Artist:
Auguste Rodin
Title:
L'Homme qui Marche
Year:
1905
Adress:
Westersingel
www.sculptureinternationalrotterdam.nl:
L’Homme Qui Marche van Auguste Rodin heeft een lange ontstaansgeschiedenis. Het beeld is niet in één keer gemodelleerd, maar blijkt een samenvoeging van verschillende studies en onderdelen van beelden. Rond 1877 begon Rodin aan een reeks voorstudies, die in 1880 resulteerden in een sculptuur van de bijbelse figuur Johannes de Doper. Model stonden twee Italiaanse mannen: Pignatelli voor het lichaam, Danielli voor het hoofd. De stand voor de lopende figuur is afkomstig van Pignatelli, die bij het poseren zijn beide hielen op de grond hield.
Iets later, rond 1888, maakte Rodin een studie van een torso naar een motief dat hij in tekeningen en modellen van Michelangelo was tegengekomen. De torso is grof gemodelleerd en heeft een onregelmatig, getekend oppervlak, alsof er opzettelijk oneffenheden in zijn aangebracht. Door de afwisseling van lichte vlakken en donkere schaduwen zorgt de lichtval voor beweeglijkheid in het beeld.
Tussen 1898 en 1900 bracht Rodin in veel van zijn beelden veranderingen aan. Zo besloot hij om een studie van de benen van Johannes de Doper samen te voegen met de inmiddels beschadigd geraakte kleien versie van de torso uit 1888. Zo ontstond de basis voor L’Homme Qui Marche. In 1907 werd een grotere gipsen versie vervaardigd, die in 1911 in brons werd afgegoten. Het Musée Rodin te Parijs, dat de nalatenschap van Rodin beheert, heeft twaalf afgietsels geautoriseerd.
www.bkor.nl:
‘De man die loopt’ is een topstuk uit het begin van de moderne beeldende kunst. Rodin was een kunstenaar, die zeer realistische beelden maakte. Zo verweten zijn tijdgenoten hem dat hij afgietsels van levende mensen maakte in plaats van dat hij de beelden uithakte of boetseerde. Zijn L’Homme qui Marche is een wat afwijkend beeld door de onrealistische manier van lopen. Hoofd en armen ontbreken, zodat de nadruk ligt op torso en benen die een beweging suggereren. Het beeld was voor 19e eeuwse begrippen veel te onaf, te schetsmatig en te geprononceerd. Maar in de 20e eeuw werd het beeld een voorbeeld voor veel moderne kunstenaars. Zij waardeerden de grote expressie van het werk. Mede door die waardering en door de invloed die het beeld had op latere kunstenaars, is het beeld een ijkpunt in de ontwikkeling van de beeldhouwkunst.
Het beeld werd door Rotterdam aangeschaft als beginpunt van een kunsthistorische ‘galerij’ in de binnenstad. Het was een bijzonder gelukkige aanwinst. L’Homme qui Marche geldt als één van de belangrijkste werken van Rodin, al is de ontstaansgeschiedenis niet geheel duidelijk. Naar algemeen wordt aangenomen dat Rodin in 1877 een kleine mannelijke torso maakte als voorstudie voor Johannes de Doper; later voegde hij er benen aan toe voor de eerste versie van L’Homme qui Marche. In 1905 kwam een vergrote versie in gips tot stand die in 1907 in brons werd gegoten. In datzelfde jaar was het beeld voor het eerst voor het publiek te zien op de Salon de la Société Nationale des Beaux Arts in Parijs. Van de twaalf afgietsels die door het Musée Rodin in Parijs geautoriseerd zijn, was alleen dit exemplaar nog te koop. Het beeld werd aangekocht op initiatief van de Commissie Stadsverfraaiing, nadat het in 1960 was tentoongesteld op de beeldenexpositie in het Rotterdamse Museumpark ter gelegenheid van de Floriade. De beslissing tot aanschaf kwam moeizaam tot stand, omdat er twijfels waren of het beeld wel geschikt was voor een openbare plaats in de stad. Vandaar dat het eerst vijf jaar lang te bewonderen viel in de museumtuin van Boijmans van Beuningen. Na een flinke omzwerving stond het beeld uiteindelijk in 1988 langs de Westersingel en werd in 2000 op het beeldenterras geplaatst als toets en norm voor de andere geabstraheerde mensfiguren in de 20e eeuwse beeldhouwkunst. De sokkel waarop het kunstwerk staat, is gebaseerd op een situatieschets van het beeld door Rodin getekend op een foto van de binnenhof van Palazzo Farnese in Rome.
Met een stijl gelieerd aan het impressionisme, geldt Auguste Rodin (Parijs, 1840 – Meudon, 1917) als één van de belangrijkste moderne beeldhouwers en wegbereiders, die verschillende generaties heeft geïnspireerd. Zijn werk is opgenomen in de collecties van grote moderne musea en wereldwijd zijn er drie musea speciaal aan zijn werk gewijd, te weten in Philadelphia, Parijs en in Meudon (Frankrijk).
www.wikipedia.org:
The Walking Man (French: 'L'homme qui marche') is a bronze sculpture by the French sculptor Auguste Rodin. It was created by Rodin during 1877 and 1878.
The best example of Rodin’s ‘sketchy’ impressionist sculpture also happens to be his most well-known ‘incomplete’ figure. This work personifies the latter part of Rodin’s career: the dynamic pose of a partial figure. Deriving much from Rodin’s earlier work St. John the Baptist Preaching, including the powerful stance, Rodin had stripped all academic associations from his figure, and instead focused on what he considered essential: the dynamic pose.
According to the bibliography supplied by the National Gallery of Art, The Walking Man is a version of St. John without head and arms. This sculpture was previously considered a preliminary study for the complete Baptist and was based on the movement of that piece. According to Albert Elsen and Henry Moore's suggestions, The Walking Man was created for the purpose of a Roman or Greek art without the any live reference.
The art historian Leo Steinberg said of The Walking Man’s pose:
The stance is profoundly unclassical, especially in the digging-in conveyed by the pigeon-toed stride and the rotation of the upper torso. Unlike the balanced, self-possessed classical posture with both feet turned out, Rodin uses the kind of step that brings all power to bear on the moment’s work.
The statue has served as the inspiration for the works of other artists, such as Carl Sandburg, who described it in his 1916 poem, "The Walking Man of Rodin":
THE WALKING MAN OF RODIN
Legs hold a torso away from the earth.
And a regular high poem of legs is here.
Powers of bone and cord raise a belly and lungs
Out of ooze and over the loam where eyes look and ears hear
And arms have a chance to hammer and shoot and run motors.
You make us
Proud of our legs, old man.
And you left off the head here,
The skull found always crumbling neighbor of the ankles.
L’Homme Qui Marche van Auguste Rodin heeft een lange ontstaansgeschiedenis. Het beeld is niet in één keer gemodelleerd, maar blijkt een samenvoeging van verschillende studies en onderdelen van beelden. Rond 1877 begon Rodin aan een reeks voorstudies, die in 1880 resulteerden in een sculptuur van de bijbelse figuur Johannes de Doper. Model stonden twee Italiaanse mannen: Pignatelli voor het lichaam, Danielli voor het hoofd. De stand voor de lopende figuur is afkomstig van Pignatelli, die bij het poseren zijn beide hielen op de grond hield.
Iets later, rond 1888, maakte Rodin een studie van een torso naar een motief dat hij in tekeningen en modellen van Michelangelo was tegengekomen. De torso is grof gemodelleerd en heeft een onregelmatig, getekend oppervlak, alsof er opzettelijk oneffenheden in zijn aangebracht. Door de afwisseling van lichte vlakken en donkere schaduwen zorgt de lichtval voor beweeglijkheid in het beeld.
Tussen 1898 en 1900 bracht Rodin in veel van zijn beelden veranderingen aan. Zo besloot hij om een studie van de benen van Johannes de Doper samen te voegen met de inmiddels beschadigd geraakte kleien versie van de torso uit 1888. Zo ontstond de basis voor L’Homme Qui Marche. In 1907 werd een grotere gipsen versie vervaardigd, die in 1911 in brons werd afgegoten. Het Musée Rodin te Parijs, dat de nalatenschap van Rodin beheert, heeft twaalf afgietsels geautoriseerd.
www.bkor.nl:
‘De man die loopt’ is een topstuk uit het begin van de moderne beeldende kunst. Rodin was een kunstenaar, die zeer realistische beelden maakte. Zo verweten zijn tijdgenoten hem dat hij afgietsels van levende mensen maakte in plaats van dat hij de beelden uithakte of boetseerde. Zijn L’Homme qui Marche is een wat afwijkend beeld door de onrealistische manier van lopen. Hoofd en armen ontbreken, zodat de nadruk ligt op torso en benen die een beweging suggereren. Het beeld was voor 19e eeuwse begrippen veel te onaf, te schetsmatig en te geprononceerd. Maar in de 20e eeuw werd het beeld een voorbeeld voor veel moderne kunstenaars. Zij waardeerden de grote expressie van het werk. Mede door die waardering en door de invloed die het beeld had op latere kunstenaars, is het beeld een ijkpunt in de ontwikkeling van de beeldhouwkunst.
Het beeld werd door Rotterdam aangeschaft als beginpunt van een kunsthistorische ‘galerij’ in de binnenstad. Het was een bijzonder gelukkige aanwinst. L’Homme qui Marche geldt als één van de belangrijkste werken van Rodin, al is de ontstaansgeschiedenis niet geheel duidelijk. Naar algemeen wordt aangenomen dat Rodin in 1877 een kleine mannelijke torso maakte als voorstudie voor Johannes de Doper; later voegde hij er benen aan toe voor de eerste versie van L’Homme qui Marche. In 1905 kwam een vergrote versie in gips tot stand die in 1907 in brons werd gegoten. In datzelfde jaar was het beeld voor het eerst voor het publiek te zien op de Salon de la Société Nationale des Beaux Arts in Parijs. Van de twaalf afgietsels die door het Musée Rodin in Parijs geautoriseerd zijn, was alleen dit exemplaar nog te koop. Het beeld werd aangekocht op initiatief van de Commissie Stadsverfraaiing, nadat het in 1960 was tentoongesteld op de beeldenexpositie in het Rotterdamse Museumpark ter gelegenheid van de Floriade. De beslissing tot aanschaf kwam moeizaam tot stand, omdat er twijfels waren of het beeld wel geschikt was voor een openbare plaats in de stad. Vandaar dat het eerst vijf jaar lang te bewonderen viel in de museumtuin van Boijmans van Beuningen. Na een flinke omzwerving stond het beeld uiteindelijk in 1988 langs de Westersingel en werd in 2000 op het beeldenterras geplaatst als toets en norm voor de andere geabstraheerde mensfiguren in de 20e eeuwse beeldhouwkunst. De sokkel waarop het kunstwerk staat, is gebaseerd op een situatieschets van het beeld door Rodin getekend op een foto van de binnenhof van Palazzo Farnese in Rome.
Met een stijl gelieerd aan het impressionisme, geldt Auguste Rodin (Parijs, 1840 – Meudon, 1917) als één van de belangrijkste moderne beeldhouwers en wegbereiders, die verschillende generaties heeft geïnspireerd. Zijn werk is opgenomen in de collecties van grote moderne musea en wereldwijd zijn er drie musea speciaal aan zijn werk gewijd, te weten in Philadelphia, Parijs en in Meudon (Frankrijk).
www.wikipedia.org:
The Walking Man (French: 'L'homme qui marche') is a bronze sculpture by the French sculptor Auguste Rodin. It was created by Rodin during 1877 and 1878.
The best example of Rodin’s ‘sketchy’ impressionist sculpture also happens to be his most well-known ‘incomplete’ figure. This work personifies the latter part of Rodin’s career: the dynamic pose of a partial figure. Deriving much from Rodin’s earlier work St. John the Baptist Preaching, including the powerful stance, Rodin had stripped all academic associations from his figure, and instead focused on what he considered essential: the dynamic pose.
According to the bibliography supplied by the National Gallery of Art, The Walking Man is a version of St. John without head and arms. This sculpture was previously considered a preliminary study for the complete Baptist and was based on the movement of that piece. According to Albert Elsen and Henry Moore's suggestions, The Walking Man was created for the purpose of a Roman or Greek art without the any live reference.
The art historian Leo Steinberg said of The Walking Man’s pose:
The stance is profoundly unclassical, especially in the digging-in conveyed by the pigeon-toed stride and the rotation of the upper torso. Unlike the balanced, self-possessed classical posture with both feet turned out, Rodin uses the kind of step that brings all power to bear on the moment’s work.
The statue has served as the inspiration for the works of other artists, such as Carl Sandburg, who described it in his 1916 poem, "The Walking Man of Rodin":
THE WALKING MAN OF RODIN
Legs hold a torso away from the earth.
And a regular high poem of legs is here.
Powers of bone and cord raise a belly and lungs
Out of ooze and over the loam where eyes look and ears hear
And arms have a chance to hammer and shoot and run motors.
You make us
Proud of our legs, old man.
And you left off the head here,
The skull found always crumbling neighbor of the ankles.