De spoorstaven zijn bewerkt zodat ze eruitzien als een door bommen en kogelinslagen gehavend spoor; het is tegelijk alsof de rails als armen omhoog reiken in een verstild, verwrongen gebaar van wanhoop en verwoesting.
Het monument wordt aan de achterzijde begrensd door een licht overhellende muur van aaneengelijmde Drentse zwerfkeien. Het ontbreken van cement roept een beeld op van gestapelde schedels.
Aan weerszijden van de muur is een plaquette aangebracht.
Geen van de elementen die het monument vormen, is uit het kamp afkomstig. Voor de rails koos Prins een Frans profiel vanwege de markante vorm. Het stootblok, van het type Stavast, was het grootste in Nederland beschikbare type. Het originele houten stootblok bevindt zich achter het monument.
Voor Prins was de essentie van Westerbork de paniek, de berusting, en de overheidsterreur waarmee het wekelijkse treintransport uit dit Nederlandse Durchgangslager gepaard ging. Maar het was met name de stilte die over het kamp viel als de volle goederenwagons dinsdags uit zicht verdwenen, die hij wilde verbeelden.
Over het Nationaal Monument Westerbork schreef schrijver en journalist Evert Werkman: 'Er staan honderden oorlogsmonumenten in dit land. Er is er maar een gemaakt van biels en rails. Er is er maar een, waar de schaamte je nóg bevangt als je het ziet.'
www.wikipedia.org:
Bij dit monument vindt hier jaarlijks op 12 april de herdenking van de bevrijding van kamp Westerbork plaats. Ook vindt hier ieder jaar op 4 mei een Dodenherdenking plaats. Er is dan een stille tocht naar het monument, waar dan om 20:00 uur twee minuten stilte in acht wordt genomen ter nagedachtenis aan de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog en dan met name aan de gedeporteerde mensen. De leerlingen van de groepen 7 van de scholen die het monument geadopteerd hebben mogen vervolgens een roos op het monument leggen.
www.wikipedia.org:
Ralph Prins (Amsterdam, 3 mei 1926 - Den Haag, 23 januari 2015) was een Nederlandse beeldend kunstenaar. Hij ontwierp beeldmerken, affiches en boekomslagen, was fotograaf, schilder en tekenaar, en ontwierp meerdere herdenkingsmonumenten.
In the forest lays a section of a railway. A railway matches with pace, meeting each other, expectations. But all of this is missing. This is sad.
The piece of the railroad winds its way across the ties. Something went wrong here. There is a sadness in this piece of the earth.
The track stops. There are only losers.
All of a sudden the line breaks. With strange bends and kinks they stick upward. This is all going wrong.
These strong bars are broken and yet formless. Just about this feels my heart. Now there is nothing left.
Let's meet each other, commiserate, let our tears flow, hold each other, search for a perspective for each other.
By Theo, www.artatsite.com
verdriet
Tussen de bossen ligt een gedeelte van een spoorlijn. Bij een spoorlijn hoort vaart, elkaar ontmoeten, verwachting. Maar dit alles ontbreekt. Dit is treurig.
Het stukje spoorlijn slingert over de bielzen. Hier is iets verkeerd gegaan. Er is verdriet op dit stukje aarde.
Het spoor houdt op. Er zijn alleen maar verliezers.
Ineens zijn er breuken in de spoorstaven. Met vreemde buigingen en knikken steken zij omhoog. Dit gaat helemaal verkeerd.
Deze sterke staven zijn stuk en vormeloos geworden. Zo ongeveer voelt ook mijn hart. Nu is er niets meer dan leegte.
Laten wij elkaar opzoeken, meeleven, tranen laten stromen, elkaar vasthouden, zoeken naar een perspectief voor elkaar.
Door Theo, www.artatsite.com
www.tracesofwar.com:
The memorial that commemorates those who were deported from Camp Westerbork in the direction of the extermination camps in Eastern Europe consists of a piece of railway with a buffer on one side and the rails that bend upwards on the other. The monument is on the spot where the railway from Hooghalen to the camp ended during the war. The monument is a design by former camp resident Ralph Prins and was unveiled on 4 May 1970.
The railway line has 97 sleepers, 93 of which are riveted to the rails. They refer to the number of transports from camp Westerbork. The other four sleepers refer to transports that departed from the Netherlands elsewhere. At the rear of the monument is a wall of Drenthe boulders with a fender with two text plates in front. In Dutch and Hebrew there is a Bible quote: "They attacked us at every step / so that we could not go over our squares / our end was near / our days were fulfilled / yes our end had come!" (Lamentations 4 verse 18).
Ralph Prins did not want to use the authentic wooden buffer, which is still behind the wall. This applies to all materials of the monument: nothing comes from the camp itself, not even the rails.
www.tracesofwar.com:
Between 1942 and 1945 the German occupying power arrested and deported more than one hundred thousand Dutch Jews and foreign Jewish refugees from the Netherlands. The Nazis used Camp Westerbork for this purpose, which the Dutch Government had already established in 1939 as a national camp for Jewish refugees from Germany. In 1942 Camp Westerbork was designated 'transit camp': a temporary abode for Dutch Jews and others whom the Nazis wanted to destroy.
Life in the camp was dominated by hope, bau above all by fear. Almost every Tuesday a train would depart: a goods train filled with a fixed number of victims.
Ninety-three such transports left. Only a few thousand people returned.
www.wikipedia.org:
Het Nationaal Monument Westerbork is een oorlogsmonument op de plaats waar de spooraansluiting vanuit Hooghalen in het Kamp Westerbork eindigde en vanwaar de treinen naar de vernietigingskampen vertrokken. Het is ontworpen door beeldend kunstenaar en oud-gevangene Ralph Prins en onthuld door koningin Juliana in 1970.
www.wikipedia.org:
Het monument omvat een stootblok waarvan de balk rood is geverfd als waarschuwing tegen fascisme en discriminatie. Daarvandaan leiden twee spoorstaven over 97 bielzen. Elke biels verwijst naar een van de Jodentransporten vanuit Nederland: 93 vanuit Westerbork - vast onder de rails - gevolg door vier losse bielzen voor de vier transporten waarmee Joden van elders in Nederland naar de werk- en vernietigingskampen werden doorgestuurd. De bielzen liggen in een bed van vuile kiezels. Daaromheen ligt een brede strook van gewassen kiezels.
De spoorstaven zijn bewerkt zodat ze eruitzien als een door bommen en kogelinslagen gehavend spoor; het is tegelijk alsof de rails als armen omhoog reiken in een verstild, verwrongen gebaar van wanhoop en verwoesting.
Het monument wordt aan de achterzijde begrensd door een licht overhellende muur van aaneengelijmde Drentse zwerfkeien. Het ontbreken van cement roept een beeld op van gestapelde schedels.
Aan weerszijden van de muur is een plaquette aangebracht.
Geen van de elementen die het monument vormen, is uit het kamp afkomstig. Voor de rails koos Prins een Frans profiel vanwege de markante vorm. Het stootblok, van het type Stavast, was het grootste in Nederland beschikbare type. Het originele houten stootblok bevindt zich achter het monument.
Voor Prins was de essentie van Westerbork de paniek, de berusting, en de overheidsterreur waarmee het wekelijkse treintransport uit dit Nederlandse Durchgangslager gepaard ging. Maar het was met name de stilte die over het kamp viel als de volle goederenwagons dinsdags uit zicht verdwenen, die hij wilde verbeelden.
Over het Nationaal Monument Westerbork schreef schrijver en journalist Evert Werkman: 'Er staan honderden oorlogsmonumenten in dit land. Er is er maar een gemaakt van biels en rails. Er is er maar een, waar de schaamte je nóg bevangt als je het ziet.'
www.wikipedia.org:
Bij dit monument vindt hier jaarlijks op 12 april de herdenking van de bevrijding van kamp Westerbork plaats. Ook vindt hier ieder jaar op 4 mei een Dodenherdenking plaats. Er is dan een stille tocht naar het monument, waar dan om 20:00 uur twee minuten stilte in acht wordt genomen ter nagedachtenis aan de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog en dan met name aan de gedeporteerde mensen. De leerlingen van de groepen 7 van de scholen die het monument geadopteerd hebben mogen vervolgens een roos op het monument leggen.
www.wikipedia.org:
Ralph Prins (Amsterdam, 3 mei 1926 - Den Haag, 23 januari 2015) was een Nederlandse beeldend kunstenaar. Hij ontwierp beeldmerken, affiches en boekomslagen, was fotograaf, schilder en tekenaar, en ontwierp meerdere herdenkingsmonumenten.