Unacceptable.
Three years ago, I wrote an essay on this artwork with this title (see below). I did this because I was angry because of an artwork of a destroyed, an artificial, lifeless tree. I felt it unacceptable that an artist made a tree which is the opposite of my image (life-giving, natural, strong) of a tree.
Now, I have the opposite feeling with this artwork: Roxy Paine has clearly expressed the behavior of humans. For me a tree is life-giving, natural, strong and it’s unacceptable for me that humans are behaving lifeless, artificial, destructive upon the tree. Symbiosis shows the impact of human activity on nature, as we continue to do so.
By Theo, www.artatsite.com
Unacceptable.
How do you feel while looking at this artwork? I see a sturdy tree with dead branches. The tree is broken and it rests on a smaller tree. Do I feel dead, allmost-death or life?
You can tell by the sharp splinters that the rupture is still fresh. This is the only hopefull I see. Furthermore, I see only death; chipped branches, a few side-branches, no leaves. What is the state of the little tree? Therefore I have even less hope: the branches are broken or chipped. The layer of silver is not exactly encouraging.
All indicates that the trees are dead, but still I will not accept this. People, trees want to live. Even when the tree is dead there comes life out of the dead wood.
It seems that this artwork asks us to accept death. My answer is: ‘no’. I think very few people accept death; even with suicidal people there is often a disease or there is a cry for help.
I still have not accepted death. Let me even though think further. What is death? What is the acceptance? In my opinion, our planet is in danger and we find the death of the planet unacceptable.
I still have not accepted death.
By Theo, www.artatsite.com
Vertaling
Onacceptabel.
Drie jaar geleden schreef ik een essay bij dit kunstwerk met deze titel (zie hieronder). Dit deed ik omdat ik boos was om een kunstwerk van een vernietigde, kunstmatige, levensloze boom. Ik vond het onacceptabel dat een kunstenaar een boom weergaf dat het tegenoverstelde is van mijn beeld (leven-gevend, natuurlijk, krachtig) van een boom.
Nu heb ik het tegenovergestelde gevoel bij dit kunstwerk: Roxy Paine heeft het gedrag van de mens glashelder uitgedrukt. Een boom is voor mij leven-gevend, natuurlijk, krachtig en het is voor mij onacceptabel dat een mens levensloos, kunstmatig, vernietigend handelt tegenover de boom. Symbiosis toont het effect van het menselijk handelen op de natuur, als wij zo doorgaan.
Door Theo, www.artatsite.com
Onacceptabel.
Wat voel je bij dit kunstwerk? Ik zie een stevige boom met dode takken. De boom is gebroken en rust op een kleinere boom. Voel ik de dood, de bijna-dood of leven?
Aan de scherpe splinters kun je zien dat de breuk nog vers is. Dit is het enige hoopvolle dat ik zie. Verder zie ik alleen dood: afgebroken takken, weinig zijtakken, geen bladeren. Hoe is het gesteld met de kleine boom? Hiervoor heb ik nog minder hoop: de takken hiervan zijn gebroken en afgebroken. De zilverlaag is ook niet bepaald hoopgevend.
Alles wijst erop dat de bomen dood zijn, maar toch wil ik het maar niet accepteren. Mensen, bomen willen leven. Ook als een boom dood is komt er leven uit het dode hout.
Het lijkt erop of dit kunstwerk vraagt of wij de dood accepteren. Mijn antwoord is: ‘nee’. Volgens mij zijn er maar weinig mensen die dit accepteren; zelfs bij suïcidale mensen gaat het vaak om een ziekte of is er een roep om hulp.
Ik heb de dood nog steeds niet geaccepteerd. Laat ik ondanks dat verder denken. Wat is er dood? Om welke acceptatie gaat het? Volgens mij is onze planeet in gevaar en vinden wij de dood van de planeet onacceptabel.
Ik heb de dood nog steeds niet geaccepteerd.
Door Theo, www.artatsite.com
www.associationforpublicart.org:
They evoke arboreal structures, vascular systems, synaptic networks, and industrial pipelines.
www.associationforpublicart.org:
Rising 34 feet high, the more than 3.5 ton sculpture was created from standard industrial piping that was welded, formed, and polished in the artist’s studio to create two shimmering, interrelated organic forms that both buttress and weigh on one another, referencing the darker aspects of nature and the fierceness of its laws. Symbiosis represents the collision of two dendroids that result in stasis, a questionable relationship that teeters between support and detriment.
www.associationforpublicart.org:
Roxy Paine’s work consistently blurs the lines between the natural and artificial. He is known for work that explores the collision of industry and nature, and his series of stainless steel 'Dendroid' sculptures are exemplary manifestations of this practice. The 'Dendroids,' a term combining 'dendron' (Greed -oid (a suffix meaning 'form'), are monumental structures that convey a fusion of industrial and organic forms. They evoke arboreal structures, vascular systems, synaptic networks, and industrial pipelines, interpreting the natural world through a man-made lens. The structures represent search, growth, and the branching of systems that suggest dormant energy and potential, a theme Paine has explored in his work for the last 15 years.
www.artandarchitecture-sf.com:
Roxy Paine was born in New York City in 1966. He was educated at both the College of Santa Fe (now Santa Fe University of Art and Design) in New Mexico and the Pratt Institute in New Y
Three years ago, I wrote an essay on this artwork with this title (see below). I did this because I was angry because of an artwork of a destroyed, an artificial, lifeless tree. I felt it unacceptable that an artist made a tree which is the opposite of my image (life-giving, natural, strong) of a tree.
Now, I have the opposite feeling with this artwork: Roxy Paine has clearly expressed the behavior of humans. For me a tree is life-giving, natural, strong and it’s unacceptable for me that humans are behaving lifeless, artificial, destructive upon the tree. Symbiosis shows the impact of human activity on nature, as we continue to do so.
By Theo, www.artatsite.com
Unacceptable.
How do you feel while looking at this artwork? I see a sturdy tree with dead branches. The tree is broken and it rests on a smaller tree. Do I feel dead, allmost-death or life?
You can tell by the sharp splinters that the rupture is still fresh. This is the only hopefull I see. Furthermore, I see only death; chipped branches, a few side-branches, no leaves. What is the state of the little tree? Therefore I have even less hope: the branches are broken or chipped. The layer of silver is not exactly encouraging.
All indicates that the trees are dead, but still I will not accept this. People, trees want to live. Even when the tree is dead there comes life out of the dead wood.
It seems that this artwork asks us to accept death. My answer is: ‘no’. I think very few people accept death; even with suicidal people there is often a disease or there is a cry for help.
I still have not accepted death. Let me even though think further. What is death? What is the acceptance? In my opinion, our planet is in danger and we find the death of the planet unacceptable.
I still have not accepted death.
By Theo, www.artatsite.com
Vertaling
Onacceptabel.
Drie jaar geleden schreef ik een essay bij dit kunstwerk met deze titel (zie hieronder). Dit deed ik omdat ik boos was om een kunstwerk van een vernietigde, kunstmatige, levensloze boom. Ik vond het onacceptabel dat een kunstenaar een boom weergaf dat het tegenoverstelde is van mijn beeld (leven-gevend, natuurlijk, krachtig) van een boom.
Nu heb ik het tegenovergestelde gevoel bij dit kunstwerk: Roxy Paine heeft het gedrag van de mens glashelder uitgedrukt. Een boom is voor mij leven-gevend, natuurlijk, krachtig en het is voor mij onacceptabel dat een mens levensloos, kunstmatig, vernietigend handelt tegenover de boom. Symbiosis toont het effect van het menselijk handelen op de natuur, als wij zo doorgaan.
Door Theo, www.artatsite.com
Onacceptabel.
Wat voel je bij dit kunstwerk? Ik zie een stevige boom met dode takken. De boom is gebroken en rust op een kleinere boom. Voel ik de dood, de bijna-dood of leven?
Aan de scherpe splinters kun je zien dat de breuk nog vers is. Dit is het enige hoopvolle dat ik zie. Verder zie ik alleen dood: afgebroken takken, weinig zijtakken, geen bladeren. Hoe is het gesteld met de kleine boom? Hiervoor heb ik nog minder hoop: de takken hiervan zijn gebroken en afgebroken. De zilverlaag is ook niet bepaald hoopgevend.
Alles wijst erop dat de bomen dood zijn, maar toch wil ik het maar niet accepteren. Mensen, bomen willen leven. Ook als een boom dood is komt er leven uit het dode hout.
Het lijkt erop of dit kunstwerk vraagt of wij de dood accepteren. Mijn antwoord is: ‘nee’. Volgens mij zijn er maar weinig mensen die dit accepteren; zelfs bij suïcidale mensen gaat het vaak om een ziekte of is er een roep om hulp.
Ik heb de dood nog steeds niet geaccepteerd. Laat ik ondanks dat verder denken. Wat is er dood? Om welke acceptatie gaat het? Volgens mij is onze planeet in gevaar en vinden wij de dood van de planeet onacceptabel.
Ik heb de dood nog steeds niet geaccepteerd.
Door Theo, www.artatsite.com
www.associationforpublicart.org:
They evoke arboreal structures, vascular systems, synaptic networks, and industrial pipelines.
www.associationforpublicart.org:
Rising 34 feet high, the more than 3.5 ton sculpture was created from standard industrial piping that was welded, formed, and polished in the artist’s studio to create two shimmering, interrelated organic forms that both buttress and weigh on one another, referencing the darker aspects of nature and the fierceness of its laws. Symbiosis represents the collision of two dendroids that result in stasis, a questionable relationship that teeters between support and detriment.
www.associationforpublicart.org:
Roxy Paine’s work consistently blurs the lines between the natural and artificial. He is known for work that explores the collision of industry and nature, and his series of stainless steel 'Dendroid' sculptures are exemplary manifestations of this practice. The 'Dendroids,' a term combining 'dendron' (Greed -oid (a suffix meaning 'form'), are monumental structures that convey a fusion of industrial and organic forms. They evoke arboreal structures, vascular systems, synaptic networks, and industrial pipelines, interpreting the natural world through a man-made lens. The structures represent search, growth, and the branching of systems that suggest dormant energy and potential, a theme Paine has explored in his work for the last 15 years.
www.artandarchitecture-sf.com:
Roxy Paine was born in New York City in 1966. He was educated at both the College of Santa Fe (now Santa Fe University of Art and Design) in New Mexico and the Pratt Institute in New Y