Artist:
Margot Zanstra
Title:
Object
Year:
1981
Adress:
Aaltje Noordewierstraat
www.wikipedia.org:
Margot Zanstra-Wilgenburg (Laren, 22 januari 1919 – Amsterdam, 12 mei 2010) was een Nederlandse beeldhouwer.[
Na een carrière als balletdanseres en choreografe bij het Het Nationale Ballet werd Zanstra in 1966 beeldend kunstenaar. Zij deed ervaring op bij de beeldhouwer Pieter Starreveld. Haar werk toont veel geometrisch geïnspireerde figuren met een sterke ritmiek en balans. Voor de schouwburg van Gouda ontwierp ze een strak lijnenspel, waarbij de computergestuurde neonverlichting wisselende kleuren laat zien (zie: afbeelding).
Zanstra was gehuwd met de in 2003 overleden architect Piet Zanstra.
www.buitenbeeldinbeeld.nl:
Zanstra: 'Werkend met dun blik, zoekend naar een bepaalde vorm, komt zoiets soms heel onverwacht. Ik kan niet zeggen hoe of waarvandaan het idee bij mij opkomt. Deze vormen laten zich niet eerst op de tekentafel uitwerken. Zij ontstaan al werkend met het materiaal. De meeste beelden die ik heb gemaakt zijn op die manier ontstaan. Daarna kan ik ze op de tekentafel uitwerken.'
Margot Zanstra had een voorkeur voor wiskundige vormen, maar altijd met een sterke ritmiek en balans.
Voorheen was Zanstra balletdanseres bij het Nationaal Ballet. De laatste zes jaar van haar dienstverband was ze choreografe. Deze carrière gaf ze op toen ze met de architect Piet Zanstra trouwde. De toenmalige leiding concludeerde daaruit dat 'haar interesse niet alleen meer bij het ballet lag' en zette Zanstra op een zijspoor. Op 45-jarige leeftijd verliet ze danswereld.
Eenmaal thuis begon ze te 'prutsen met haar vingers', zoals Zanstra het werk in interviews omschreef. Ze werkte een jaar op het atelier van kunstenaar Pieter Starreveld en in haar eigen atelier probeerde ze allerlei materialen en vormen uit. Technische kennis stak ze op door veel te gaan kijken bij technische bedrijfjes bij haar in de buurt, in de Jordaan. Ook volgde ze cursussen, onder andere bij TNO, in het gebruik van kunststoffen. Toen ze een opdracht kreeg voor een school in Rotterdam (1972) en gevraagd werd voor een tentoonstelling, kwam haar nieuwe carrière in een stroomversnelling.
Zanstra werkte altijd aan de hand van concrete objecten -een plant, een wolk, een deur- die ze geometrisch uitwerkt, waarbij vooral de symmetrie opvalt. Daarnaast mocht het nooit 'droog' worden. Zanstra daarover:"Ik houd van logische structuren, waarin variaties worden aangebracht. Het moet een boeiend geheel zijn waar je wat aan te kijken hebt. Het mooiste is dat als je eromheen loopt, het elke keer anders is, nooit aan alle kanten gelijk.
Margot Zanstra-Wilgenburg (Laren, 22 januari 1919 – Amsterdam, 12 mei 2010) was een Nederlandse beeldhouwer.[
Na een carrière als balletdanseres en choreografe bij het Het Nationale Ballet werd Zanstra in 1966 beeldend kunstenaar. Zij deed ervaring op bij de beeldhouwer Pieter Starreveld. Haar werk toont veel geometrisch geïnspireerde figuren met een sterke ritmiek en balans. Voor de schouwburg van Gouda ontwierp ze een strak lijnenspel, waarbij de computergestuurde neonverlichting wisselende kleuren laat zien (zie: afbeelding).
Zanstra was gehuwd met de in 2003 overleden architect Piet Zanstra.
www.buitenbeeldinbeeld.nl:
Zanstra: 'Werkend met dun blik, zoekend naar een bepaalde vorm, komt zoiets soms heel onverwacht. Ik kan niet zeggen hoe of waarvandaan het idee bij mij opkomt. Deze vormen laten zich niet eerst op de tekentafel uitwerken. Zij ontstaan al werkend met het materiaal. De meeste beelden die ik heb gemaakt zijn op die manier ontstaan. Daarna kan ik ze op de tekentafel uitwerken.'
Margot Zanstra had een voorkeur voor wiskundige vormen, maar altijd met een sterke ritmiek en balans.
Voorheen was Zanstra balletdanseres bij het Nationaal Ballet. De laatste zes jaar van haar dienstverband was ze choreografe. Deze carrière gaf ze op toen ze met de architect Piet Zanstra trouwde. De toenmalige leiding concludeerde daaruit dat 'haar interesse niet alleen meer bij het ballet lag' en zette Zanstra op een zijspoor. Op 45-jarige leeftijd verliet ze danswereld.
Eenmaal thuis begon ze te 'prutsen met haar vingers', zoals Zanstra het werk in interviews omschreef. Ze werkte een jaar op het atelier van kunstenaar Pieter Starreveld en in haar eigen atelier probeerde ze allerlei materialen en vormen uit. Technische kennis stak ze op door veel te gaan kijken bij technische bedrijfjes bij haar in de buurt, in de Jordaan. Ook volgde ze cursussen, onder andere bij TNO, in het gebruik van kunststoffen. Toen ze een opdracht kreeg voor een school in Rotterdam (1972) en gevraagd werd voor een tentoonstelling, kwam haar nieuwe carrière in een stroomversnelling.
Zanstra werkte altijd aan de hand van concrete objecten -een plant, een wolk, een deur- die ze geometrisch uitwerkt, waarbij vooral de symmetrie opvalt. Daarnaast mocht het nooit 'droog' worden. Zanstra daarover:"Ik houd van logische structuren, waarin variaties worden aangebracht. Het moet een boeiend geheel zijn waar je wat aan te kijken hebt. Het mooiste is dat als je eromheen loopt, het elke keer anders is, nooit aan alle kanten gelijk.