Artist:
Carel Nicolaas Visser
Title:
Hanekam
Year:
1989
Adress:
Gedempte Oostersingelgracht
Overgang
Twee grote symmetrische onderdelen liggen op een pilaar. Het ene onderdeel is hortensia-rood en de andere roestbruin.
Zijn dit technische onderdelen? Aan technische onderdelen kun je zien wat de functie is. Je kunt zien of zij kunnen draaien, je kunt zien of zij gewichtjes hebben om daarmee de balans te bewaren, je kunt zien waaraan zij bevestigd zijn en waaraan iets vast gemaakt kan worden. Dat is het leuke van techniek.
Maar dit zijn geen functionele onderdelen. Hebben deze onderdelen dan een esthetische functie? Een onderdeel heeft ‘schoudervullingen’ en houdt met twee ‘armen’ onder een hoek van 45 graden twee cirkels wijd uiteen. Het andere onderdeel heeft een grappig kroontje.
Hanekam van Carel Visser speelt met functionaliteit en esthetica. Hanekam staat in een overgangsgebied tussen het mooie oude centrum van Haarlem en een industriële omgeving met bijvoorbeeld een werkplaats voor spoormaterieel. Deze twee werelden van esthetiek en functionaliteit komen op een grappige manier tezamen in Hanekam van Carel Visser.
Door Theo, www.artatsite.com
www.buitenbeeldinbeeld.nl:
Carel Visser's Hanekam is gemaakt ter ere van het 150-jarige bestaan van de NS en is echt een landmark van Haarlem geworden. Het beeld bestaat uit de sculpturale principes van het ondersteunen van een vorm (door de sokkel), het afhangen en overbruggen en het bekronen (de smalle 'hanekam').
Carel Visser (1928) wordt gezien als een van de belangrijkste constructivistische beeldhouwers van Nederland. In 1968 werd hij zowel uitgenodigd voor de Documenta 4 in Kassel als de Biënnale van Venetië. Van 1966 tot 1998 was hij docent aan de Ateliers '63 in Haarlem. Zijn werken uit de periode 1975-1985 zou men environments kunnen noemen, in tegenstelling tot het meer sculpturale werk van ervoor.
www.wikipedia.org:
Carel Nicolaas Visser (Papendrecht, 3 mei 1928 - Le Fousseret, 1 maart 2015) was een Nederlandse beeldhouwer, tekenaar en graficus.
Visser volgde van 1948 tot 1949 een studie architectuur aan de Technische Hogeschool in Delft en aansluitend tot 1951 beeldhouwkunst aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag. Na een studiereis in Engeland en Frankrijk vestigde hij zich in 1952 in Amsterdam. Hij creëerde aanvankelijk gestileerde, ijzeren vogelsculpturen en had zijn eerste solo-expositie in 1954 bij Galerie Martinet in Amsterdam. In 1957, toen zijn beeldhouwstijl abstracter was geworden, brak een periode met enkele reizen aan: een studiereis naar Italië (Sardinië) met een beurs van de Italiaanse overheid in 1957, een verblijf als visiting professor aan de Washington University, Saint Louis (Missouri) (V.S.) in 1962 en een studiereis naar Mexico met een Nederlandse staatsbeurs in 1965. Visser was docent aan de Koninklijke Academie in Den Haag van 1958 tot 1962.
In 1968 werd Visser uitgenodigd voor de 4.documenta in Kassel en de Biënnale van Venetië. In hetzelfde jaar werd door Jonne Severijn een documentaire film gemaakt over zijn werk. Visser vestigde zich in 1981 in Rijswijk (Gelderland). Hij was van 1966 tot 1998 docent aan de Ateliers '63 in Haarlem
Carel Visser wordt gezien als een van de belangrijkste constructivistische beeldhouwers van Nederland. Zijn latere werk kenmerkt zich door assemblage van een veelheid aan materialen, zoals autobanden, olievaten, autoruiten, leer, schapenvacht, eieren enzovoorts. Hij maakt geordende verbindingen met deze zogenaamde grote en soms kleine objets trouvés. Een aantal van zijn werken wordt ook wel vergeleken met een muziek compositie waarbinnen herhaling en variatie een belangrijke rol spelen. Zijn werken uit de periode 1975-1985 zou men environments kunnen noemen, in tegenstelling tot het meer sculpturale werk zoals het stervend paard (circa 1949).
Rond 1960 houdt hij zich bezig met de massieve gesloten kubus van ijzer en de "slappe " kubus van draad. Visser laat zich onder andere inspireren door de natuur (plant en dier), wat ook zijn gebruik van natuurlijke materialen zoals hout, wol, zand, veren, botjes, touw en leer verklaart.
Visser is op 1 maart 2015 op 86-jarige leeftijd overleden in zijn Franse woonplaats Le Fousseret.
Twee grote symmetrische onderdelen liggen op een pilaar. Het ene onderdeel is hortensia-rood en de andere roestbruin.
Zijn dit technische onderdelen? Aan technische onderdelen kun je zien wat de functie is. Je kunt zien of zij kunnen draaien, je kunt zien of zij gewichtjes hebben om daarmee de balans te bewaren, je kunt zien waaraan zij bevestigd zijn en waaraan iets vast gemaakt kan worden. Dat is het leuke van techniek.
Maar dit zijn geen functionele onderdelen. Hebben deze onderdelen dan een esthetische functie? Een onderdeel heeft ‘schoudervullingen’ en houdt met twee ‘armen’ onder een hoek van 45 graden twee cirkels wijd uiteen. Het andere onderdeel heeft een grappig kroontje.
Hanekam van Carel Visser speelt met functionaliteit en esthetica. Hanekam staat in een overgangsgebied tussen het mooie oude centrum van Haarlem en een industriële omgeving met bijvoorbeeld een werkplaats voor spoormaterieel. Deze twee werelden van esthetiek en functionaliteit komen op een grappige manier tezamen in Hanekam van Carel Visser.
Door Theo, www.artatsite.com
www.buitenbeeldinbeeld.nl:
Carel Visser's Hanekam is gemaakt ter ere van het 150-jarige bestaan van de NS en is echt een landmark van Haarlem geworden. Het beeld bestaat uit de sculpturale principes van het ondersteunen van een vorm (door de sokkel), het afhangen en overbruggen en het bekronen (de smalle 'hanekam').
Carel Visser (1928) wordt gezien als een van de belangrijkste constructivistische beeldhouwers van Nederland. In 1968 werd hij zowel uitgenodigd voor de Documenta 4 in Kassel als de Biënnale van Venetië. Van 1966 tot 1998 was hij docent aan de Ateliers '63 in Haarlem. Zijn werken uit de periode 1975-1985 zou men environments kunnen noemen, in tegenstelling tot het meer sculpturale werk van ervoor.
www.wikipedia.org:
Carel Nicolaas Visser (Papendrecht, 3 mei 1928 - Le Fousseret, 1 maart 2015) was een Nederlandse beeldhouwer, tekenaar en graficus.
Visser volgde van 1948 tot 1949 een studie architectuur aan de Technische Hogeschool in Delft en aansluitend tot 1951 beeldhouwkunst aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag. Na een studiereis in Engeland en Frankrijk vestigde hij zich in 1952 in Amsterdam. Hij creëerde aanvankelijk gestileerde, ijzeren vogelsculpturen en had zijn eerste solo-expositie in 1954 bij Galerie Martinet in Amsterdam. In 1957, toen zijn beeldhouwstijl abstracter was geworden, brak een periode met enkele reizen aan: een studiereis naar Italië (Sardinië) met een beurs van de Italiaanse overheid in 1957, een verblijf als visiting professor aan de Washington University, Saint Louis (Missouri) (V.S.) in 1962 en een studiereis naar Mexico met een Nederlandse staatsbeurs in 1965. Visser was docent aan de Koninklijke Academie in Den Haag van 1958 tot 1962.
In 1968 werd Visser uitgenodigd voor de 4.documenta in Kassel en de Biënnale van Venetië. In hetzelfde jaar werd door Jonne Severijn een documentaire film gemaakt over zijn werk. Visser vestigde zich in 1981 in Rijswijk (Gelderland). Hij was van 1966 tot 1998 docent aan de Ateliers '63 in Haarlem
Carel Visser wordt gezien als een van de belangrijkste constructivistische beeldhouwers van Nederland. Zijn latere werk kenmerkt zich door assemblage van een veelheid aan materialen, zoals autobanden, olievaten, autoruiten, leer, schapenvacht, eieren enzovoorts. Hij maakt geordende verbindingen met deze zogenaamde grote en soms kleine objets trouvés. Een aantal van zijn werken wordt ook wel vergeleken met een muziek compositie waarbinnen herhaling en variatie een belangrijke rol spelen. Zijn werken uit de periode 1975-1985 zou men environments kunnen noemen, in tegenstelling tot het meer sculpturale werk zoals het stervend paard (circa 1949).
Rond 1960 houdt hij zich bezig met de massieve gesloten kubus van ijzer en de "slappe " kubus van draad. Visser laat zich onder andere inspireren door de natuur (plant en dier), wat ook zijn gebruik van natuurlijke materialen zoals hout, wol, zand, veren, botjes, touw en leer verklaart.
Visser is op 1 maart 2015 op 86-jarige leeftijd overleden in zijn Franse woonplaats Le Fousseret.