Artist:
Roy Villevoye
Title:
De Propeller van Leidsche Rijn
Year:
2015
Adress:
Castellum Hoge Woerd
Website:
What’s the view of a Roman on this?
I think this piece of art is about looking, feeling and to interpret.
The crouching woman is looking focused on a small detail. What detail is catching her eye? Is it about the shape of the propeller blades and does she want to know more about aeronautical engineering? Does she see a special color combination and is she interested in design?
The standing woman makes on me a more relaxed impression and has a more sensitive and loving way of looking. Will she create a picture of the occurrence and does she move herself in the accident? Is she a sister of the crouching woman and will she support her?
What special dress do these women wear? These women seem to come from the Roman era. Do this women see something which seems them to be alien?
Now I've found it. Yeah, this is a good starting point. The dresses of the women seem to be important in this artwork. The artist is an archaeologist of the spirit of the age.
These ancienwomen are in the culturally way miles away from (the propeller from) the twenty-first century. We also are far away from these women; what have they seen and felt? It seems to me impossible to feel and to see what these women have felt and seen.
This is different from the object, the propeller; we believe we understand how it works and what happened to it. And now we are making a big mistake: we are just so far removed from such a propeller as these women are.
I think that this is what the artist wants to say: put yourself in our history like these two women do. In short: look focused and compassionate, put yourself in the situation and try to empathize.
By Theo, www.artatsite.com
Vertaling
Hoe kijkt een Romein?
Volgens mij gaat dit kunstwerk over kijken, voelen en interpreteren.
De gehurkte vrouw kijkt gefocust naar een detail. Welk detail zou haar aandacht trekken? Gaat het haar om de vorm van de propellor en wil ze alles weten over luchtvaarttechniek? Ziet zij een bijzondere kleurencombinatie en is ze geïnteresseerd in vormgeving?
De staande vrouw maakt op mij een meer ontspannen indruk en heeft eerder een voelende en liefdevolle blik. Probeert zij een beeld te vormen van de gebeurtenis en wil zich verplaatsen in het ongeluk? Is zij een zus van de gehurkte vrouw en wil zij haar ondersteunen?
Welke bijzondere kleding dragen deze vrouwen? Het lijken mij vrouwen uit de Romeinse tijd. Zien deze vrouwen iets wat hun buitenaards lijkt?
Nu heb ik het gevonden. Jah, dit laatste is een goed aanknopingspunt. De kleding van de vrouwen lijken me belangrijk bij dit kunstwerk. De kunstenar is vooral een archeoloog van de tijdgeest.
Deze antieke vrouwen staan cultureel gezien mijlenver af van (de propellor uit) de twintigste eeuw. En wij staan ook ver verwijderd van deze vrouwen: wat hebben zij gezien en gevoeld? Het lijkt mij onmogelijk om in te voelen en te zien wat deze vrouwen gevoeld en gezien hebben.
Dit ligt anders bij het object, de propellor; wij denken dat wij snappen hoe het werkte en wat ermee gebeurd is. En nu maken we een grote fout: wij staan nét zover verwijderd van deze propellor als deze vrouwen.
Volgens mij is dit wat de kunstenaar zeggen wil: verplaats je in onze geschiedenis zoals deze twee vrouwen dat doen. Kortom: kijk gefocust en liefdevol, verplaats je in de situatie en probeer mee te voelen.
Door Theo, www.artatsite.com
www.kunstinopenbareruimte-utrecht.nl:
Twee Bataafs-Romeinse vrouwen kijken naar een voorwerp uit een andere tijd. Het is een situatie waarin de bezoekers aan Castellum Hoge Woerd zich ook bevinden. Net als de vrouwen kijken zij naar een gevonden voorwerp dat ooit door mensen is gemaakt en gebruikt. Kunstenaar Roy Villevoye gaf zijn beeld voor Castellum als motto mee: kijken naar anderen die kijken naar anderen.
De Bataafs-Romeinse vrouwen kijken naar een bodemvondst uit onze tijd die nota bene op minder dan 2,5 kilometer van het Castellum is opgegraven, op ongeveer een gelijke afstand van de locatie waar het schip gevonden werd. Het is de propeller van een Duitse jachtbommenwerper type Junkers 88 die op 10 mei 1940 door Nederlands luchtafweer neergeschoten is. De vrouwen staan er bij als archeologen van de toekomst. Het is een beeld dat door de bijzondere locatie en de manier waarop het is gemaakt heel natuurlijk en vanzelfsprekend lijkt.
Beeldend kunstenaar Roy Villevoye (Maastricht 1960) begon zijn loopbaan als schilder. In zijn vroege werk komt al een belangstelling voor onartistiek materiaal en eenvoudige gebruiksvoorwerpen naar voren. Hij werkt met kleuren die van zichzelf al een betekenis hebben en maakt zichtbaar uit welke ingrediënten een kunstwerk is opgebouwd.
Tekst: Jan DietvorstTekst uit brochure 'De Propeller van Leidsche Rijn'.
Foto: Gerard ‘s-Gravendijk.
www.franshalsmuseum.nl:
De Verbeelding van de 'Ander'
Weinig onderwerpen liggen tegenwoordig zo gevoelig als de omgang met niet-westerse culturen. De verwerking van kwalijke aspecten van het kolonialistische verleden heeft nogal eens geleid tot verkramping. De weergave van ‘exotische’ volkeren vanuit een westers standpunt is al snel verdacht. Roy Villevoye is zich bewust van deze situatie, maar dat is voor hem geen reden om af te zien van het maken van werk met en over Papoea’s.
Hij toont de werkelijkheid die hij er vindt zo authentiek mogelijk en filmverslagen van zijn jaarlijkse reizen naar de Asmat toont hij niet alleen de ‘andersheid’ van deze culturen, zijn beelden benadrukken ook steeds dat er in de geglobaliseerde wereld geen geïsoleerde culturen meer bestaan.
www.royvillevoye.com:
Somewhere in the jungle op Papua lies an old propeller. It is an important object for the small Papuan tribe that lives with it.
How did it get there? Through the stories of the sister of a deceased American missionary, a Papuan cultural chief and an aged American former pilot the enigma of the propeller is slowly being unraveled in this film. The interpretation and sorting of factual events appears to be told from very different perspectives by each of the leading characters. But eventually the stories complete one larger puzzle in a specific way.
www.franshalsmuseum.nl: De Amsterdamse kunstenaar Roy Villevoye (1960) verblijft ieder jaar enkele maanden in de Asmat, een gebied aan de zuidkust van Papua (Irian Jaya). In zijn werk spee wrijving tussen de cultuur van de Papoea’s en die van het westen een hoofdrol. Ook het werk op de tentoonstelling in De Hallen ging over dit onderwerp. De foto’s en films van Villevoye zetten de kijker er toe aan om de huidige staat van de wereld onder ogen te zien: de destructie van tradities en culturen die de globalisering met zich meebrengt, alsook hoopvolle verschijnselen in de marge daarvan. De tentoonstelling bestond uit circa vijftien kleurenfoto’s, alsmede twee films: The New Forest (2004, 80 minuten) die hij samen met Jan Dietvorst (1953) maakte en Propeller (2004, 45 min
I think this piece of art is about looking, feeling and to interpret.
The crouching woman is looking focused on a small detail. What detail is catching her eye? Is it about the shape of the propeller blades and does she want to know more about aeronautical engineering? Does she see a special color combination and is she interested in design?
The standing woman makes on me a more relaxed impression and has a more sensitive and loving way of looking. Will she create a picture of the occurrence and does she move herself in the accident? Is she a sister of the crouching woman and will she support her?
What special dress do these women wear? These women seem to come from the Roman era. Do this women see something which seems them to be alien?
Now I've found it. Yeah, this is a good starting point. The dresses of the women seem to be important in this artwork. The artist is an archaeologist of the spirit of the age.
These ancienwomen are in the culturally way miles away from (the propeller from) the twenty-first century. We also are far away from these women; what have they seen and felt? It seems to me impossible to feel and to see what these women have felt and seen.
This is different from the object, the propeller; we believe we understand how it works and what happened to it. And now we are making a big mistake: we are just so far removed from such a propeller as these women are.
I think that this is what the artist wants to say: put yourself in our history like these two women do. In short: look focused and compassionate, put yourself in the situation and try to empathize.
By Theo, www.artatsite.com
Vertaling
Hoe kijkt een Romein?
Volgens mij gaat dit kunstwerk over kijken, voelen en interpreteren.
De gehurkte vrouw kijkt gefocust naar een detail. Welk detail zou haar aandacht trekken? Gaat het haar om de vorm van de propellor en wil ze alles weten over luchtvaarttechniek? Ziet zij een bijzondere kleurencombinatie en is ze geïnteresseerd in vormgeving?
De staande vrouw maakt op mij een meer ontspannen indruk en heeft eerder een voelende en liefdevolle blik. Probeert zij een beeld te vormen van de gebeurtenis en wil zich verplaatsen in het ongeluk? Is zij een zus van de gehurkte vrouw en wil zij haar ondersteunen?
Welke bijzondere kleding dragen deze vrouwen? Het lijken mij vrouwen uit de Romeinse tijd. Zien deze vrouwen iets wat hun buitenaards lijkt?
Nu heb ik het gevonden. Jah, dit laatste is een goed aanknopingspunt. De kleding van de vrouwen lijken me belangrijk bij dit kunstwerk. De kunstenar is vooral een archeoloog van de tijdgeest.
Deze antieke vrouwen staan cultureel gezien mijlenver af van (de propellor uit) de twintigste eeuw. En wij staan ook ver verwijderd van deze vrouwen: wat hebben zij gezien en gevoeld? Het lijkt mij onmogelijk om in te voelen en te zien wat deze vrouwen gevoeld en gezien hebben.
Dit ligt anders bij het object, de propellor; wij denken dat wij snappen hoe het werkte en wat ermee gebeurd is. En nu maken we een grote fout: wij staan nét zover verwijderd van deze propellor als deze vrouwen.
Volgens mij is dit wat de kunstenaar zeggen wil: verplaats je in onze geschiedenis zoals deze twee vrouwen dat doen. Kortom: kijk gefocust en liefdevol, verplaats je in de situatie en probeer mee te voelen.
Door Theo, www.artatsite.com
www.kunstinopenbareruimte-utrecht.nl:
Twee Bataafs-Romeinse vrouwen kijken naar een voorwerp uit een andere tijd. Het is een situatie waarin de bezoekers aan Castellum Hoge Woerd zich ook bevinden. Net als de vrouwen kijken zij naar een gevonden voorwerp dat ooit door mensen is gemaakt en gebruikt. Kunstenaar Roy Villevoye gaf zijn beeld voor Castellum als motto mee: kijken naar anderen die kijken naar anderen.
De Bataafs-Romeinse vrouwen kijken naar een bodemvondst uit onze tijd die nota bene op minder dan 2,5 kilometer van het Castellum is opgegraven, op ongeveer een gelijke afstand van de locatie waar het schip gevonden werd. Het is de propeller van een Duitse jachtbommenwerper type Junkers 88 die op 10 mei 1940 door Nederlands luchtafweer neergeschoten is. De vrouwen staan er bij als archeologen van de toekomst. Het is een beeld dat door de bijzondere locatie en de manier waarop het is gemaakt heel natuurlijk en vanzelfsprekend lijkt.
Beeldend kunstenaar Roy Villevoye (Maastricht 1960) begon zijn loopbaan als schilder. In zijn vroege werk komt al een belangstelling voor onartistiek materiaal en eenvoudige gebruiksvoorwerpen naar voren. Hij werkt met kleuren die van zichzelf al een betekenis hebben en maakt zichtbaar uit welke ingrediënten een kunstwerk is opgebouwd.
Tekst: Jan DietvorstTekst uit brochure 'De Propeller van Leidsche Rijn'.
Foto: Gerard ‘s-Gravendijk.
www.franshalsmuseum.nl:
De Verbeelding van de 'Ander'
Weinig onderwerpen liggen tegenwoordig zo gevoelig als de omgang met niet-westerse culturen. De verwerking van kwalijke aspecten van het kolonialistische verleden heeft nogal eens geleid tot verkramping. De weergave van ‘exotische’ volkeren vanuit een westers standpunt is al snel verdacht. Roy Villevoye is zich bewust van deze situatie, maar dat is voor hem geen reden om af te zien van het maken van werk met en over Papoea’s.
Hij toont de werkelijkheid die hij er vindt zo authentiek mogelijk en filmverslagen van zijn jaarlijkse reizen naar de Asmat toont hij niet alleen de ‘andersheid’ van deze culturen, zijn beelden benadrukken ook steeds dat er in de geglobaliseerde wereld geen geïsoleerde culturen meer bestaan.
www.royvillevoye.com:
Somewhere in the jungle op Papua lies an old propeller. It is an important object for the small Papuan tribe that lives with it.
How did it get there? Through the stories of the sister of a deceased American missionary, a Papuan cultural chief and an aged American former pilot the enigma of the propeller is slowly being unraveled in this film. The interpretation and sorting of factual events appears to be told from very different perspectives by each of the leading characters. But eventually the stories complete one larger puzzle in a specific way.
www.franshalsmuseum.nl: De Amsterdamse kunstenaar Roy Villevoye (1960) verblijft ieder jaar enkele maanden in de Asmat, een gebied aan de zuidkust van Papua (Irian Jaya). In zijn werk spee wrijving tussen de cultuur van de Papoea’s en die van het westen een hoofdrol. Ook het werk op de tentoonstelling in De Hallen ging over dit onderwerp. De foto’s en films van Villevoye zetten de kijker er toe aan om de huidige staat van de wereld onder ogen te zien: de destructie van tradities en culturen die de globalisering met zich meebrengt, alsook hoopvolle verschijnselen in de marge daarvan. De tentoonstelling bestond uit circa vijftien kleurenfoto’s, alsmede twee films: The New Forest (2004, 80 minuten) die hij samen met Jan Dietvorst (1953) maakte en Propeller (2004, 45 min