Artist:
Karel Appel
Title:
Zonder Titel
Year:
1970
Adress:
Technikon Gebouw
layering
The most interesting artworks are layered. This can be done in a literal and in a figurative sense.
With Untitled by Karel Appel first of all the two circles stand out which are next to each other; these are the eyes, of course. Eyes are interesting. Someone wants to make contact.
Before you know it you’r pulled into the next layer. Between the eyes I see a curved line, a line going downward, a serrated line. These are faces of different of people. What are their characters?
Also in a literal sense, I can see layering. The stone and leadlights form together a relief. There are higher and lower level layers. The stained glass is the deepest. With difficulty I see three faces, but I cannot recognize more.
From the outside this is a bright artwork that brings enjoyment.
Also from the inside this artworks makes me happy. It turns out that Karel Appel adds another layer by giving the mosaic and the relief a different shape. Clarity makes room for a fascinating chaos.
By Theo, www.artatsite.com
Vertaling
gelaagdheid
De meest interessante kunstwerken zijn gelaagd. Dit kan in letterlijke en in figuurlijke zin.
Bij Zonder Titel van Karel Appel vallen allereerst de twee cirkels op die naast elkaar staan; dit zijn ogen, natuurlijk. Ogen zijn interessant. Iemand wil contact maken.
Voor je het weet wordt je in de volgende laag gezogen. Tussen de ogen zie ik een gebogen lijn, een lijn naar onderen, een gekartelde lijn. Dit zijn gezichten van verschillende personen. Wat zijn hun karakters? Wat gebeurt hier?
Ook in letterlijke zin zie ik gelaagdheid. Het steen en het glas-in-lood vormen samen een reliëf. Er zijn hoger en lager gelegen lagen. Het glas-in-lood ligt het diepste. Met moeite zie ik drie gezichten, maar veel meer herken ik niet.
Van buitenaf gezien is dit een helder kunstwerk dat vrolijk maakt.
Ook vanuit de binnenkant wordt ik vrolijk van dit kunstwerk. Aan de binnenkant blijkt dat Karel Appel hier een laag toevoegt: de vorm van de mozaïek en het reliëf zijn verschillend. Helderheid maakt hier plaats voor een fascinerende chaos.
Door Theo, www.artatsite.com
www.sculptureinternationalrotterdam.nl:
Het titelloze glas-in-betonreliëf naar ontwerp van Karel Appel, is als een fries boven de ingang van het Hofpleintheater gesitueerd. Het informele werk is sterk in contrast met de zakelijke bouwstijl van het grootschalige scholencomplex, het Technikon, waar het Hofpleintheater onderdeel van is. De gebruikte vormen zijn speels en grillig en de kleuren zijn contrasterend en fel.
De vorm en inhoud van het werk corresponderen met de schilderijen van Appel uit dezelfde periode. De indeling van het langwerpige vlak wordt gevormd door de speelse belijning van het betonreliëf. De compositie lijkt op het eerste gezicht abstract en organisch maar details als uitpuilende ogen en monden suggereren verschillende figuren. De contouren van het betonreliëf zijn ingevuld met meerdere, tegen elkaar geplaatste gekleurde glasplaten. Ook dit kleurgebruik sluit aan bij Appels schilderwerk uit dezelfde tijd. De stijl van de jaren vijftig, waarin de nadruk lag op de materie van de verf, had Appel achter zich gelaten. Hij ontwikkelde een nieuwe werkwijze waarbinnen hij gladde, egale kleurvlakken tegen elkaar plaatste en zo de intensiteit van de kleuren benadrukte.
Aan de buitenzijde vraagt het vrolijke lijnenspel in het beton de meeste aandacht, binnen is de kleurenpracht van het licht dat door het gekleurde glas valt overweldigend.
www.bkor.nl:
Het glas-in-betonreliëf is de weerslag van de behoefte van Karel Appel om plastische en picturale elementen in een werk samen te brengen. Een grillig betonskelet verdeelt het platte vlak, waarop uitstulpende en terugwijkende elementen het werk een sculpturale uitstraling geven. Het gebrandschilderde glas heeft felle, contrasterende kleuren. De abstracte compositie heeft organische elementen: een stuk of vijf mens- of dierlijke vormen worden gesuggereerd, soms alleen door de aanwezigheid van grote ronde vormen, die aan ogen doen denken.
Met de groeiende bekendheid van Appel groeide in Rotterdam de behoefte aan een permanent, monumentaal kunstwerk van zijn hand. In 1963 werd Appel op voorspraak van architect H. Maaskant benaderd voor een kunstopdracht aan de hoofdgevel van het nieuwe scholencomplex Technikon. De opdracht viel binnen de percentageregeling voor de beeldende kunst, die net in 1960 formeel was ingevoerd. Het eerste ontwerp, voor gebrandschilderd glas, beviel zeer, maar de uitvoering werd te kostbaar geacht. Appel maakte een nieuw ontwerp, nu voor een glas-in-betonreliëf. Tussen 1964 en 1970 werd het vervaardigd. In 1970 is het reliëf door Koningin Juliana onthuld.
Karel Appel (Amsterdam, 1921 – Zürich, 2006) volgde van 1942 tot 1944 schilderlessen aan de Rijksacademie van Beeldende Kunsten in Amsterdam. Het eerste naoorlogse werk van Karel Appel was experimenteel, maar nog geïnspireerd door de moderne klassieken. Een bezoek aan Parijs in 1947 bracht een ommekeer; Appel ondervond invloed van Jean Dubuffet, primitieve kunst en het surrealisme. Hij meende dat kunst de menselijke geest zou bevrijden. Als medeoprichter van CoBrA ontwikkelde hij een expressieve vorm van schilderen en werd hij één van de bekendste Nederlandse schilders, met een belangrijke plek in de kunstgeschiedenis. Nadien maakte hij beschilderde houten reliëfs en vrijstaande beelden, keramiek en voerde hij monumentale opdrachten uit.
The most interesting artworks are layered. This can be done in a literal and in a figurative sense.
With Untitled by Karel Appel first of all the two circles stand out which are next to each other; these are the eyes, of course. Eyes are interesting. Someone wants to make contact.
Before you know it you’r pulled into the next layer. Between the eyes I see a curved line, a line going downward, a serrated line. These are faces of different of people. What are their characters?
Also in a literal sense, I can see layering. The stone and leadlights form together a relief. There are higher and lower level layers. The stained glass is the deepest. With difficulty I see three faces, but I cannot recognize more.
From the outside this is a bright artwork that brings enjoyment.
Also from the inside this artworks makes me happy. It turns out that Karel Appel adds another layer by giving the mosaic and the relief a different shape. Clarity makes room for a fascinating chaos.
By Theo, www.artatsite.com
Vertaling
gelaagdheid
De meest interessante kunstwerken zijn gelaagd. Dit kan in letterlijke en in figuurlijke zin.
Bij Zonder Titel van Karel Appel vallen allereerst de twee cirkels op die naast elkaar staan; dit zijn ogen, natuurlijk. Ogen zijn interessant. Iemand wil contact maken.
Voor je het weet wordt je in de volgende laag gezogen. Tussen de ogen zie ik een gebogen lijn, een lijn naar onderen, een gekartelde lijn. Dit zijn gezichten van verschillende personen. Wat zijn hun karakters? Wat gebeurt hier?
Ook in letterlijke zin zie ik gelaagdheid. Het steen en het glas-in-lood vormen samen een reliëf. Er zijn hoger en lager gelegen lagen. Het glas-in-lood ligt het diepste. Met moeite zie ik drie gezichten, maar veel meer herken ik niet.
Van buitenaf gezien is dit een helder kunstwerk dat vrolijk maakt.
Ook vanuit de binnenkant wordt ik vrolijk van dit kunstwerk. Aan de binnenkant blijkt dat Karel Appel hier een laag toevoegt: de vorm van de mozaïek en het reliëf zijn verschillend. Helderheid maakt hier plaats voor een fascinerende chaos.
Door Theo, www.artatsite.com
www.sculptureinternationalrotterdam.nl:
Het titelloze glas-in-betonreliëf naar ontwerp van Karel Appel, is als een fries boven de ingang van het Hofpleintheater gesitueerd. Het informele werk is sterk in contrast met de zakelijke bouwstijl van het grootschalige scholencomplex, het Technikon, waar het Hofpleintheater onderdeel van is. De gebruikte vormen zijn speels en grillig en de kleuren zijn contrasterend en fel.
De vorm en inhoud van het werk corresponderen met de schilderijen van Appel uit dezelfde periode. De indeling van het langwerpige vlak wordt gevormd door de speelse belijning van het betonreliëf. De compositie lijkt op het eerste gezicht abstract en organisch maar details als uitpuilende ogen en monden suggereren verschillende figuren. De contouren van het betonreliëf zijn ingevuld met meerdere, tegen elkaar geplaatste gekleurde glasplaten. Ook dit kleurgebruik sluit aan bij Appels schilderwerk uit dezelfde tijd. De stijl van de jaren vijftig, waarin de nadruk lag op de materie van de verf, had Appel achter zich gelaten. Hij ontwikkelde een nieuwe werkwijze waarbinnen hij gladde, egale kleurvlakken tegen elkaar plaatste en zo de intensiteit van de kleuren benadrukte.
Aan de buitenzijde vraagt het vrolijke lijnenspel in het beton de meeste aandacht, binnen is de kleurenpracht van het licht dat door het gekleurde glas valt overweldigend.
www.bkor.nl:
Het glas-in-betonreliëf is de weerslag van de behoefte van Karel Appel om plastische en picturale elementen in een werk samen te brengen. Een grillig betonskelet verdeelt het platte vlak, waarop uitstulpende en terugwijkende elementen het werk een sculpturale uitstraling geven. Het gebrandschilderde glas heeft felle, contrasterende kleuren. De abstracte compositie heeft organische elementen: een stuk of vijf mens- of dierlijke vormen worden gesuggereerd, soms alleen door de aanwezigheid van grote ronde vormen, die aan ogen doen denken.
Met de groeiende bekendheid van Appel groeide in Rotterdam de behoefte aan een permanent, monumentaal kunstwerk van zijn hand. In 1963 werd Appel op voorspraak van architect H. Maaskant benaderd voor een kunstopdracht aan de hoofdgevel van het nieuwe scholencomplex Technikon. De opdracht viel binnen de percentageregeling voor de beeldende kunst, die net in 1960 formeel was ingevoerd. Het eerste ontwerp, voor gebrandschilderd glas, beviel zeer, maar de uitvoering werd te kostbaar geacht. Appel maakte een nieuw ontwerp, nu voor een glas-in-betonreliëf. Tussen 1964 en 1970 werd het vervaardigd. In 1970 is het reliëf door Koningin Juliana onthuld.
Karel Appel (Amsterdam, 1921 – Zürich, 2006) volgde van 1942 tot 1944 schilderlessen aan de Rijksacademie van Beeldende Kunsten in Amsterdam. Het eerste naoorlogse werk van Karel Appel was experimenteel, maar nog geïnspireerd door de moderne klassieken. Een bezoek aan Parijs in 1947 bracht een ommekeer; Appel ondervond invloed van Jean Dubuffet, primitieve kunst en het surrealisme. Hij meende dat kunst de menselijke geest zou bevrijden. Als medeoprichter van CoBrA ontwikkelde hij een expressieve vorm van schilderen en werd hij één van de bekendste Nederlandse schilders, met een belangrijke plek in de kunstgeschiedenis. Nadien maakte hij beschilderde houten reliëfs en vrijstaande beelden, keramiek en voerde hij monumentale opdrachten uit.