Artist:
Jaroslawa Dankowa
Title:
Indisch Monument
Year:
1989
Adress:
Scheveningse Bosjes
www.wikipedia.org:
Het Indisch Monument is een monument in Den Haag ter nagedachtenis aan alle Nederlandse burgers en militairen die in de Tweede Wereldoorlog het slachtoffer zijn geworden van de Japanse bezetting (1941-1945) van het voormalige Nederlands-Indië. Zij kwamen om in de strijd, in de kampen of tijdens dwangarbeid.
Het is op 15 augustus 1988 onthuld door koningin Beatrix, 43 jaar na de capitulatie van Japan. Het is ontworpen door Jaroslawa Dankowa en bevindt zich in de Scheveningse Bosjes, vanaf 2002 vergezeld door het Indië-monument. Het monument bestaat uit 17 bronzen beelden, een kaart van Indië en de tekst 'de geest overwint'.
Tot de oprichting werd in 1986 besloten door Ivo Samkalden (burgemeester van de gemeente Amsterdam en oud-bestuursambtenaar in Nederlands-Indië) en Harry Verheij (wethouder van de gemeente Amsterdam, en oud-verzetsstrijder).
De Japanse premier Toshiki Kaifu legde op 19 juli 1991 tijdens een staatsbezoek een krans bij het monument. Later die dag werd de krans, vermoedelijk door een demonstrant, in het water gegooid. Over dit incident betuigde premier Lubbers zijn spijt bij Kaifu, wat tot extra woede leidde onder Indische Nederlanders en andere Nederlanders met een oorlogsachtergrond in het toenmalige Indië.
Ter gelegenheid van de zestigste verjaardag van de Japanse capitulatie is op 27 juli 2005 in Madurodam een miniatuur van dit monument onthuld door Marc Albers, dat jaar burgemeester van Madurodam. Eigenlijk is het nu een 'monument in een monument', want weinigen beseffen dat Madurodam is opgericht ter nagedachtenis van oorlogsslachtoffer George Maduro, die in het verzet zat en later in Dachau omkwam.
Aan de voorzijde van het monument liggen het hele jaar door boeketten en bloemen. Aan de achterzijde van het monument is een strook ruimte voor het uitstrooien van as van overledenen.
Aarde van de zeven erevelden in Zuidoost-Azië is sinds 2005 in een urn ingemetseld in een zuiltje vóór het monument. In het najaar van 2008 is de urn met aarde van het ereveld Galala Tantui te Ambon bijgezet achter het zuiltje.
www.wikipedia.org:
In 1993 werd het bestuur van de Stichting Herdenking 15 augustus 1945 benaderd door het Comité Nationaal Vrijheidscarillon om één van de vier klokken van een carillon te financieren dat zij wilden aanbieden als Nationaal Geschenk. De geldinzameling werd gestart en € 36.000 werd opgehaald. Toen bleek dat de gemeente Den Haag niet akkoord ging met de plannen, mede omdat het carillon geplaatst zou worden bij het gebouw van de Staten Generaal. De plannen werden gestaakt en het geld werd uitgegeven aan de klok, die nu bij het Indisch monument staat.
Op 11 juli 1995 is deze klok toegevoegd. Hij zal 30 minuten worden geluid tijdens de herdenking op 15 augustus en bij elke andere herdenking die bij het monument zal plaatsvinden. Dit is enigszins vergelijkbaar met het luiden van de Bourdonklok tijdens de Nationale Dodenherdenking op de Waalsdorpervlakte op 4 mei.
Omdat de klok een latere toevoeging is, wilde kunstenares Dankowa niet dat de klok naast het monument zou komen, omdat het zou lijken alsof de klok bij haar monument zou horen. Hij is er toen achter geplaatst.
De klok is gemaakt door de Royal Bell Foundry en Klokkengieterij Petit & Fritsen te Aarle-Rixtel, in Noord-Brabant.
www.4en5mei.nl:
Het 'Indisch monument' in Den Haag is een bronzen beeldengroep, bestaande uit zeventien figuren (mannen, vrouwen en kinderen). De beeldengroep is geplaatst op een voetstuk van wit marmer. In het midden van het marmer is de kaart van het voormalige Nederlands-Indië gebeiteld. Achter de beeldengroep zijn een hekwerk en een bronzen luidklok geplaatst. Het gedenkteken is 5 meter hoog.
De tekst op het voetstuk luidt:
'8 dec.. 1941 - 15 aug. 1945
De geest overwint
Tweede Wereldoorlog
Nederlands-Indië’'.
De mensenfiguren geven uitdrukking aan het leed dat de Japanse bezetter tijdens de Tweede Wereldoorlog in het voormalige Nederlands-Indië heeft veroorzaakt. Op de baar in het midden ligt de dood, links en rechts geflankeerd door rouwende vrouwenfiguren.De figuren aan uiterste zijden verwijzen naar de bevrijding. Zij zijn wakker geschud en met opgeheven hoofd en gebalde vuisten trekken ze strijdlustig de toekomst tegemoet. Geheel links staat een moeder die haar kind, de nieuwe generatie, een duwtje geeft naar betere tijden. Het hekwerk achter de beeldengroep symboliseert de samenhorigheid van alle slachtoffers en tevens de omheining waarachter men gevangen zat. De luidklok benadrukt dat men bij het monument op een gewijde plek staat.
De Indische klok is in 1995 aan het monument toegevoegd.
Het monument bevindt zich bij de Waterpartij in de Scheveningse Bosjes, gelegen aan de Prof. B.M. Teldersweg te Den Haag.
www.wikipedia.org:
Jaroslawa Petrowa Dankowa, ook bekend als Jaroslawa van den Broek-Dankowa (Sofia, 16 februari 1925 - Den Haag, 12 februari 1999) was een in Bulgarije geboren Nederlandse beeldhouwster.
Dankowa ging na haar gymnasiumopleiding farmacie studeren in Praag, maar vluchtte in 1948 naar Nederland.[2] Zij werd als beeldend kunstenaar opgeleid aan de Vrije Academie te Den Haag, waar ze in 1958 haar studie begon. Haar leermeester was Rudi Rooijackers. Zij is werkzaam geweest in Praag, Londen en in Nederland in Rotterdam, Voorburg en Den Haag. Zij was lid van de Haagsche Kunstkring en van Pulchri Studio.
Het Indisch Monument is een monument in Den Haag ter nagedachtenis aan alle Nederlandse burgers en militairen die in de Tweede Wereldoorlog het slachtoffer zijn geworden van de Japanse bezetting (1941-1945) van het voormalige Nederlands-Indië. Zij kwamen om in de strijd, in de kampen of tijdens dwangarbeid.
Het is op 15 augustus 1988 onthuld door koningin Beatrix, 43 jaar na de capitulatie van Japan. Het is ontworpen door Jaroslawa Dankowa en bevindt zich in de Scheveningse Bosjes, vanaf 2002 vergezeld door het Indië-monument. Het monument bestaat uit 17 bronzen beelden, een kaart van Indië en de tekst 'de geest overwint'.
Tot de oprichting werd in 1986 besloten door Ivo Samkalden (burgemeester van de gemeente Amsterdam en oud-bestuursambtenaar in Nederlands-Indië) en Harry Verheij (wethouder van de gemeente Amsterdam, en oud-verzetsstrijder).
De Japanse premier Toshiki Kaifu legde op 19 juli 1991 tijdens een staatsbezoek een krans bij het monument. Later die dag werd de krans, vermoedelijk door een demonstrant, in het water gegooid. Over dit incident betuigde premier Lubbers zijn spijt bij Kaifu, wat tot extra woede leidde onder Indische Nederlanders en andere Nederlanders met een oorlogsachtergrond in het toenmalige Indië.
Ter gelegenheid van de zestigste verjaardag van de Japanse capitulatie is op 27 juli 2005 in Madurodam een miniatuur van dit monument onthuld door Marc Albers, dat jaar burgemeester van Madurodam. Eigenlijk is het nu een 'monument in een monument', want weinigen beseffen dat Madurodam is opgericht ter nagedachtenis van oorlogsslachtoffer George Maduro, die in het verzet zat en later in Dachau omkwam.
Aan de voorzijde van het monument liggen het hele jaar door boeketten en bloemen. Aan de achterzijde van het monument is een strook ruimte voor het uitstrooien van as van overledenen.
Aarde van de zeven erevelden in Zuidoost-Azië is sinds 2005 in een urn ingemetseld in een zuiltje vóór het monument. In het najaar van 2008 is de urn met aarde van het ereveld Galala Tantui te Ambon bijgezet achter het zuiltje.
www.wikipedia.org:
In 1993 werd het bestuur van de Stichting Herdenking 15 augustus 1945 benaderd door het Comité Nationaal Vrijheidscarillon om één van de vier klokken van een carillon te financieren dat zij wilden aanbieden als Nationaal Geschenk. De geldinzameling werd gestart en € 36.000 werd opgehaald. Toen bleek dat de gemeente Den Haag niet akkoord ging met de plannen, mede omdat het carillon geplaatst zou worden bij het gebouw van de Staten Generaal. De plannen werden gestaakt en het geld werd uitgegeven aan de klok, die nu bij het Indisch monument staat.
Op 11 juli 1995 is deze klok toegevoegd. Hij zal 30 minuten worden geluid tijdens de herdenking op 15 augustus en bij elke andere herdenking die bij het monument zal plaatsvinden. Dit is enigszins vergelijkbaar met het luiden van de Bourdonklok tijdens de Nationale Dodenherdenking op de Waalsdorpervlakte op 4 mei.
Omdat de klok een latere toevoeging is, wilde kunstenares Dankowa niet dat de klok naast het monument zou komen, omdat het zou lijken alsof de klok bij haar monument zou horen. Hij is er toen achter geplaatst.
De klok is gemaakt door de Royal Bell Foundry en Klokkengieterij Petit & Fritsen te Aarle-Rixtel, in Noord-Brabant.
www.4en5mei.nl:
Het 'Indisch monument' in Den Haag is een bronzen beeldengroep, bestaande uit zeventien figuren (mannen, vrouwen en kinderen). De beeldengroep is geplaatst op een voetstuk van wit marmer. In het midden van het marmer is de kaart van het voormalige Nederlands-Indië gebeiteld. Achter de beeldengroep zijn een hekwerk en een bronzen luidklok geplaatst. Het gedenkteken is 5 meter hoog.
De tekst op het voetstuk luidt:
'8 dec.. 1941 - 15 aug. 1945
De geest overwint
Tweede Wereldoorlog
Nederlands-Indië’'.
De mensenfiguren geven uitdrukking aan het leed dat de Japanse bezetter tijdens de Tweede Wereldoorlog in het voormalige Nederlands-Indië heeft veroorzaakt. Op de baar in het midden ligt de dood, links en rechts geflankeerd door rouwende vrouwenfiguren.De figuren aan uiterste zijden verwijzen naar de bevrijding. Zij zijn wakker geschud en met opgeheven hoofd en gebalde vuisten trekken ze strijdlustig de toekomst tegemoet. Geheel links staat een moeder die haar kind, de nieuwe generatie, een duwtje geeft naar betere tijden. Het hekwerk achter de beeldengroep symboliseert de samenhorigheid van alle slachtoffers en tevens de omheining waarachter men gevangen zat. De luidklok benadrukt dat men bij het monument op een gewijde plek staat.
De Indische klok is in 1995 aan het monument toegevoegd.
Het monument bevindt zich bij de Waterpartij in de Scheveningse Bosjes, gelegen aan de Prof. B.M. Teldersweg te Den Haag.
www.wikipedia.org:
Jaroslawa Petrowa Dankowa, ook bekend als Jaroslawa van den Broek-Dankowa (Sofia, 16 februari 1925 - Den Haag, 12 februari 1999) was een in Bulgarije geboren Nederlandse beeldhouwster.
Dankowa ging na haar gymnasiumopleiding farmacie studeren in Praag, maar vluchtte in 1948 naar Nederland.[2] Zij werd als beeldend kunstenaar opgeleid aan de Vrije Academie te Den Haag, waar ze in 1958 haar studie begon. Haar leermeester was Rudi Rooijackers. Zij is werkzaam geweest in Praag, Londen en in Nederland in Rotterdam, Voorburg en Den Haag. Zij was lid van de Haagsche Kunstkring en van Pulchri Studio.