Artist:
Jan van Munster
Title:
IK
Year:
1995
Adress:
Kolk
ik kan niet zonder
IK weet dat IK ben. Ik voel, hoor, zie mijzelf en denk aan mijzelf.
IK doe alles voor mijzelf. IK heb toch mijn werk, kleding, make-up, sociale media, feestjes, vrienden, auto, familie?
Maar in hoeverre houd IK van mijzelf? Waarom is het nodig om een kunstwerk IK te maken? Dit komt omdat IK nog teveel met mijzelf bezig moet zijn. Nee, IK houd niet van mijzelf. IK voel mij nog steeds onzeker, lelijk, afhankelijk, eenzaam. Vandaar nog steeds mijn werk, kleding, make-up, sociale media, feestjes, vrienden, auto, familie.
Wanneer zie en voel ik de ander? Wanneer mag ik simpel genieten van mijn vrienden, ouders, muziek, huisdier, planten, vogels, wolken?
IK ben zo moe van IK
Door Theo, www.artatsite.com
www.bkor.nl:
Van Munster heeft de letters zodanig vormgegeven dat het mogelijk is om erop te zitten. De kunstenaar wilde het kunstwerk gezelschap geven van I, ICH, MOI, JA, IO, YO en MINA, vertalingen van het woord IK in talen die in een internationale stad als Rotterdam te beluisteren zijn.
Hij kwam op het idee voor een zitsculptuur toen hij het plein rondwandelde en iemand wat ongemakkelijk zag zitten op een stapel stenen. De zitplaats die de kunstenaar biedt, zit een stuk beter en het zwart gepolijste graniet houdt bovendien de warmte van de zon vast.
Het effect is dat IK tot ver na zonsondergang een heerlijk verwarmde zitplaats biedt. In verband met de herinrichting van de Binnenrotte werd dit werk in 2009 in de opslag geplaatst. IK wordt herplaatst voor de bibliotheek en gebouw ‘Het Potlood’ nadat de werkzaamheden aan het plein afgerond zijn.
Op woensdag 26 juli 1995 plaatste het Centrum Beeldende Kunst Rotterdam op de Binnenrotte het beeld IK van kunstenaar Jan van Munster. Met het glanzende zwart-granieten beeld werd de Manifestatie Laurenskwartier voltooid. De manifestatie bestond uit negen tijdelijke kunstwerken in het gebied rond de Laurenskerk. Bij de opening van de manifestatie in juni bevond het beeld van Van Munster zich nog op een schip dat onderweg was uit India, waar het is uitgehouwen en geslepen.
Jan van Munster (Gorinchem, 1939) volgde zijn studie aan de Academie van Beeldende Kunsten en Technische Wetenschappen in Rotterdam en vervolgde zijn opleiding aan het Instituut voor Kunstnijverheidsonderwijs in Amsterdam. Aanvankelijk werkte Van Munster met hout, steen, brons en glas. Vanaf de jaren ’70 verplaatste zijn aandacht steeds meer op de toepassing van licht. Ook werd zijn werk steeds minimalistischer. In 2002 ontving de kunstenaar de Wilhelminaring voor zijn gehele oeuvre.
www.buitenbeeldinbeeld.nl:
De bankjes IK nodigen uit tot rust en bezinning: wie ben ik, wat is het ik, op welke ik zit ik?
Van Munster: 'Iedereen herkent zich in ik, ik zijn we allemaal. Het kan egoïstisch zijn maar ook positief. Ik kies de positieve kant om er iets mee te doen.'
Al decennia lang onderzoekt Jan van Munster consequent en vanuit steeds andere invalshoeken het onderwerp ‘energie’. Warmte en koude, licht en donkerte, spanning en ontlading, compressie en expansie, zichtbaarheid en onzichtbaarheid getuigen van de polariteit die zijn oeuvre beheerst. Als samenvatting voor alle vormen van spanning kiest Van Munster rond 1984 het teken +/- als veelgebruikte, artistieke formule. Door het maken van beelden waaraan zijn eigen lichaamsmaten ten grondslag liggen ontstaat een nieuwe dimensie: de verbeelding van zijn creatieve energie in zijn werk. Dit bracht hem op de suggestieve formule IK. Iedereen duidt zichzelf aan als IK. IK betreft iedereen, daagt uit en vraagt. IK, wie is dat?
IK weet dat IK ben. Ik voel, hoor, zie mijzelf en denk aan mijzelf.
IK doe alles voor mijzelf. IK heb toch mijn werk, kleding, make-up, sociale media, feestjes, vrienden, auto, familie?
Maar in hoeverre houd IK van mijzelf? Waarom is het nodig om een kunstwerk IK te maken? Dit komt omdat IK nog teveel met mijzelf bezig moet zijn. Nee, IK houd niet van mijzelf. IK voel mij nog steeds onzeker, lelijk, afhankelijk, eenzaam. Vandaar nog steeds mijn werk, kleding, make-up, sociale media, feestjes, vrienden, auto, familie.
Wanneer zie en voel ik de ander? Wanneer mag ik simpel genieten van mijn vrienden, ouders, muziek, huisdier, planten, vogels, wolken?
IK ben zo moe van IK
Door Theo, www.artatsite.com
www.bkor.nl:
Van Munster heeft de letters zodanig vormgegeven dat het mogelijk is om erop te zitten. De kunstenaar wilde het kunstwerk gezelschap geven van I, ICH, MOI, JA, IO, YO en MINA, vertalingen van het woord IK in talen die in een internationale stad als Rotterdam te beluisteren zijn.
Hij kwam op het idee voor een zitsculptuur toen hij het plein rondwandelde en iemand wat ongemakkelijk zag zitten op een stapel stenen. De zitplaats die de kunstenaar biedt, zit een stuk beter en het zwart gepolijste graniet houdt bovendien de warmte van de zon vast.
Het effect is dat IK tot ver na zonsondergang een heerlijk verwarmde zitplaats biedt. In verband met de herinrichting van de Binnenrotte werd dit werk in 2009 in de opslag geplaatst. IK wordt herplaatst voor de bibliotheek en gebouw ‘Het Potlood’ nadat de werkzaamheden aan het plein afgerond zijn.
Op woensdag 26 juli 1995 plaatste het Centrum Beeldende Kunst Rotterdam op de Binnenrotte het beeld IK van kunstenaar Jan van Munster. Met het glanzende zwart-granieten beeld werd de Manifestatie Laurenskwartier voltooid. De manifestatie bestond uit negen tijdelijke kunstwerken in het gebied rond de Laurenskerk. Bij de opening van de manifestatie in juni bevond het beeld van Van Munster zich nog op een schip dat onderweg was uit India, waar het is uitgehouwen en geslepen.
Jan van Munster (Gorinchem, 1939) volgde zijn studie aan de Academie van Beeldende Kunsten en Technische Wetenschappen in Rotterdam en vervolgde zijn opleiding aan het Instituut voor Kunstnijverheidsonderwijs in Amsterdam. Aanvankelijk werkte Van Munster met hout, steen, brons en glas. Vanaf de jaren ’70 verplaatste zijn aandacht steeds meer op de toepassing van licht. Ook werd zijn werk steeds minimalistischer. In 2002 ontving de kunstenaar de Wilhelminaring voor zijn gehele oeuvre.
www.buitenbeeldinbeeld.nl:
De bankjes IK nodigen uit tot rust en bezinning: wie ben ik, wat is het ik, op welke ik zit ik?
Van Munster: 'Iedereen herkent zich in ik, ik zijn we allemaal. Het kan egoïstisch zijn maar ook positief. Ik kies de positieve kant om er iets mee te doen.'
Al decennia lang onderzoekt Jan van Munster consequent en vanuit steeds andere invalshoeken het onderwerp ‘energie’. Warmte en koude, licht en donkerte, spanning en ontlading, compressie en expansie, zichtbaarheid en onzichtbaarheid getuigen van de polariteit die zijn oeuvre beheerst. Als samenvatting voor alle vormen van spanning kiest Van Munster rond 1984 het teken +/- als veelgebruikte, artistieke formule. Door het maken van beelden waaraan zijn eigen lichaamsmaten ten grondslag liggen ontstaat een nieuwe dimensie: de verbeelding van zijn creatieve energie in zijn werk. Dit bracht hem op de suggestieve formule IK. Iedereen duidt zichzelf aan als IK. IK betreft iedereen, daagt uit en vraagt. IK, wie is dat?