Artist:
Atelier Van Lieshout
Title:
Cascade
Year:
2010
Adress:
Churchillplein
www.sculptureinternationalrotterdam.nl:
Dit acht meter hoge beeld van Atelier van Lieshout bestaat uit een toren van achttien olievaten. Ze worden onderling verbonden door zo’n twintig mensfiguren die omhoog klimmen en vallen. Samen vormen ze een soort stroperige massa, als olie die uit de vaten druipt.
Als inspiratiebron noemt Van Lieshout overwinningszuilen, vooral de Pestsäule in Wenen. Met dit barokke gedenkteken vierde de stad Wenen in 1693 het einde van de grote pestepidemie.
In het even barokke Cascade zijn de wolken met engeltjes vervangen door olievaten, tekens van de wereldhavenstad die Rotterdam is. De jubelstemming van de Pestsäule heeft plaatsgemaakt voor een duisterder toonzetting. Het beeld van Van Lieshout won aan zeggingskracht doordat het werd opgeleverd tijdens een economische crisis. Als verwijzing naar uitgeputte grondstofvoorraden en het failliet van de consumptiemaatschappij komt het op het juiste moment en staat het op de meest uitgelezen locatie: het commerciële hart van Rotterdam.
Tegelijk doet deze sculptuur voor degenen bekend met zijn werk ook denken aan de emblematische stijl van Van Lieshout; en roept associaties op met de selfmade culturele entrepreneur Van Lieshout, die sinds zijn lobbywerk voor de vrijstaat in de haven een internationale kunstster is geworden.
Het werk is uitgevoerd in donkergroen polyester en staat op een sokkel, om niet ten onder te gaan in de visueel drukke omgeving en om passanten de gelegenheid te geven zich te mengen in zijn kunstwerk.
Cascade heeft het in zich om een icoon te worden. Begin maart 2010 is het gevaarte per schip over de Maas vervoerd om aan te meren bij de Leuvehaven. Die gebeurtenis riep de komst van een ander beeld in herinnering. Ruim vijftig jaar geleden arriveerde op nagenoeg dezelfde plek Naum Gabo’s beeld voor de Bijenkorf, eveneens per schip. Samen met Zadkine’s De verwoeste stad stond deze sculptuur aan het begin van de internationale beeldencollectie van de stad Rotterdam.
Cascade bevindt zich op een steenworp afstand van beide beelden en moet het tegen deze klassiekers opnemen. Vergeleken met het ondubbelzinnig modernisme van de Gabo en het oprecht beleden humanisme van de Zadkine, is Van Lieshouts sculptuur veel minder eenduidig.
Cascade ontleent zijn vitaliteit aan de vreemde combinatie van monumentaliteit en een, voor een dergelijk monument onverwacht materiaalgebruik, aan de spanning tussen de bijna abstracte vormgeving en een uiterst directe beeldtaal, aan de mengeling van drama en slapstick. Die eigenschappen verlenen Cascade de potentie om een van de drukste plekken in het centrum van Rotterdam te markeren en de voorbijganger niet alleen visueel te prikkelen maar ook als statement.
www.bkor.nl:
Joep van Lieshout is één van de bekendste kunstenaars van Rotterdam.
In 2008 vroeg Sculpture International Rotterdam aan Atelier Van Lieshout een kunstwerk te ontwikkelen voor hartje stad.
De acht meter hoge sculptuur Cascade is gemaakt van polyester; het materiaal dat bijna als signatuur kan worden opgevat van Atelier Van Lieshout. Achttien op elkaar gestapelde olievaten, die als een waterval uit de lucht lijken te vallen, vormen samen een monumentale zuil.
Uit de levensgrote vaten druipt een stroperige massa, waarin de gestalten zijn te ontwaren van een twintigtal menselijke figuren. Het zijn anonieme wezens, in vaak dramatische poses. Een enkeling klimt omhoog. Vergeleken met de robuuste contouren van de oliedrums zijn de figuren slap en vormeloos.
Desondanks vormen deze gestalten een netwerk dat de zuil tot steun dient. Vaten en menselijke gestalten, harde en slappe vormen, zijn met elkaar versmolten tot één geheel.
Als inspiratiebron noemt Van Lieshout overwinningszuilen, vooral de Pestsäule in Wenen. Ook verwijst het naar de recessie en de banken, die zich in nabijheid van het kunstwerk bevinden. Cascade is een verwijzing naar een carrièrewedloop, die inhoudelijk verband houdt met Slave City, een langlopend kunstproject van Van Lieshout, dat bestaat uit veel verschillende onderdelen en samen een dystopisch wereldbeeld toont. Het gebruik van olievaten verwijst naar de Rotterdamse haven.
Joep van Lieshout (Ravenstein, 1963) is een internationaal bekende beeldhouwer en ontwerper, gevestigd in Rotterdam. Met zijn in 1995 opgerichte collectief Atelier van Lieshout heeft hij spraakmakende ontwerpen op zijn naam staan.
Van Lieshout tast met zijn werk vaak ethische grenzen af, zoals zichtbaar wordt via het langlopende project ‘Slave City’. Van Lieshout is gelauwerd met diverse prijzen, waaronder de Charlotte Köhler prijs (1991), Prix de Rome (1992), Chabot Prijs (1997) en de Wilhelminaring (2000).
www.vimeo.com:
Rotterdam telt vele beelden. Een werk van een van haar internationaal meest bekende kunstenaars, Joep van Lieshout, ontbrak echter tot nu toe.
In 2008 nodigde Sculpture International Rotterdam (SIR) Atelier Van Lieshout (AVL) uit een kunstwerk te ontwikkelen voor hartje stad.
In overleg met SIR koos de kunstenaar voor het Churchillplein, het grote verkeersplein, op de centrumboulevard, de kruising Coolsingel/Blaak. Vanaf 6 maart 2010 heeft Cascade een permanente plek gekregen op de traverse tegenover het Maritiem Museum.
Camera editing: Marieke van der Lippe, 2010.
www.wikipedia.org:
Atelier Van Lieshout (AVL) is de in 1995 opgerichte studio en werkplaats rond de beeldhouwer Joep van Lieshout, gevestigd in Rotterdam.
Binnen AVL werkt een groep van ongeveer 20 kunstenaars en ontwerpers onder leiding van Joep van Lieshout samen aan het uitvoeren van opdrachten en vrij werk. Het atelier maakte internationaal furore met beelden die op de scheidslijn tussen kunst, design en architectuur en design balanceren. De kunst van Atelier Van Lieshout heeft veelvuldig een (theoretische) gebruiksfunctie, zoals een mobiel verblijf of een sanitaire unit. Hiermee wil Atelier Van Lieshout de rol, het nut van kunst bevragen.
Het oeuvre van Atelier Van Lieshout strekt zich uit van machines tot sculpturen, van meubels tot gebouwen, van installaties tot ontwerpen voor utopische en distopische steden. Het werk toont een terugkerende fascinatie voor systemen: economische en politieke systemen, de samenleving en de rol van de mens hierin, autarkie, het menselijk lichaam. Ook gaat het werk in op meer klassieke thema's als leven en dood. AVL is met haar werk te zien in de collecties van vele musea, en op vele tentoonstellingen (waaronder de Biënnale van Venetië), in zowel binnen- en buitenland.
Atelier Van Lieshout werkt veel met polyester en maakte bijvoorbeeld het grote polyester beeld Big Funnelman, dat geplaatst is langs de A27 bij de afrit Breda. Daarnaast werkt Atelier Van Lieshout ook regelmatig in brons en hout, en met kant-en-klare materialen.
Een van de bekendste projecten van Atelier Van Lieshout is de oprichting van AVL-Ville, 2001, een culturele vrijstaat in de haven van Rotterdam, met een eigen grondwet en een eigen zelfvoorzienende economie, met landbouw, medische zorg en een restaurant, maar ook een werkplaats voor wapens - de vrijstaat had immers ook een leger nodig. AVL-Ville bestond slechts één jaar. Na dit jaar zijn er een aantal 'franchises' opgezet, waaronder een drijvend restaurant dat tentoongesteld werd op een vlot in de haven van Arnhem ter gelegenheid van de beeldententoonstelling Sonsbeek 9 in en om Park Sonsbeek te Arnhem.
Dit werd gevolgd door de projecten Sportopia/Disciplinator, waarbij gebruik werd gemaakt van readymade materialen als steigerbuizen, in een installatie die de grenzen van fysieke en geestelijke opwinding opzocht, de Organen serie, met vergrote, multifunctionele schaalmodellen van menselijke lichaamsdelen, en de Technocraat, een gesloten circuit van voedsel, alcohol, uitwerpselen en energie, met de mens als een tandwiel in dit systeem.
Recente projecten zijn onder meer SlaveCity, uit 2005, een sinistere dystopie, een zelfvoorzienende, geoptimaliseerde stad waar de bruikbare mens maximaal wordt ingezet om inkomsten te genereren en de niet bruikbare mens wordt hergebruikt. Dit project werd gevolgd door Cradle to Cradle, een installatie uit 2009 waarin het hergebruik van mensen centraal staat. In 2010 maakte Atelier Van Lieshout de tentoonstelling Infernopolis in de Onderzeebootloods in Rotterdam. De Onderzeebootloods is een samenwerkingsproject van Havenbedrijf Rotterdam en Museum Boijmans Van Beuningen. De komende vijf jaar organiseert Museum Boijmans Van Beuningen elk jaar een bijzondere tentoonstelling in de Onderzeebootloods; Atelier Van Lieshout was de eerste die gevraagd werd om in de Onderzeebootloods, het Nederlands antwoord op de Tate Modern, tentoon te stellen. Zijn Domestikator was te zien in Bochum, Parijs en Amsterdam.
In 2012 werkte AVL aan New Tribal Labyrinth, een vooruitblik op een mogelijke toekomst, waarin de mens, nadat onze hulpbronnen zijn opgeraakt, weer meer op zichzelf zal worden teruggeworpen. In deze toekomst is geen ruimte meer voor natie-staten, maar leeft men in kleinere stamverbanden, afhankelijk van kleinschalige, rudimentaire landbouw en industrie.
Dit acht meter hoge beeld van Atelier van Lieshout bestaat uit een toren van achttien olievaten. Ze worden onderling verbonden door zo’n twintig mensfiguren die omhoog klimmen en vallen. Samen vormen ze een soort stroperige massa, als olie die uit de vaten druipt.
Als inspiratiebron noemt Van Lieshout overwinningszuilen, vooral de Pestsäule in Wenen. Met dit barokke gedenkteken vierde de stad Wenen in 1693 het einde van de grote pestepidemie.
In het even barokke Cascade zijn de wolken met engeltjes vervangen door olievaten, tekens van de wereldhavenstad die Rotterdam is. De jubelstemming van de Pestsäule heeft plaatsgemaakt voor een duisterder toonzetting. Het beeld van Van Lieshout won aan zeggingskracht doordat het werd opgeleverd tijdens een economische crisis. Als verwijzing naar uitgeputte grondstofvoorraden en het failliet van de consumptiemaatschappij komt het op het juiste moment en staat het op de meest uitgelezen locatie: het commerciële hart van Rotterdam.
Tegelijk doet deze sculptuur voor degenen bekend met zijn werk ook denken aan de emblematische stijl van Van Lieshout; en roept associaties op met de selfmade culturele entrepreneur Van Lieshout, die sinds zijn lobbywerk voor de vrijstaat in de haven een internationale kunstster is geworden.
Het werk is uitgevoerd in donkergroen polyester en staat op een sokkel, om niet ten onder te gaan in de visueel drukke omgeving en om passanten de gelegenheid te geven zich te mengen in zijn kunstwerk.
Cascade heeft het in zich om een icoon te worden. Begin maart 2010 is het gevaarte per schip over de Maas vervoerd om aan te meren bij de Leuvehaven. Die gebeurtenis riep de komst van een ander beeld in herinnering. Ruim vijftig jaar geleden arriveerde op nagenoeg dezelfde plek Naum Gabo’s beeld voor de Bijenkorf, eveneens per schip. Samen met Zadkine’s De verwoeste stad stond deze sculptuur aan het begin van de internationale beeldencollectie van de stad Rotterdam.
Cascade bevindt zich op een steenworp afstand van beide beelden en moet het tegen deze klassiekers opnemen. Vergeleken met het ondubbelzinnig modernisme van de Gabo en het oprecht beleden humanisme van de Zadkine, is Van Lieshouts sculptuur veel minder eenduidig.
Cascade ontleent zijn vitaliteit aan de vreemde combinatie van monumentaliteit en een, voor een dergelijk monument onverwacht materiaalgebruik, aan de spanning tussen de bijna abstracte vormgeving en een uiterst directe beeldtaal, aan de mengeling van drama en slapstick. Die eigenschappen verlenen Cascade de potentie om een van de drukste plekken in het centrum van Rotterdam te markeren en de voorbijganger niet alleen visueel te prikkelen maar ook als statement.
www.bkor.nl:
Joep van Lieshout is één van de bekendste kunstenaars van Rotterdam.
In 2008 vroeg Sculpture International Rotterdam aan Atelier Van Lieshout een kunstwerk te ontwikkelen voor hartje stad.
De acht meter hoge sculptuur Cascade is gemaakt van polyester; het materiaal dat bijna als signatuur kan worden opgevat van Atelier Van Lieshout. Achttien op elkaar gestapelde olievaten, die als een waterval uit de lucht lijken te vallen, vormen samen een monumentale zuil.
Uit de levensgrote vaten druipt een stroperige massa, waarin de gestalten zijn te ontwaren van een twintigtal menselijke figuren. Het zijn anonieme wezens, in vaak dramatische poses. Een enkeling klimt omhoog. Vergeleken met de robuuste contouren van de oliedrums zijn de figuren slap en vormeloos.
Desondanks vormen deze gestalten een netwerk dat de zuil tot steun dient. Vaten en menselijke gestalten, harde en slappe vormen, zijn met elkaar versmolten tot één geheel.
Als inspiratiebron noemt Van Lieshout overwinningszuilen, vooral de Pestsäule in Wenen. Ook verwijst het naar de recessie en de banken, die zich in nabijheid van het kunstwerk bevinden. Cascade is een verwijzing naar een carrièrewedloop, die inhoudelijk verband houdt met Slave City, een langlopend kunstproject van Van Lieshout, dat bestaat uit veel verschillende onderdelen en samen een dystopisch wereldbeeld toont. Het gebruik van olievaten verwijst naar de Rotterdamse haven.
Joep van Lieshout (Ravenstein, 1963) is een internationaal bekende beeldhouwer en ontwerper, gevestigd in Rotterdam. Met zijn in 1995 opgerichte collectief Atelier van Lieshout heeft hij spraakmakende ontwerpen op zijn naam staan.
Van Lieshout tast met zijn werk vaak ethische grenzen af, zoals zichtbaar wordt via het langlopende project ‘Slave City’. Van Lieshout is gelauwerd met diverse prijzen, waaronder de Charlotte Köhler prijs (1991), Prix de Rome (1992), Chabot Prijs (1997) en de Wilhelminaring (2000).
www.vimeo.com:
Rotterdam telt vele beelden. Een werk van een van haar internationaal meest bekende kunstenaars, Joep van Lieshout, ontbrak echter tot nu toe.
In 2008 nodigde Sculpture International Rotterdam (SIR) Atelier Van Lieshout (AVL) uit een kunstwerk te ontwikkelen voor hartje stad.
In overleg met SIR koos de kunstenaar voor het Churchillplein, het grote verkeersplein, op de centrumboulevard, de kruising Coolsingel/Blaak. Vanaf 6 maart 2010 heeft Cascade een permanente plek gekregen op de traverse tegenover het Maritiem Museum.
Camera editing: Marieke van der Lippe, 2010.
www.wikipedia.org:
Atelier Van Lieshout (AVL) is de in 1995 opgerichte studio en werkplaats rond de beeldhouwer Joep van Lieshout, gevestigd in Rotterdam.
Binnen AVL werkt een groep van ongeveer 20 kunstenaars en ontwerpers onder leiding van Joep van Lieshout samen aan het uitvoeren van opdrachten en vrij werk. Het atelier maakte internationaal furore met beelden die op de scheidslijn tussen kunst, design en architectuur en design balanceren. De kunst van Atelier Van Lieshout heeft veelvuldig een (theoretische) gebruiksfunctie, zoals een mobiel verblijf of een sanitaire unit. Hiermee wil Atelier Van Lieshout de rol, het nut van kunst bevragen.
Het oeuvre van Atelier Van Lieshout strekt zich uit van machines tot sculpturen, van meubels tot gebouwen, van installaties tot ontwerpen voor utopische en distopische steden. Het werk toont een terugkerende fascinatie voor systemen: economische en politieke systemen, de samenleving en de rol van de mens hierin, autarkie, het menselijk lichaam. Ook gaat het werk in op meer klassieke thema's als leven en dood. AVL is met haar werk te zien in de collecties van vele musea, en op vele tentoonstellingen (waaronder de Biënnale van Venetië), in zowel binnen- en buitenland.
Atelier Van Lieshout werkt veel met polyester en maakte bijvoorbeeld het grote polyester beeld Big Funnelman, dat geplaatst is langs de A27 bij de afrit Breda. Daarnaast werkt Atelier Van Lieshout ook regelmatig in brons en hout, en met kant-en-klare materialen.
Een van de bekendste projecten van Atelier Van Lieshout is de oprichting van AVL-Ville, 2001, een culturele vrijstaat in de haven van Rotterdam, met een eigen grondwet en een eigen zelfvoorzienende economie, met landbouw, medische zorg en een restaurant, maar ook een werkplaats voor wapens - de vrijstaat had immers ook een leger nodig. AVL-Ville bestond slechts één jaar. Na dit jaar zijn er een aantal 'franchises' opgezet, waaronder een drijvend restaurant dat tentoongesteld werd op een vlot in de haven van Arnhem ter gelegenheid van de beeldententoonstelling Sonsbeek 9 in en om Park Sonsbeek te Arnhem.
Dit werd gevolgd door de projecten Sportopia/Disciplinator, waarbij gebruik werd gemaakt van readymade materialen als steigerbuizen, in een installatie die de grenzen van fysieke en geestelijke opwinding opzocht, de Organen serie, met vergrote, multifunctionele schaalmodellen van menselijke lichaamsdelen, en de Technocraat, een gesloten circuit van voedsel, alcohol, uitwerpselen en energie, met de mens als een tandwiel in dit systeem.
Recente projecten zijn onder meer SlaveCity, uit 2005, een sinistere dystopie, een zelfvoorzienende, geoptimaliseerde stad waar de bruikbare mens maximaal wordt ingezet om inkomsten te genereren en de niet bruikbare mens wordt hergebruikt. Dit project werd gevolgd door Cradle to Cradle, een installatie uit 2009 waarin het hergebruik van mensen centraal staat. In 2010 maakte Atelier Van Lieshout de tentoonstelling Infernopolis in de Onderzeebootloods in Rotterdam. De Onderzeebootloods is een samenwerkingsproject van Havenbedrijf Rotterdam en Museum Boijmans Van Beuningen. De komende vijf jaar organiseert Museum Boijmans Van Beuningen elk jaar een bijzondere tentoonstelling in de Onderzeebootloods; Atelier Van Lieshout was de eerste die gevraagd werd om in de Onderzeebootloods, het Nederlands antwoord op de Tate Modern, tentoon te stellen. Zijn Domestikator was te zien in Bochum, Parijs en Amsterdam.
In 2012 werkte AVL aan New Tribal Labyrinth, een vooruitblik op een mogelijke toekomst, waarin de mens, nadat onze hulpbronnen zijn opgeraakt, weer meer op zichzelf zal worden teruggeworpen. In deze toekomst is geen ruimte meer voor natie-staten, maar leeft men in kleinere stamverbanden, afhankelijk van kleinschalige, rudimentaire landbouw en industrie.