sweetness
Here nature is not a push over. The wind is blowing through your shirt. The sea is autonomous. The clouds are making the best artworks.
The human is small, on this place.
Without any reluctance questions are asked like: What do you want? Who are you? Are you happy?
Theoretically these questions could be asked everywhere, but at Neeltje Jans there is no getting away. Humans have replaced here all the sweetness and playfulness of salt marshes, sand dunes, waders by straight lines and large surfaces.
Kathedraal (this means cathedral) by Marinus Boezem on this place is bringing out something different than in the forest, in the fields where you also can find a cathedral by his hand.
My eyes follow the rhythm of the stones. My breath and footsteps are moving synchronous. My thoughts make a jump more often while meeting of the lines.
Here the hard stones are like tissue for my face.
By Theo, www.artatsite.com
Vertaling
zachtheid
Hier laat de natuur niet met zich sollen. De wind waait door je hemd. De zee is autonoom. De wolken maken de beste kunstwerken.
De mens is klein, op deze plek.
Zonder enkele terughoudendheid worden hier vragen gesteld als: Wat wil je? Wie ben je? Ben je gelukkig?
Theoretisch zouden deze vragen overal gesteld kunnen worden, maar op Neeltje Jans is er geen ontkomen aan. Hier hebben de mens alle zachtheid en speelsheid van duinen, kwelders, steltlopers vervangen voor rechte lijnen en grote vlakken.
Kathedraal van Marinus Boezem brengt op deze plek iets anders teweeg dan in het bos, in de polder waar ook een kathedraal van zijn hand te vinden is.
Mijn ogen volgen het ritme van de stenen. Mijn adem en voetstappen bewegen synchroon. Mijn gedachten veren steeds vaker op bij de ontmoeting van de lijnen.
Hier zijn de harde stenen als tissues voor mijn gezicht.
Door Theo, www.artatsite.com
www.vanderleeuwstichting.nl:
Het werk bestaat uit basaltblokken, dezelfde soort keien waarmee Zeeland tegen de zee beschermd wordt. De zandplaat waarop het werk zich bevindt is te voet te bereiken, maar het beeld is bedoeld om vanuit de auto te worden bekeken. In zekere zin is Boezems project bij de stormvloedkering een pendant van een werk dat hij in 1987 in Almere. Daar heeft hij dezelfde plattegrond uitgezet met Italiaanse populieren, en op die manier een groene kathedraal gerealiseerd.
www.buitenbeeldinbeeld.nl:
In Boezems werk staat de kathedraal niet voor religie maar voor het streven naar vergeestelijking, hij is icoon van westers cultuurgoed. 'Een ironisch tegenwicht voor het gebrek aan historie en cultuur voor zo'n gloednieuwe stad van spierballen-architectuur als Almere', noemde Boezem zelf zijn kathedraal ooit. Hij ziet ideologische overeenkomsten: 'De inpoldering van Flevoland wijst op een geweldige politieke wil en een groot draagvlak onder de bevolking om iets groots tot stand te brengen. Diezelfde kracht moet er geweest zijn om gedurende decennia zo'n kathedraal te bouwen.'
Zijn werk mag dan een kathedraal zijn, dáárom hoeft het van hem nog geen 'gewijde' ruimte te worden. 'Als mensen er iets religieus in zien, dat moeten zij dat weten. Mijn kunstwerk is voor iedereen toegankelijk. Mij lijkt het fantastisch als het juist niét alleen als een kunstwerk wordt gezien. Ik kan me heel goed voorstellen dat mensen er een picknick houden of er gaan liggen zonnen. En wie weet komt er ook wel een patatkraam.
De Groene Kathedraal heeft de plattegrond van de kathedraal in Reims, de populieren staan precies op de plaatsen waar de Reimse pijlers staan. Waarom koos Boezem voor de kathedraal van Reims ? 'Ik zie daar het hoogtepunt in van het uitbeelden van ruimte door de mens. Bovendien had zo'n kathedraal een heel basale functie. Het was ook een vluchtplaats en tegelijk een gemeenschapshuis voor de bevolking.' De kruis- en spi zijn op de grond in betonnen paden uitgezet. De dikke strepen overdwars stellen de trafeeën van het gewelf voor en de schuine verbindingen daartussen de kruisribben. Boezem: 'Gewelven werden in de middeleeuwen wel de spiegel van de hemel genoemd.' Om de voet van de bomen liggen cirkels van schelpen, een herinnering aan het hier ooit golvende water.
'Eerst wilde ik het gras in de kerk kort laten houden door schapen, maar wegens de symboliek die met dat dier verbonden is heb ik daar van afgezien.'
www.netherlandsnewslive.com:
Net als bij de twee eerdere kathedralen baseerde Boezem zich op de plattegrond van de driebeukige kerk van Reims (1211-1290); het hoogtepunt van de gotiek. En net als de echte kathedraal van Reims is ook dit kunstwerk gericht op hetoosten. Alleen koos Boezem er dit keer voor om louter de binnenste twee zuilenrijen temarkeren met de bronzenstronken. De buitenmuren en het dak moet je er zelf bijverzinnen.
En toch voelt het als een ruimte, een schuilplaats ie loop der jaren De Kathedraal een ontmoetingsplekgeworden. Op deze zonnige winterdag middenin de coronalockdown spreken Mountainbikers eraf. Lunchpakketjes worden geserveerd op de boomstronken, die als bijzettafelsdienen. In het stille bos echoën hun stemmen, bijna als in een echte kerk.
Het is een sprookjesachtige plek voor eenkunstwerk. De lange schaduwen van de bomen vallen over het rode tapijt vanherfst bladeren. Het tegenlicht maakt de nevel bijna tastbaar. Soms valt er een zonnestraal op de glimmende bovenzijde van een stronk en word jeeven verblind. Alleen die bovenzijdes moeten van tijd tot tijd gepoetst worden, zo staat in de instructies die Boezem aan de koningin meegaf. Dan spettert op zonnige dagen, aldus de kunstenaar, het licht van zuil naar zuil heen en weer.
www.buitenbeeldinbeeld.nl:
Met het project Abri wilde de Van der Leeuwstichting, in samenwerking met SKOR, nieuwe invulling geven aan de nevenfuncties die kerkgebouwen vroeger hadden, zoals die van veilig onderkomen en herkeningspunten in het landschap. Aan zeven kunstenaars werd in 1992 gevraagd voorstellen te doen voor een kunstwerk met het karakter van een schuilplaats, op zeven markante plekken in Nederland. In de loop van de tijd, tot aan heden, zijn verschillende van de projectvoorstellen uitgevoerd.
www.wikipedia.org:
Marinus Lambertus van den Boezem (Leerdam, 28 januari 1934) is een Nederlandse conceptueel kunstenaar en beeldhouwer.
Boezem wordt, samen met de kunstenaars Jan Dibbets en Ger van Elk, gezien als de grondlegger van de conceptuele kunst en arte povera in Nederland in de jaren zestig. Hij staat bekend om zijn vernieuwende kunstopvattingen, zijn bizarre en vaak ludieke happenings en zijn werk in de openbare ruimte.
Here nature is not a push over. The wind is blowing through your shirt. The sea is autonomous. The clouds are making the best artworks.
The human is small, on this place.
Without any reluctance questions are asked like: What do you want? Who are you? Are you happy?
Theoretically these questions could be asked everywhere, but at Neeltje Jans there is no getting away. Humans have replaced here all the sweetness and playfulness of salt marshes, sand dunes, waders by straight lines and large surfaces.
Kathedraal (this means cathedral) by Marinus Boezem on this place is bringing out something different than in the forest, in the fields where you also can find a cathedral by his hand.
My eyes follow the rhythm of the stones. My breath and footsteps are moving synchronous. My thoughts make a jump more often while meeting of the lines.
Here the hard stones are like tissue for my face.
By Theo, www.artatsite.com
Vertaling
zachtheid
Hier laat de natuur niet met zich sollen. De wind waait door je hemd. De zee is autonoom. De wolken maken de beste kunstwerken.
De mens is klein, op deze plek.
Zonder enkele terughoudendheid worden hier vragen gesteld als: Wat wil je? Wie ben je? Ben je gelukkig?
Theoretisch zouden deze vragen overal gesteld kunnen worden, maar op Neeltje Jans is er geen ontkomen aan. Hier hebben de mens alle zachtheid en speelsheid van duinen, kwelders, steltlopers vervangen voor rechte lijnen en grote vlakken.
Kathedraal van Marinus Boezem brengt op deze plek iets anders teweeg dan in het bos, in de polder waar ook een kathedraal van zijn hand te vinden is.
Mijn ogen volgen het ritme van de stenen. Mijn adem en voetstappen bewegen synchroon. Mijn gedachten veren steeds vaker op bij de ontmoeting van de lijnen.
Hier zijn de harde stenen als tissues voor mijn gezicht.
Door Theo, www.artatsite.com
www.vanderleeuwstichting.nl:
Het werk bestaat uit basaltblokken, dezelfde soort keien waarmee Zeeland tegen de zee beschermd wordt. De zandplaat waarop het werk zich bevindt is te voet te bereiken, maar het beeld is bedoeld om vanuit de auto te worden bekeken. In zekere zin is Boezems project bij de stormvloedkering een pendant van een werk dat hij in 1987 in Almere. Daar heeft hij dezelfde plattegrond uitgezet met Italiaanse populieren, en op die manier een groene kathedraal gerealiseerd.
www.buitenbeeldinbeeld.nl:
In Boezems werk staat de kathedraal niet voor religie maar voor het streven naar vergeestelijking, hij is icoon van westers cultuurgoed. 'Een ironisch tegenwicht voor het gebrek aan historie en cultuur voor zo'n gloednieuwe stad van spierballen-architectuur als Almere', noemde Boezem zelf zijn kathedraal ooit. Hij ziet ideologische overeenkomsten: 'De inpoldering van Flevoland wijst op een geweldige politieke wil en een groot draagvlak onder de bevolking om iets groots tot stand te brengen. Diezelfde kracht moet er geweest zijn om gedurende decennia zo'n kathedraal te bouwen.'
Zijn werk mag dan een kathedraal zijn, dáárom hoeft het van hem nog geen 'gewijde' ruimte te worden. 'Als mensen er iets religieus in zien, dat moeten zij dat weten. Mijn kunstwerk is voor iedereen toegankelijk. Mij lijkt het fantastisch als het juist niét alleen als een kunstwerk wordt gezien. Ik kan me heel goed voorstellen dat mensen er een picknick houden of er gaan liggen zonnen. En wie weet komt er ook wel een patatkraam.
De Groene Kathedraal heeft de plattegrond van de kathedraal in Reims, de populieren staan precies op de plaatsen waar de Reimse pijlers staan. Waarom koos Boezem voor de kathedraal van Reims ? 'Ik zie daar het hoogtepunt in van het uitbeelden van ruimte door de mens. Bovendien had zo'n kathedraal een heel basale functie. Het was ook een vluchtplaats en tegelijk een gemeenschapshuis voor de bevolking.' De kruis- en spi zijn op de grond in betonnen paden uitgezet. De dikke strepen overdwars stellen de trafeeën van het gewelf voor en de schuine verbindingen daartussen de kruisribben. Boezem: 'Gewelven werden in de middeleeuwen wel de spiegel van de hemel genoemd.' Om de voet van de bomen liggen cirkels van schelpen, een herinnering aan het hier ooit golvende water.
'Eerst wilde ik het gras in de kerk kort laten houden door schapen, maar wegens de symboliek die met dat dier verbonden is heb ik daar van afgezien.'
www.netherlandsnewslive.com:
Net als bij de twee eerdere kathedralen baseerde Boezem zich op de plattegrond van de driebeukige kerk van Reims (1211-1290); het hoogtepunt van de gotiek. En net als de echte kathedraal van Reims is ook dit kunstwerk gericht op hetoosten. Alleen koos Boezem er dit keer voor om louter de binnenste twee zuilenrijen temarkeren met de bronzenstronken. De buitenmuren en het dak moet je er zelf bijverzinnen.
En toch voelt het als een ruimte, een schuilplaats ie loop der jaren De Kathedraal een ontmoetingsplekgeworden. Op deze zonnige winterdag middenin de coronalockdown spreken Mountainbikers eraf. Lunchpakketjes worden geserveerd op de boomstronken, die als bijzettafelsdienen. In het stille bos echoën hun stemmen, bijna als in een echte kerk.
Het is een sprookjesachtige plek voor eenkunstwerk. De lange schaduwen van de bomen vallen over het rode tapijt vanherfst bladeren. Het tegenlicht maakt de nevel bijna tastbaar. Soms valt er een zonnestraal op de glimmende bovenzijde van een stronk en word jeeven verblind. Alleen die bovenzijdes moeten van tijd tot tijd gepoetst worden, zo staat in de instructies die Boezem aan de koningin meegaf. Dan spettert op zonnige dagen, aldus de kunstenaar, het licht van zuil naar zuil heen en weer.
www.buitenbeeldinbeeld.nl:
Met het project Abri wilde de Van der Leeuwstichting, in samenwerking met SKOR, nieuwe invulling geven aan de nevenfuncties die kerkgebouwen vroeger hadden, zoals die van veilig onderkomen en herkeningspunten in het landschap. Aan zeven kunstenaars werd in 1992 gevraagd voorstellen te doen voor een kunstwerk met het karakter van een schuilplaats, op zeven markante plekken in Nederland. In de loop van de tijd, tot aan heden, zijn verschillende van de projectvoorstellen uitgevoerd.
www.wikipedia.org:
Marinus Lambertus van den Boezem (Leerdam, 28 januari 1934) is een Nederlandse conceptueel kunstenaar en beeldhouwer.
Boezem wordt, samen met de kunstenaars Jan Dibbets en Ger van Elk, gezien als de grondlegger van de conceptuele kunst en arte povera in Nederland in de jaren zestig. Hij staat bekend om zijn vernieuwende kunstopvattingen, zijn bizarre en vaak ludieke happenings en zijn werk in de openbare ruimte.