Artist:
Herbert Nouwens
Title:
Brettensuite 20
Year:
2014
Adress:
Banterij
Verweerd, oud en versleten
Waarom is Brettensuite 20 een goed kunstwerk?
De simpele stalen balken zijn verroest. Bij een simpele balk denk ik aan mijn alledaagse werk. En dat is oké. In dit werk zie ik soms de schoonheid; bijvoorbeeld als ik de schaduw zie op het pad tijdens het repareren van het hekje langs mijn tuintje.
De simpele balken van Herbert Nouwens doen hun best om de zware gebogen platen omhoog te houden. Maar in vergelijking tot deze platen maken zijn een zwakke en kwetsbare indruk. En ook dit is mooi.
De platen zijn lelijk, grillig en lijken van een gesloopt schip te komen. Hierin kunnen wij schoonheid zien. Een glimmend nieuw schip is mooi, maar ook het wrak dat geen functie meer heeft. Is het niet zo dat ook wij mensen ooit jong en kansrijk waren maar na decennia oud en versleten zijn? En is daarin geen schoonheid te ontdekken?
Door Theo, www.artatsite.com
Translation
Weathered, old and worn-out
Why is Brettensuite 20 a good piece of art?
The plain, simple steel beams are rusted. A simple beam makes me think of my ordinary work. And that's fine. In this work, I sometimes see the beauty in, for example the shadow on the path during the repairing of the fence along my garden.
The simple beams of Herbert Nouwens do their best to hold the heavy arched plates. In comparison to these panels they appear weak and fragile. And even this is beautiful.
The plates are ugly, irregular and seem to come from a wrecked ship. In this we can find beauty. A shiny new ship is nice, but also the wrecked ship without a function. Is it not the case that we also have been once young and promising, but after a few decades old and worn out? And can’t we discover beauty in it?
By Theo, www.artatsite.com
www.herbertnouwens.nl:
Relatie met gebied
‘Ik heb heel lang in Amsterdam gewoond en in de jaren ’90 had ik mijn werkplaats op het Westergasfabriekterrein. Toen de Westergasfabriek werd gesaneerd en het park werd aangelegd, moest ik daar weg. Ik kwam er in 2014 terug: omdat ik 60 jaar werd, een mooi moment om eens het werk van de afgelopen decennia bij elkaar te zien op mijn oude werkplek. Een aantal beelden is daar toentertijd ook gemaakt. Naar aanleiding van deze tentoonstelling Angels’ Share werd ik benaderd door ambtenaren die graag het Brettenpad ook op een culturele manier op de kaart wilden zetten.’
De plekken langs het Brettenpad zorgvuldig gekozen
‘Ik vind het heel erg belangrijk dat er een relatie is tussen een beeld en zijn omgeving. Ik heb dus welbewust plekken uitgekozen die als het ware vroegen om een markeringspunt langs het Brettenpad. De meeste beelden zijn afkomstig uit de tentoonstelling Angels’ share en sommige zijn speciaal uit Slochteren, waar ik sinds 2004 woon en werk, naar Amsterdam gehaald, omdat ik vond dat ze een zinnige toevoeging waren. Ik hoop dat de fietser of wandelaar langs dit wonderschone pad verrast wordt door de beelden die er geplaatst zijn en dat ze het ook zien als een rij kralen aan een ketting. Geen losse elementen, maar beelden die samen een verhaal vertellen. Daarom heb ik het ook de Brettensuite genoemd. Een suite is een verzameling muziekstukken die zelfstandig kunnen klinken, maar die in samenhang met elkaar een muzikale reis mogelijk maken voor de luisteraar. Als dat gebeurt met mijn Brettensuite, dan ben ik blij.'
Remco Daalder:
Bij de Waternatuurtuin is een tunneltje dat leidt naar de kinderspeelplaats Het Woeste Westen. Daar zie ik de eerste beelden van Herbert Nouwens. Ze staan aan weerszijden van de tunnelingang, als robuuste schildwachten. Ondanks hun grootte zijn de beelden onnadrukkelijk aanwezig. Ze vallen nauwelijks op. Ze passen goed bij de grote stenen van de ecopassage die dieren door het tunneltje moet leiden. Ze passen goed bij de tanige man die fanatiek touwtje staat te springen. Deze beelden hebben een menselijke maat en organische vormen, net als het Westerpark zelf. Vanuit de waternatuurtuin roepen wintertalingen, ik hoor een groene specht lachen. Deze plek klopt. De Brettenroute staat met groene stippen op het asfalt aangegeven.
www.thebeach.nu:
De Brettensuite als inspirerend voorbeeld hoe kunst en cultuur geïntegreerd kan worden met andere domeinen. Als voorbeeld van het hergebruik van cultureel erfgoed, om nieuwe winwins te creëren, een actueel thema.
www.wikipedia.org:
Beeldenroute Brettensuite is een beeldenroute op het Brettenpad, een fiets- en wandelroute tussen het Westerpark in Amsterdam-West en Halfweg. De beeldenroute bestaat uit 20 beeldhouwwerken van Herbert Nouwens. De beelden zijn geplaatst in 2014.
www.wikipedia.org:
Herbert Gerard Maria ("Herbert") Nouwens (Oegstgeest, 11 september 1954) is een Nederlandse beeldhouwer.
Hij volgde een lange ontwikkeling van figuratief beeldhouwer naar de abstracte beeldhouwer die hij van de jaren tachtig af werd. Zijn grote voorbeeld is de Amerikaanse beeldhouwer David Smith. Staal is het materiaal waarmee Nouwens werkt. Tot 2004 werkte hij Nouwens in diverse ateliers in Amsterdam (o.a. op het terrein van de voormalige Westergasfabriek). Nouwens woont en werkt sinds 2004 in een voormalige melkfabriek in het Groningse Slochteren.
Zijn stijl laat zich niet eenvoudig omschrijven: niet constructivistisch, niet minimalistisch (al schuwt hij het minimalisme niet) en geen popart. Zijn werk sluit aan bij dat van de Engelse naoorlogse generatie beeldhouwers, zoals Anthony Caro, Phillip King, Eduardo Paolozzi en anderen.
Waarom is Brettensuite 20 een goed kunstwerk?
De simpele stalen balken zijn verroest. Bij een simpele balk denk ik aan mijn alledaagse werk. En dat is oké. In dit werk zie ik soms de schoonheid; bijvoorbeeld als ik de schaduw zie op het pad tijdens het repareren van het hekje langs mijn tuintje.
De simpele balken van Herbert Nouwens doen hun best om de zware gebogen platen omhoog te houden. Maar in vergelijking tot deze platen maken zijn een zwakke en kwetsbare indruk. En ook dit is mooi.
De platen zijn lelijk, grillig en lijken van een gesloopt schip te komen. Hierin kunnen wij schoonheid zien. Een glimmend nieuw schip is mooi, maar ook het wrak dat geen functie meer heeft. Is het niet zo dat ook wij mensen ooit jong en kansrijk waren maar na decennia oud en versleten zijn? En is daarin geen schoonheid te ontdekken?
Door Theo, www.artatsite.com
Translation
Weathered, old and worn-out
Why is Brettensuite 20 a good piece of art?
The plain, simple steel beams are rusted. A simple beam makes me think of my ordinary work. And that's fine. In this work, I sometimes see the beauty in, for example the shadow on the path during the repairing of the fence along my garden.
The simple beams of Herbert Nouwens do their best to hold the heavy arched plates. In comparison to these panels they appear weak and fragile. And even this is beautiful.
The plates are ugly, irregular and seem to come from a wrecked ship. In this we can find beauty. A shiny new ship is nice, but also the wrecked ship without a function. Is it not the case that we also have been once young and promising, but after a few decades old and worn out? And can’t we discover beauty in it?
By Theo, www.artatsite.com
www.herbertnouwens.nl:
Relatie met gebied
‘Ik heb heel lang in Amsterdam gewoond en in de jaren ’90 had ik mijn werkplaats op het Westergasfabriekterrein. Toen de Westergasfabriek werd gesaneerd en het park werd aangelegd, moest ik daar weg. Ik kwam er in 2014 terug: omdat ik 60 jaar werd, een mooi moment om eens het werk van de afgelopen decennia bij elkaar te zien op mijn oude werkplek. Een aantal beelden is daar toentertijd ook gemaakt. Naar aanleiding van deze tentoonstelling Angels’ Share werd ik benaderd door ambtenaren die graag het Brettenpad ook op een culturele manier op de kaart wilden zetten.’
De plekken langs het Brettenpad zorgvuldig gekozen
‘Ik vind het heel erg belangrijk dat er een relatie is tussen een beeld en zijn omgeving. Ik heb dus welbewust plekken uitgekozen die als het ware vroegen om een markeringspunt langs het Brettenpad. De meeste beelden zijn afkomstig uit de tentoonstelling Angels’ share en sommige zijn speciaal uit Slochteren, waar ik sinds 2004 woon en werk, naar Amsterdam gehaald, omdat ik vond dat ze een zinnige toevoeging waren. Ik hoop dat de fietser of wandelaar langs dit wonderschone pad verrast wordt door de beelden die er geplaatst zijn en dat ze het ook zien als een rij kralen aan een ketting. Geen losse elementen, maar beelden die samen een verhaal vertellen. Daarom heb ik het ook de Brettensuite genoemd. Een suite is een verzameling muziekstukken die zelfstandig kunnen klinken, maar die in samenhang met elkaar een muzikale reis mogelijk maken voor de luisteraar. Als dat gebeurt met mijn Brettensuite, dan ben ik blij.'
Remco Daalder:
Bij de Waternatuurtuin is een tunneltje dat leidt naar de kinderspeelplaats Het Woeste Westen. Daar zie ik de eerste beelden van Herbert Nouwens. Ze staan aan weerszijden van de tunnelingang, als robuuste schildwachten. Ondanks hun grootte zijn de beelden onnadrukkelijk aanwezig. Ze vallen nauwelijks op. Ze passen goed bij de grote stenen van de ecopassage die dieren door het tunneltje moet leiden. Ze passen goed bij de tanige man die fanatiek touwtje staat te springen. Deze beelden hebben een menselijke maat en organische vormen, net als het Westerpark zelf. Vanuit de waternatuurtuin roepen wintertalingen, ik hoor een groene specht lachen. Deze plek klopt. De Brettenroute staat met groene stippen op het asfalt aangegeven.
www.thebeach.nu:
De Brettensuite als inspirerend voorbeeld hoe kunst en cultuur geïntegreerd kan worden met andere domeinen. Als voorbeeld van het hergebruik van cultureel erfgoed, om nieuwe winwins te creëren, een actueel thema.
www.wikipedia.org:
Beeldenroute Brettensuite is een beeldenroute op het Brettenpad, een fiets- en wandelroute tussen het Westerpark in Amsterdam-West en Halfweg. De beeldenroute bestaat uit 20 beeldhouwwerken van Herbert Nouwens. De beelden zijn geplaatst in 2014.
www.wikipedia.org:
Herbert Gerard Maria ("Herbert") Nouwens (Oegstgeest, 11 september 1954) is een Nederlandse beeldhouwer.
Hij volgde een lange ontwikkeling van figuratief beeldhouwer naar de abstracte beeldhouwer die hij van de jaren tachtig af werd. Zijn grote voorbeeld is de Amerikaanse beeldhouwer David Smith. Staal is het materiaal waarmee Nouwens werkt. Tot 2004 werkte hij Nouwens in diverse ateliers in Amsterdam (o.a. op het terrein van de voormalige Westergasfabriek). Nouwens woont en werkt sinds 2004 in een voormalige melkfabriek in het Groningse Slochteren.
Zijn stijl laat zich niet eenvoudig omschrijven: niet constructivistisch, niet minimalistisch (al schuwt hij het minimalisme niet) en geen popart. Zijn werk sluit aan bij dat van de Engelse naoorlogse generatie beeldhouwers, zoals Anthony Caro, Phillip King, Eduardo Paolozzi en anderen.