Artist:
Kentaro Kimura
Title:
Seven Prayers
Year:
1969
Adress:
Tokyo The National Museum of Modern Art
Co-production
These stones come from the earth. They are faceted in the river. A shiny polished forms emerge by a continuous flow of water. Nature can call may be a sensation of intense beauty calls. Nature can even so beautiful that we know that no human hands can make anything so beautiful.
But on the other hand, for example, a long mountain hike with me also a feeling can stand up by endless and also pointless repetition. There comes to me a desire for meaning and beauty on. it can even go so far as that me a cheerless feeling of loneliness.
At this art work I see that an artist has worked to this organic forms. I see boxes, horizontal and diagonal lines, see references to a body. The artist plays with nature and culture.
Seven Prayers by Kentaro Kimura is a co-production of man and nature. Even nature and people fully agree. The man recognizes the artistic quality of nature. We understand and appreciate the aesthetic language of nature. And that gives me a comfortable feeling because I like nature. Maybe I meet during a mountain walk a Kentaro Kimura again.
By Theo, www.artatsite.com
Coproductie
Deze stenen komen uit de aarde. Zij zijn in de rivier geslepen. Door continue stroming van het water ontstaan glimmende gepolijste vormen. De natuur kan een gevoel van intense schoonheid oproepen. De natuur kan zelfs zo mooi zijn dat wij weten dat geen mensenhanden zoiets moois kan maken.
Maar hier staat tegenover dat bij bijvoorbeeld een lange bergwandeling bij mij ook een gevoel kan opkomen van eindeloze en ook zinloze herhaling. Er komt dan bij mij een verlangen naar betekenis en schoonheid op. Het kan zelfs zover gaan dat er bij mij een ongezellig gevoel van eenzaamheid ontstaat.
Bij dit kunstwerk zie ik dat een kunstenaar gewerkt heeft aan deze organische vormen. Ik zie vakken, horizontale en diagonale lijnen, zie verwijzingen naar een lichaam. De kunstenaar speelt met natuur en cultuur.
Seven Prayers van Kentaro Kimura is een coproductie van de mens en de natuur. Even zijn natuur en mens het helemaal eens. De mens erkent de kunstzinnige kwaliteit van de natuur. Wij snappen en waarderen de esthetische taal van de natuur. En dat geeft mij een comfortabel gevoel omdat ik houd van de natuur. Misschien tref ik tijdens een bergwandeling opnieuw een Kentaro Kimura aan.
By Theo, www.artatsite.com
www.wikipedia.org:
Kimura Kentaro is a Japanese sculptor of the twentieth century , born in 1928 in Tokyo.
Kimura Kentaro is a sculptor with an abstract tendency. After studying at the Department of Metal Sculpture at the Tokyo University of Arts , he received a prize in 1955 at the exhibition New Face at the Museum of Modern Art in Kamakura . In 1957, he appeared at the São Paulo Biennial , and in 1965, he won the grand prize at the eighth Tokyo Biennial . From 1967, he also appeared at the JAFA (Japan Art Festival Association).
Fascinated in his youth by gadgets and machines, the work of metal appears to him as a solution too easy for his taste, so he turns to the stone he feels better live. To avoid the conditioning of a pre-established object, it starts from the rough stone, quarry block generally, a kind of nothingness from which the form emerges. His only rules are concepts of morphology, stability, and colors, and his polished works all trace of scissors disappears. He is a great admirer of Brâncusi whose economy of means he appreciates.
These stones come from the earth. They are faceted in the river. A shiny polished forms emerge by a continuous flow of water. Nature can call may be a sensation of intense beauty calls. Nature can even so beautiful that we know that no human hands can make anything so beautiful.
But on the other hand, for example, a long mountain hike with me also a feeling can stand up by endless and also pointless repetition. There comes to me a desire for meaning and beauty on. it can even go so far as that me a cheerless feeling of loneliness.
At this art work I see that an artist has worked to this organic forms. I see boxes, horizontal and diagonal lines, see references to a body. The artist plays with nature and culture.
Seven Prayers by Kentaro Kimura is a co-production of man and nature. Even nature and people fully agree. The man recognizes the artistic quality of nature. We understand and appreciate the aesthetic language of nature. And that gives me a comfortable feeling because I like nature. Maybe I meet during a mountain walk a Kentaro Kimura again.
By Theo, www.artatsite.com
Coproductie
Deze stenen komen uit de aarde. Zij zijn in de rivier geslepen. Door continue stroming van het water ontstaan glimmende gepolijste vormen. De natuur kan een gevoel van intense schoonheid oproepen. De natuur kan zelfs zo mooi zijn dat wij weten dat geen mensenhanden zoiets moois kan maken.
Maar hier staat tegenover dat bij bijvoorbeeld een lange bergwandeling bij mij ook een gevoel kan opkomen van eindeloze en ook zinloze herhaling. Er komt dan bij mij een verlangen naar betekenis en schoonheid op. Het kan zelfs zover gaan dat er bij mij een ongezellig gevoel van eenzaamheid ontstaat.
Bij dit kunstwerk zie ik dat een kunstenaar gewerkt heeft aan deze organische vormen. Ik zie vakken, horizontale en diagonale lijnen, zie verwijzingen naar een lichaam. De kunstenaar speelt met natuur en cultuur.
Seven Prayers van Kentaro Kimura is een coproductie van de mens en de natuur. Even zijn natuur en mens het helemaal eens. De mens erkent de kunstzinnige kwaliteit van de natuur. Wij snappen en waarderen de esthetische taal van de natuur. En dat geeft mij een comfortabel gevoel omdat ik houd van de natuur. Misschien tref ik tijdens een bergwandeling opnieuw een Kentaro Kimura aan.
By Theo, www.artatsite.com
www.wikipedia.org:
Kimura Kentaro is a Japanese sculptor of the twentieth century , born in 1928 in Tokyo.
Kimura Kentaro is a sculptor with an abstract tendency. After studying at the Department of Metal Sculpture at the Tokyo University of Arts , he received a prize in 1955 at the exhibition New Face at the Museum of Modern Art in Kamakura . In 1957, he appeared at the São Paulo Biennial , and in 1965, he won the grand prize at the eighth Tokyo Biennial . From 1967, he also appeared at the JAFA (Japan Art Festival Association).
Fascinated in his youth by gadgets and machines, the work of metal appears to him as a solution too easy for his taste, so he turns to the stone he feels better live. To avoid the conditioning of a pre-established object, it starts from the rough stone, quarry block generally, a kind of nothingness from which the form emerges. His only rules are concepts of morphology, stability, and colors, and his polished works all trace of scissors disappears. He is a great admirer of Brâncusi whose economy of means he appreciates.