Artist:
Günther Förg
Title:
Tor und Stele
Year:
1994
Adress:
Doelwater
Shortest way from the inside to the outside
The Tor and the Stele by Förg Günther are at the beginning and at the end of a alleyway in the centre of Rotterdam.
A port is interesting. You are standing on the frontier where you will be judged and can be found outsider or be welcomed. There is no larger extreme.
A pillar is less interesting: it has less extremes. At the pillar you’re at the centre, you're apparently admitted to the core, you're no outsider but you're tolerated to approach the insiders. This is a reason to judge this as interesting: you are completely accepted and that`s very special.
Often, a gate and a pillar have traditional forms. This highlights the culture and the refinement of a group. In the moldable and organic material I see anti-culture in Tor und Stele by Förg Günther. This port and this column seem to be made of piles of peat blocks. A climax that can be felt by an exuberant traditional port or column, feels like an anti-climax by Tor und Stele.
Now something goes wrong with Tor und Stele. By an artwork shape, color, meaning are essential. While reaching the climax, I see a formless mass. And while seeing a formless mass, I don’t recognize a welcome or centre. Theoretically this is interesting but aesthetically it isn’t.
. Tor und Stele by Förg Günther is an artwork that evokes extreme feelings. Unfortunately because of deficiencies in crucial aspects in an artwork namely in form, color and meaning, I experience an anti-climax.
By Theo, www.artatsite.com
Vertaling
Kortste weg van buiten naar binnen
De Tor en de Stele van Förg Günther staan aan het begin en het einde van een steeg in het centrum van Rotterdam.
Een poort is interessant. Je bent op de grens waar je beoordeeld wordt en je tot buitenstaander verklaard kan worden of welkom worden geheten. Een groter uiterste is er niet.
Een zuil is minder interessant: het heeft namelijk minder uitersten. Bij een zuil heb je het centrum bereikt, ben je blijkbaar toegelaten tot de kern, ben je geen buitenstaander maar ben je toegelaten tot de insiders. Dit is trouwens een reden om het juist interessant te vinden: je bent helemaal geaccepteerd en dat is héél bijzonder.
Vaak zijn een poort en een zuil traditioneel van vorm. Dit benadrukt de cultuur en de verfijning van een groep. Bij Tor und Stele van Förg Günther zie ik eerder anti-cultuur vanwege het plastische en organische materiaal. Deze poort en deze zuil lijken gemaakt van stapels turfblokken. De climax die voelbaar is bij een uitbundige traditionele poort of zuil, is bij Tor und Stele een anti-climax.
Nu gaat er iets mis bij Tor und Stele. Essentieel bij een kunstwerk zijn vorm, kleur, betekenis. Op het moment dat ik een climax bereik, zie ik een vormloze massa. En bij een vormloze massa herken ik geen welkom of kern. Theoretisch zou dit interessant moeten zijn maar esthetisch vind ik het niet.
Tor und Stele van Förg Günther is een kunstwerk dat uitersten oproept. Helaas ervaar ik een anti-climax door tekortkomingen in essentiële aspecten voor een kunstwerk, namelijk in vorm, kleur en betekenis
Door Theo, www.artatsite.com
www.bkor.nl:
Tor und Stele is een kunstwerk dat naar zijn historische omgeving verwijst. Het werk bestaat uit drie delen: een Tor (poort), een rechthoekige poort uit zwart, glad gepolijst natuursteen, die herinnert aan de Arc de Triomphe en de Brandenburger Tor; een Stèle (oorspronkelijk een Griekse grafzuil), een bronzen sculptuur met een platte bovenkant in de vorm van een obelisk, die hoort bij de klassieke stoffering van grootstedelijke pleinen; en diverse rechthoekige vlakken van bruingele tegels op de grond, waarlangs ouderwets aandoende lantarens staan, die het pleingevoel versterken. De verschillende onderdelen zijn in de lengte van elkaar geplaatst.
De plaats waar het werk staat is een stukje niemandsland schuin achter het Stadhuis, ontstaan toen een deel van het Hoofdbureau van Politie werd afgebroken. Förg heeft het corridor-achtige karakter van de Doelstraat versterkt. De kunstenaar liet zich inspireren door klassieke triomfbogen, stèles en obelisken.
Bij wijze van inscriptie heeft Förg in zijn Stèle sporen van bewerking zichtbaar gelaten in het oppervlak van het brons, een persoonlijk handschrift, dat contrasteert met de monumentale benadering van de ruimte. De elementen van het kunstwerk doen ook denken aan stedenbouwkundige monumenten uit de barok of negentiende eeuw. Maar doordat Förgs monument in een restruimte staat, fungeert het werk als een parodie op de monumentaliteit en verwijst het werk naar de leegheid van groots opgezette pleinen in de omgeving.
De Duitse kunstenaar Günther Förg (Füssen im Allgäu, 1952 - Freiburg im Breisgau, 2013) maakte naam met abstracte schilderijen, maar werkte ook als fotograaf, beeldhouwer, graficus en interieurarchitect.
Günther Förg maakt sinds de jaren zeventig schilderijen, fotografie, sculpturen, wandschilderingen, assemblages en reliëfs, waarin schaal en ruimtelijkheid een rol spelen. Niet zelden is zijn kunst groots en monumentaal.
Hij ontwierp bijvoorbeeld het plafond met neonornamenten van het Kunsthalcafé (Museumpark / Westzeedijk). In 1992 was hij deelnemer aan de Documenta in Kassel. Vanaf 1999 tot aan zijn dood in 2013 was hij hoogleraar aan de Akademie der Bildenden Künste München. Zijn werk is in vele collecties vertegenwoordigd.
www.middeninrotterdam.nl:
Een Tor (poort) van ruw brons en glimmend gepolijst zwart marmeris te vinden in het smalle straatje tussen het Hoofdbureau van de Politie en de gebouwen daar tegenover. De Duitse kunstenaar Günter Förg heeft voor deze locatie een kunstwerk gemaakt dat herinnert aan de Arc de Triomphe en de Brandenburger Tor, maar ironisch bedoeld is. In het tochtgat tussen de bebouwing kan de poort alleen de hoogte ingaan — hij is zeker niet breed genoeg om triomferende legers door te laten. Het is duidelijk: die tijd hebben we gehad.
www.architectuurinrotterdam.nl:
Vanaf 1988 is door Maarten Struijs gewerkt aan een uitbreiding van het politiebureau, waarbij het bestaande gebouw ingrijpend is gewijzigd. Het gebouw is aan het Doelwater voorzien van een V-vormig bouwdeel, dat qua richting aansluit op de achterzijde van het eerder gerealiseerde woongebouw van Carel Weeber aan het Pompenburg.
Op dit plein is Tor und Stele, een monumentale poort van Günther Förg geplaatst.
De nieuwe entree van het complex is gesitueerd in de punt van de V. De gevels van de nieuwbouw bestaan uit betonelementen met groene tegeltjes. Hieraan dankt het gebouw de bijnaam het zwembad.
The Tor and the Stele by Förg Günther are at the beginning and at the end of a alleyway in the centre of Rotterdam.
A port is interesting. You are standing on the frontier where you will be judged and can be found outsider or be welcomed. There is no larger extreme.
A pillar is less interesting: it has less extremes. At the pillar you’re at the centre, you're apparently admitted to the core, you're no outsider but you're tolerated to approach the insiders. This is a reason to judge this as interesting: you are completely accepted and that`s very special.
Often, a gate and a pillar have traditional forms. This highlights the culture and the refinement of a group. In the moldable and organic material I see anti-culture in Tor und Stele by Förg Günther. This port and this column seem to be made of piles of peat blocks. A climax that can be felt by an exuberant traditional port or column, feels like an anti-climax by Tor und Stele.
Now something goes wrong with Tor und Stele. By an artwork shape, color, meaning are essential. While reaching the climax, I see a formless mass. And while seeing a formless mass, I don’t recognize a welcome or centre. Theoretically this is interesting but aesthetically it isn’t.
. Tor und Stele by Förg Günther is an artwork that evokes extreme feelings. Unfortunately because of deficiencies in crucial aspects in an artwork namely in form, color and meaning, I experience an anti-climax.
By Theo, www.artatsite.com
Vertaling
Kortste weg van buiten naar binnen
De Tor en de Stele van Förg Günther staan aan het begin en het einde van een steeg in het centrum van Rotterdam.
Een poort is interessant. Je bent op de grens waar je beoordeeld wordt en je tot buitenstaander verklaard kan worden of welkom worden geheten. Een groter uiterste is er niet.
Een zuil is minder interessant: het heeft namelijk minder uitersten. Bij een zuil heb je het centrum bereikt, ben je blijkbaar toegelaten tot de kern, ben je geen buitenstaander maar ben je toegelaten tot de insiders. Dit is trouwens een reden om het juist interessant te vinden: je bent helemaal geaccepteerd en dat is héél bijzonder.
Vaak zijn een poort en een zuil traditioneel van vorm. Dit benadrukt de cultuur en de verfijning van een groep. Bij Tor und Stele van Förg Günther zie ik eerder anti-cultuur vanwege het plastische en organische materiaal. Deze poort en deze zuil lijken gemaakt van stapels turfblokken. De climax die voelbaar is bij een uitbundige traditionele poort of zuil, is bij Tor und Stele een anti-climax.
Nu gaat er iets mis bij Tor und Stele. Essentieel bij een kunstwerk zijn vorm, kleur, betekenis. Op het moment dat ik een climax bereik, zie ik een vormloze massa. En bij een vormloze massa herken ik geen welkom of kern. Theoretisch zou dit interessant moeten zijn maar esthetisch vind ik het niet.
Tor und Stele van Förg Günther is een kunstwerk dat uitersten oproept. Helaas ervaar ik een anti-climax door tekortkomingen in essentiële aspecten voor een kunstwerk, namelijk in vorm, kleur en betekenis
Door Theo, www.artatsite.com
www.bkor.nl:
Tor und Stele is een kunstwerk dat naar zijn historische omgeving verwijst. Het werk bestaat uit drie delen: een Tor (poort), een rechthoekige poort uit zwart, glad gepolijst natuursteen, die herinnert aan de Arc de Triomphe en de Brandenburger Tor; een Stèle (oorspronkelijk een Griekse grafzuil), een bronzen sculptuur met een platte bovenkant in de vorm van een obelisk, die hoort bij de klassieke stoffering van grootstedelijke pleinen; en diverse rechthoekige vlakken van bruingele tegels op de grond, waarlangs ouderwets aandoende lantarens staan, die het pleingevoel versterken. De verschillende onderdelen zijn in de lengte van elkaar geplaatst.
De plaats waar het werk staat is een stukje niemandsland schuin achter het Stadhuis, ontstaan toen een deel van het Hoofdbureau van Politie werd afgebroken. Förg heeft het corridor-achtige karakter van de Doelstraat versterkt. De kunstenaar liet zich inspireren door klassieke triomfbogen, stèles en obelisken.
Bij wijze van inscriptie heeft Förg in zijn Stèle sporen van bewerking zichtbaar gelaten in het oppervlak van het brons, een persoonlijk handschrift, dat contrasteert met de monumentale benadering van de ruimte. De elementen van het kunstwerk doen ook denken aan stedenbouwkundige monumenten uit de barok of negentiende eeuw. Maar doordat Förgs monument in een restruimte staat, fungeert het werk als een parodie op de monumentaliteit en verwijst het werk naar de leegheid van groots opgezette pleinen in de omgeving.
De Duitse kunstenaar Günther Förg (Füssen im Allgäu, 1952 - Freiburg im Breisgau, 2013) maakte naam met abstracte schilderijen, maar werkte ook als fotograaf, beeldhouwer, graficus en interieurarchitect.
Günther Förg maakt sinds de jaren zeventig schilderijen, fotografie, sculpturen, wandschilderingen, assemblages en reliëfs, waarin schaal en ruimtelijkheid een rol spelen. Niet zelden is zijn kunst groots en monumentaal.
Hij ontwierp bijvoorbeeld het plafond met neonornamenten van het Kunsthalcafé (Museumpark / Westzeedijk). In 1992 was hij deelnemer aan de Documenta in Kassel. Vanaf 1999 tot aan zijn dood in 2013 was hij hoogleraar aan de Akademie der Bildenden Künste München. Zijn werk is in vele collecties vertegenwoordigd.
www.middeninrotterdam.nl:
Een Tor (poort) van ruw brons en glimmend gepolijst zwart marmeris te vinden in het smalle straatje tussen het Hoofdbureau van de Politie en de gebouwen daar tegenover. De Duitse kunstenaar Günter Förg heeft voor deze locatie een kunstwerk gemaakt dat herinnert aan de Arc de Triomphe en de Brandenburger Tor, maar ironisch bedoeld is. In het tochtgat tussen de bebouwing kan de poort alleen de hoogte ingaan — hij is zeker niet breed genoeg om triomferende legers door te laten. Het is duidelijk: die tijd hebben we gehad.
www.architectuurinrotterdam.nl:
Vanaf 1988 is door Maarten Struijs gewerkt aan een uitbreiding van het politiebureau, waarbij het bestaande gebouw ingrijpend is gewijzigd. Het gebouw is aan het Doelwater voorzien van een V-vormig bouwdeel, dat qua richting aansluit op de achterzijde van het eerder gerealiseerde woongebouw van Carel Weeber aan het Pompenburg.
Op dit plein is Tor und Stele, een monumentale poort van Günther Förg geplaatst.
De nieuwe entree van het complex is gesitueerd in de punt van de V. De gevels van de nieuwbouw bestaan uit betonelementen met groene tegeltjes. Hieraan dankt het gebouw de bijnaam het zwembad.