www.wikipedia.org:
Marinus van Beek werd in 1921 geboren in een katholiek gezin. In de Tweede Wereldoorlog maakte hij deel uit van het gewapend verzet.
Hij is enige tijd ondergedoken geweest bij beeldhouwer Pieter d'Hont in Utrecht, die zijn leermeester werd. Sinds 1959 woonde hij in Oosterbeek bij Arnhem.
Hij maakte diverse studiereizen, onder andere naar Italië (1950 - Rome en Sicilië), Spanje (1951), Egypte (1963), Soedan (1963) en Nubië. Ook bezocht hij in 1976 de Dogoncultuur in Mali en bestudeerde hij in 1979 de architectuur van de Inca's in Peru. Sporen van deze reizen zijn in zijn werk terug te vinden.
In 1945 werd hij redacteur van het katholieke dagblad De Tijd, maar naast het journalistieke werk volgde hij beeldhouwlessen aan de Rijksakademie van beeldende kunsten in Amsterdam bij Jan Bronner en Piet Esser. In 1967 werd hij docent beeldhouwen aan de Koninklijke Academie voor Kunst en Vormgeving in 's-Hertogenbosch, en aan de School voor Journalistiek in Utrecht.
Van Beek begon als klassiek beeldhouwer te werken in klei, brons en steen. Als verzetsstrijder was het thema 'verzet' een terugkerend thema in zijn werk. Andere thema's waren het katholicisme en de klassieke oudheid. Later werd dat uitgebreid met andere onderwerpen en ook materialen als hout, jute, albast en ijzer kwamen er aan te pas.