Artist:
Shinkichi Tajiri
Title:
Ontmoetingsplaats
Year:
1976
Adress:
Breedveld
Tajiri dares
This meeting place is not a modest gesture for those who do not dare and depend on each other. If you agree to to assemble here, you should dare. The arena forms seem to gorge you. The height challenges you to climb up. The round shape is not just an invisible hiding place.
This artwork is surrounded by workaday residential buildings. The artwork doesn’t want to associate with it. About color: this color confronts people who are about maintenance. There is nothing but scrub on this white colossus!
Shinkichi Tajiri has with Meetingplace shown that art can claim a place and might be relevant.
By Theo, www.artatsite.com
Vertaling
Tajiri durft
Deze ontmoetingsplaats is geen bescheiden gebaar voor degenen die niet durven en van elkaar afhankelijk zijn. Als je hier afspreekt, moet je durven. De arena-vorm lijkt je op te slokken. De hoogte daagt je uit om te klimmen. De ronde vorm is niet zomaar een onzichtbare schuilplaats.
Dit kunstwerk wordt omringt door nietszeggende woongebouwen. Hier lijkt het kunstwerk lak aan te hebben. Over kleur gesproken: deze kleur heeft lak aan onderhoud. Dan maar boenen op deze witte kolos!
Shinkichi Tajiri heeft met Ontmoetingsplaats laten zien dat kunst een plek kan opeisen en relevant kan zijn.
Door Theo, www.artatsite.com
www.buitenbeeldinbeeld.nl:
Het geheel doet denken aan een amphitheater dat via een complex van trappen te betreden is. Het bouwsel is bedoeld als ontmoetingsplaats voor buurtbewoners. Tajiri ontwierp het kunstobject al in 1971, maar het duurde vijf jaar voor het gerealiseerd werd. Dat was vooral te wijten aan de vele protesten uit de buurt: kindonvriendelijk, te duur en de opdracht niet verleend aan een in de wijk woonachtige kunstenaar. De door omwoners aangekondigde ‘hardhandige verwijdering’ is uitgebleven.
www.wikipedia.org:
Shinkichi George Tajiri (Los Angeles, 7 december 1923 - Baarlo, 15 maart 2009) was een Nederlands-Amerikaanse beeldhouwer van Japanse afkomst (een nisei ofwel tweede-generatie-emigrant uit Japan). Ook hield hij zich bezig met schilderen, fotograferen en filmmaken.
www.amsterdam.nl:
Op trappen kan men uitstekend zitten en zich verplaatsen. Dat deze ontmoetingsplaats door Tajiri als een verzameling trappen is vormgegeven, wekt dan ook geen verbazing. Hoewel het een uitstekende plek voor samenkomsten is, is het in de eerste plaats een object. Dit kunstwerk verwijst evenals de staalplastiek op het Buikslotermeerplein naar esthetische opvattingen die in de jaren zeventig gangbaar waren. Het lijnenspel van de trappen is zorgvuldig ontworpen en voor het toeval lijkt geen plaats. Als gevolg van de strengheid van vorm, die nog benadrukt wordt door de witte kleur, oogt het kunstwerk gesloten. De omringende flats met hun strakke belijning harmoniëren met het door trappen gevormde bouwwerk. Wie de moeite neemt de treden te beklimmen, wordt beloond met een goed zicht op de lijnen en vormen waaruit dit stelsel van veelsoortige trappen is opgebouwd. Vanaf de hoogste verdieping van de omringende flats is dit overigens nog beter zichtbaar.
www.dwaalmachine.sjonges.nl:
In de jaren vijftig maakte de in Nederland woonachtige Amerikaans-Japanse kunstenaar Shinkichi Tajiri (1923) grillige objecten van schroot en ijzer die werden gedomineerd door thema's als geweld, erotiek, agressie en snelheid. Later werd zijn werk contemplatiever en richtte hij zich op de knoopvorm, een symbool voor harmonie en verzoening, waar hij eindeloos op varieerde. Tegen het eind van de jaren zestig stoorde het hem dat zijn sculpturen vooral terechtkwamen bij de culturele elite. Liever richtte hij zich op het maken van kunst voor een groter publiek. Uit dit streven kwam ‘Ontmoetingsplaats’ voort Het werk bestaat uit een hoog betonnen platform waarin de vele trappenstelsels die erin verwerkt zijn functioneren als zitplaats of zelfs als klein amfitheater.
Het lijkt er echter op dat het werk in de praktijk nooit heeft gefunctioneerd op de wijze die Tajiri voor ogen stond. Al tijdens de totstandkoming van de ontmoetingsplaats verzetten de bewoners zich tegen de gang van zaken, omdat ze vonden dat ze onvoldoende zeggenschap hadden over het ontwerp. Het project liep hierdoor vijf jaar vertraging op en ook toen het was gerealiseerd werd het niet het sociale trefpunt in de wijk dat Tajiri in gedachten had. De betonnen ‘Ontmoetingsplaats’ ligt er nu verlaten en verpauperd bij en is een reliek geworden uit een tijd van vervlogen idealen. Het laat zien hoe de bloeiperiode van de omgevingskunst samenviel met het hoogtepunt van de Nederlandse verzorgingsstaat in de eerste helft van de jaren zeventig. De grote maatschappelijke ambities van de Arnhemse School ten aanzien van de leefbaarheid en herbergzaamheid van de gebouwde omgeving werden door lokale overheden ondersteund. Dat had tot gevolg dat over heel Nederland als het ware een deken werd gelegd van omgevingskunstwerken. Maar het publiek voor wie ze bestemd waren, kon de abstracte, betonnen esthetiek ervan allerminst waarderen.
Tekst: Ingrid Commandeur.
Translation
www.buitenbeeldinbeeld.nl:
the whole resembles an amphitheater that is through a complex of stairs to enter. The structure is intended as a meeting place for local residents. Tajiri designed the art object already in 1971, but it took five years before it was realized. That was mostly due to the many protests from the neighborhood: the command kindonvriendelijk, too expensive and not granted to a in the district-based artist. Announced by local residents ' heavy-handed removal ' is given.
www.amsterdam.nl:
On stairs can be excellent sit and move. That this meeting place by Tajiri is designed as a set of stairs, is therefore not surprising. Although it is an excellent place for meetings, it is primarily an object. This work of art as well as the steel plastic on the Buikslotermeerplein refers to aesthetic views that were prevalent in the 1970s. The lines of the steps is carefully designed and for the coincidence seems to be no place. Due to the severity of form, which is accentuated by the white color, the artwork looks closed. The surrounding flats with their clean lines harmonize with the building formed by stairs. Who takes the trouble to climb the stairs, will be rewarded with a good view of the lines and shapes that make up this system of multifarious stairs is constructed. Starting from the highest floor of the surrounding flats is indeed even more visible.
www.wikipedia.org:
Shinkichi Tajiri (born december 7, 1923-Baarlo, Netherlands, March 15, 2009) was a Dutch-American sculptor of Japanese ancestry (a nisei or second generation emigrant from Japan). He also painting, photography and filmmaking.
This meeting place is not a modest gesture for those who do not dare and depend on each other. If you agree to to assemble here, you should dare. The arena forms seem to gorge you. The height challenges you to climb up. The round shape is not just an invisible hiding place.
This artwork is surrounded by workaday residential buildings. The artwork doesn’t want to associate with it. About color: this color confronts people who are about maintenance. There is nothing but scrub on this white colossus!
Shinkichi Tajiri has with Meetingplace shown that art can claim a place and might be relevant.
By Theo, www.artatsite.com
Vertaling
Tajiri durft
Deze ontmoetingsplaats is geen bescheiden gebaar voor degenen die niet durven en van elkaar afhankelijk zijn. Als je hier afspreekt, moet je durven. De arena-vorm lijkt je op te slokken. De hoogte daagt je uit om te klimmen. De ronde vorm is niet zomaar een onzichtbare schuilplaats.
Dit kunstwerk wordt omringt door nietszeggende woongebouwen. Hier lijkt het kunstwerk lak aan te hebben. Over kleur gesproken: deze kleur heeft lak aan onderhoud. Dan maar boenen op deze witte kolos!
Shinkichi Tajiri heeft met Ontmoetingsplaats laten zien dat kunst een plek kan opeisen en relevant kan zijn.
Door Theo, www.artatsite.com
www.buitenbeeldinbeeld.nl:
Het geheel doet denken aan een amphitheater dat via een complex van trappen te betreden is. Het bouwsel is bedoeld als ontmoetingsplaats voor buurtbewoners. Tajiri ontwierp het kunstobject al in 1971, maar het duurde vijf jaar voor het gerealiseerd werd. Dat was vooral te wijten aan de vele protesten uit de buurt: kindonvriendelijk, te duur en de opdracht niet verleend aan een in de wijk woonachtige kunstenaar. De door omwoners aangekondigde ‘hardhandige verwijdering’ is uitgebleven.
www.wikipedia.org:
Shinkichi George Tajiri (Los Angeles, 7 december 1923 - Baarlo, 15 maart 2009) was een Nederlands-Amerikaanse beeldhouwer van Japanse afkomst (een nisei ofwel tweede-generatie-emigrant uit Japan). Ook hield hij zich bezig met schilderen, fotograferen en filmmaken.
www.amsterdam.nl:
Op trappen kan men uitstekend zitten en zich verplaatsen. Dat deze ontmoetingsplaats door Tajiri als een verzameling trappen is vormgegeven, wekt dan ook geen verbazing. Hoewel het een uitstekende plek voor samenkomsten is, is het in de eerste plaats een object. Dit kunstwerk verwijst evenals de staalplastiek op het Buikslotermeerplein naar esthetische opvattingen die in de jaren zeventig gangbaar waren. Het lijnenspel van de trappen is zorgvuldig ontworpen en voor het toeval lijkt geen plaats. Als gevolg van de strengheid van vorm, die nog benadrukt wordt door de witte kleur, oogt het kunstwerk gesloten. De omringende flats met hun strakke belijning harmoniëren met het door trappen gevormde bouwwerk. Wie de moeite neemt de treden te beklimmen, wordt beloond met een goed zicht op de lijnen en vormen waaruit dit stelsel van veelsoortige trappen is opgebouwd. Vanaf de hoogste verdieping van de omringende flats is dit overigens nog beter zichtbaar.
www.dwaalmachine.sjonges.nl:
In de jaren vijftig maakte de in Nederland woonachtige Amerikaans-Japanse kunstenaar Shinkichi Tajiri (1923) grillige objecten van schroot en ijzer die werden gedomineerd door thema's als geweld, erotiek, agressie en snelheid. Later werd zijn werk contemplatiever en richtte hij zich op de knoopvorm, een symbool voor harmonie en verzoening, waar hij eindeloos op varieerde. Tegen het eind van de jaren zestig stoorde het hem dat zijn sculpturen vooral terechtkwamen bij de culturele elite. Liever richtte hij zich op het maken van kunst voor een groter publiek. Uit dit streven kwam ‘Ontmoetingsplaats’ voort Het werk bestaat uit een hoog betonnen platform waarin de vele trappenstelsels die erin verwerkt zijn functioneren als zitplaats of zelfs als klein amfitheater.
Het lijkt er echter op dat het werk in de praktijk nooit heeft gefunctioneerd op de wijze die Tajiri voor ogen stond. Al tijdens de totstandkoming van de ontmoetingsplaats verzetten de bewoners zich tegen de gang van zaken, omdat ze vonden dat ze onvoldoende zeggenschap hadden over het ontwerp. Het project liep hierdoor vijf jaar vertraging op en ook toen het was gerealiseerd werd het niet het sociale trefpunt in de wijk dat Tajiri in gedachten had. De betonnen ‘Ontmoetingsplaats’ ligt er nu verlaten en verpauperd bij en is een reliek geworden uit een tijd van vervlogen idealen. Het laat zien hoe de bloeiperiode van de omgevingskunst samenviel met het hoogtepunt van de Nederlandse verzorgingsstaat in de eerste helft van de jaren zeventig. De grote maatschappelijke ambities van de Arnhemse School ten aanzien van de leefbaarheid en herbergzaamheid van de gebouwde omgeving werden door lokale overheden ondersteund. Dat had tot gevolg dat over heel Nederland als het ware een deken werd gelegd van omgevingskunstwerken. Maar het publiek voor wie ze bestemd waren, kon de abstracte, betonnen esthetiek ervan allerminst waarderen.
Tekst: Ingrid Commandeur.
Translation
www.buitenbeeldinbeeld.nl:
the whole resembles an amphitheater that is through a complex of stairs to enter. The structure is intended as a meeting place for local residents. Tajiri designed the art object already in 1971, but it took five years before it was realized. That was mostly due to the many protests from the neighborhood: the command kindonvriendelijk, too expensive and not granted to a in the district-based artist. Announced by local residents ' heavy-handed removal ' is given.
www.amsterdam.nl:
On stairs can be excellent sit and move. That this meeting place by Tajiri is designed as a set of stairs, is therefore not surprising. Although it is an excellent place for meetings, it is primarily an object. This work of art as well as the steel plastic on the Buikslotermeerplein refers to aesthetic views that were prevalent in the 1970s. The lines of the steps is carefully designed and for the coincidence seems to be no place. Due to the severity of form, which is accentuated by the white color, the artwork looks closed. The surrounding flats with their clean lines harmonize with the building formed by stairs. Who takes the trouble to climb the stairs, will be rewarded with a good view of the lines and shapes that make up this system of multifarious stairs is constructed. Starting from the highest floor of the surrounding flats is indeed even more visible.
www.wikipedia.org:
Shinkichi Tajiri (born december 7, 1923-Baarlo, Netherlands, March 15, 2009) was a Dutch-American sculptor of Japanese ancestry (a nisei or second generation emigrant from Japan). He also painting, photography and filmmaking.