Artist:
Marino Marini
Title:
Il Grande Miracolo
Year:
1958
Adress:
Mijnsherenlaan 231A
Van samenwerking tussen dit paard en deze ruiter is even geen sprake
Het paard steigert met het gehele lichaam: de romp is een eenvoudige balk die recht omhoog steekt.
Het lijf van de ruiter is stijf en iets naar achteren gekanteld.
Het paard is wilskrachtig; dit is te zien aan de hals die vér omhoog reikt.
De ruiter is geheel afhankelijk, het enige wat het doet is zichzelf vast klampen.
Maar misschien zie ik ook iets anders. Jah, het lijkt mij dat het paard voorzichtig het hoofd draait. Het lijkt aandachtig te kijken of de ruiter het goed maakt.
Nu zie ik ook dat de ruiter in contact, in controle, in vertrouwen blijft met het paard.
Ik vind Il Grande Miracolo van Marino Marini een geweldig kunstwerk. Zelfs op een moment van weerstand is vertrouwen en compassie mogelijk.
By Theo, www.artatsite.com
Translation
At this moment there is no cooperation at all between this horse and rider
The horse bucks with the entire body: the hull is a simple bar that’s standing straight up.
The body of the rider is stiff and tilted slightly backwards.
The horse is strong-willing; this can be seen by the neck that’s far up.
The rider is entirely depended, the only thing he does is fixing itself.
But maybe I also see something more. Yes, it seems to me that the horse turns his head gently. It seems to look carefully if the rider is doing allright.
Now I also see that the rider is in contact, in control, in confidence with the horse.
I think Il Grande Miracolo by Marino Marini a great work of art. Even in times of resistance, trust and compassion is possible.
By Theo, www.artatsite.com
www.bkor.nl:
Il Grande Miracolo stelt een gevallen ruiter met paard voor. Paard en ruiter zijn gestileerd weergegeven. Het beeld is geplaatst om te herdenken dat op 12 maart 1945 aan de Pleinweg als represaille voor de moordaanslag op twee leden van de Sicherheitsdienst door de bezetter een twintigtal burgers werd doodgeschoten.
De Gevallen Ruiter, zoals het werk ook wel wordt genoemd, werd als autonoom kunstwerk door Marini gemaakt. Pas later werd het een gedenkteken.
Het Comité Oprichting Pleinweg-Gedenkteken, verantwoordelijk voor het gedenkteken, zag het beeld bij een overzichtstentoonstelling van kunstenaar Marino Marini in het Museum Boijmans van Beuningen in 1955.
Na een aantal keer herplaatst te zijn, kreeg het beeld een setting van witte betonnen zetstukken om het niet te laten wegzinken in zijn omgeving, ontworpen door architect Maarten Struys in 1988. Het beeld werd geplaatst op het Zuidplein.
In eerste instantie vond men het beeld behoorlijk dramatisch. Maar men wende eraan en in 1986 werd het beeld zelfs geadopteerd door de openbare basisschool ‘Dubbelspoor’.
Marino Marini (Pistoia, 1901 – Viareggio, 1980) was één van de bekendste Italiaanse beeldhouwers van de moderne tijd. Hij begon zijn studie in 1917 aan de Accademia di Belle Arti in Florence. Alhoewel hij ook schilderde en tekende, was beeldhouwen toch zijn voornaamste kunstuiting.
In 1935 won hij de Quadriennale di Roma en in 1936 verhuisde Marini naar Zwitserland, waar hij in Zürich en Basel de beeldhouwers Alberto Giacometti, Germaine Richier en Fritz Wotruba veelvuldig trof. Zijn deelname aan een expositie in New York in 1950 leidde tot ontmoetingen met kunstenaars als Hans Arp, Max Beckmann, Alexander Calder, Lyonel Feininger en Jacques Lipchitz.
Hij bezocht in Europa de beeldhouwer Henry Moore in Londen en stelde werken tentoon in Hamburg en München.
Hij werd uitgenodigd voor de Documenta I in 1955 en III in 1964 in Kassel. Marino Marini werd geïnspireerd door de archaïsche periode in Griekenland en door de vormgeving van de Etruskische kunst. De motieven vrouwelijk naakt, portretbustes en ruiters te paard zijn de centrale thema’s van Marini’s werk. Zijn werk werd in de loop der jaren steeds abstracter. Zijn werken bevinden zich in alle grote musea en beeldenparken, alsmede in vele steden in de openbare ruimte in de gehele wereld.
www.wikipedia.org:
Het beeld bestaat uit een steigerend paard, dat uit angst voor een dichtbij inslaande bom, zijn berijder afwerpt. Het symboliseert de weerloosheid van mensen in oorlogssituaties.
Het paard steigert met het gehele lichaam: de romp is een eenvoudige balk die recht omhoog steekt.
Het lijf van de ruiter is stijf en iets naar achteren gekanteld.
Het paard is wilskrachtig; dit is te zien aan de hals die vér omhoog reikt.
De ruiter is geheel afhankelijk, het enige wat het doet is zichzelf vast klampen.
Maar misschien zie ik ook iets anders. Jah, het lijkt mij dat het paard voorzichtig het hoofd draait. Het lijkt aandachtig te kijken of de ruiter het goed maakt.
Nu zie ik ook dat de ruiter in contact, in controle, in vertrouwen blijft met het paard.
Ik vind Il Grande Miracolo van Marino Marini een geweldig kunstwerk. Zelfs op een moment van weerstand is vertrouwen en compassie mogelijk.
By Theo, www.artatsite.com
Translation
At this moment there is no cooperation at all between this horse and rider
The horse bucks with the entire body: the hull is a simple bar that’s standing straight up.
The body of the rider is stiff and tilted slightly backwards.
The horse is strong-willing; this can be seen by the neck that’s far up.
The rider is entirely depended, the only thing he does is fixing itself.
But maybe I also see something more. Yes, it seems to me that the horse turns his head gently. It seems to look carefully if the rider is doing allright.
Now I also see that the rider is in contact, in control, in confidence with the horse.
I think Il Grande Miracolo by Marino Marini a great work of art. Even in times of resistance, trust and compassion is possible.
By Theo, www.artatsite.com
www.bkor.nl:
Il Grande Miracolo stelt een gevallen ruiter met paard voor. Paard en ruiter zijn gestileerd weergegeven. Het beeld is geplaatst om te herdenken dat op 12 maart 1945 aan de Pleinweg als represaille voor de moordaanslag op twee leden van de Sicherheitsdienst door de bezetter een twintigtal burgers werd doodgeschoten.
De Gevallen Ruiter, zoals het werk ook wel wordt genoemd, werd als autonoom kunstwerk door Marini gemaakt. Pas later werd het een gedenkteken.
Het Comité Oprichting Pleinweg-Gedenkteken, verantwoordelijk voor het gedenkteken, zag het beeld bij een overzichtstentoonstelling van kunstenaar Marino Marini in het Museum Boijmans van Beuningen in 1955.
Na een aantal keer herplaatst te zijn, kreeg het beeld een setting van witte betonnen zetstukken om het niet te laten wegzinken in zijn omgeving, ontworpen door architect Maarten Struys in 1988. Het beeld werd geplaatst op het Zuidplein.
In eerste instantie vond men het beeld behoorlijk dramatisch. Maar men wende eraan en in 1986 werd het beeld zelfs geadopteerd door de openbare basisschool ‘Dubbelspoor’.
Marino Marini (Pistoia, 1901 – Viareggio, 1980) was één van de bekendste Italiaanse beeldhouwers van de moderne tijd. Hij begon zijn studie in 1917 aan de Accademia di Belle Arti in Florence. Alhoewel hij ook schilderde en tekende, was beeldhouwen toch zijn voornaamste kunstuiting.
In 1935 won hij de Quadriennale di Roma en in 1936 verhuisde Marini naar Zwitserland, waar hij in Zürich en Basel de beeldhouwers Alberto Giacometti, Germaine Richier en Fritz Wotruba veelvuldig trof. Zijn deelname aan een expositie in New York in 1950 leidde tot ontmoetingen met kunstenaars als Hans Arp, Max Beckmann, Alexander Calder, Lyonel Feininger en Jacques Lipchitz.
Hij bezocht in Europa de beeldhouwer Henry Moore in Londen en stelde werken tentoon in Hamburg en München.
Hij werd uitgenodigd voor de Documenta I in 1955 en III in 1964 in Kassel. Marino Marini werd geïnspireerd door de archaïsche periode in Griekenland en door de vormgeving van de Etruskische kunst. De motieven vrouwelijk naakt, portretbustes en ruiters te paard zijn de centrale thema’s van Marini’s werk. Zijn werk werd in de loop der jaren steeds abstracter. Zijn werken bevinden zich in alle grote musea en beeldenparken, alsmede in vele steden in de openbare ruimte in de gehele wereld.
www.wikipedia.org:
Het beeld bestaat uit een steigerend paard, dat uit angst voor een dichtbij inslaande bom, zijn berijder afwerpt. Het symboliseert de weerloosheid van mensen in oorlogssituaties.