Artist:
Marijke de Goey
Title:
Monument Menselijke Vergissing
Year:
1991
Adress:
Schenkkade
www.nrc.nl:
Ik leef nog steeds met het monument.
Dit werd op dodenherdenking door ex-minister De Koning onthuld. Het staat aan de achterzijde van het ministerie van sociale zaken, een gebouw van Herman Hertzberger.
Bij deze opdracht ben ik teruggegaan naar de historie: 3 mei 1945 hebben de geallieerde bommenwerpers, door een ongelukkige coördinaten-verwisseling (64 en 42) niet de V2-installaties in het Haagse Bos gebombardeerd, maar de woonwijk Bezuidenhout. Huizen werden vernietigd, 520 mensen verloren het leven, 1200 mensen raakten dakloos. Bovendien wakkerde de NW-wind de brand extra aan.
Het is een drama voor veel Hagenaars, maar het was ook een tragedie voor de geallieerden.
Eerder dan het kunstwerk had ik een titel: het monument van de menselijke vergissing. Na twee (water)ontwerpen te hebben gemaakt, belandt het monument op het grasveld aan de Schenkkade. Een betere plek, want nu kunnen mensen er bloemen bij neerleggen. Tegenwoordig worden op verzoek de bloemen na crematies bij monumenten gelegd.
Uit het Ministerie van Sociale Zaken ziet men het gedenkteken net als een piloot zijn doel. De cirkel plus kruis stelt het vizier voor. De blik valt op een zwart granieten achtergrond, een vlak verdeeld door horizontale lijnen, waarin vier pijlers steken.
De voorbijgangers kijken tegen vier pijlers aan. Deze zijn omsloten door het ruimtelijk vizier en bevestigd in een zwarte ondergrond. De pijlers staan in een hoek van 64 en symboliseren de bommenregen en de richting van de NW-wind.
De klassieke woorden van Judith Herzberg onderschrijven dit monument: ''Bijna nooit zie je een vogel in de lucht zich bedenken, zwenken, terug.''
Ik beëindig deze laatste dagboekdag met een goede oude vriend. Het gesprek gaat over toekomstplannen in de kunst, adviezen en mijn escapisme voor liefdes. Ach laat mij maar schuilen in mijn werk. Kunst is als liefde en voor een liefde wil ik getuigen.
www.digibron.nl:
Oud-minister van sociale zaken J. de Koning heeft zaterdagmiddag in Den Haag"Het monument van de menselijke vergissing" onthuld. Het monument van Marijke de Goey herinnert aan het bombardement van 3 maart 1945 op het Bezuidenhout. Het was een fout van de geallieerden, die ruim 500 doden kostte.
„Het feit dat zij niet het slachtoffer waren van een vijandelijke aanval, zoals in Rotterdam, maar van een tragische menselijke fout van de kant van onze bondgenoten, geeft dit drama een extra dimensie", aldus De Koning.
Hij ging uitgebreid in op de fatale gebeurtenissen. Luchtfoto''s hadden aangetoond dat er vijandelijke lanceerinstallaties in het Haagsche Bos stonden. Die zouden onschadelijk worden gemaakt door 54 bommenwerpers, die opstegen in Meisbroek bij Brussel en in het Noordfranse Vitry. In die laatste plaats werd een fout gemaakt: twee gegevens werden op de kaart verwisseld.
Op zaterdagmorgen 3 maart vielen de eerste bommen op het nabijgelegen, druk bevolkte Bezuidenhout, waarvan de bewoners de avond ervoor voor het eerst van het Zweedse wittebrood hadden kunnen genieten. Er ontstond een enorme vuurzee, die werd aangewakkerd door een felle noordwestenwind. Pas op zondagavond slaagde de brandweer erin de ergste vuurhaarden te doven. Vijftien brandweeriieden kwamen om. In 1984 ontdekte de historicus A. Korthals Altes dat er op 3 maart 1945 helemaal geen raketinstallaties meer in het Haagsche Bos waren.
Marijke de Goey bracht op haar monument enige dichtregels van Judith Herzberg aan: „Bijna nooit zie je een vogel in de lucht zich bedenken, zwenken, terug
www.wikipedia.org:
Sentine Marina (Marijke) de Goey (Utrecht, 14 april 1947) is een Nederlandse beeldend kunstenaar.
De Goey ontwiep onder meer de bekleding van treinstellen voor de Nederlandse Spoorwegen, bruggen en pleinen. Zij exposeert regelmatig in binnen- en buitenland. Haar werk is meerdere malen bekroond. Zo ontving zij in 1982 de Françoise van den Bosch Prijs van de Stichting Françoise van den Bosch voor haar oeuvre.
Ik leef nog steeds met het monument.
Dit werd op dodenherdenking door ex-minister De Koning onthuld. Het staat aan de achterzijde van het ministerie van sociale zaken, een gebouw van Herman Hertzberger.
Bij deze opdracht ben ik teruggegaan naar de historie: 3 mei 1945 hebben de geallieerde bommenwerpers, door een ongelukkige coördinaten-verwisseling (64 en 42) niet de V2-installaties in het Haagse Bos gebombardeerd, maar de woonwijk Bezuidenhout. Huizen werden vernietigd, 520 mensen verloren het leven, 1200 mensen raakten dakloos. Bovendien wakkerde de NW-wind de brand extra aan.
Het is een drama voor veel Hagenaars, maar het was ook een tragedie voor de geallieerden.
Eerder dan het kunstwerk had ik een titel: het monument van de menselijke vergissing. Na twee (water)ontwerpen te hebben gemaakt, belandt het monument op het grasveld aan de Schenkkade. Een betere plek, want nu kunnen mensen er bloemen bij neerleggen. Tegenwoordig worden op verzoek de bloemen na crematies bij monumenten gelegd.
Uit het Ministerie van Sociale Zaken ziet men het gedenkteken net als een piloot zijn doel. De cirkel plus kruis stelt het vizier voor. De blik valt op een zwart granieten achtergrond, een vlak verdeeld door horizontale lijnen, waarin vier pijlers steken.
De voorbijgangers kijken tegen vier pijlers aan. Deze zijn omsloten door het ruimtelijk vizier en bevestigd in een zwarte ondergrond. De pijlers staan in een hoek van 64 en symboliseren de bommenregen en de richting van de NW-wind.
De klassieke woorden van Judith Herzberg onderschrijven dit monument: ''Bijna nooit zie je een vogel in de lucht zich bedenken, zwenken, terug.''
Ik beëindig deze laatste dagboekdag met een goede oude vriend. Het gesprek gaat over toekomstplannen in de kunst, adviezen en mijn escapisme voor liefdes. Ach laat mij maar schuilen in mijn werk. Kunst is als liefde en voor een liefde wil ik getuigen.
www.digibron.nl:
Oud-minister van sociale zaken J. de Koning heeft zaterdagmiddag in Den Haag"Het monument van de menselijke vergissing" onthuld. Het monument van Marijke de Goey herinnert aan het bombardement van 3 maart 1945 op het Bezuidenhout. Het was een fout van de geallieerden, die ruim 500 doden kostte.
„Het feit dat zij niet het slachtoffer waren van een vijandelijke aanval, zoals in Rotterdam, maar van een tragische menselijke fout van de kant van onze bondgenoten, geeft dit drama een extra dimensie", aldus De Koning.
Hij ging uitgebreid in op de fatale gebeurtenissen. Luchtfoto''s hadden aangetoond dat er vijandelijke lanceerinstallaties in het Haagsche Bos stonden. Die zouden onschadelijk worden gemaakt door 54 bommenwerpers, die opstegen in Meisbroek bij Brussel en in het Noordfranse Vitry. In die laatste plaats werd een fout gemaakt: twee gegevens werden op de kaart verwisseld.
Op zaterdagmorgen 3 maart vielen de eerste bommen op het nabijgelegen, druk bevolkte Bezuidenhout, waarvan de bewoners de avond ervoor voor het eerst van het Zweedse wittebrood hadden kunnen genieten. Er ontstond een enorme vuurzee, die werd aangewakkerd door een felle noordwestenwind. Pas op zondagavond slaagde de brandweer erin de ergste vuurhaarden te doven. Vijftien brandweeriieden kwamen om. In 1984 ontdekte de historicus A. Korthals Altes dat er op 3 maart 1945 helemaal geen raketinstallaties meer in het Haagsche Bos waren.
Marijke de Goey bracht op haar monument enige dichtregels van Judith Herzberg aan: „Bijna nooit zie je een vogel in de lucht zich bedenken, zwenken, terug
www.wikipedia.org:
Sentine Marina (Marijke) de Goey (Utrecht, 14 april 1947) is een Nederlandse beeldend kunstenaar.
De Goey ontwiep onder meer de bekleding van treinstellen voor de Nederlandse Spoorwegen, bruggen en pleinen. Zij exposeert regelmatig in binnen- en buitenland. Haar werk is meerdere malen bekroond. Zo ontving zij in 1982 de Françoise van den Bosch Prijs van de Stichting Françoise van den Bosch voor haar oeuvre.