Artist:
Umberto Mastroianni
Title:
Het Afscheid
Year:
1955
Adress:
Westersingel 44
www.bkor.nl:
Het beeld is opgebouwd uit twee geabstraheerde mensen, die samengesmolten zijn tot een compacte massa. Daardoor past het in het thema mensfiguur van het beeldenterras.
Wie goed kijkt, herkent in het beeld benen, rompen, armen en hoofden. Aan de achterzijde van het beeld is als basisvorm een breedarmig kruis herkenbaar. Het wervelende figurenpaar weerspiegelt de dynamiek van het kubisme en het futurisme, (Italiaanse) kunststromingen aan het begin van de twintigste eeuw.
Dit werk van Umberto Mastroianni stond oorspronkelijk in de hal van het voormalige Centraal Station. Het is een geschenk van het Rotterdams gemeentebestuur aan de Nederlandse Spoorwegen ‘als blijvende herinnering aan de dankbaarheid van de gemeente en de burgerij over de totstandkoming van het nieuwe stationsgebouw’. Het werd op Opbouwdag, 2 mei 1957, tijdens de officiële opening van het nog lang niet voltooide Centraal Station door burgemeester Van Walsum aan de directie van de NS aangeboden.
Het ontwerp van het toen nieuwe station was van Van Ravensteijn, de ‘huisarchitect’ van de NS. Hij was nauw betrokken bij de keuze van het beeld voor in de hal van het station. De oorspronkelijke titel van het beeld was Gli Amanti, ofwel De Minnaars. Maar in de preutse jaren vijftig vond met Het Afscheid meer op zijn plaats.
Ter versterking van het beeldenterras aan de Westersingel in 2000 / 2001 heeft de NS het beeld voor langere tijd afgestaan, in afwachting van het huidige Centraal Station.
In de jaren vijftig maakte Mastroianni mensbeelden, die op deze beide stromingen terug te voeren zijn. De diagonale vormen zijn doorgetrokken in de sokkel. Mastroianni werkte met een natuurlijk motief. Tijdens de Tweede Wereldoorlog maakte hij klassieke bustes en portretten. Na de oorlog gaf hij natuurlijke onderwerpen weer, op een dusdanige wijze dat het resultaat in hoge mate abstract was. Een voorbeeld hiervan is de weergave van een wolk in 1949.
De Italiaanse Umberto Mastroianni (Fontana Liri, 1910 – Marino, 1998) studeerde beeldhouwkunst en maakte beelden in brons en natuursteen, later in zijn carrière ook grafisch werk. Aanvankelijk maakte Mastroianni bustes en portretten in klassieke stijl. Nieuwe ideeën over beeldende kunst, die rond 1910 door de Italiaanse futuristen werden geïntroduceerd en afrekenden met oude tradities gingen op dat moment aan hem voorbij. Vanaf 1941 werd zijn werk meer en meer abstract, niet alleen zijn beeldtaal, maar ook zijn onderwerpen, zoals bijvoorbeeld een wolk. In de jaren vijftig kreeg hij internationale erkenning, zoals deelname aan de Biënnale van Venetië en exposities in de VS. Teruggrijpend op het vroege kubisme en het futurisme bleef het menselijke aspect van zijn figuren een hoofdrol spelen. In de jaren zestig werd het uiterlijk van zijn beelden grilliger en maakten de solide, plastische vormen plaats voor een meer opengewerkte structuur.
www.vimeo.com:
Deze aflevering gaat over"het afscheid" van Umberto Mastroianni, het beeld op de Westersingel in Rotterdam.
Stopject is een programma waar de burgers van (op dit moment) Rotterdam om hun mening wordt gevraagd over de openbare kunst in Rotterdam.
Dit programma maakt deel uit van het kunst-televisie programma Ketel tv. Een programma dat wordt uitgezonden op de regionale omroep Rotterdam tv en internet. Zie voor meer informatie op ketel.tv.
Stopject word geproduceerd door Emile Steginga. Bij deze aflevering werd medewerking verleend door Jan de Bruin. Mede mogelijk gemaakt door Ketel TV.
www.wikipedia.org:
In 1924 trok Mastroianni naar Rome, waar hij in het atelier van zijn oom, de beeldhouwer Domenico Mastroianni (1876-1962), werkte en aan de Accademia di San Marcello studeerde. In 1926 verhuisde hij naar Turijn, waar hij zijn opleiding vervolgde en voltooide in het atelier van de beeldhouwer Michele Guerrisi (1893-1963).
Mastroianni bleef een groot deel van zijn leven in Turijn wonen en werken. Een van zijn belangrijkste werken is het in Turijn staande Monument voor de partizanen uit 1945. Het monument bevindt zich in de Campo della Gloria van de algemene begraafplaats in Turijn.
In de jaren vijftig kreeg Mastroianni voor zijn werk internationale erkenning. In 1951 had hij in de Galerie de France in Parijs zijn eerste solotentoonstelling. In Nederland was werk van Mastroianni te zien in Sonsbeek (1955) en bij de Rotterdamse Kunstkring in 1957. Umberto Mastroianni was uitgekozen als deelnemer voor Italië aan de Biënnale van Venetië in 1958 (waar hij de beeldhouwprijs, de „Gran Premio Internazionale per la scultura' won). In 1959 was hij deelnemer aan documenta 2 in Kassel. In 1960 had hij enkele solo-exposities in de Verenigde Staten, onder andere in de Kleeman Gallery in New York City en in het Dallas Museum of Fine Arts in Dallas, Texas. Ten slotte ontving hij in 1989 in Japan de Praemium Imperiale.
Het beeld is opgebouwd uit twee geabstraheerde mensen, die samengesmolten zijn tot een compacte massa. Daardoor past het in het thema mensfiguur van het beeldenterras.
Wie goed kijkt, herkent in het beeld benen, rompen, armen en hoofden. Aan de achterzijde van het beeld is als basisvorm een breedarmig kruis herkenbaar. Het wervelende figurenpaar weerspiegelt de dynamiek van het kubisme en het futurisme, (Italiaanse) kunststromingen aan het begin van de twintigste eeuw.
Dit werk van Umberto Mastroianni stond oorspronkelijk in de hal van het voormalige Centraal Station. Het is een geschenk van het Rotterdams gemeentebestuur aan de Nederlandse Spoorwegen ‘als blijvende herinnering aan de dankbaarheid van de gemeente en de burgerij over de totstandkoming van het nieuwe stationsgebouw’. Het werd op Opbouwdag, 2 mei 1957, tijdens de officiële opening van het nog lang niet voltooide Centraal Station door burgemeester Van Walsum aan de directie van de NS aangeboden.
Het ontwerp van het toen nieuwe station was van Van Ravensteijn, de ‘huisarchitect’ van de NS. Hij was nauw betrokken bij de keuze van het beeld voor in de hal van het station. De oorspronkelijke titel van het beeld was Gli Amanti, ofwel De Minnaars. Maar in de preutse jaren vijftig vond met Het Afscheid meer op zijn plaats.
Ter versterking van het beeldenterras aan de Westersingel in 2000 / 2001 heeft de NS het beeld voor langere tijd afgestaan, in afwachting van het huidige Centraal Station.
In de jaren vijftig maakte Mastroianni mensbeelden, die op deze beide stromingen terug te voeren zijn. De diagonale vormen zijn doorgetrokken in de sokkel. Mastroianni werkte met een natuurlijk motief. Tijdens de Tweede Wereldoorlog maakte hij klassieke bustes en portretten. Na de oorlog gaf hij natuurlijke onderwerpen weer, op een dusdanige wijze dat het resultaat in hoge mate abstract was. Een voorbeeld hiervan is de weergave van een wolk in 1949.
De Italiaanse Umberto Mastroianni (Fontana Liri, 1910 – Marino, 1998) studeerde beeldhouwkunst en maakte beelden in brons en natuursteen, later in zijn carrière ook grafisch werk. Aanvankelijk maakte Mastroianni bustes en portretten in klassieke stijl. Nieuwe ideeën over beeldende kunst, die rond 1910 door de Italiaanse futuristen werden geïntroduceerd en afrekenden met oude tradities gingen op dat moment aan hem voorbij. Vanaf 1941 werd zijn werk meer en meer abstract, niet alleen zijn beeldtaal, maar ook zijn onderwerpen, zoals bijvoorbeeld een wolk. In de jaren vijftig kreeg hij internationale erkenning, zoals deelname aan de Biënnale van Venetië en exposities in de VS. Teruggrijpend op het vroege kubisme en het futurisme bleef het menselijke aspect van zijn figuren een hoofdrol spelen. In de jaren zestig werd het uiterlijk van zijn beelden grilliger en maakten de solide, plastische vormen plaats voor een meer opengewerkte structuur.
www.vimeo.com:
Deze aflevering gaat over"het afscheid" van Umberto Mastroianni, het beeld op de Westersingel in Rotterdam.
Stopject is een programma waar de burgers van (op dit moment) Rotterdam om hun mening wordt gevraagd over de openbare kunst in Rotterdam.
Dit programma maakt deel uit van het kunst-televisie programma Ketel tv. Een programma dat wordt uitgezonden op de regionale omroep Rotterdam tv en internet. Zie voor meer informatie op ketel.tv.
Stopject word geproduceerd door Emile Steginga. Bij deze aflevering werd medewerking verleend door Jan de Bruin. Mede mogelijk gemaakt door Ketel TV.
www.wikipedia.org:
In 1924 trok Mastroianni naar Rome, waar hij in het atelier van zijn oom, de beeldhouwer Domenico Mastroianni (1876-1962), werkte en aan de Accademia di San Marcello studeerde. In 1926 verhuisde hij naar Turijn, waar hij zijn opleiding vervolgde en voltooide in het atelier van de beeldhouwer Michele Guerrisi (1893-1963).
Mastroianni bleef een groot deel van zijn leven in Turijn wonen en werken. Een van zijn belangrijkste werken is het in Turijn staande Monument voor de partizanen uit 1945. Het monument bevindt zich in de Campo della Gloria van de algemene begraafplaats in Turijn.
In de jaren vijftig kreeg Mastroianni voor zijn werk internationale erkenning. In 1951 had hij in de Galerie de France in Parijs zijn eerste solotentoonstelling. In Nederland was werk van Mastroianni te zien in Sonsbeek (1955) en bij de Rotterdamse Kunstkring in 1957. Umberto Mastroianni was uitgekozen als deelnemer voor Italië aan de Biënnale van Venetië in 1958 (waar hij de beeldhouwprijs, de „Gran Premio Internazionale per la scultura' won). In 1959 was hij deelnemer aan documenta 2 in Kassel. In 1960 had hij enkele solo-exposities in de Verenigde Staten, onder andere in de Kleeman Gallery in New York City en in het Dallas Museum of Fine Arts in Dallas, Texas. Ten slotte ontving hij in 1989 in Japan de Praemium Imperiale.