Artist:
Richard Serra
Title:
Clara-Clara
Year:
2008
Adress:
Jardin des Tuileries (temporary)
Art becomes experience
Two metal plates invite me to come closer. What is happening here? Strange large lines lay in a park.
I walk to the spot where the shields meet. The acoustics changes. My and other footsteps sound louder. The ground and sky become smaller, the artwork seems bigger.
Corten steel is what I see in a narrow passageway. Navigating alongside people demands more and more attention. I am preoccupied. We do this together. It's like I’m singing a song in a choir.
After coming out of the narrow alley, I feel a liberation. This artwork brings a lot of emotions.
The 'outside' of the artwork is like open arms. Really long arms. This artwork takes a lot of space. Singing together becomes listening to a symphony. The large form is lying in a park, in a city. The long arms meet again. The arms open, just like before.
Clara-Clara by Richard Serra seduces, navigates, forces, embraces, gives relaxation on the most minimal way.
By Theo, www.artatsite.com
Translation
Kunst wordt een ervaring: Clara-Clara, Richard Serra
Twee metalen platen nodigen mij uit om dichterbij wil komen. Wat gebeurt hier? Vreemde grote lijnen liggen in een park.
Ik loop naar de plek waar de schermen samen komen. De akoestiek verandert. Mijn voetstappen en van anderen klinken harder. De grond en lucht worden kleiner, het kunstwerk lijkt groter.
Nu zie ik alleen nog corten-staal in een smalle doorgang. Het navigeren tussen mensen vraagt steeds meer aandacht. Ik wordt geheel in beslag genomen. Dit doen we samen. Het is alsof ik een lied meezing in een koor.
Als ik uit de smalle gang kom, voel ik een bevrijding. Dit kunstwerk brengt veel emoties met zich mee.
De ‘buitenkant’ van het kunstwerk is als open armen. Hele lange armen. Dit kunstwerk neemt veel ruimte in. Het samen zingen wordt het beluisteren van een symfonie. De grote vorm ligt in een park, in een stad. De lange armen ontmoeten elkaar opnieuw. De armen openen zich weer.
Clara-Clara van Richard Serra verleidt, navigeert, dwingt, omarmt, geeft ontspanning met de meest minimale middelen.
By Theo, www.artatsite.com
www.news.artnet.com:
'For the French, Richard Serra is among the greatest sculptors today, " the French Ambassador to the United States, Gerard Araud, said in a statement. 'His commissions like the Octagon for Saint Eloi and Philibert et Marguerite, and of course Promenade at the Grand Palais, transform and give new meaning to the landscape through their magnitude, singular material, and the unique relationship they cultivate between the space and the viewer, " he added.
The American artist has indeed left his mark on France's cities, Paris in particular. One of his landmarks is his sculpture Clara-Clara (1983), formed by two identical steel conical sections, originally installed in the Tuileries, Place de la Concorde.
www.nytimes.com:
It’s a democratic thought in an elitist field. But it can be troubling too, as his experience with 'Clara-Clara' demonstrates.
Mr. Serra met his wife, Clara Weyergraf-Serra, in 1977. In 1983 he created 'Clara-Clara,' a sculpture commissioned for the pit, or forum, of the Pompidou Center as part of a Serra retrospective show. Two large, inclined steel C’s, each roughly 12 feet high by 108 feet long and weighing 105 tons, curve away from each other at the ends and nearly meet in the middle, but allow a viewer to walk through.
Two metal plates invite me to come closer. What is happening here? Strange large lines lay in a park.
I walk to the spot where the shields meet. The acoustics changes. My and other footsteps sound louder. The ground and sky become smaller, the artwork seems bigger.
Corten steel is what I see in a narrow passageway. Navigating alongside people demands more and more attention. I am preoccupied. We do this together. It's like I’m singing a song in a choir.
After coming out of the narrow alley, I feel a liberation. This artwork brings a lot of emotions.
The 'outside' of the artwork is like open arms. Really long arms. This artwork takes a lot of space. Singing together becomes listening to a symphony. The large form is lying in a park, in a city. The long arms meet again. The arms open, just like before.
Clara-Clara by Richard Serra seduces, navigates, forces, embraces, gives relaxation on the most minimal way.
By Theo, www.artatsite.com
Translation
Kunst wordt een ervaring: Clara-Clara, Richard Serra
Twee metalen platen nodigen mij uit om dichterbij wil komen. Wat gebeurt hier? Vreemde grote lijnen liggen in een park.
Ik loop naar de plek waar de schermen samen komen. De akoestiek verandert. Mijn voetstappen en van anderen klinken harder. De grond en lucht worden kleiner, het kunstwerk lijkt groter.
Nu zie ik alleen nog corten-staal in een smalle doorgang. Het navigeren tussen mensen vraagt steeds meer aandacht. Ik wordt geheel in beslag genomen. Dit doen we samen. Het is alsof ik een lied meezing in een koor.
Als ik uit de smalle gang kom, voel ik een bevrijding. Dit kunstwerk brengt veel emoties met zich mee.
De ‘buitenkant’ van het kunstwerk is als open armen. Hele lange armen. Dit kunstwerk neemt veel ruimte in. Het samen zingen wordt het beluisteren van een symfonie. De grote vorm ligt in een park, in een stad. De lange armen ontmoeten elkaar opnieuw. De armen openen zich weer.
Clara-Clara van Richard Serra verleidt, navigeert, dwingt, omarmt, geeft ontspanning met de meest minimale middelen.
By Theo, www.artatsite.com
www.news.artnet.com:
'For the French, Richard Serra is among the greatest sculptors today, " the French Ambassador to the United States, Gerard Araud, said in a statement. 'His commissions like the Octagon for Saint Eloi and Philibert et Marguerite, and of course Promenade at the Grand Palais, transform and give new meaning to the landscape through their magnitude, singular material, and the unique relationship they cultivate between the space and the viewer, " he added.
The American artist has indeed left his mark on France's cities, Paris in particular. One of his landmarks is his sculpture Clara-Clara (1983), formed by two identical steel conical sections, originally installed in the Tuileries, Place de la Concorde.
www.nytimes.com:
It’s a democratic thought in an elitist field. But it can be troubling too, as his experience with 'Clara-Clara' demonstrates.
Mr. Serra met his wife, Clara Weyergraf-Serra, in 1977. In 1983 he created 'Clara-Clara,' a sculpture commissioned for the pit, or forum, of the Pompidou Center as part of a Serra retrospective show. Two large, inclined steel C’s, each roughly 12 feet high by 108 feet long and weighing 105 tons, curve away from each other at the ends and nearly meet in the middle, but allow a viewer to walk through.