I wish I was like this
This is a large man; maybe two times human size. With his long legs he is walking cautiously on the tips of his toes. His small head is looking carefully for places where to walk on. At his bowler you can see that this is a civil gentleman.
The arms are held straight for a better balance. The man has a raised and a withdrawn shoulder. The tension in his body makes clear that he finds this a little bit exciting. His concentration is focused on the small on the ground.
With a man you expect well-muscled legs which are acting. But this are long, sleek legs on a slim, attractive waistline. This man is sensitively focused on the other without a targetet action.
Being careful, courteous, careful, in touch. I wish I was more like that. I am glad with this great monument by Henk Visch.
By Theo, www.artatsite.com
Vertaling
Ik wou dat ik zo was
Dit is een grote man; misschien wel twee keer menshoog. Met zijn lange benen loopt hij voorzichtig op zijn tenen. Zijn kleine hoofd kijkt aandachtig naar de plekken waar hij kan lopen. Aan zijn bolhoedje zie je dat dit een beschaafde heer is.
De armen worden recht gehouden om beter in balans te zijn. De man heeft een opgetrokken en een terug gehouden schouder. Aan de spanning in zijn lichaam kun je zien dat hij dit een beetje spannend vindt. De concentratie is gericht op het andere, op het kleine dat zich op de grond afspeelt.
Bij een man verwacht je gespierde benen die handelend zijn. Maar dit zijn lange, elegante benen op een slanke, aantrekkelijke taille. Deze man is teder gericht op de ander zonder doelgericht te handelen.
Voorzichtig, beschaafd, zorgvuldig, in contact zijn. Dit is, wat ik méér zou willen zijn. Ik ben blij met dit grote monument van Henk Visch.
Door Theo, www.artatsite.com
www.henkvisch.nl:
Deze eigenaardige langgerekte figuur lijkt in harmonie met zichzelf maar lijkt hieraan tegelijkertijd te willen ontsnappen. Een bijzonderheid aan deze figuur zijn de 6 vingers aan de rechterhand.
www.beeldendekunstarnhem.nl:
De grijs gepatineerde bronzen ‘reus’ van 4 meter werd in 1997 door wethouder Joke van Doorne onthuld. Op de vraag hoe hij te werk gaat, antwoordde Henk Visch (1950): 'Voor de totstandkoming van het beeld is een ideeënwereld noodzakelijk. Maar het is niet vanzelfsprekend dat je in de uiteindelijke vorm die ideeën kunt terugvinden. Het kunstwerk wordt een onderdeel van de zichtbare werkelijkheid, waarvan ook mensen deel uitmaken'. Deze eigenaardige langgerekte figuur lijkt in harmonie met zichzelf maar lijkt hieraan tegelijkertijd te willen ontsnappen. Een bijzonderheid aan deze figuur zijn de zes vingers aan de rechterhand. Het beeld staat bij de brandweerkazerne in de Vlijtstraat (tussen de Rietgrachtstraat en de Eusebiusbuitensingel).
www.wikipedia.org:
Henk Visch (Eindhoven, 18 september 1950) is een Nederlandse beeldhouwer, graficus en tekenaar.
Visch volgde van 1968 tot 1972 een opleiding grafiek aan de Koninklijke Academie voor Kunst en Vormgeving in 's-Hertogenbosch. Van 1974 tot 1982 werkte hij in Boxtel, waar hij tekeningen en etsen maakte. Hij werkte van 1982 tot 1983 in Ateliers PS I in New York. Vanaf 1983 werd Visch vooral bekend door zijn sculpturen, die hij exposeerde in de Fabriek in Eindhoven en later in de Amsterdamse galerie the Livingroom. Hij werkte in 1984 in de Ateliers Internationales de Fontevraud-l'Abbaye in Frankrijk op uitnodiging van het FRAC.
Van 1984 tot 1987 was Henk Visch docent aan de Amsterdamse Rijksakademie van beeldende kunsten en van 1987 tot 1991 aan de Maastrichtse Jan van Eyck Academie. Van 1995 tot 2001 was hij hoogleraar aan de Staatliche Akademie der Bildende Künste in Stuttgart en vanaf 2005 aan de Hochschule für Bildende Künste in Münster. In de zomer van 2013 was Visch gastdocent aan de Central Academy of Fine Art (CAFA) in Beijing.
In 1988 vertegenwoordigde hij Nederland bij de Biënnale van Venetië, in 1991 kreeg hij de kunstprijs van de stad Darmstadt en in 1992 werd hij uitgenodigd voor deelname aan documenta IX in Kassel. Hij ontving de Beeldende Kunstprijs 2001 van de afdeling Noord-Brabant van het Prins Bernhard Cultuurfonds. Van 1996 tot 2011 maakte Visch iedere maandag een tekening voor de column Mirza in de Volkskrant. In 2018 werd de Jeanne Oosting Prijs in de categorie Aquarel aan hem toegekend.
This is a large man; maybe two times human size. With his long legs he is walking cautiously on the tips of his toes. His small head is looking carefully for places where to walk on. At his bowler you can see that this is a civil gentleman.
The arms are held straight for a better balance. The man has a raised and a withdrawn shoulder. The tension in his body makes clear that he finds this a little bit exciting. His concentration is focused on the small on the ground.
With a man you expect well-muscled legs which are acting. But this are long, sleek legs on a slim, attractive waistline. This man is sensitively focused on the other without a targetet action.
Being careful, courteous, careful, in touch. I wish I was more like that. I am glad with this great monument by Henk Visch.
By Theo, www.artatsite.com
Vertaling
Ik wou dat ik zo was
Dit is een grote man; misschien wel twee keer menshoog. Met zijn lange benen loopt hij voorzichtig op zijn tenen. Zijn kleine hoofd kijkt aandachtig naar de plekken waar hij kan lopen. Aan zijn bolhoedje zie je dat dit een beschaafde heer is.
De armen worden recht gehouden om beter in balans te zijn. De man heeft een opgetrokken en een terug gehouden schouder. Aan de spanning in zijn lichaam kun je zien dat hij dit een beetje spannend vindt. De concentratie is gericht op het andere, op het kleine dat zich op de grond afspeelt.
Bij een man verwacht je gespierde benen die handelend zijn. Maar dit zijn lange, elegante benen op een slanke, aantrekkelijke taille. Deze man is teder gericht op de ander zonder doelgericht te handelen.
Voorzichtig, beschaafd, zorgvuldig, in contact zijn. Dit is, wat ik méér zou willen zijn. Ik ben blij met dit grote monument van Henk Visch.
Door Theo, www.artatsite.com
www.henkvisch.nl:
Deze eigenaardige langgerekte figuur lijkt in harmonie met zichzelf maar lijkt hieraan tegelijkertijd te willen ontsnappen. Een bijzonderheid aan deze figuur zijn de 6 vingers aan de rechterhand.
www.beeldendekunstarnhem.nl:
De grijs gepatineerde bronzen ‘reus’ van 4 meter werd in 1997 door wethouder Joke van Doorne onthuld. Op de vraag hoe hij te werk gaat, antwoordde Henk Visch (1950): 'Voor de totstandkoming van het beeld is een ideeënwereld noodzakelijk. Maar het is niet vanzelfsprekend dat je in de uiteindelijke vorm die ideeën kunt terugvinden. Het kunstwerk wordt een onderdeel van de zichtbare werkelijkheid, waarvan ook mensen deel uitmaken'. Deze eigenaardige langgerekte figuur lijkt in harmonie met zichzelf maar lijkt hieraan tegelijkertijd te willen ontsnappen. Een bijzonderheid aan deze figuur zijn de zes vingers aan de rechterhand. Het beeld staat bij de brandweerkazerne in de Vlijtstraat (tussen de Rietgrachtstraat en de Eusebiusbuitensingel).
www.wikipedia.org:
Henk Visch (Eindhoven, 18 september 1950) is een Nederlandse beeldhouwer, graficus en tekenaar.
Visch volgde van 1968 tot 1972 een opleiding grafiek aan de Koninklijke Academie voor Kunst en Vormgeving in 's-Hertogenbosch. Van 1974 tot 1982 werkte hij in Boxtel, waar hij tekeningen en etsen maakte. Hij werkte van 1982 tot 1983 in Ateliers PS I in New York. Vanaf 1983 werd Visch vooral bekend door zijn sculpturen, die hij exposeerde in de Fabriek in Eindhoven en later in de Amsterdamse galerie the Livingroom. Hij werkte in 1984 in de Ateliers Internationales de Fontevraud-l'Abbaye in Frankrijk op uitnodiging van het FRAC.
Van 1984 tot 1987 was Henk Visch docent aan de Amsterdamse Rijksakademie van beeldende kunsten en van 1987 tot 1991 aan de Maastrichtse Jan van Eyck Academie. Van 1995 tot 2001 was hij hoogleraar aan de Staatliche Akademie der Bildende Künste in Stuttgart en vanaf 2005 aan de Hochschule für Bildende Künste in Münster. In de zomer van 2013 was Visch gastdocent aan de Central Academy of Fine Art (CAFA) in Beijing.
In 1988 vertegenwoordigde hij Nederland bij de Biënnale van Venetië, in 1991 kreeg hij de kunstprijs van de stad Darmstadt en in 1992 werd hij uitgenodigd voor deelname aan documenta IX in Kassel. Hij ontving de Beeldende Kunstprijs 2001 van de afdeling Noord-Brabant van het Prins Bernhard Cultuurfonds. Van 1996 tot 2011 maakte Visch iedere maandag een tekening voor de column Mirza in de Volkskrant. In 2018 werd de Jeanne Oosting Prijs in de categorie Aquarel aan hem toegekend.