Wat is een goeie plek?
Wat een irritant ding. Een theepot van misschien wel tien meter hoog. Dit zal vast een kunstwerk zijn.
mmm. Irritatie is leuk. Deze theepot raakt iets essentieels. mmm.
Kunst staat voor grensverleggend, hoog verheven, intellectueel maar dit heeft deze theepot niet.
Dit kunstwerk stond boven op het dak van een winkelcentrum tijdens een ingrijpende verbouwing. En dat is sympathiek; een warme kop thee met een plezier gesprek is wat je mist bij deze lelijkheid, viezigheid en dit lawaai. Dit kunstwerk geeft precies datgene wat de kijker nodig heeft.
Nu is het de vraag waar dit kunstwerk geplaatst moet worden sinds het winkelcentrum opgeleverd is. Ik zoek een plek waar het kenmerkende intact blijft. Kenmerkend is dat dit kunstwerk aanvoelt waar behoefte aan is. Het liefste met een knipoog.
Als dit kunstwerk op een florerend winkelcentrum staat, wordt het een simpel uithangbord. Geplaatst op een museum voor moderne kunst krijgt het status, maar dit is niet wat het kunstwerk zeggen wil.
Ik zou dit kunstwerk op het dak van flatgebouw zetten midden in een treurige wijk. Als aanzet tot een revitalisering van de wijk. Het kunstwerk zou ik laten staan totdat de bewoners tevreden zijn over de wijk. Dan zou ik het kunstwerk verplaatsen naar een volgende wijk die een sterke bak thee en een beetje aandacht verdient.
Door Theo, www.artatsite.com
Translation
What is a suitable place?
What an annoying thing. A teapot up to ten metres in height. This must be an artwork.
hmm. Irritation is fun. This pot is touching something essential. hmm.
Art stands for groundbreaking, high-class, intellectual but this is what this teapot has not.
This artwork was standing on the rooftop of a shopping mall during a major renovation. And that it is sympathetic; a hot cup of tea and a pleasant conversation is what we were missing because of the ugliness, dirt and noise. This artwork is giving exactly what the viewer needs.
Now the question arises where this sculpture should be placed, since the shopping mall is delivered. I am looking for a place where the typical aspects remain is intact. The characteristic of this artwork is the ability to feel the need of the viewer. Preferably with a sense of humour.
If this artwork would stand on a thriving shopping centre, it is a simple sign. Placed on a museum of modern art it would have status, but this is not what the artwork wants to reflect.
I would recommend this artwork on the roof of a apartment building in the middle of a desolate area. As the starting point for the revitalization of the area. The artwork would stay there until the residents are satisfied with the area. Than I would move the artwork a another neighbourhood where they need a strong cup of tea and a little bit of attention.
By Theo, www.artatsite.com
www.kunstinopenbareruimte-utrecht.nl:
Een alledaags gebruiksvoorwerp: de theepot. Lily van der Stokker blies het op tot gigantische proporties. Zo zet zij de geborgenheid van het huiselijke leven op een voetstuk, te midden van al het bouwgeweld en de snelle zakenwereld van Hoog Catharijne. Haar theepot is een baken van gezelligheid in het commerciële winkelcentrum. Maar dan wel één die door z’n afmetingen een heel indrukwekkende plek opeist.
Het ‘plezierprincipe’ speelt een belangrijke rol in het werk van Lily van der Stokker, dat over optimisme en vriendelijkheid gaat. Zelf noemt ze het vriendinnenkunst of meisjes-graffiti. In haar grote muurschilderingen gebruikt zij fluorescerende kleuren en decoratieve vormen. Meubels, kleding en zelfs hele gebouwen voorziet zij van haar bloemmotieven.
Door ook het lelijke te versieren met krulletjes en tierelantijnen stelt Van der Stokker schoonheid ter discussie. ‘Waar staat geschreven dat kunst dienisvol moet zijn?’ vraagt ze zich af. ‘Kan kunst niet gewoon simpel, aardig en vrolijk zijn?’
www.volkskrant.nl:
Enig activisme is Van der Stokker niet vreemd. Ze begon in de jaren tachtig zoetsappige kunst te maken om tegenwicht te bieden aan de machokunst die overheerste. Kunst moest hard, onpersoonlijk en zelfverzekerd zijn – denk aan het minimalisme. Van der Stokker zette er iets tegenover dat zacht, persoonlijk en onzeker was. Veel wolkjes en bloemetjes en lieve woordjes in danserig schoolschrift.
Wat betreft dat gebruik van woorden voelt ze zich verwant aan de Amerikaanse kunstenaar Barbara Kruger, van wie ook een grote installatie in het Stedelijk Museum te zien is. Daar staat in kapitalen bijvoorbeeld een citaat van George Orwell: ‘Als je de toekomst voor je wilt zien, stel je dan een laars voor die op een menselijk gezicht stampt – voor altijd.’
Het contrast met de zalen van Van der Stokker kon niet groter zijn. Zij koos een andere strategie: consequent blijmee boekt ze groot succes in Nederland en daarbuiten.
De zoetigheid is soms om kiespijn van te krijgen (argh, nog een bloemetje). Wat helpt is dat Van der Stokker op een grappige manier commentaar levert. ‘Oudere vrouwen die experimentele kunst maken’, staat bij een muurschildering. Nee, dit is niet direct wat je verwacht van een ‘oudere vrouw’, bijvoorbeeld zo’n museummuur in millennial pink, die doet het goed op Instagram. Niet dat ze het daarvoor deed, roze is nou eenmaal een constante factor in haar kunst.
Je kunt het je nauwelijks voorstellen. Lily van der Stokkers poezelige, huiselijke, feminiene vormgeving en kleurgebruik op een grotere schaal dan een gemiddeld huiskamerinterieur. En toch kan het. Zelfs op het machoformaat van een beursgebouw. En dan nog eens een Duits beursgebouw, in Hannover om precies te zijn. In 2000 beschilderde Van der Stokker de gigantische, vijftien verdiepingen tellende kubus voor de World Expo.
Titel: The Pink Building, en dat is niets te veel gede het gebouw om tot een roze bonbonnière, beschilderd met witte bloemetjes en sierlijke jugendstilkrullen. In niets verkondigde het bouwwerk nog dat er dagelijks beurzen werden georganiseerd voor landbouwwerktuigen of medische apparatuur.
Schaalbeperkingen kent het werk van Van der Stokker dus niet. Denk aan de al even gigantische theepot, zo uit de tijd van Charles Dickens inclusief roze bloemetjes en groene blaadjes, maar nu neergezet aan de Rijnkade in Utrecht.
7 meter hoog, 5 meter breed; goed voor zo’n duizend hectoliter rooibosbrouwsel. En dat aan de doorgaans als ‘saaie’ en ‘zakelijke’ zijde van Hoog Catharijne. Of misschien wel júíst daarom.
Wie zou denken dat haar werk het best in een museumzaal of rijtjeswoning tot zijn recht komt, die heeft het helemaal (of gedeeltelijk) mis. De frivoliteit en het optimisme van Van der Stokker kennen geen maat. Er is kennelijk altijd wel een omgeving, hoe groot ook, die schreeuwt om een vriendelijk woordje en een aai over de er Pontzen
www.nrc.nl:
Schattigheid biedt altijd het snelst soelaas, het is het fastfood onder de troostgevers. We hebben het nodig, ook in de kunsten en zeker in tijden als de onze. Van duizend jaar oude Japanse meloenbaby’s tot Baby Yoda.
www.ad.nl:
Celestial Teapot was de blikvanger van de grote kunstmanifestatie Call of the Mall, en werd in juni 2013 op het dak van Hoog Catharijne gezet. Lily van den Stokker wilde met de teapot (een witte Engelse theepot met roze bloemen) het intieme, alledaagse benadrukken in de zakelijke en commerciële omgeving van het winkelcentrum.
In november 2013 kreeg de theepot tijdelijk een wollen jasje, gebreid door bewoners van Utrechtse verzorgingshuizen. De Stichting Kunst in het Stationsgebied wil dat het kunstwerk in het stationsgebied blijft. Het is de bedoeling dat er in de komende jaren meer kunstprojecten in dit gebied worden georganisee
Wat een irritant ding. Een theepot van misschien wel tien meter hoog. Dit zal vast een kunstwerk zijn.
mmm. Irritatie is leuk. Deze theepot raakt iets essentieels. mmm.
Kunst staat voor grensverleggend, hoog verheven, intellectueel maar dit heeft deze theepot niet.
Dit kunstwerk stond boven op het dak van een winkelcentrum tijdens een ingrijpende verbouwing. En dat is sympathiek; een warme kop thee met een plezier gesprek is wat je mist bij deze lelijkheid, viezigheid en dit lawaai. Dit kunstwerk geeft precies datgene wat de kijker nodig heeft.
Nu is het de vraag waar dit kunstwerk geplaatst moet worden sinds het winkelcentrum opgeleverd is. Ik zoek een plek waar het kenmerkende intact blijft. Kenmerkend is dat dit kunstwerk aanvoelt waar behoefte aan is. Het liefste met een knipoog.
Als dit kunstwerk op een florerend winkelcentrum staat, wordt het een simpel uithangbord. Geplaatst op een museum voor moderne kunst krijgt het status, maar dit is niet wat het kunstwerk zeggen wil.
Ik zou dit kunstwerk op het dak van flatgebouw zetten midden in een treurige wijk. Als aanzet tot een revitalisering van de wijk. Het kunstwerk zou ik laten staan totdat de bewoners tevreden zijn over de wijk. Dan zou ik het kunstwerk verplaatsen naar een volgende wijk die een sterke bak thee en een beetje aandacht verdient.
Door Theo, www.artatsite.com
Translation
What is a suitable place?
What an annoying thing. A teapot up to ten metres in height. This must be an artwork.
hmm. Irritation is fun. This pot is touching something essential. hmm.
Art stands for groundbreaking, high-class, intellectual but this is what this teapot has not.
This artwork was standing on the rooftop of a shopping mall during a major renovation. And that it is sympathetic; a hot cup of tea and a pleasant conversation is what we were missing because of the ugliness, dirt and noise. This artwork is giving exactly what the viewer needs.
Now the question arises where this sculpture should be placed, since the shopping mall is delivered. I am looking for a place where the typical aspects remain is intact. The characteristic of this artwork is the ability to feel the need of the viewer. Preferably with a sense of humour.
If this artwork would stand on a thriving shopping centre, it is a simple sign. Placed on a museum of modern art it would have status, but this is not what the artwork wants to reflect.
I would recommend this artwork on the roof of a apartment building in the middle of a desolate area. As the starting point for the revitalization of the area. The artwork would stay there until the residents are satisfied with the area. Than I would move the artwork a another neighbourhood where they need a strong cup of tea and a little bit of attention.
By Theo, www.artatsite.com
www.kunstinopenbareruimte-utrecht.nl:
Een alledaags gebruiksvoorwerp: de theepot. Lily van der Stokker blies het op tot gigantische proporties. Zo zet zij de geborgenheid van het huiselijke leven op een voetstuk, te midden van al het bouwgeweld en de snelle zakenwereld van Hoog Catharijne. Haar theepot is een baken van gezelligheid in het commerciële winkelcentrum. Maar dan wel één die door z’n afmetingen een heel indrukwekkende plek opeist.
Het ‘plezierprincipe’ speelt een belangrijke rol in het werk van Lily van der Stokker, dat over optimisme en vriendelijkheid gaat. Zelf noemt ze het vriendinnenkunst of meisjes-graffiti. In haar grote muurschilderingen gebruikt zij fluorescerende kleuren en decoratieve vormen. Meubels, kleding en zelfs hele gebouwen voorziet zij van haar bloemmotieven.
Door ook het lelijke te versieren met krulletjes en tierelantijnen stelt Van der Stokker schoonheid ter discussie. ‘Waar staat geschreven dat kunst dienisvol moet zijn?’ vraagt ze zich af. ‘Kan kunst niet gewoon simpel, aardig en vrolijk zijn?’
www.volkskrant.nl:
Enig activisme is Van der Stokker niet vreemd. Ze begon in de jaren tachtig zoetsappige kunst te maken om tegenwicht te bieden aan de machokunst die overheerste. Kunst moest hard, onpersoonlijk en zelfverzekerd zijn – denk aan het minimalisme. Van der Stokker zette er iets tegenover dat zacht, persoonlijk en onzeker was. Veel wolkjes en bloemetjes en lieve woordjes in danserig schoolschrift.
Wat betreft dat gebruik van woorden voelt ze zich verwant aan de Amerikaanse kunstenaar Barbara Kruger, van wie ook een grote installatie in het Stedelijk Museum te zien is. Daar staat in kapitalen bijvoorbeeld een citaat van George Orwell: ‘Als je de toekomst voor je wilt zien, stel je dan een laars voor die op een menselijk gezicht stampt – voor altijd.’
Het contrast met de zalen van Van der Stokker kon niet groter zijn. Zij koos een andere strategie: consequent blijmee boekt ze groot succes in Nederland en daarbuiten.
De zoetigheid is soms om kiespijn van te krijgen (argh, nog een bloemetje). Wat helpt is dat Van der Stokker op een grappige manier commentaar levert. ‘Oudere vrouwen die experimentele kunst maken’, staat bij een muurschildering. Nee, dit is niet direct wat je verwacht van een ‘oudere vrouw’, bijvoorbeeld zo’n museummuur in millennial pink, die doet het goed op Instagram. Niet dat ze het daarvoor deed, roze is nou eenmaal een constante factor in haar kunst.
Je kunt het je nauwelijks voorstellen. Lily van der Stokkers poezelige, huiselijke, feminiene vormgeving en kleurgebruik op een grotere schaal dan een gemiddeld huiskamerinterieur. En toch kan het. Zelfs op het machoformaat van een beursgebouw. En dan nog eens een Duits beursgebouw, in Hannover om precies te zijn. In 2000 beschilderde Van der Stokker de gigantische, vijftien verdiepingen tellende kubus voor de World Expo.
Titel: The Pink Building, en dat is niets te veel gede het gebouw om tot een roze bonbonnière, beschilderd met witte bloemetjes en sierlijke jugendstilkrullen. In niets verkondigde het bouwwerk nog dat er dagelijks beurzen werden georganiseerd voor landbouwwerktuigen of medische apparatuur.
Schaalbeperkingen kent het werk van Van der Stokker dus niet. Denk aan de al even gigantische theepot, zo uit de tijd van Charles Dickens inclusief roze bloemetjes en groene blaadjes, maar nu neergezet aan de Rijnkade in Utrecht.
7 meter hoog, 5 meter breed; goed voor zo’n duizend hectoliter rooibosbrouwsel. En dat aan de doorgaans als ‘saaie’ en ‘zakelijke’ zijde van Hoog Catharijne. Of misschien wel júíst daarom.
Wie zou denken dat haar werk het best in een museumzaal of rijtjeswoning tot zijn recht komt, die heeft het helemaal (of gedeeltelijk) mis. De frivoliteit en het optimisme van Van der Stokker kennen geen maat. Er is kennelijk altijd wel een omgeving, hoe groot ook, die schreeuwt om een vriendelijk woordje en een aai over de er Pontzen
www.nrc.nl:
Schattigheid biedt altijd het snelst soelaas, het is het fastfood onder de troostgevers. We hebben het nodig, ook in de kunsten en zeker in tijden als de onze. Van duizend jaar oude Japanse meloenbaby’s tot Baby Yoda.
www.ad.nl:
Celestial Teapot was de blikvanger van de grote kunstmanifestatie Call of the Mall, en werd in juni 2013 op het dak van Hoog Catharijne gezet. Lily van den Stokker wilde met de teapot (een witte Engelse theepot met roze bloemen) het intieme, alledaagse benadrukken in de zakelijke en commerciële omgeving van het winkelcentrum.
In november 2013 kreeg de theepot tijdelijk een wollen jasje, gebreid door bewoners van Utrechtse verzorgingshuizen. De Stichting Kunst in het Stationsgebied wil dat het kunstwerk in het stationsgebied blijft. Het is de bedoeling dat er in de komende jaren meer kunstprojecten in dit gebied worden georganisee