Sterke vorm in het vlakke land
Daar staat een grote sterke vorm in het vlakke land. Dit is een goed monument.
Een monument dwingt respect af. Een monument zuigt. Ik kom dichterbij.
De sterke verticaal staat niet alleen. Het wordt geschraagt door een steun en twee horizontalen. Zou dit ook mij kunnen gebeuren? Gaat dit over mij? Wat steunt mij? Of: gaat dit over ons? Wat steunt ons? Jah hier wil ik over nadenken.
Ik loop om het kunstwerk. Ik zie de horizontalen langzaam draaien in het gras, terwijl ik erom heen loop. Misschien is het nóg mooier om de hoog gelegen horizontaal te zien die draaidt tussen de wolken. Dan zie ik ook de verticaal en de steunbeer.
Dichtbij zie ik dat de stalen platen haast onzichtbaar met elkaar verbonden zijn. Dit is niet gelast. Waar zijn de onzichtbare verbindingen?
Naast het staal is ook leisteen verwerkt. Staal en steen komen uit de aarde. Dit kunstwerk is honderd procent geaard.
Zonder Titel van Rob Voerman voelt goed.
Door Theo, www.artatsite.com

www.utrecht.nl:
Rob Voerman ontwierp voor het Beeldenpark Leidsche Rijn een autonoom bouwwerk, dat het midden houdt tussen een lichtbaken en een moderne ruïne. Het werk oogt evenzo archaïsch als futuristisch, en door het gebruik van glas-in-lood (of eigenlijk staal), waardoor het 's avonds licht geeft, roept het ook religieuze associaties op.
Het idee voor het werk ontstond toen Voerman een foto van een afgebrande kerk in Kroatië in een krant zag. Het beeld lijkt verleden en toekomst te verbinden: groei, bloei en verval worden erin gesymboliseerd.